حالات و احوالات کنونی خود را با شعر بیان کنید.

[Spring's Girl]

عطر و گل و ترانه و سرمستي ترا

با هر چه طالبي بخدا مي خرم ز تو



بر شاخ نوجوان درختي شكوفه اي

با ناز مي گشود دو چشمان بسته را

مي شست كاكلي به لب آب نقره فام

آن بال هاي نازك زيباي خسته را



خورشيد خنده كرد و ز امواج خنده اش

بر چهر روز روشني دلكشي دويد

موجي سبك خزيد و نسيمي به گوش او

رازي سرود و موج بنرمي از او رميد



خنديد باغبان كه سرانجام شد بهار

ديگر شكوفه كرده درختي كه كاشتم

دختر شنيد و گفت چه حاصل از اين بهار

اي بس بهارها كه بهاري نداشتم



خورشيد تشنه كام در آنسوي آسمان

گوئي ميان مجمري از خون نشسته بود

مي رفت روز و خيره در انديشه ئي غريب

دختر كنار پنجره محزون نشسته بود


فروغ​

 

[Bvafa]

ای پناه بی پناهان

از من دل شده روی مگردان

در دل سوخته آتش نیفشان

ای فروغ شام تارم

می گریزی چرا از کنارم

بر خزانم بیا ای بهارم

عهد و پیمان

بست و شکستی

از کنارم رفتی و گسستی

از چه یاران ای نگارا

مجنونم کرد چشم مستت

این دل پریشان را دادم به دستت

رفتی و دلم بشکستی

با رقیب من بنشستی

بر تو دلستانم

اثر ندارد دگر فغانم

بر غمت روان شد

سرشک ماتم ز دیدگان

آه چه کردم که این چنین مرا به آتش می کشانی

برای من نمانده است جز نیمه جانی

آه چه بی قرارم

خبر نداری حبیب جان ز حال زارم

از چه یاران ای دل آرام

 

[my7xN]

ایدل چو زمانه می‌کند غمناکت .... ناگه برود ز تن روان پاکت
بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند .... زان پیش که سبزه بردمد از خاکت

 

[Spring's Girl]

سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت.................. آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت
تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت.................................... جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت
سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع ........................دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت
آشنایی نه غریب است که دلسوز من است........................ چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت
خرقه زهد مرا آب خرابات ببرد........................................ خانه عقل مرا آتش میخانه بسوخت
چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست............................ همچو لاله جگرم بی می و خمخانه بسوخت
ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم چشم.............................. خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت
ترک افسانه بگو حافظ و می نوش دمی............................. که نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت​

 

[Spring's Girl]

تو را دارم ای گل جهان با من است
تو تا با منی جان جان با من است
چو می تابد از دور پیشانی ات
کران تا کران آسمان با من است​

 

[my7xN]

همه این کوچه ها همه این دیوارها نام تو را نوشنه ام بارها باران باریده اما پاک نمی شود چشمانم را می بندم اما باز پشت پلکم اینجا را من نوشته ام به گمانم باید چشم بسته ببارم...

 

[Spring's Girl]

تو را گم می كنم هر روز و پیدا می كنم هر شب

بدینسان خوابها را با تو زیبا می كنم هر شب

تبی این گاه را چون كوه سنگین می كند آنگاه

چه آتشها كه در این كوه برپا می كنم هر شب

تماشایی است پیچ و تاب آتش ها .... خوشا بر من

كه پیچ و تاب آتش را تماشا می كنم هر شب

مرا یك شب تحمل كن كه تا باور كنی ای دوست

چگونه با جنون خود مدارا می كنم هر شب

چنان دستم تهی گردیده از گرمای دست تو

كه این یخ كرده را از بیكسی ها می كنم هرشب

تمام سایه ها را می كشم بر روزن مهتاب

حضورم را ز چشم شهر حاشا می كنم هر شب

دلم فریاد می خواهد ولی در انزوای خویش

چه بی آزار با دیوار نجوا می كنم هر شب

كجا دنبال مفهومی برای عشق می گردی ؟

كه من این واژه را تا صبح معنا می كنم هر شب

محمدعلی بهمنی

برگرفته از وبلاگ خلوت دل​

 

[Grafix]

حرف های ما هنوز ناتمام ..
تا نگاه می کنی؛ وقت رفتن است ..

باز هم همان حکایت همیشگی
پیش از آنکه با خبر شوی
لحظه عزیمت تو ناگزیر می شود

ای...
ای دریغ و حسرت همیشگی
ناگهان؛ چقدر زود، دیر می شود ..!​

 

[Kasandra]

وصال او ز عمر جاودان به............... خداوندا مرا آن ده که آن به
به شمشیرم زد و با کس نگفتم....... که راز دوست از دشمن نهان به
به داغ بندگی مردن بر این در........... به جان او که از ملک جهان به
خدا را از طبیب من بپرسید............. که آخر کی شود این ناتوان به
گلی کان پایمال سرو ما گشت......... بود خاکش ز خون ارغوان به
به خلدم دعوت ای زاهد مفرما........ که این سیب زنخ زان بوستان به
دلا دایم گدای کوی او باش............ به حکم آن که دولت جاودان به
جوانا سر متاب از پند پیران............ که رای پیر از بخت جوان به
شبی می‌گفت چشم کس ندیده‌ست.. ز مروارید گوشم در جهان به
اگر چه زنده رود آب حیات است.......... ولی شیراز ما از اصفهان به
سخن اندر دهان دوست شکر........... ولیکن گفته حافظ از آن به

 

[moeinfans]

من اینجا رو ندیده بودم باید اینجا هم جالب باشه

--------------------------------------------------------


با من طلوع کن

-------خصمانه بخروش

------------------در من غروب کن

------------------------که دریاست دلم

 

[moeinfans]

سرانجام

به من خواهی‌ رسید

که نهایت هر رودی

دریاست

 

[Spring's Girl]

ولوله ي ساز با تو شد آغاز
محو عبور قافله ي ناز

هلهله ي ماه ، چاره ي دلخواه !
پرنكش از من ، سلسله ي آه !

پريزادي و من دلتنگ تو
نشسته به سازم آهنگ تو

تو آشوب شهر خاموش من
گرفت عطر مويت آغوش من

بوداي پاييز ، از خلسه برخيز
از كوچه باغم ، عطر تو لبريز

خيال زارم ، سوز سه تارم !
لبخند و اشكم ، حال بهارم !

تو كه هم بغض شباويزي و هم رقص هما
چنگ باران به سر انگشت تو آيد به صدا !
پس چرا من نشنيدم ز لبت جز نت لا !؟

تو كه آتيش ترنجي و شرار گل ناز

پرنيان نفست شعله ي خاكستر راز
عشق سوزان خليلم ، تو گلستان نياز

تو ملاحت مژه اي ، غرق تماشاي توام
رو بگيري ! بزني ! يا بكشي پاي توام

لحن موسيقي من جذبه ي افسانه ي تو
زلف تو بركه ي شب ، زورق من شانه ي تو
روي تو روي پري ، معبد من خانه ي تو

ولوله ي ساز با تو شد آغاز
محو عبور قافله ي ناز

هلهله ي ماه ، چاره ي دلخواه !
پرنكش از من ، سلسله ي آه !

پريزادي و من دلتنگ تو
نشسته به سازم آهنگ تو

تو آشوب شهر خاموش من
گرفت عطر مويت آغوش من
​

http://pichak.net/music/28/majid-akhshabi/parizaad/02.php

 

[my7xN]

سالها میگذرد

و تو ملموس ترین پاسخ را

به معمای دل من دادی

واژه گمنامیست

وا ژه ی آزادی

 

[Spring's Girl]

با تو رفتم،بي تو باز آمدم
از سر كوي او،دل ديوانه
پنهان كردم، در خاكستر غم
آن همه آرزو،دل ديوانه
چه بگويم با من اي دل چه ها كردي
تو مرا با عشق او آشنا كردي
پس از اين زاري مكن هوس ياري مكن
تو اي ناكام دل ديوانه؛
با غم ديرينه ام به مزار سينه ام
بخواب آرام دل ديوانه
با تو رفتم،بي تو باز آمدم

از سر كوي او،دل ديوانه
پنهان كردم، در خاكستر غم
آن همه آرزو،دل ديوانه
چه بگویم با من ای دل چه ها كردي
تو مرا با عشق او آشنا كردي
پس از اين زاري مكن هوس ياري مكن
تو اي ناكام ، دل ديوانه
با غم ديرينه ام به مزارسينه ام،
بخواب آرام دل ديوانه
بخواب آرام دل ديوانه
​

 

[Bvafa]

بي تفاوت ،‌ از من و از خاطراتم ، روي برگرداند و رفت
اشك من را ديد ،‌ اما قصه ي تلخ جدايي خواند و رفت
گوشه اي از شعله هاي آتش خشمش به اشعارم گرفت
حاصل يك عمر عشق و عاشقي را ، عاقبت سوزاند و رفت ...

 

[Grafix]

از مهر نبرده ای نصيبی ای شب!

داری به گلو بغض عجيبی ای شب!

وقتی که تو می رسی همه می خوابند

بدجور ميان ما غريبی ای شب!​

 

[Kasandra]

خيالت دلبرا نازنين يارا
چراغان مي كند خانه ما را
شبانگاهان كه بي تابم براي تو
خوشم با گريه كردن در هواي تو
مي بارد نو به نو ديدگانم
مي جوشد نام از زبانم
باده تلخ غمت هر كه نوشد
كنج غم را كي به شادي مي فروشد
باز هم اين چشم ابري با من است
خانه و فانوس اشكم روشن است
عاشقي در من غزل خوان مي شود
كوچه هاي دل چراغان مي شود
شب‌كه سوزنهان‌شعله‌ريزد‌ به‌جان
‌اين‌من‌واين‌شور شيدايي
ديده درياي غم سينه صحراي غم
كو دگر تاب شكيبايي
قرار جان از كه جويم
غم دل را با كه گويم
دلبرا از داغ تو لاله گل كرد
هركجا نام تو آمد ناله گل كرد
باده تلخ غمت هركه نوشد
كنج غم را كي به شادي مي فروشد

ساعد باقری

 

[Ali_softcenter]

باید باور کنیم
تنهایی
تلخ‌ترین بلای بودن نیست،
چیزهای بدتری هم هست،
روزهای خسته‌ای
که در خلوت خانه پیر می‌شوی …
و سال‌هایی
که ثانیه به ثانیه از سر گذشته است.
تازه
تازه پی می‌بریم
که تنهایی
تلخ‌ترین بلای بودن نیست،
چیزهای بدتری هم هست:
دیر آمدن!
دیر آمدن!

چارلز بوکوفسکی

 

[Grafix]

بلبل نگران است و چمن، غمگین است

در بهت درختان، سر گل پایین است

بیهوده مگویید بهارم این است

امروز فقط اول فروردین است!​

 

[نگین]

نفس باد صبا مشك فشان خواهدشد
عالم پير دگر باره جوان خواهدشد
يادش بخير تو كتاب ادبيات راهنمايي اين شعر بود:happy: