حالات و احوالات کنونی خود را با شعر بیان کنید.

[vorojax]

دلم گرفته،

دلم عجیب گرفته است.

تمام راه به یک چیز فکر می کردم

و رنگ دامنه ها هوش را ز سرم می برد.

خطوط جاده در اندوه دشت ها گم بود.

چه دره های عجیبی

و اسب،یادت هست،

سپید بود

و مثل واژه پاکی،سکوت سبز چمن زار را چرا می کرد

و بعد ، غربت رنگین قریه های سر راه.

و بعد تونل ها.

دلم گرفته.

دلم عجیب گرفته است.
​

سهراب

:f34r:

:f34r:
​

 

[orginalfilm]

در این سخت ایام امتحانات
تحلیل،دینامیک و سیالات

که ملت درس درس میخونن، خر میزنن
منم هی میام تو پی تی پست میزنم!

همین الان این شعر گرانبها رو گفتم. شب بخیر

 

[غریبِ آشنا]

ترا من چشم در راهم
شباهنگام
که می گیرند در شاخ " تلاجن" سایه ها رنگ سیاهی
وزان دلخستگانت راست اندوهی فراهم
ترا من چشم در راهم.

شباهنگام، در آندم که بر جا دره‌ها چون مرده ماران خفتگانند
در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام
گرم یاد آوری یا نه
من از یادت نمی کاهم
ترا من چشم در راهم.

«نیما یوشیج»
زمستان ١٣٣٦

 

[golabi2]

طعم تلخ گريه تو صدام نشسته
بغض خيس فرياد تو گلوم شکسته
کوچ من است هميشه چاره ي آخرينه
پاي عبورم اما زنجيريه ي زمينه
سخته لحظه هاي رفتن مي دونم
سخته در خودم شکستن مي دونم
با يه دنيا غم و فرياد رو لبام
سخته از هيچي نگفتن مي دونم
کوچ من است هميشه چاره ي آخرينه
پاي عبورم اما زنجيريه ي زمينه

نميخوام روز و شبم اين همه تکراري باشه
کاش مي شد هجرت من فرصت بيداري باشه
نميخوام روز و شبم اين همه تکراري باشه
کاش ميشد هجرت من فرصت بيداري باشه

 

[orginalfilm]

هم ديناميك افتادم هر رياضي
استاد بگم غلط كردم ميشي راضي؟

پس فردا دارم امتحان تحليل سازه
قافيه نداره ، خدا كنه نيافتم كه مشروط ميشم ...

اينم يه شعر مخلوط شعر نيمايي و غزل ! از خود بنده !‌

 

[آرامش]

چرا به سرکشی از من عنان بگردانی
مکن که بیخودم اندر جهان بگردانی

گر اتفاق نیفتد قدم که رنجه کنی
به ذکر ما چه شود گر زبان بگردانی

گمان مبر که بداریم دستت از فتراک
بدین قدر که تو از ما عنان بگردانی

اگر قدم ز من ناشکیب برگیری
وگر نظر ز من ناتوان بگردانی

ندانمت ز کجا آن سپر به دست آید
که تیر آه من از آسمان بگردانی!!!

" سعدی" روانش شاد

 

[Princess NazaniN]

بازم ببار ای آسمون شاید منم گریه کنم
بغض سکوت و بشکنم اشکمو بهت هدیه کنم
نگاه نکن که ساکتم دلم اسیر سایه هاست
نگاه خستم رو ببین که لبریز از گلایه هاست....

 

[Kasandra]

درود

اين دو شعر زيبا را در يك ايميل دريافت كردم و پس از خواندن آنها عميقا احساسشان كردم و توانايي شاعر را بسيار تحسين!



________________________________

این شعر بسیار خواندنی سروده آقای محبت و از کتاب چهارم دبستان است

در کنار خطوط سیم پیام خارج از ده دو کاج روئیدند
سالیان دراز رهگذران آن دو را چون دو دوست میدیدند

یکی از روز های سرد پاییزی زیر رگبار و تازیانه باد
یکی از کاج ها به خود لرزید خم شد و روی دیگری افتاد

گفت ای آشنا ببخش مرا خوب درحال من تامل کن
ریشه هایم زخاک بیرون است چند روزی مرا تحمل کن

کاج همسایه گفت با تندی مردم آزار از تو بیزارم
دور شو دست از سرم بردار من کجا طاقت تورا دارم

بینوا راسپس تکانی داد یار بی رحم و بی مروت او
سیمها پاره گشت و کاج افتاد برزمین نقش بست قامت او

مرکز ارتباط دید آن روز انتقال پیام ممکن نیست
گشت عازم گروه پی جویی تا ببیند که عیب کار از چیست

سیمبانان پس از مرمت سیم راه تکرار بر خطر بستند
یعنی آن کاج سنگدل را نیز با تبر تکه تکه بشکستند




و حال نسخه جدید این شعر زیبا از همان شاعر:





در کنار خطوط سیم پیام خارج از ده دو کاج روئیدند
سالیان دراز رهگذران آن دو را چون دو دوست میدیدند

یکی از روز های سرد پاییزی زیر رگبار و تازیانه باد
یکی از کاج ها به خود لرزید خم شد و روی دیگری افتاد

گفت ای آشنا ببخش مرا خوب درحال من تامل کن
ریشه هایم زخاک بیرون است چند روزی مرا تحمل کن


كاج همسايه گفت با نرمی دوستی را نمی برم از یاد
شاید این اتفاق هم روزی ناگهان از برای من افتاد


مهربانی بگوش باد رسید باد آرام شد، ملایم شد
کاج آسیب دیده ی ما هم کم کمک پا گرفت و سالم شد


میوه ی کاج ها فرو می ریخت دانه ها ریشه می زدند آسان
ابر باران رساند و چندی بعد ده ما نام یافت کاجستان

 

[پرنیان]

گرچه رفتی من نگاهت را به خاطر می سپارم
چشم های بی گناهت را به خاطر می سپارم
گرچه میدانی که ما هم بی وفا بودیم اما
بعد از اینها درد و آهت را به خاطر می سپارم
هر شبانگه بر سر راهت نشینم تا بیایی
بی تو اما خاک راهت را به خاطر می سپارم
کاشکی چون برکه هر شب روی ماهت را ببینم
انعکاس روی ماهت را به خاطر می سپارم
گرچه رفتی از کنارم، دوستت دارم، کجایی؟!
هر طلو ع و هر پگاهت را به خاطر می سپارم...

 

[GFX]

ای که 40 رفت و در خوابی

مگر این چند روزه در یابی

 

[Spring's Girl]

در غمش هر شب به گردون پیک آهم می‌رسد ............... صبرکن، ای دل! شبی آخر به ما هم می‌رسد
شام تاریک غمش را گر سحر کردم چه سود؟.................. کز پس آن نوبت روز سیاهم می‌رسد
صبر کن گر سوختی ای دل! ز آزار رقیب ....................... کاین حدیث جانگداز آخر به شاهم می‌رسد
گر گنه کردم، عطا از شاه خوبان دور نیست ................... روزی آخر مژده‌ی عفو گناهم می‌رسد

 

[غریبِ آشنا]

غمگین چو پاییزم، از من بگذر
شعری غم انگیزم، از من بگذر
سر تا به پا عشقم، دردم، سوزم
بگذشته در آتش همچون روزم

بگذار ای بی‌خبر بسوزم،
چون شمعی تا سحر بسوزم

دیگر ای مه به حال خسته بگذارم،
بگذر و با دل شکسته بگذارم
بگذر از من تا به سوز دل بسوزم
آه، در غم این عشق بی‌حاصل بسوزم

بگذر تا در شرار من نسوزی،
بی‌پروا در کنار من نسوزی
همچون شمعی به تیره شب‌ها
می دانی عشق ما ثمر ندارد،
غیر از غم، حاصلی دگر ندارد
بگذر زین قصۀ غم افزا

غمگین چو پاییزم، از من بگذر
شعری غم انگیزم، از من بگذر
سر تا به پا عشقم، دردم، سوزم
بگذشته در آتش همچون روزم
...

«تورج نگهبان»

بشنوید با صدای «علیرضا قربانی»

 

[Spring's Girl]

هان ای بهار خسته که از راه های دور
موج صدا ی پای تو می ایدم به گوش
وز پشت بیشه های بلورین صبحدم
رو کرده ای به دامن این شهر بی خروش
برگرد ای مسافر گمکرده راه خویش
از نیمه راه خسته و لب تشنه بازگرد
اینجا میا ... میا ... تو هم افسرده می شوی
در پنجه ی ستمگر این شامگاه سرد
برگرد ای بهار !‌ که در باغ های شهر
جای سرود شادی و بانگ ترانه نیست
جز عقده های بسته ی یک رنج دیرپای
بر شاخه های خشک درختان جوانه نیست
برگرد و راه خویش بگردان ازین دیار
بگریز از سیاهی این شام جاودان
رو سوی دشتهای دگر نه که در رهت
گسترده انمد بستر مواج پرنیان
این شهر سرد یخ زده در بستر سکوت
جای تو ای مسافر آزرده پای ! نیست
بند است و وحشت است و درین دشت بی کران
جز سایه ی خموش غمی دیر پای نیست
دژخیم مرگزای زمستان جاودان
بر بوستان خاطره ها سایه گستر است
گل های آرزو همه افسرده و کبود
شاخ امید ها همه بی برگ و بی بر است
برگرد از این دیار که هنگام بازگشت
وقتی به سرزمین دگر رو نهی خموش
غیر از سرشک درد نبینی به ارمغان
در کوله بار ابر که افکنده ای به دوش
آنجا برو که لرزش هر شاخه گاه رقص
از خنده سپیده دمان گفت و گو کند
آنجا برو که جنبش موج نسیم و آب
جان را پر از شمیم گل آرزو کند
آنجا که دسته های پرستو سحرگهان
آهنگهای شادی خود ساز می کنند
پروانگان مست پر افشان به بامداد
آزاد در پناه تو پرواز می کنند
آنجا برو که از هر شاخسار سبز
مست سرود و نغمه ی شبگیر می شوی
برگرد ای مسافر از این راه پر خطر
اینجا میا که بسته به زنجیر می شوی

"شفیعی کدکنی"

پ.ن:
ممنون از "علی" عزیز بابت این شعر زیبا و همچنین لینک آهنگ دلنشین و زیباترش.

 

[AMD.POWER]

تو در آن سوی و من اين سوی پرچين بلند تو
نگاه خسته ی من را ببر آن سوی پرچينت
نگاهت سر نزد از پشت پلک مهربان تو
چه رازی هست پنهان در غروب چشم غمگينت؟!

 

[Spring's Girl]

همه گويند كه: تو عاشق اويي
گر چه دانم همه كس عاشق اويند
ليك مي ترسم ، يارب
نكند راست بگويند ؟
روشني
اي شده چون سنگ سياهي صبور
پيش دروغ همه لبخندها
بسته چو تاريكي جاويدگر
خانه به روي همه سوگندها
من ز تو باور نكنم ، اين تويي ؟
دوش چه ديدي ، چه شنيدي ، به خواب ؟
بر تو ، دلا ! فرخ و فرخنده باد
دولت اين لرزش و اين اضطراب
زنده تر از اين تپش گرم تو
عشق نديده ست و نبيند دگر
پاكتر از آه تو پروانه اي
بر گل يادي ننشيند دگر

"م.اخوان ثالث"

 

[my7xN]

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس ....... که چنان ز او شده‌ام بی سر و سامان که مپرس
کس به امید وفا ترک دل و دین مکناد .......... که چنانم من از این کرده پشیمان که مپرس
به یکی جرعه که آزار کسش در پی نیست........ زحمتی می‌کشم از مردم نادان که مپرس
زاهد از ما به سلامت بگذر کاین می لعل ......... دل و دین می‌برد از دست بدان سان که مپرس
گفت‌وگوهاست در این راه که جان بگدازد ............. هر کسی عربده‌ای این که مبین آن که مپرس
پارسایی و سلامت هوسم بود ولی ........شیوه‌ای می‌کند آن نرگس فتان که مپرس
گفتم از گوی فلک صورت حالی پرسم ........ گفت آن می‌کشم اندر خم چوگان که مپرس
گفتمش زلف به خون که شکستی گفتا ...... حافظ این قصه دراز است به قرآن که مپرس

 

[my7xN]

ای که پنجاه رفت و در خوابی ............ مگر این پنج روزه دریابی
تا کی این باد کبر و آتش خشم ....... شرم بادت که قطره‌ی آبی
کهل گشتی و همچنان طفلی ..........شیخ بودی و همچنان شابی
تو به بازی نشسته و ز چپ و راست ......... می‌رود تیر چرخ پرتابی
تا درین گله گوسفندی هست .............. ننشیند فلک ز قصابی
تو چراغی نهاده بر ره باد .......... خانه‌ای در ممر سیلابی
گر به رفعت سپهر و کیوانی ....... ور به حسن آفتاب و مهتابی
ور به مشرق روی به سیاحی ......... ور به مغرب رسی به جلابی
ور به مردی ز باد درگذری........... ور به شوخی چو برف بشتابی
ور به تمکین ابن عفانی................ ور به نیروی ابن خطابی
ور به نعمت شریک قارونی ........ور به قوت عدیل سهرابی
ور میسر شود که سنگ سیاه...... زر صامت کنی به قلابی
ملک‌الموت را به حیله و زور ....... نتوانی که دست برتابی
منتهای کمال، نقصانست ...... گل بریزد به وقت سیرابی
تو که مبدا و مرجعت اینست ..... نه سزاوار کبر و اعجابی
خشت بالین گور یاد آور ..... ای که سر بر کنار احبابی
خفتنت زیر خاک خواهد بود .... ای که در خوابگاه سنجابی
بانگ طبلت نمی‌کند بیدار .... تو مگر مرده‌ای نه در خوابی
بس خلایق فریفتست این سیم.... که تو لرزان برو چو سیمایی
بس جهان دیده این درخت قدیم .... که تو پیچان برو چو لبلابی
بس بگردید و بس بخواهد گشت .... بر سر ما سپهر دولابی
تو ممیز به عقل و ادراکی ....نه مکرم به جاه و انسابی
تو به دین ارجمند و نیکونام .... نه به دنیا و ملک و اسبابی
ابلهی صد عتابی خارا .... گر بپوشد خریست عتابی
نقش دیوار خانه‌ای تو هنوز .... گر همین صورتی و القابی
ای مرید هوای نفس حریص ....تشنه بر زهر همچو جلابی
قیمت خویشتن خسیس مکن .... که تو در اصل جوهری نابی
دست و پایی بزن به چاره و جهد .... که عجب در میان غرقابی
عهدهای شکسته را چه طریق .... چاره هم توبتست و شعابی
به در بی‌نیاز نتوان رفت .... جز به مستغفری و اوابی
تو در خلق می‌زنی شب و روز ..... لاجرم بی‌نصیب ازین بابی
کی دعای تو مستجاب کند .... که به یک روح در دو محرابی
یارب از جنس ما چه خیر آید .... تو کرم کن که رب اربابی
غیب دان و لطیف و بی‌چونی ..... سترپوش و کریم و توابی
سعدیا راستی ز خلق مجوی ......... چون تو در نفس خود نمی‌یابی
جای گریه‌ست بر مصیبت پیر....... تو چو کودک هنوز لعابی
با همه عیب خویشتن شب و روز ....... در تکاپوی عیب اصحابی
گر همه علم عالمت باشد .......... بی‌عمل مدعی و کذابی
پیش مردان آفتاب صفت ........ به اضافت چو کرم شب‌تابی
پیر بودی و ره ندانستی ......تو نه پیری که طفل کتابی



سعدی

 

[Bvafa]

سکوت مرا می فهمی ، که از سکون نیست

می خواهی که زندگی را قهقه بزنیم

و نه مثل اساطیر

تنها مثل کودکی

زندگی را به بازی لبخند - گذشت و دوست داشتن بگیریم

می خواهم با تو

با همان صداقت کودکانه

از لحظه هایی که از نو متولد شدم

یاد کنم

و به خاطرشان و با خاطره هاشان

قدر دان همه مهربانیت (نیتان) باشم

 

[Spring's Girl]

چشمم ز غمت، به هر عقیقی که بسفت............ بر چهره هزار گل ز رازم بشکفت
رازی، که دلم ز جان همی داشت نهفت............... اشکم به زبان حال با خلق بگفت

 

[Bvafa]

دوستان شرح پریشانی من گوش کنید *** داستان غم پنهانی من گوش کنید
قصه بی سر و سامانی من گوش کنید *** گفت وگوی من و حیرانی من گوش کنید
شرح این آتش جان سوز نگفتن تا کی *** سوختم سوختم این راز نهفتن تا کی