-
پایان فعالیت بخشهای انجمن: امکان ایجاد موضوع یا نوشته جدید برای عموم کاربران غیرفعال شده است
خانهء دلتنگیها
- شروع کننده موضوع roje_aria79
- تاریخ شروع
صدای خش خش برگها
صدای باد و هیاهوی
پرندگان
صدای پای تو
هنوزم در گوشم
همهمه میکنند
باید از خاطرم بگذرند هر آنچه
از توست
آنها گذشتند
با سکوت سرد خانه
و صدای تیک تیک ساعت
وطوطی در قفس
که اسم تورا مدام صدا میکند
چه کنم؟
صدای باد و هیاهوی
پرندگان
صدای پای تو
هنوزم در گوشم
همهمه میکنند
باید از خاطرم بگذرند هر آنچه
از توست
آنها گذشتند
با سکوت سرد خانه
و صدای تیک تیک ساعت
وطوطی در قفس
که اسم تورا مدام صدا میکند
چه کنم؟
wonnin
مدیر بازنشسته
خــوب ِ مــن ،
همین جا درون شعرهایم بمان
تا وسوسه یِ دوستت دارم هایِ دروغینِ آدمها مرا با خود نبرد
به سرزمین هایِ دورِ احساس ؛
من اینجا هر روز با تـو عاشقی می کنم بی انتها
شعرِ من بهانه ایست برای مـا شدن دستهایمان
تا تکرارِ غریبانه یِ جدایی را شکست دهیم
همین جا درون شعرهایم بمان
تا وسوسه یِ دوستت دارم هایِ دروغینِ آدمها مرا با خود نبرد
به سرزمین هایِ دورِ احساس ؛
من اینجا هر روز با تـو عاشقی می کنم بی انتها
شعرِ من بهانه ایست برای مـا شدن دستهایمان
تا تکرارِ غریبانه یِ جدایی را شکست دهیم
wonnin
مدیر بازنشسته
متن بسار زیبایی از وبلاگ " تبسم های تلخ "
دیگر بانوی هیچ قصه ای نخواهم شد
که این بانو خود قصه ها دارد ....
بــا کسی دوست نخواهم شد دیــگر عاشق کسی
نخواهم شد عشقم متعلق
به کسی بود که الان دیگه نیست کنارم ,
هست اما شاید مال کسی دیگری باشد !
من دختری هستم بر فراز آسمان , راه چهل ساله
معراج مرد را در یک شب پیموده ام و
دامانم مهد تمدن بشر است !
من یک دخترم نگاه به بدن ظریفم نکن
اراده کنم تمام هویت مردانه ات را به آتش می کشم !
تنهایی ام را با کسی تقسیم نخواهم کرد که روزی تنهایم بگذارد !
بدان ، حوای کسی نخواهم شد که به هوای دیگری برود !
روح خداست که در من دمیده و نامش احساس است ،
ارزان نمی فروشمش اما
در راه زن بودنم خرجش خواهم کرد !
دستانم بالین کودک فردایم خواهد شد ،
بی حرمتش نخواهم کرد ، به کسی
نمیسپارمش !!!!!
دیگر بانوی هیچ قصه ای نخواهم شد
که این بانو خود قصه ها دارد ....
بــا کسی دوست نخواهم شد دیــگر عاشق کسی
نخواهم شد عشقم متعلق
به کسی بود که الان دیگه نیست کنارم ,
هست اما شاید مال کسی دیگری باشد !
من دختری هستم بر فراز آسمان , راه چهل ساله
معراج مرد را در یک شب پیموده ام و
دامانم مهد تمدن بشر است !
من یک دخترم نگاه به بدن ظریفم نکن
اراده کنم تمام هویت مردانه ات را به آتش می کشم !
تنهایی ام را با کسی تقسیم نخواهم کرد که روزی تنهایم بگذارد !
بدان ، حوای کسی نخواهم شد که به هوای دیگری برود !
روح خداست که در من دمیده و نامش احساس است ،
ارزان نمی فروشمش اما
در راه زن بودنم خرجش خواهم کرد !
دستانم بالین کودک فردایم خواهد شد ،
بی حرمتش نخواهم کرد ، به کسی
نمیسپارمش !!!!!
لحظه ی دیدار نزدیک است
باز من دیوانه ام مستم
باز میلرزد دلم دستم
باز گویی در جهان دیگری هستم
باز می لرزد دلم دستم
های نخراشی بغفلت گونه ام را تیغ
های نپریشی صفای زلفکم را دست
وآبرویم را نریزی دل
ای نخورده مست
مهدی اخوان ثالث
باز من دیوانه ام مستم
باز میلرزد دلم دستم
باز گویی در جهان دیگری هستم
باز می لرزد دلم دستم
های نخراشی بغفلت گونه ام را تیغ
های نپریشی صفای زلفکم را دست
وآبرویم را نریزی دل
ای نخورده مست
مهدی اخوان ثالث
همــــیشـه دقــیقآ وقـــــتی پـُر از حـــرفیوقتـــی بغــــض میکـــُنیوقتـــی دآغونــــیوقــــتی دلــِت شکــــستـ هدقیقــــا همیـــن وقـــــتآانقــــدر حـ ـرف دآری کـــه فقــط میتونــی بگـ ـی :"بیخـــیال"
بی تو دلم می‌گیرد
و با خودم می‌گویم:
کاش آن یک بار که دیدمت
گفته بودم:
که بی تو گاه دلم می‌گیرد
که بی تو گاه زندگی سخت میشود
...
که بی تو گاه هوای بودنت دیوانه‌ام میکند
اما نمی‌گفتم
که این «گاه» ها
گهگاه
تمامِ روز و شب من می‌شوند
آن وقت بغض راه گلویم را می‌گیرد
درست مثل همین روزها ...
و با خودم می‌گویم:
کاش آن یک بار که دیدمت
گفته بودم:
که بی تو گاه دلم می‌گیرد
که بی تو گاه زندگی سخت میشود
...
که بی تو گاه هوای بودنت دیوانه‌ام میکند
اما نمی‌گفتم
که این «گاه» ها
گهگاه
تمامِ روز و شب من می‌شوند
آن وقت بغض راه گلویم را می‌گیرد
درست مثل همین روزها ...
گم شده ام در میان بایدها ونبایدها گم شده ام در میان آینده و گذشته ها گم شده ام ... نه !!! بهتر که مینگرم انگار کور شده ام ... نمی بینم دیگر خود را نمی بینم در میان منه گذشته گم شده ام در میانه منه آینده گم شده ام ای خوده من دلم برایت تنگ شده است...کجایی ؟؟؟ کجایی ای خوده من... دلم برای خودم تنگ است که مدتهاست ندیده امش
بعضي وقتا سكوت ميكني
چون اينقدر رنجيدی كه نميخوای حرفی بزنی ...
بعضي وقتا سكوت ميكنی
چون واقعا حرفی واسه گفتن نداری ...
گاهي سكوت يه اعتراضه
گاهی هم انتظار ...
اما بيشتر وقتا سكوت ...
واسه اينه كه هيچ كلمه اي نميتونه
غمي رو كه تو وجودت داری توصيف كنه
چون اينقدر رنجيدی كه نميخوای حرفی بزنی ...
بعضي وقتا سكوت ميكنی
چون واقعا حرفی واسه گفتن نداری ...
گاهي سكوت يه اعتراضه
گاهی هم انتظار ...
اما بيشتر وقتا سكوت ...
واسه اينه كه هيچ كلمه اي نميتونه
غمي رو كه تو وجودت داری توصيف كنه
به کدامین خدای روی بیاورم
تا دادم بستاند؟!
و "دردم" را با کدامین قوم
در میان بگذارم!
در تنگنای این قوم هزار قبیله؟!
صد ها برابر "عمر" پروانه ای
در خزانم...؟
"آدم" را به یاد می آورم!...
و "ایوب" را
که برایم دست می زند!؟
من به "نَزاره"ی تندیس فردوسی
نشسته ام که از سقف "گالری"
آویزان ست!؟
پروانه ها دیگر رنگ ها را نمی شناسند و
زنبورهای عسل به لانه باز نمی گردند!!
و این مهری، که مجازی ست؛
گرمایی ندارد!
اما من از درون گُر گرفته؛
و دست و پایم یخ زده است!؟
تا دادم بستاند؟!
و "دردم" را با کدامین قوم
در میان بگذارم!
در تنگنای این قوم هزار قبیله؟!
صد ها برابر "عمر" پروانه ای
در خزانم...؟
"آدم" را به یاد می آورم!...
و "ایوب" را
که برایم دست می زند!؟
من به "نَزاره"ی تندیس فردوسی
نشسته ام که از سقف "گالری"
آویزان ست!؟
پروانه ها دیگر رنگ ها را نمی شناسند و
زنبورهای عسل به لانه باز نمی گردند!!
و این مهری، که مجازی ست؛
گرمایی ندارد!
اما من از درون گُر گرفته؛
و دست و پایم یخ زده است!؟
یا باران ، زمین جای قشنگی نیست!
من از جنس زمینم خوب میدانم،
که دریا، جد تو در یک تبانی ماهی بیچاره را در دام ماهیگیر می راند.
من از جنس زمینم خوب میدانم،
که گل در عقد زنبور است،
... یک طرف سودای بلبل،
یک طرف بال و پر پروانه را هم دوست می دارد.
نیا باران!!!!
من از جنس زمینم خوب میدانم،
که ای باران پشیمان میشوی از آمدن،
در ناودانها گیر خواهی کرد،
پس آنگه آرزوی خورشید، خواهی داشت.
من از جنس زمینم خوب میدانم،
که اینجا جمعه بازار است؛
و دیدم عشق را در بسته های زرد کوچک نسیه میدادند،
در اینجا قدر مردم را به زر اندازه میگیرند،
در اینجا شعر حافظ را به فال کولیان در به در اندازه می گیرند.
نیا باران... زمین ناپاک و مردمانش شکوه از آسمان دارند.....
نیا باران .. همان دستان نامردی که رو به آسمان بهر دعا دارند... همان بودند که خنجر بر پشت سرو نقش عشق کوبیدند....
نبار بر این زمین و مردمانش، که تو پاکی و آلوده می گردی....
نیا باران ، نیا باران...
من از جنس زمینم خوب میدانم،
که دریا، جد تو در یک تبانی ماهی بیچاره را در دام ماهیگیر می راند.
من از جنس زمینم خوب میدانم،
که گل در عقد زنبور است،
... یک طرف سودای بلبل،
یک طرف بال و پر پروانه را هم دوست می دارد.
نیا باران!!!!
من از جنس زمینم خوب میدانم،
که ای باران پشیمان میشوی از آمدن،
در ناودانها گیر خواهی کرد،
پس آنگه آرزوی خورشید، خواهی داشت.
من از جنس زمینم خوب میدانم،
که اینجا جمعه بازار است؛
و دیدم عشق را در بسته های زرد کوچک نسیه میدادند،
در اینجا قدر مردم را به زر اندازه میگیرند،
در اینجا شعر حافظ را به فال کولیان در به در اندازه می گیرند.
نیا باران... زمین ناپاک و مردمانش شکوه از آسمان دارند.....
نیا باران .. همان دستان نامردی که رو به آسمان بهر دعا دارند... همان بودند که خنجر بر پشت سرو نقش عشق کوبیدند....
نبار بر این زمین و مردمانش، که تو پاکی و آلوده می گردی....
نیا باران ، نیا باران...