زیبا ترین شعرهایی که تا به حال خواندید یا شنیدید

[ibest]

فصل پرواز

پرنده ، همقفس ، همخونهء من
زمستون رفت و شد فصل پریدن
همین دیروز تو از این خونه رفتی
ولی از اومدن چیزی نگفتی
تو را در حنجره یک دشت آواز
تو را در سر هوای خوب پرواز
من اینجا خسته و غمگین و تنهام
نمیدونم كه می مونم تا فردا
چی میشد اون هوای برفی و سرد
تو رو راهی به این خونه نمیكرد
بهار كاغذین خونهء من
تو رو راضی نكرد آخر به موندن
من عادت میكنم با درد تازه
جدایی شاید از من من بسازه
دلم تنگه دلم تنگه برایت
نگاهم با نگاهت داشت عادت
تو اونجا با گلای رنگارنگی
من اینجا پشت دیوارای سنگی
تو با جنگل تو با دریا تو با كوه
منو اندازه ی یه فصله اندوه
من عادت میكنم با درد تازه
جدایی شاید از من من بسازه
دلم تنگه دلم تنگه برایت
نگاهم با نگاهت داشت عادت
شهین حنانه

 

[ibest]

عشق، راز است.
حساب عشق از حساب شهوت جداست.
در شهوت هیچ رازی نیست.
شهوت یک بازی بیولوژیکی ست،
هر حیوان و پرنده و گیاهی، با این بازی آشناست.
عشق، با هستی رابطه دارد.
عشق، از چشمهی آگاهی می جوشد.
عشق، از اعماق هستی انسان متولد می شود.
شهوت، زاده ی حاشیه وجود آدمی است،
شهوت، نیاز تن است.
بیشتر آدمها با عشق بیگانه اند.
کسانی که عشق را تجربه می کنند،
در سکوت و آرامشی ژرف غوطه ور می شوند.
همین سکوت و آرامش است که آنها را با روح شان مأنوس می کند.
اگر با روح خود انس بگیری،
عشق تو دیگر یک رابطه نیست،
بلکه سایه ایست که تو را در همه جا همراهی می کند.
عشق به کسی یا چیزی محدود نمی شود.
عشق پدیده ای نیست که در حصار بماند.
عشق در دستان گشوده ی تو می بالد،
نه در دستان بسته ی تو.
به محض آنکه دستان خود را می بندی،
انها را از عشق تهی می کنی.
وقتی دستان خود را می گشایی،
همه ی هستی در آنها جای می گیرد.
خدا در هممه جهان نمی گنجد؛
فقط دل است که گنجایش او را دارد.
عشق و حقیقت، دو نام یک تجربه اند.
کسی که عشق را تجربه کرده،
حقیقت را نیز تجربه کرده است.
کسی که حقیقت را تجربه نکرده،
عشق را نیز تجربه نخواهد کرد.

عشق پدیده ای نیست که در حصار بماند.
عشق در دستان گشوده ی تو می بالد،
نه در دستان بسته ی تو.
عشق، خود را احتکار نمی کند،
بلکه خود را با دیگران سهیم می شود.
عشق چشمداشتی ندارد.
عشق، سهییم شدن بی قید و شرط است.
عشق، خواهشی ندارد
و جویای تملک نیست.
عشق، سر مستی ِ بخشیدن است.
عشق، نیازی به تظاهر ندارد؛
فقط هست و همین برای او کافیست.
عشق، روح را می پرورد.
هرگز به ملالت نمی انجامد.
عشق های دروغین خوراک ِ نفس اند؛
فقط خویشتن دروغی ات را ارضا می کنند.
بنده ی عشق باش.
ببخش
و از شور و سرمستی ِ بخشیدن بهره مند شو.
عشق را وظیفه تلقی نکن.
اگر عشق را وظیفه تلقی کنی،
همه ی شور و هیجان ِ عشق را از بین می بری.
هرگز گمان نکن که به دیگران بدهکار هستی.
عشق، بدهکار کسی نیست.
وقتی عشق می ورزی،
منتظر پاداش و ستایش نباش.
توقع و چشمداشت،
سیمای ِ قدسی ِ عشق را می آلاید.
عشق ِ حقیقی
هرگز سرخورده نمی شود
و به یأس نمی انجامد.


فهم عاشقانه هستی- مسیحا برزگر

 

[kyle]

امروز امیر در میخانه توئی تو
فریادرس ناله مستانه توئی تو
مرغ دل ما را که به کس رام نگردد
آرام تویی، دام تویی، دانه توئی تو
ویرانه بود هر دو جهان نزد خردمند
گنجی که نهان است به ویرانه توئی تو
در کعبه و بتخانه بگشتیم بسی ما
دیدیم که در کعبه و بتخانه توئی تو
آن راز نهانی که به صد دفتر دانش
بسیار از او گفته شد افسانه ،توئی تو...

 

[kyle]

نقاش چيره دستم و امشب به دست غم - حبیب حبیبه عامری
نقاش چيره دستم و امشب به دست غم
نقشي بديع و دلکش و زيبا کشيده ام
وز جلوه ي جمال دل انگيز روي يار
دنياي ذوق و شعر و هنر آفريده ام
بنهاده ام ز شوق ،به چشمش شرار مهر
شفاف و دلفريب بدان سان که ديده ام
چون خامه ام رسيد به لعلش دلم طپيد
گوئي به آب زمزم و رضوان رسيده ام
تصوير او تمام شد اما دريغ و درد
ديدم که حيف، زحمت بيجا کشيده ام
در چشم دل سياه حبيبم، وفا نبود؟
يا اين که بود مهر و وفا ،من نديده ام
ليکن چگونه ديده بپوشم ز ديدنش
مهرش بدل گرفته و با جان خريده ام
گلزار مهر او که به دل ريشه کرده است
با اشک چشم و خون جگر پروريده ام
من ماندم و (حبيب) و دل زار خويشتن
با ياد دوست گوشه عزلت کشیده ام

 

[sh*m]

در زمانی که وفا قصه ی برف به تابستان است ... صداقت گل نایابی ست...
و در آیینه ی چشمان شقایق ها
عابر ظالم و بی عاطفه ی غم جاریست...
با چه کس باید گفت ...« با تو خوشبخت ترین انسانم »

*تقدیم به همسر عزیزم *

 

[sh*m]

هیچ صیادی در جوی حقیری که به گودالی می ریزد
مرواریدی صید نخواهد کرد

فروغ فرخزاد

 

[sh*m]

انگار آن شعله ی بنفش که در ذهن پاک پنجره ها می سوخت...
چیزی بجز تصویر معصومی از چراغ نبود..!!!

فروغ فرخزاد

 

[sh*m]

گفتم ای پیر جهان دیده بگو
از چه تا گشته بدین سان کمرت
مادرت زاد بدین صورت زشت
یا که ارثی ست تو را از پدرت

ناله سر داد که فرزند مپرس
سرگذشت من افسانه پرست
آسمان داند و دستم که چه سان
کمرم تا شد و تا خورده شکست

هر چه بدیدم از این نظم خراب
همه از دیده ی « قسمت » دیدم
فقر و بدبختی خود در همه حال
با ترازوی « فلک » سنجیدم

عاقبت در خم یک عمر تباه
««واقعیات»» به من لج کردند
تا ره چاره بجویم ز زمین
کمرم را به زمین کج کردند

 

[Cya]

دلتنگی های آدمی را
باد ترانه ای می خواند
رویاهایش را
آسمان پر ستاره نادیده می گیرد
و هر دانه ی برفی
به اشکی نریخته می ماند.
سکوت
سرشار از سخنان ناگفته است
از حرکات ناکرده
اعتراف به عشق های نهان
و شگفتی های بر زبان نیامده.
در این سکوت
حقیقت ما نهفته است
حقیقت تو
و من.

- مارگوت بیگل
ترجمه: احمد شاملو

 

[mmbt]

آن نفسی که باخودی، یار چه خار آیدت! وآن نفسی که بی‌خودی، یار چه کار آیدت!
آن نفسی که باخودی، خود تو شکار پشه‌ای وآن نفسی که بی‌خودی، پیل شکار آیدت
آن نفسی که باخودی، بسته‌ی ابر غصه‌ای وآن نفسی که بی‌خودی، مه به کنار آیدت
آن نفسی که باخودی، یار کناره می‌کند وآن نفسی که بی‌خودی باده‌ی یار آیدت
آن نفسی که باخودی، همچو خزان فسرده‌ای وآن نفسی که بی‌خودی دی چو بهار آیدت
جمله‌ی بی‌قراریت از طلب قرار توست طالب بی‌قرار شو، تا که قرار آیدت
جمله‌ی ناگوارشت از طلب گوارش است ترک گوارش ار کنی، زهر گوار آیدت
جمله‌ی بی‌مرادیت از طلب مراد توست ور نه همه مرادها همچو نثار آیدت
عاشق جور یار شو، عاشق مهر یار نی تا که نگار نازگر عاشق زار آیدت
خسرو شرق شمس‌دین از تبریز چون رسد از مه و از ستاره‌ها والله عار آیدت

 

[ibest]

زندگي با همه وسعت خويش
محفل ساكت غم خوردن نيست
حاصلش تن به قضا دادن و افسردن نيست
اضطراب و هوس ديدن و ناديدن نيست
زندگي خوردن و خوابيدن نيست
زندگي جنبش جاري شدن است
زندگي کوشش و راهي شدن است
از تماشاگه آغاز حيات
تا به جايي كه خدا مي داند.
زندگي چون گل سرخي است
پر از خار و پر از برگ و پر از عطر لطيف،
يادمان باشد اگر گل چيديم،
عطر و برگ و گل و خار،
همه همسايه ديوار به ديوار همند
...

 

[ibest]

یاد دارم در غروبی سرد سرد می‌گذشت از کوچه ما دوره‌گرد
داد می‌زد کهنه قالی می‌خرم دست دوم جنس عالی می‌خرم
کاسه و ظرف سفالی می‌خرم گر نداری کوزه خالی می‌خرم
اشک در چشمان بابا حلقه زد عاقبت آهی کشید بغضش شکست
اول ماه است نان در سفره نیست ‌ای خدا شکرت ولی این زندگی‌ است؟
خواهرم بی‌روسری بیرون دوید گفت آقا سفره خالی می‌خری؟

 

[ibest]

زندگي دفتري از خاطرهاست ...

يک نفر در دل شب ،

يک نفر در دل خاک ...

يک نفر همدم خوشبختي هاست ،

يک نفر همسفر سختي هاست ،

چشم تا باز کنيم عمرمان مي گذرد...
ما همه همسفريم

 

[Cya]

خیالِ رویِ تو در هر طریق همره ماست
نسیمِ مویِ تو پیوند جان آگه ماست

به رغمِ مدعیانی که منعِ عشق کنند
جمالِ چهرۀ تو حجتِ موجه ماست

ببین که سیبِ زنخدانِ تو چه می‌گوید
هزار یوسفِ مصری فتاده در چه ماست

اگر به زلفِ درازِ تو دستِ ما نرسد
گناهِ بختِ پریشان و دستِ کوته ماست

به حاجبِ درِ خلوت سرایِ خاص بگو
فلان ز گوشه نشینانِ خاکِ درگهِ ماست

به صورت از نظرِ ما اگر چه محجوب است
همیشه در نظرِ خاطرِ مرفهِ ماست

اگر به سالی حافظ دری زند، بگشای
که سال‌هاست که مشتاقِ رویِ چون مهِ ماست

 

[ibest]

كاش میشد‎بچگی رازنده كرد
كودكی شد،كودكانه گریه كرد
شعرقهرقهرتاقیامت راسرود
آن قیامت،كه دمی بیش نبود
فاصله باكودكیهامان چه كرد؟
كاش میشد بچگانه خنده كرد.

 

[ibest]

وقتی نفسِ زمین تنگ میشود
وقتی دلِ من از تنگی زمین و زمان گرفته
كه خسته از خود شده و به كار نیست
به رویشِ سبزِ جوانه ای، خوش میشوم
كه امید را با همۀ كوچكی فریاد میزند...
با خود میگویم:

پس من چرا؛ چُنین؟

نجوا رستگار

 

[ibest]

سخت می لرزد این دلم!
وقتی تا چند قدمی وعده گاهمان می آیم...
و تا می رسم تو رفته ای!!...
سخت می تپد این دلم!
وقتی از دور میبینمت که به سمت من می آیی...
ولی تا نزدیک تر می شوم میبینم که به سمت دیگری می رفتی...
و من اشتباه فکر می کردم!!...
از این اشتباه هم...
سخت دلم می گیرد!!.....

shiny

 

[ibest]

عشق گاهى از درد دورى بهتراست ،

عاشقم کردى ولى گفتى صبورى بهتراست،

در قرآن خوانده ام ،یعقوب یادم داده است ،

دلبرت وقتى کنارت نیست کورى بهتر است

 

[ibest]

من از عهد آدم تو را دوست دارم

از آغاز عالم تو را دوست دارم

چه شبها من و آسمان تا دم صبح

سرودیم نم نم: تو را دوست دارم

نه خطی، نه خالی! نه خواب و خیالی!

قیصر امیرپور

 

[ibest]

کودکی هایم اتاقی ساده بود

قصه ای ، دور ِ اجاقی ساده بود



شب که میشد نقشها جان میگرفت

روی سقف ما که طاقی ساده بود



میشدم پروانه ، خوابم میــــپرید

خوابهایم اتفاقی ساده بود



زندگی دستی پر از پـــوچی نبود

بازی ما جفت و طاقی ساده بود



قهــــر میکردم به شوق آشتی

عشقــــهایم اشتیاقی ساده بود



ساده بودن عادتی مشکل نبود

سختـــی نان بود و باقی ... ساده بود !



قیصر امین پور