سيد علي صالحي === شاعر مهرباني و صميميت

[Behrooz]

دانه ميدهم گنجشکهاي صبحگاهي را

پشت پنجره ام

از خرده شعرهايي که شب

از دستهاي تو

ميريزد بر بيخوابي ها و بالش لبريز از اميدم.

 

[ایرانی آزاد]

دال
در باز می شود
پله ها روشن تر
و حیاط ... خیلی ست
چقدر انار هست
پیچک پرنده خرمالو
چه اردی بهشت لبریزی
یعنی این جا وطن من است ؟
روز است
روزی کاملا کافی
کوچه مناسب
و کیفم ... سبک
ایستگاه خلوت فعله ها
روبه روی آن سوتر است
تا کسی
میرداماد رازان شمالی
هی نه تو مرده ای سید علی
تو مرده ای میان تمام تکلیف ها دقیقه ها
و چند شیی آشنا
حالا در را ببند لطفا

 

[ایرانی آزاد]

شین
به این جایم رسیده
از قول و قاعده بیزارم
از نام و از نوشتن بیزارم
از ترس دلهره دانایی
بیزارم از چه رفته به باد و
از چه خواهد شد این همه که خواب
هی سیب رسیده
طعم ناتمام به یک بارگی
مرا طواف همان ملائکم بس بود
سجده ی نور و سکوت ستاره ام بس بود
این چه رنج و راز بی آغازی ست
که هی نرفته باز
دامن دریا را به تحفه ی تشنه اش تر کنم ؟
مرا به خانه ی خودم
به خواب همان هزاره ی رویا ریز اینه برگردانید
به طعم ناتمام و نه برکت بوسه
تنها باد است که از فراز خکستر ما می گذرد
بگذارید به خانه ام برگردم
مرا جز آن آرامش تا ابد عجیب
دیگر هیچ آرزویی از ازل نبوده است

 

[ایرانی آزاد]

ز
این جا همه چیز درست
همه چیز عالی بی نظیر درست
همان کلمه ی درست درست است
در شرف وقوع عمین واژه ها بود
که دیگر هیچ اتفاقی از کتاب کهنه رخ نداد
به قول قدیمی ها
آه ... مغان عالی مقام
تمام زمستان امسال
من یک درختچه ندیدم
که پتوپیچ کوچه ی باد نباشد
شما خبر ندارید
ورنه صغیر و کبیر
سرگرم خوابی خوش از گلستان و گهواره اند
حتی حقوق پشه و
سهم پروانه هم محفوظ است
حالا باد هم فهمیده که پشت هر چینه ای
چراغی هست
آه ... ستمدیدگان نمک نشناس
کفران کلمه که دشوار نیست
حاشا چه می کنید
شب دارد از ظلمت یلدا یاد می گیرد
نور ... فقط یک هجای روشن دارد
دیگر چه مرگتان است
که این همه هی
از چیزی به نام زندگی سخن می گویید ؟
این جا همه چیز درست
همه چیز عالی بی نظیر درست
همان کلمه درست درست است
تنها این ما شاعران بی طناب و ترانه ایم
که دروغ می گوییم

 

[manuela89]

خیلی حیفه تاپیک این شاعر بزرگ خاک بخوره...

یکی از شعرهاشونو قرار میدارم... امیدوارم که با حضور بقیه دوستان بتونیم شعرهای این شاعر و بررسی کنیم.

..............................

دیر خیلی دیر آمدید

پس آن همه سال و ماه

که غمگين‌ترين درياها

بر ديدگانِ ما گواهی می‌دادند،

شما کجا بوديد؟!

شما يکبار هم نيامديد، نگفتيد، نپرسيديد

از پیِ آن همه بادِ بَدآيند

چه بر خوابِ‌ انار و پروانه رفته است!

حالا که آب‌ها همه از چشمِ‌ آسياب افتاده است

از چه اين همه حيران

به صحبتِ سنگ و صبوریِ گندم می‌نگريد؟!

ما در طولِ تمامِ‌ اين بی‌ترانه‌خواندن‌ها

رَد به رَد از پی اميد و آينه آمديم،

آمديم و باز می‌دانستيم

که از شدتِ شکستن،

پَرِ بالِ هيچ کبوتری ديگر

از چاهِ سَربسته نخواهد آمد.



سربسته بگويمت

حالا اين ديدگانِ ماست

که بر غمگين‌ترين درياها گواهی می‌دهند،

گواهی می‌دهند

که هنوز هم اينجا انارستانی هست

باغی بزرگ، پسينی پنهان وُ

پروانه‌هايی عجيب


که در پس آستينِ آينه پنهانند.


از کتاب آسمانی ها

 

[manuela89]

دویدنِ بی‌پایانِ یکی نقطه بر قوسِ دایره.
تا کی؟


باز باید بیدار شوم، بشنوم، ببینم، باور کنم.
باز باید برای ادامه‌ی بی‌دلیلِ دانایی
تمرینِ استعاره کنم.


همه برای رسیدن به همین دایره
از پیِ دایره می‌دوند.


هی نقطه‌ی مجهول!
مرارتِ مسخره!
مضمونِ بی‌دلیل!
تا کی؟


میز کارم غبار گرفته است
رَخت‌های روی هم ریخته را نَشُسته‌ام
رویاهای بی‌موردِ آب و ماه و ستاره به جایی نمی‌رسند،
شب همان شب وُ
روز همان روز وُ
هنوز هم همان هنوز ...!


من بدهکارِ هزار ساله‌ی بارانم،
آیا کسی لیوانِ آبی دستِ من خواهد داد؟

................

پ.ن: متاسفانه اسم شعر و کتابش و نمیدونم اما خیلی دوسش دارم گذاشتمش.:blush:

 

[Moostafa]

چرا به ياد نمی‌آورم!؟ هنوز تَنگِ غروب دريا بود،
که فانوس کومه‌ی مرا تو روشن کردی.
پياله‌ی باژگون ستاره در مصيبت شامگاه
هم از آن تفأل تاريک شکست،
ورنه من اين همه ترديدِ رفتنم نبود.


چرا به ياد نمی‌آورم؟ پيراهنم از خواب ميخک و
تبسم سايه،‌ غلغلْ نيلوفر از هجوم هماغوشی،
و دهانم پُر از بوی واژه بود. بوته‌ی گل سرخی بر شانه‌ی چپم،
هزار نام آسيمه از نشانیِ ماه،
و دری بی‌کليد، مشرف به کوچه‌ی بی‌نام.


چرا به ياد نمی‌آورم؟ گلدانی تشنه بر ايوان آذرماه،
بارش غبار ستارگان دنباله‌دار، پاکتی بر از بوسه و کمپوت،
عيادت و سيگار، و پَریْ‌دختری مغموم
در زمهريرِ دريچه و خشت. ديوار و چکمه و پسين،
راه شمال و بچه آهویِ تشنه‌ای در نشيب.

کتاب : عاشق شدن در دی ماه ، مردن به وقت شهریور

 

[manuela89]

راهی نيست، بايد برويم



به چه می‌خندی پسته‌ی پاييزی؟
به زودی آن خبر سهمگين
به باغ بی‌آفتاب اين ناحيه خواهد رسيد.


خيلی وقت است
که نطفه‌ی نی را
به زهدانِ بيشه کُشته‌اند.


باورت اگر نمی‌شود
نگاه کن
دُرناها دارند بی‌خواب و بی‌درخت
رو به مزارِ ماه می‌گريزند.


اينجا ماندنِ ما بی‌فايده است،
من فانوس را برمی‌دارم
تو هم کبريت را فراموش نکن!



از کتاب سمفونی سپیده دم

 

[Bvafa]

تلخ منم،
همچون چای سرد
که نگاهش کرده باشی ساعات طولانی
و ننوشیده باشی.
تلخ منم؛
چای یخ....
که هیچکس ندارد هوسش را

 

[Bvafa]

اين‌جا هزار پياله شکسته است
تا يکی تشنه به نامِ آب
برآمد و آوازمان داد:
شما که دل نداده
دست را باخته‌ايد!


عرضی نيست!
ما پندِ پيران را
کی از شنيدنِ آری نگفته‌ايم؟


اين جُرم ماست،
حالا چه خواب و چه خراب!

 

[Bvafa]

می‌ترسم، مضطربم
و با آن که می‌ترسم و مضطربم
باز با تو تا آخرِ دنيا هستم
می‌آيم کنار گفتگويی ساده
تمام روياهايت را بيدار می‌کنم
و آهسته زير لب می‌گويم
برايت آب آورده‌ام، تشنه نيستی؟
فردا به احتمال قوی باران خواهد آمد.
تو پيش‌بينی کرده بودی که باد نمی‌آيد
با اين همه ... ديروز
پی صدائی ساده که گفته بود بيا، رفتم،
تمام رازِ سفر فقط خوابِ يک ستاره بود!


خسته‌ام ری‌را!
می‌آيی همسفرم شوی؟
گفتگوی ميان راه بهتر از تماشای باران است
توی راه از پوزش پروانه سخن می‌گوئيم
توی راه خوابهامان را برای بابونه‌های درّه‌ای دور تعريف می‌کنيم
باران هم که بيايد
هی خيس از خنده‌های دور از آدمی، می‌خنديم،
بعد هم به راهی می‌رويم
که سهم ترانه و تبسم است
مشکلی پيش نمی‌آيد
کاری به کار ما ندارند ری‌را،
نه کِرمِ شبتاب و نه کژدمِ زرد.


وقتی دستمان به آسمان برسد
وقتی که بر آن بلندیِ بنفش بنشينيم
ديگر دست کسی هم به ما نخواهد رسيد
می‌نشينيم برای خودمان قصه می‌گوئيم
تا کبوترانِ کوهی از دامنه‌ی روياها به لانه برگردند.


غروب است
با آن که می‌ترسم
با آن که سخت مضطربم،
باز با تو تا آخر دنيا خواهم آمد.

 

[A R @ M]

گناهانم را دوست دارم!

بیشتر از تمام کارهای خوبی که کرده ام ..

می دانی چرا ؟

آن ها واقعی ترین انتخاب های منند !

 

[jerii]

بعد از جنگ
هر کجای جهان
اگر دیدی دریا هست
اما آب نیست
همانجا
زاد رود تشنه ی من است
خسته به حضرت خوزا

بعد از جنگ
هر کجای جهان
اگر دیدی گندمزار هست
اما نان نیست
همانجا زاد رود گرسنه من است
خسته به حضرت خوزا

بعد از جنگ
هر کجای جهان
اگر دیدی آسمان هست
اما جایی برای نفس کشیدن نیست
همانجا
زاد رود بی رویای من است
خسته به حضرت خوزا
خوزا
خوزا
خون بهای شهیدان بی مزار من
تا کی...
تا کی گریان هزار و یکی دریا
به شیون تشنگی...!؟



آخرین سروده علی صالحی عزیز
برای کارون...برای تشنگی کارون

 

[A R @ M]

اگر مُرده‌ای

بیا و مرا ببر ..

و اگر زنده‌ای هنوز

لااقل خطی

خبری

خوابی

خیالی

...

...

بی‌انصاف !

 

[manuela89]

می‌دانم

حالا سالهاست که دیگر هیچ نامه‌ای به مقصد نمی‌رسد

حالا بعد از آن همه سال، آن همه دوری

آن همه صبوری

من دیدم از همان سرِ‌ صبحِ آسوده

هی بوی بال کبوتر و

نایِ تازه‌ی نعنای نورسیده می‌آید

پس بگو قرار بود که تو بیایی و ... من نمی‌دانستم!

دردت به جانِ بی‌قرارِ پُر گریه‌ام

پس این همه سال و ماهِ ساکتِ من کجا بودی؟



حالا که آمدی

حرفِ ما بسیار،

وقتِ ما اندک،

آسمان هم که بارانی‌ست ...!



به خدا وقت صحبت از رفتنِ دوباره و

دوری از دیدگانِ دریا نیست!

سربه‌سرم می‌گذاری ... ها؟

می‌دانم که می‌مانی

پس لااقل باران را بهانه کُن

دارد باران می‌آید.



مگر می‌شود نیامده باز

به جانبِ آن همه بی‌نشانیِ دریا برگردی؟

پس تکلیف طاقت این همه علاقه چه می‌شود؟!

تو که تا ساعت این صحبتِ ناتمام

تمامم نمی‌کنی، ها!؟

باشد، گریه نمی‌کنم

گاهی اوقات هر کسی حتی

از احتمالِ شوقی شبیهِ همین حالای من هم به گریه می‌افتد.

چه عیبی دارد!
ایسام || نسخه بتا
اصلا چه فرقی دارد

هنوز باد می‌آید،‌ باران می‌آید

هنوز هم می‌دانم هیچ نامه‌ای به مقصد نمی‌رسد

حالا کم نیستند، اهلِ هوای علاقه و احتمال

که فرقِ میان فاصله را تا گفتگوی گریه می‌فهمند

فقط وقتشان اندک و حرفشان بسیار و

آسمان هم که بارانی‌ست ...!

 

[Loveless64]

شعرهای سید علی صالحی با صدای خسرو شکیبایی و یه روز بارونی و یه دل بارونی و ....

 

[seashore]

[h=5]چقدر این دوست داشتن های بی دلیل
خوب است
مثل همین باران بی سوال
که هی می بارد ...[/h]

 

[A R @ M]

ای کاش

یکی بیاید

که وقت رفتن

نرود ..

 

[siavash20]

من يکی را می‌شناسم

صبح‌ها ليبرال است

ظهرها چپ می‌زند

و غروب که از کوچه‌ی تاريک می‌گذرد

زيرِ لب آهسته می‌گويد: "بسم‌الله ...!"


سید علی صالحی
​

 

[siavash20]

من خودم را به احتیاط
کنار آن حقیقت گمشده می کشم
و می دانم رفتن به راه مردم
دردهای بسیار دارد.
من هم مثل شما
درد می کشم از دست بلاهت و
قلیلی کلمات همین طوری


سید علی صالحی​