شعر براي مادر

[ibest]

مادر
مادر

قسم بر اولين واژه ي هستي

كه عشق ودين ومظهرم تو هستي

قسم بر ديدگانت شمع روشن

كه هستي- گلي سرور به گلشن

قسم بر ماه و حوري

كه تو مملو ز نوري

قسم بر مهر واميد

كه تو معدن مهري بي ترديد

قسم بر لحظه ي زيباي ديدار

كه جانم بر فدايت نيك كردار

قسم بر مستي عاشق پرستان

به كوه وبه باغ و به بستان

قسم بررب بر روز جوشش

براين پروردگار خوش افرينش

كه هرچه ازاوست دارم

مادر دوستت دارم


توسط: محمد علي

 

[ibest]

همی نالم که مادر در برم نیست

صفای سایه او در برم نیست

مرا گر دولت عالم ببخشند

برابر با نگاه مادرم نیست

 

[ibest]

شاعر برتولد برشت
مترجم صفدر تقى زاده

و وقتى تمام كرد به خاكش سپردند،

بر مزارش گل‏ها شكفتند و پروانه‏هاى شيرين كار رقصيدند.

آن‏قدر سبك بود كه بر خاكِ زيرين فشارى نمى‏آورد،

مادر در زندگى چه‏قدر درد كشيده بود

كه او را اين چنين سبك كرده بود.

 

[ibest]

اي از تبار آينه ها مادر! چشمان تو صراحت خورشيدند
فواره های روشني و اعجاز، پيغمبران آيه ی توحيدند
در عمقشان هميشه غزل جاري ست،اندوه زخم هاي پدر حتی
هر شب مرا ز خويش جدا كردند،تا مرز آفتاب كشانيدند
خانه هميشه بوی تو را دارد، ديگر حياط هم به تو خو كرده
درها ، اتاق ، پنجره ، گلدان ها، تا چشم باز كرده تو را ديدند
گل هاي پشت پنجره ها عمريست،در گير و دار برف و زمستانند
امشب به سحر گرم نفس هايت، در ذهن سرد باغچه روييدند
تنها فرشته ای كه تنت شعر است، گيسوی گرم و چشم زلالت باز
بر دفتر سياه غزل هايم ، باران شعر و خاطره باريدند
آغوش تو پناه پريشانيست،لبريزی از نوازش بي پايان
دستان مهربان و پر از زخمت، همواره آشيانه ی اميدند
آن شب كنار كلبه ی تنهاييم ، يك تكه از نگاه شما افتاد
فردا هزار دسته ی نيلوفر، بر شانه هاي پنجره پيچيدند
اين واژه ها دوباره غزل گشتند، خود را درون آينه ها شستند
ابيات ناگهان غزل ها از آتشفشان چشم تو جوشيدند
مادر! صدات بانی دريا هاست، ايمان موج ها به تو پابند است
بي تو زمين دچار عقوبت شد، گلهاي سرخ باغچه خشكيدند
گفتی كه بی تو آه زبانم لال، يك لحظه هم بدون تو يعنی مرگ
حتی تمام آينه ها آن دم ، قربانيان وحشت و ترديدند
خورشيد من بتاب و نمايان شو صبحی سپيد ريخته در چشمت
انگار بر مسير قدم هايت، عطر زلال آينه پاشيدند!



امیر محمدی

 

[ibest]

به بهشت نمی روم، اگر مادرم آنجا نباشد…
(حسین پناهی)

 

[ibest]

در طول زندگی ام هر چه خوبی کردم همه را مدیون فرشته ای هستم که همواره مادر صدایش کردم. آبراهام لینکلن

 

[ibest]

مادر بهشت من همه آغوش گرم تست
گوئی سرم هنوز ببالین گرم تست
شهریار

 

[mirij861]

منم امضامو اینجا میزارم

ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﯾﮏ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﮑﻦ ، ﻓﺮﺩﺍ ﻧﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻻﻥ ...
ﺍﮔﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ... ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻗﺒﺮﺵ ﺭﺍ ... ﺍﮔﺮ ﭘﯿﺸﺖ ﻧﯿﺴﺖ، ﯾﺎﺩﺵ ﺭﺍ ... و ﺍﮔﺮ ﻗﻬﺮﯼ ،ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺒﻮﺱ.​

 

[ibest]

جز جان هیچ بی بها نبود درکفم
شایسته نثار تو و خاک پای تو

با آنکه شرم آیدم از خانه خراب
خالی مباد در دل ویرانه جای تو

 

[ibest]

مرا در کودکی این گفته بودند:
که می باید خدا در آسمان دید
به خواب و چشم کس ، هرگز نیاید
و لیکن میتوانش بیکران دید .
به دل گفتم عجب پیچیده رازیست ،
یقینش میتوان با چشم جان دید .

به دنبالش تمام عمر گشتم.
به جان گفتم : "کجایش پس توان دید"؟!

صدایی هی زدم : "کای خسته برگرد."
که این جا می توان او را عیان دید.

بلی ، چشمم به چشم مادر افتاد.
همان نوری که چشمم در اوان دید.

به خود گفتم : "کجایی ای خداجو" ؟
خدا در چشم مادر می توان دید.

​

 

[ibest]

" قند" خون مادر بالاست،اما دلش هميشه" شور" ميزند براي ما..

اشكهاي مادر،"مرواريد"شده است در صدف چشمانش

دكترها اسمش را گذاشته اند" آب مرواريد"

 

[ibest]

بی محبت مادر یک قنات بی آبم
مثل راه بی مقصد مثل عکس بی قابم

بی محبت مادر از شکوفه ها دورم
یک کبوتر بی بال یک چراغ بی نورم

بی محبت مادر چون لبان بی لبخند
ساکتم و غمگینم مثل بلبلی دربند

بی محبت مادر در دلم صفايی نیست
از بهار درقلبم هیچ رد پایی نیست

 

[ibest]

از مرگ نمی ترسم

من فقط نگرانم

که در شلوغی آن دنیا

مادرم را پیدا نکنم ...

 

[ibest]

واژه هایم ،برای تو ، برای پاسداشت تو چه زبانند و قاصر

غزلهایم همچنان ریزه خوار سفره ی مهربانی تواند

پس سکوت میکنم و به آغوشت پناه می آورم

و تو چه اهورایی باز هم طفل خسته ات را می بوسی

هنوز هم گوشه ی چادرت متین ترین ریسمان دنیا به سوی خوشبختی است

 

[ibest]

آسمان را گفتم
می توانی آيا
بهر يک لحظه ی خيلی کوتاه
روح مادر گردی؟
صاحب رفعت ديگر گردی؟

گفت نی نی هرگز
من برای اين کار
کهکشان کم دارم
نوريان کم دارم
مه وخورشيد به پهنای زمان کم دارم

.

خاک را پرسيدم
می توانی آيا
دل مادر گردی
آسمانی شوی و خرمن اختر گردی؟

گفت نی نی هرگز
من برای اين کار
بوستان کم دارم
در دلم گنج نهان کم دارم

.

اين جهان را گفتم
هستی کون و مکان را گفتم
می توانی آيا
لفظ مادر گردی؟
همه ی رفعت را
همه ی عزت را
همه ی شوکت را
بهر يک ثانيه بستر گردی؟

گفت نی نی هرگز
من برای اين کار
آسمان کم دارم
اختران کم دارم
رفعت وشوکت وشان کم دارم
عزت و نام و نشان کم دارم

.
آن جهان راگفتم
می توانی آيا
لحظه ای دامن مادر باشی؟
مهد رحمت شوی و سخت معطر باشی؟

گفت نی نی هرگز
من برای اين کار
باغ رنگين جنان کم دارم
آنچه در سينه ی مادر بود آن کم دارم

.
روی کردم با بحر
گفتم او را آيا
می شود اينکه به يک لحظه ی خيلی کوتاه
پای تا سر همه مادر گردی؟
عشق را موج شوی؟
مهر را مهر درخشان شده در اوج شوی؟

گفت نی نی هرگز
من برای اين کار
بی کران بودن را
بی کران کم دارم
ناقص و محدودم
بهر اين کار بزرگ
قطره ای بيش ني ام
طاقت وتاب وتوان کم دارم

.
صبحدم را گفتم
می توانی آيا
لب مادر گردی؟
عسل و قند بريزد از تو؟
لحظه ی حرف زدن
جان شوی عشق شوی، مهر شوی، زر گردی؟

گفت نی نی هرگز
گل لبخند که رويد ز لبان مادر
به بهار دگری نتوان يافت
دربهشت دگری نتوان جست
من از آن آب حيات
من از آن لذت جان
که بود خنده ی او چشمه ی آن
من از آن محرومم
خنده ی من خالی ست
زان سپيده که دمد از افق خنده ی او
خنده ی او روح است
خنده ی او جان است
جان روزم من اگر، لذت جان کم دارم
روح نورم من اگر، روح و روان کم دارم

.
کردم از علم سوال
می توانی آيا
معنی مادر را
بهر من شرح دهی؟

گفت نی نی هرگز
من برای اين کار
منطق و فلسفه و عقل و زبان کم دارم
قدرت شرح و بيان کم دارم

.
درپی عشق شدم
تا درآیينه ی او چهره ی مادر بينم
ديدم او مادر بود
ديدم او در دل عطر
ديدم او در تن گل
ديدم او در دم جان پرور مُشکين نسيم
ديدم او در پرش نبض سحر
ديدم او درتپش قلب چمن
ديدم او لحظه ی رویيدن باغ
از دل سبزترين فصل بهار
لحظه ی پر زدن پروانه
در چمنزار دل انگيزترين زيبايی
بلکه او درهمه ی زيبايی
بلکه او درهمه ی عالم خوبی، همه ی رعنايی
همه جا پيدا بود
همه جا پيدا بود

 

[ibest]

آبروی اهل دل‌ از خاک پای مادر است
هرچه دارند این جماعت از دعای مادر است

آن بهشتی‌ را که قران می‌کند توصیف آن

صاحب قران بگفتا زیز پای مادر است

 

[ibest]

کاش هفت ساله بودم

روی نیمکت چوبی می نشستم

مداد سوسماری در دست ...

باصدای تو دیکته می نوشتم

تو می گفتی بنویس دلتنگی

من آن را اشتباه می نگاشتم

اخمی بر چهره می نشاندی و من

به جبران

دلتنگی را هزار بار می نوشتم!

 

[ibest]

میدانی...

بعضـی ها را هرچه قدر بـخوانی ... خسته نمیشوی !
بعضـی ها را هرچه قدر گوش دهی ... عادتــــ نمیشوند !
بعضـی ها هرچه تکرار شوند ... باز بکرند و دستــ نـخورده !
دیده ای ؟!
... ... شنیده ای ؟!
بعضـــی ها بی نهایتـــ ــ ـند !
مـــــثل مـــــادر

 

[Adin]

همی نالم که مادر در برم نیست

صفای سایه او در برم نیست

مرا گر دولت عالم ببخشند

برابر با نگاه مادرم نیست

منقلب شدم

 

[ibest]

منقلب شدم

خودم ب خاطر شرایط سالی 4 الی 5 بار مادر میبینم