شعر های تاریک

[behrooz3229]

کسی دیگر نمی کوبد در این خانه متروکه ویران را

کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای تنهایم

ومن چون شمع می سوزم ودیگر هیچ چیز از من نمی ماند

ومن گریان ونالانم ومن تنهای تنهایم

درون کلبه ی خاموش خویش اما

کسی حال من غمگین نمی پرسد

و من دریای پر اشکم که توفانی به دل دارم

درون سینه ی پرجوش خویش اما

کسی حال من تنها نمی پرسد

ومن چون تک درخت زرد پاییزم

که هر دم با نسیمی میشود برگی جدا از او

ودیگر هیچی از من نمی ماند

 

[behrooz3229]

شمعی که نمی سوزد، پروانه نمی خواهد
اشکی که نمی ریزد، سرشانه نمی خواهد

از بند تعلق ها، آزاد و رها باشیم
آن باد وزان دشت، کاشانه نمی خواهد

فرهادم و دلداده، این قصه ی شیرین را
می دانی و می دانم، افسانه نمی خواهد

مهر تو به دل دارم، ای دلبر یک دانه
بی تو دل من هرگز، دردانه نمی خواهد

باید بروم زین جا، من عاشق و مجنونم
این شهر پر از عاقل، دیوانه نمی خواهد

 

[behrooz3229]

دل شده گان .....

هنگامه یِ مستی و یکی جامِ دگر ..
واندر خم دلدار دوصد دامِ دگر..

شیدایی و بدمستی و دیوانه گری،
زان خالِ لب و زلفِ سیه فام دگر..

در محفلِ عیّار یکی نعره کنان،
فریاد نه از ما و از آن کامِ دگر..

خَمّار و گشودیم چو در میکده ها،
بدنامیِ ما فتنه یِ بدنامِ دگر..

هرشب چو روم بر درِ آن دیرخراب،
چون روز مرا روشن و هم شام دگر..

در بارگه یار اَلِف ، دال گذشت،
کاو صحبت و هم حجتِ اتمام دگر..

گفتار شنیدیم و شنیدار ندید،
نادیده گذشتیم و نظرخامِ دگر..

مهمان نجوییم و به او مهمانیم ،
در لحظه و بر لحظه و ایام دگر..

آوایِ ترا نغمه به هر مُلک سرود،
گلبانگِ سروش تو به هر بام دگر..

زآغاز و ازل قرعه ی ما حیلتِ قدر،
هم ساغر و هم ساقی و فرجام دگر..

ای طفلِ سراپرده مکن پرده دری ،
کاین کودک دوران ،شد ابهام دگر..

در میکده و دیر دمی چهره گشا،
رخساره یِ تو لحظه یِ الهامِ دگر..

هرگز نشود "دل شده ای" در احرام،
انجام دگر بود و سرانجام دگر..

آن به که شود کعبه ی دل محرم راز،
اسرار نهان کرده و آلام دگر..

از دامِ تو آن طعمه و هم دانه ربود،
هم طعمه و هم دانه ، چو اِطعام دگر..

گفتم چه کند بر درِ تو ابراهیم،
آرامِ دل و آن که دلارام دگر..

گفتا به اشارت که ترا پخته کنم،
آتشکده بنمودم و حمّام دگر..

این باطن و معنا توبگیر و بگذار،
هر ظاهر و هر صورت و رَسّام دگر..

لیلایِ توام ، یکی تو گامی بردار،
آیم قدمی به صد، اَقدام دگر..

ای بنده یِ طاغی، هم اکنون بازا،
اینک تو بیا ، نه دیرو، هنگامِ دگر..................

 

[behrooz3229]

محبس خویشتن منم ، از این حصار خسته ام
من همه تن انا اللحقم ،‌ کجاست دار ، خسته ام

در همه جای این زمین ، همنفسم کسی نبود
زمین دیار غربت است ،‌ از این دیار خسته ام

کشیده سرنوشت من به دفترم خط عذاب
از آن خطی که او نوشت به یادگار خسته ام

در انتظار معجزه ، فصل به فصل رفته ام
هم از خزان تکیده ام ، هم از بهار خسته ام

به گرد خویش گشته ام ، سوار این چرخ و فلک
بس است تکرار ملال ،‌ ز روزگار خسته ام

دلم نمی تپد چرا ، به شوق این همه صدا
من از عذاب کوه بغض ، به کوله بار خسته ام

همیشه من دویده ام ، به سوی مسلخ غبار
از آنکه گم نمی شوم در این غبار ، خسته ام

به من تمام می شود سلسله ای رو به زوال
من از تبار حسرتم که از تبار خسته ام

قمار بی برنده ایست ، بازی تلخ زندگی
چه برده و چه باخته ،‌ از این قمار خسته ام

گذشته از جاده ی ما ، تهی ترین غبار ها
از این غبار بی سوار ،‌ از انتظار خسته ام

همیشه یاور است یار ،‌ ولی نه آنکه یار ماست
از آنکه یار شد مرا دیدن یار ، خسته ام

 

[behrooz3229]

شراب تلخ بیاور که وقت شیدایی ست!
که آنچه در سر من نیست ، ترس رسوایی ست!

چه غم که خلق به حُسن تو عیب میگیرند؟
همیشه زخم زبان خون بهای زیبایی ست!

اگر خیال تماشاست در سرت بشتاب!
که آبشارم و افتادنم تماشایی ست...!

شباهت تو و من هرچه بود ثابت کرد
که فصل مشترک عشق و عقل تنهایی ست!

کنون اگرچه کویرم هنوز در سر من
صدای پر زدن مرغ های دریایی ست

 

[roshi.whitewolf]

من خوب شدم
عشق تو پروانگیم بود
این خوب شدن
هدیه دیوانگیم بود

 

[behrooz3229]

محکومم
به حبس ابد
در خاطره های درد آورت
به جرمِ
کشتنِ عاشقانه هایت
هستم
که مثل نخ تسبیحی
دل ها را به بند کشید ...!
بند بندِ این سلسله پاره خواهد شد
آنقدر که خرده های قلبم را شمرده ام
بیا و بر گردنم بیانداز
حلقه ی بازیچه ای که ساخته ای
اینبار نیایی
به هم آغوشی مرگ خواهم رفت
و تیغی که بر بغض هایم نهادی
به رگ هایم می نشانم

 

[behrooz3229]

سخن عشق تو بی آن که برآید به زبانم
رنگ رخساره خبر می‌دهد از حال نهانم

گاه گویم که بنالم ز پریشانی حالم
بازگویم که عیان است چه حاجت به بیانم

هیچم از دنیی و عقبی نبرد گوشه خاطر
که به دیدار تو شغل است و فراغ از دو جهانم

گر چنان است که روی من مسکین گدا را
به در غیر ببینی ز در خویش برانم

من در اندیشه آنم که روان بر تو فشانم
نه در اندیشه که خود را ز کمندت برهانم

گر تو شیرین زمانی نظری نیز به من کن
که به دیوانگی از عشق تو فرهاد زمانم

نه مرا طاقت غربت نه تو را خاطر قربت
دل نهادم به صبوری که جز این چاره ندانم

من همان روز بگفتم که طریق تو گرفتم
که به جانان نرسم تا نرسد کار به جانم

درم از دیده چکان است به یاد لب لعلت
نگهی باز به من کن که بسی در بچکانم

سخن از نیمه بریدم که نگه کردم و دیدم
که به پایان رسدم عمر و به پایان نرسانم

 

[behrooz3229]

تو در ابعاد من جوانه زدی
عکس من! قاب بودنت بودم
تو به فکر خیانت ات بودی
من به فکر سرودنت بودم
چشم خود را به دست خود بستم
تا عذاب سبک تری باشی
تا در اندوه رفتنت باشم
تا در آغوش دیگری باشی...
#علیرضا_آذر

 

[behrooz3229]

مردم از دین خروج می کردند…تا تو سمت گناه می رفتی

شهر بی آبرو به هم می ریخت…در خیابان که راه می رفتی

 

[behrooz3229]

دَر مـاندِگی یعنی تو اینجایی … من هم همین جایم ولی دورَم ♫♪

♫♪ تُو اختِیار زندگی داری … من زندگی را سـَـخــت مجبورَم ♫♪

 

[behrooz3229]

پیش چشمان همه از خویش یـَـلی ساخته ام …
پیش چشمان تو اما سپر انداخته ام​

 

[behrooz3229]

چـایِ داغی که دلم بود به دستت دادَم

آنقدر سرد شدم، از دهنت اُفتادم

***​

 

[behrooz3229]

هر پسربچه که راهش به خیابان تو خورد

یک شبه مرد شد و یکه به میدان زد و مُرد

من تو را دیدم و آرام به خاک افتادم

“و از آن روز که در بندِ توام آزادم”

 

[behrooz3229]

چمدان دست تو و ترس به چشمان من است

این غم انگیزترین حالت غمگین شدن است​

***​

 

[behrooz3229]

خودکــشــی مرگ قشنگی که به آن دِل بستم
دستِ کم هر دو سه شب ســیــــر به فکرَش هستم

***​

 

[behrooz3229]

خوب است و عمری خوب می ماند

مردی که روی از عشق می گیرد

دنیا اگر بد بود و بد تا کرد

یک مردِ عاشق ، خوب میمیرد !​

 

[behrooz3229]

سگ مستِ دندان تیز ِچشمانش

از لانه بیرون زد ، شکارم کرد

گرگی نخواهد کرد با آهو

کاری که زن با روزگارم کرد!!!

 

[behrooz3229]

درماندگی یعنی که فهمیدم

وقتی کنارم روسری داری

یک تار مو از گیسوانت را

در رخت خواب دیگری داری!

 

[behrooz3229]

سنی ندارد عاشقی کردن

فرقی ندارد کودکی ، پیری

هروقت زانو را بغل کردی

یعنی تو هم با عشق درگیری