شعر های تاریک

[Geronimo]

عاقبت خواهم مرد....
نفسم مي گويد وقت رفتن دير است.....
زودتر بايد رفت.....رازها را چه كنم؟
اين همه بوي اقاقي كه مشامم دارد
چشم هايم پرسه زنان كوچه ها را ديدند
خلوت و ساكت و سرد
يك به يك طي شده اند......
اي واي كوچه آخر من بن بست است
شوق دل دادن يك ياس به يك كاج بلند
شوق پرواز كبوتر بر سر ابر سفيد
پاكي دست پر از مهر و صفاي مادر
لذت بوسه يار زير نور مهتاب....
اين همه دوستي را چه كنم؟.....
عاقبت خواهم رفت عاقبت خواهم مرد...
همرهم چيست در اين راه سفر؟؟؟
يك بغل تنهايي چند خطي حرف ناگفته دل حسرت شنيدن كلام نو
عاقبت خواهم مرد....
مي دانم روز هجرت روز كوچ باورم نزديك است....
دير و زودش كه مهم نيست بايد بروم...
راحت جان كه گران نيست بايد طلبم....
بعد از من...
دانه ها را تو بريز پشت شيشه چشمها منتظرند
تو بپاش گرمي عاطفه ات را دستها منتظرند
من كه بايد بروم
اما تو بدان قدر خودت قدر پروانه زيبايت را
قدر يك ياس كبود و زخمي
قدر يك قلب و دل بشكسته
قدر يك جاده پيوسته
خوب مي دانم مردنم نزديك است حس پرواز تنم....
حس پرپر شدن ترانه هاي آرزوم...
تو بگو من چه كنم؟؟؟
با اميدي كه به من بسته شده
با قراري كه به دل بغض شده
با نگاهي كه به من مست شده
تو بگو من چه كنم....من كه بايد بروم
من كه سردم شده است با تماس دست سردت اي مرگ....
من كه بي جان شده ام بس گوش سپردم به صداي پر ز اوهام تو ...مرگ!
اما دوستت دارم
پر پروازم ده تو بيا همسفرم باش بيا يارم باش
آسمان منتظر است روح من عاشق آبي آرام بلند است
تو بيا تا برسم من به اين آبي خوشرنگ خيال
تا نيايي اي مرگ تو بگو من چه كنم....
وقت تنگ است دگر كوله بارم اصرار سفر دارند
من كه خود مي دانم مردنم نزديك است....

 

[Geronimo]

ز شبهاي دگر دارم تب غم بيشتر امشب
وصيت مي كنم باشيد از من باخبر امشب
مباشيد اي رفيقان امشب ديگر ز من غافل
كه از بزم شما خواهم بريدن دردسر امشب
مگر در من نشان مرگ ظاهر شد كه مي بينم
رفيقان را نهاني آستين بر چشم تر امشب
مكن دوري خدا را از سر بالينم اي همدم
كه من خود را نمي بينم چو شبهاي دگر امشب
وحشي بافقي

 

[Geronimo]

فرياد ها مرده اند
سكوت جاريست
تنهايي
حاكم سرزمين بي كسي

 

[Geronimo]

در هجوم وحشي باد كوير
نفس شعله افروخته اي مي گيرد
ساقه اي مي شكند
غنچه سرخ دلش مي گيرد
و صدايي است كه در زمزمه ي باد
مرا مي گويد:
خشت در خانه ي آب مي ميرد
دلم از غربت خود مي گيرد

 

[Geronimo]

اشکهایی که هیچ کس نیست پاکشون کنه بدترین اشکهاست...
دوستی یک اتفاق جدایی یک قانون - در سکوت سرد فاصله ها دلم می لرزد وقتی به نبودنت فکر می کنم

 

[Geronimo]

خاک می خواند مرا هردم به خویش

می رسند از ره که در خاکم نهند

آه، شاید عاشقانم نیمه شب

گل به روی گور غمناکم نهند!

 

[Geronimo]

امــــروز . . . دوبار دلتنگ شدم !
.
.
یک بار برای تو
.
یک بار برای تو !!!
اول برای نداشتنت . . . . . . دوم برای نداشتنم. . . .
دوستت دارم و نداری ام ! .
باید رفت . . . .

 

[Geronimo]

خسته ام از آرزوها ، آرزوهاي شعاري
شوق پرواز مجازي ، بالهاي استعاري

لحظه هاي کاغذي را، روز و شب تکرار کردن
خاطرات بايگاني،زندگي هاي اداري

آفتاب زرد و غمگين ، پله هاي رو به پايين
سقفهاي سرد و سنگين ، آسمانهاي اجاري

با نگاهي سر شکسته،چشمهايي پينه بسته
خسته از درهاي بسته، خسته از چشم انتظاري

صندلي هاي خميده،ميزهاي صف کشيده
خنده هاي لب پريده ، گريه هاي اختياري

عصر جدول هاي خالي، پارک هاي اين حوالي
پرسه هاي بي خيالي، نيمکت هاي خماري

رو نوشت روزها را،روي هم سنجاق کردم:
شنبه هاي بي پناهي ، جمعه هاي بي قراري

عاقبت پرونده ام را،با غبار آرزوها
خاک خواهد بست روزي ، باد خواهد برد باري

روي ميز خالي من، صفحه ي باز حوادث
در ستون تسليتها ، نامي از ما يادگاري

 

[Geronimo]

رسمه که لحظه ی خداحافظی یادگاری بهم می دن

قشنگترین هدیه ی تو تو قلب منه

یه مشت غمه

شاید اینو بهم دادی که همیشه یادم بمونه

حق با تو

تو راست می گی

غمت همیشه پیشمه !

 

[Geronimo]

خسته ام ، این دست ها خسته اند وچرااین قدر خسته اند ؟ دقیق می شوم،

دقیق و متمرکز می شوم بلکه بشنوم. اما نه ، فقط یک کلاغ روی بلندترین

شاخه یک کاج بال می زند. مغزم ، مغزم درد می کند از حرف زدن ، چقدر

حرف زده ام ، چقدر در ذهنم حرف زده ام ، خروار خروار حرف با لحن و حالت

های متفاوت ، مغایر ، متضاد و .... گفته ام و شنیده ام ،خاموش شده و باز بر

افروخته ام، پرخاش کرده و باز خوددار شده ام ، خشم گرفته ام و لحظاتی

بعد احساس کرده ام چشمانم داغ شده اند و دارند گر می گیرند ، مثل وقتی

که انسان بخواهد اشک بریزد و نتواند. . .

 

[Geronimo]

جایی در حال فراموش شدنم

شايد که ذهن تو باشد

دستم را بر شيشه سرد چشمهايت

که رويش ها کرده ام يادداشت می کنم

تا باور کنم که از ياد رفته ام........

 

[Geronimo]

با توام !

چتر دلت را ببند .

بگذار باران ببارد خيس تر از اين که نمی شوی.

تو را آب برده است !

 

[Geronimo]

به همان قدر که چشم تو پر از زیبایی ست

بی تو دنیای من ای دوست پر از تنهایی ست!!!

 

[Geronimo]

شاید آن روز که سهراب نوشت: تا شقایق هست زندگی باید کرد
خبری از دل پر درد گل یاس نداشت
باید اینجور نوشت:
هر گلی هم باشی چه شقایق و چه یاس زندگی اجبار است ........

 

[Geronimo]

سخت است هنگام وداع
آنگاه که در می یابی
چشمانی که در حال ِ عبور است
پاره ای از وجود ِ تو را نیز​

با خود خواهد برد ...

 

[Geronimo]

دلت پاک است اما با تمام سادگيهايت به قصد عاشق آزاری معما می شوی!

گاهی تو را از سرخی سيب غزلهايم گريزی نيست ٬ تو هم مانند حوا زود اغوا می شوی!

گاهی تماشايی ترين تصوير دنيا می شوی!

گاهی دلم می پاشد از هم بس که زيبا می شوی!

گاهی حضور گاه گاهَت بازیٍ خورشيد با ابر است..٬که پنهان می شوی گاهی و پيدا می شوی!

گاهی به ما تا می رسی کج می کنی يکباره راهت را!!

زِِ ِ ناچاريست٬ گر هم صحبت ما می شوی!

گاهی

 

[Geronimo]

این روزها حال من دیدنیست

تو نیستی تا ببینی،

اما . . .

حال من توی این شب بلند پاییزی

شنیدنیست . . .

 

[Geronimo]

رسمه که لحظه ی خداحافظی یادگاری بهم می دن

قشنگترین هدیه ی تو تو قلب منه

یه مشت غمه

شاید اینو بهم دادی که همیشه یادم بمونه

حق با تو

تو راست می گی

غمت همیشه پیشمه !​

 

[Geronimo]

نمی دانم چه می خواهم بگویم
زبانم در دهان باز بسته ست
در تنگ قفس باز است و افسوس
که بال مرغ آوازم شکسته ست
نمی دانم چه می خواهم بگویم
غمی در استخوانم می گدازد
خیال ناشناسی آشنا رنگ
گهی می سوزدم گه می نوازد
گهی در خاطرم می جوشد این وهم
ز رنگ آمیزی غمهای انبوه
که در رگهام جای خون روان است
سیه داروی زهرآگین اندوه
فغانی گرم وخون آلود و پردرد
فرو می پیچیدم در سینه تنگ
چو فریاد یکی دیوانه گنگ
که می کوبد سر شوریده بر سنگ
سرشکی تلخ و شور از چشمه دل
نهان در سینه می جوشد شب و روز
چنان مار گرفتاری که ریزد
شرنگ خشمش از نیش جگر سوز
پریشان سایه ای آشفته آهنگ
ز مغزم می تراود گیج و گمراه
چو روح خوابگردی مات و مدهوش
که بی سامان به ره افتد شبانگاه
درون سینه ام دردی ست خونبار
که همچون گریه می گیرد گلویم
غمی ‌آِشفته دردی گریه آلود
نمی دانم چه می خواهم بگویم​

 

[Geronimo]

شیشه دل را شکستن احتیاجش سنگ نیست​

این دل با نگاهی سرد پرپر می شود​