نقطه بی بازگشت
(PNR)
در اصطلاح نظامی (و غیرنظامی)،
نقطه بی بازگشت (Point of No Return) به نقطه ای گفته میشه که اگه ازش رد بشیم ، دیگه
برگشت غیرممکنه ... و یا اگه غیرممکن نباشه ، موجب پرداخت
هزینه های سنگین جانی - مالی خواهد بود ... در هرحال وقتی از این نقطه رد شدیم ، باید به راهمون ادامه بدیم :
1. (نظامی) هواپیمایی رو در نظر بگیرید که داره خطوط دشمن رو بمبارون می کنه ... با توجه به اینکه هواپیما ، سوخت مشخصی داره ، واسه اش یه
نقطه بی بازگشت (یا اصطلاح هوایی اش :
Radius of Action) تعریف میشه و خلبان می دونه که
اگه از این نقطه جلوتر بره ، دیگه سوخت کافی واسه برگشتن به پایگاه خودی رو نداره ...
فرض کنید ناو دشمن انقدر دوره که هواپیما فقط می تونه بره سمتش و بنزین کافی واسه برگشتن نداره (جنگ جهانی دوم) ... اینجاس که
نقطه بی بازگشت معنای واقعی اش رو پیدا می کنه
... اون خلبان می دونه که وقتی از مقدار خاصی جلوتر رفت ، دیگه برگشتی در کار نیست و بهتره آخرش خودش رو بکوبه به ناو ...
2. (هوایی) هواپیمایی رو در نظر بگیرید که می خواد از روی باند بلند بشه و پرواز کنه ... این هواپیما فقط تا مسافت مشخصی از باند رو می تونه روی زمین سرعت بگیره و در صورت بروز مشکل اضطراری ، ترمز کنه ... اما اگه از
نقطه بی بازگشت رد بشه ، دیگه طول باقی مونده ی باند واسه توقف کافی نیست و مجبوره که بلند شه ...
3. (غیرنظامی) یه گروه اکتشافی رو در نظر بگیرید که می خواد از یه پایگاه قطبی بره پایگاه بعدی ... اینا واسه 4 روز آذوقه دارن و بین دو پایگاه هم 4 روز فاصله اس ... در ابتدای روز سوم ، اینا هرجا که باشن ، اونجا
نقطه بی بازگشته ... یعنی دیگه نمی تونن برگردن (آذوقه کافی ندارن
) و باید تحت هر شرایطی پیش برن ...
به نظرم مفهوم قشنگ و حتی شاعرانه ایه
... دفعه بعد بیشتر درباره اش حرف می زنیم ...
