فدریکو گارسیا لورکا

[lilyrose]

گناه

چه دلپذیراست
اینکه گناهانمان پیدا نیستند
وگرنه مجبور بودیم
هر روز خودمان را پاک بشوییم
شاید هم می بایست زیر باران زندگی می کردیم
و باز دلپذیرو نیکوست اینکه دروغهایمان
شکل مان را دگرگون نمی کنند
چون در اینصورت حتی یک لحظه همدیگر را به یاد نمی آوردیم
خدای رحیم ! تو را به خاطر این همه مهربانی ات سپاس

Sin

How nice it is
our sins arent obvious
since we had to
wash ourselves cleanly ever day
or perhaps to live under the rain
or our lies
dont chang our figures(shapes)
tought we didnt remember each other even for a moment
merciful god thanks

فدریکو گارسیا لورکا

​

 

[Kasandra]

بر شاخه هاي درخت غار

دو كبوتر تاريك ديدم،

يكي خورشيد بود

و آن ديگري ماه.

<<-همسايه هاي كوچك! (با انان چنين گفتم)

گور من كجا خواهد بود؟>>

<<-در دنباله دامن من >> چنين گفت خورشيد.

<<-در گلوگاه من >> چنين گفت ماه.



و من كه زمين را بر گرده خويش داشتم و پيش مي رفتم

دو عقاب ديدم همه از برف

و دختري سراپا عريان

كه يكي ديگري بود

و دختر هيچكس نبود.

<<-عقابان كوچك! >> (بدانان چنين گفتم)

گور من كجا خواهد بود؟>>


<<-در دنباله دامن من >> چنين گفت خورشيد.

<<-در گلوگاه من >> چنين گفت ماه.


بر شاخساران درخت عار،

دو كبوتر عريان ديدم.

يكي ديگري بود

و هر دو هيچ بودند.