مشاعره از نوع هزاردستان

[Kasandra]

غلام همت آنم كه زير چرخ كبود................................ز هر چه رنگ تعلق پذيرد آزاد است

 

[O_o O_O o_O]

غلام پنجه‌ ی مرغول هندوانه‌ ی اويم
که هست هر خم مويي ازو شکنجه‌ ي جاني

امیرخسرو دهلوی

 

[sedo]

غلام پنجه‌ ی مرغول هندوانه‌ ی اويم
که هست هر خم مويي ازو شکنجه‌ ي جاني

امیرخسرو دهلوی

مرغولت که در هربند او صد حلقه است
دام دلهای اسیران گرفتار بلاست

امیر خسرو دهلوی

 

[O_o O_O o_O]

نه اين بهرام اگر بهرام گور است
سرانجام از جهانش بهره گور است

نظامی گنجوی

 

[sedo]

چو آب از اعتدال افزون نهد گام

ز سیرابی به غرق آرد سرانجام

نظامی

 

[O_o O_O o_O]

خضر سيراب گشت اندر سياهي
چکيد آب حيات از کام ماهي

امیرخسرو دهلوی

 

[O_o O_O o_O]

بدلیل اینکه کسی از دوستان بیتی با کلمه "خضر" نیاوردن من مشاعره رو با خودم ادامه دادم تا تاپیک نخوابه

صوفيان رکوه پر آب زندگاني چون خضر
همچو موسي در عصاشان جان ثعبان آمده

 

[sedo]

دست و عصاش موسوی، رکوه پرآب زندگی

گرم روان عشق را، کرده به چشمه *****

خاقانی

 

[O_o O_O o_O]

حاصل عصاي موسوي عشقست در کون اي روي
عين و عرض در پيش او اشکال جادويي بود

حضرت مولانا

 

[sedo]

از سینه پاک کردم افکار فلسفی را
در دیده جای کردم اشکال یوسفی را

مولانا

 

[O_o O_O o_O]

هر کجا که يوسفي باشد چو ماه
جنتست ارچه که باشد قعر چاه

حضرت مولانا

 

[taei]

عزیز مصر به رغم برادران غیور

ز قعر چاه برآمد به اوج ماه رسید

کجاست صوفی دجال فعل ملحدشکل

بگو بسوز که مهدی دین پناه رسید

 

[O_o O_O o_O]

چو مهدي گر چه شد مغرب وثاقش
گذشت از سر حد مشرق يتاقش

 

[taei]

خنگ اقبال ترا چنبر چرخست رکاب

جیش اجلال ترا ساحت عرش است یتاق

کشتی حلم ترا تودهٔ غبرا لنگر

آتش خشم ترا صخرهٔ صمّا حراق

:medieval:

 

[sedo]

دو صد رقعه بالای هم دوخته
ز حراق و او در میان سوخته

سعدی

 

[O_o O_O o_O]

باز آمدم باز آمدم، از پیش آن یار آمدم
در من نِگر در من نِگر، بهر تو غمخوار آمدم

 

[sedo]

پیوند عمر بسته به موییست هوش دار
غمخوار خویش باش غم روزگار چیست

حافظ

 

[O_o O_O o_O]

به قدر شغل خود بايد زدن لاف
که زردوزي نداند بورياباف

نظامی گنجوی

 

[taei]

لاف عشق و گله از یار بسی لاف دروغ ....... عشق بازانی چنین مستحق هجرانند

 

[sedo]

امانتی که به نه چرخ در نمی‌گنجد
به مستحق بسپارم چه خوش بود به خدا

مولانا