مشاعره از نوع هزاردستان

[Agha_Jo0n]

ای مرا با شور شعر آمیخته
اینهمه آتش به شعرم ریخته
چون تب عشقم چنین افروختی
لاجرم شعرم به آتش سوختی

فروغ فرخزاد

 

[pari22]

خانه زندان است و تنهایی ضلال
هرکه چون سعدی گلستانیش نیست
درین معنی سخن باید که جز سعدی نیاراید
که هرچ از جان برون آید نشیند لاجرم بر دل
هنر بیار و زبان‏آوری مکن سعدی
چه حاجت است بگوید شکر که شیرینم

سعدي

 

[sedo]

خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

چون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است

حافظ

 

[trian]

هله صدیق زمانی به تو ختم است وفا

جز سوی احمد بگزیده مختار مرو

 

[sedo]

هله نومید نباشی که تو را یار براند

گرت امروز براند نه که فردات بخواند

مولوی

 

[Agha_Jo0n]

در آن چمن که بتان دست عاشقان گیرند
گرت ز دست برآید نگار من باشی

 

[pari22]

آفاق را گردیده‌ام مهر بتان ورزیده‌ام
بسیار خوبان دیده‌ام اما تو چیز دیگری
ای راحت و آرام جان با روی چون سرو روان
زینسان مرو دامنکشان کارام جانم می‌بری
دهلوي

 

[Agha_Jo0n]

دست با سرو روان چون نرسد در گردن
چاره​ای نیست بجز دیدن و حسرت خوردن

سعدی

 

[pari22]

گردن افراشته​ام بر فلک از طالع خویش
کاین منم با تو گرفته ره صحرا در پیش

سعدي

 

[trian]

چو کاووس لشکر به خشکی کشید

کس اندر جهان کوه و صحرا ندید

 

[Agha_Jo0n]

تکیه بر اختر شبگرد مکن کاین عیار
تاج کاووس ربود و کمر کیخسرو

 

[sedo]

ز شبگرد تا ماه بر چرخ ساج

بسر بر نهاد آن دل‌افروز تاج

فردوسی

 

[Agha_Jo0n]

ز سر تا به پایش به کردار عاج
به رخ چون بهشت و به بالا چو ساج

 

[pari22]

دلق کهن ساتر تن بس تو را
شانه عاج ار نبود بهر ریش
شانه توان کرد به انگشت خویش
جمله که بینی همه دارد عوض
وز عوضش هست میسر غرض
آنچه ندارد عوض ای هوشیار
عمر عزیز است غنیمت شمار

ياد دوران دبيرستان بخير (شيخ بهايي)

 

[sedo]

وقت را غنیمت دان آن قدر که بتوانی

حاصل از حیات ای جان این دم است تا دانی

کام بخشی گردون عمر در عوض دارد

جهد کن که از دولت داد عیش بستانی

حافظ

 

[Agha_Jo0n]

با چی عوض کنم تورو
وقتی که دنیا رو دارم
وقتی کسی هست که باهاش
پا روی ابرا میزارم

 

[sedo]

ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست

بی بادهٔ گلرنگ نمی‌باید زیست

خیام

 

[pari22]

گل گل گل گل از همه رنگ سرتو با چي ميشوري با شامپو گلرنگ شوخي كردم وقتي گلرنگو ديدم اولين شعري كه يادم اومد همين بود:lol:

میرود آب رخ از باده‌ی گلرنگ مرا
میزند راه خرد زمزمه‌ی چنگ مرا
خواجو

 

[Agha_Jo0n]

بازآمد آن مغنی با چنگ سازکرده  
دروازه بلا را بر عشق باز کرده

 

[sedo]

مغنی چو بی پرده گوید سرود

زند خنده بر بانگ وی بانگ رود

نظامی