مشاعره از نوع هزاردستان

[*luna*]

به گردونه‌ها بر چه مشک و عبیر

چه دیبا و دینار و خز و حریر

ابا پیل گردونکش و رنگ و بوی

ز خاور به ایران نهادند روی


فردوسی

 

[sedo]

یاد باد آن روز کز لب بوی جان می‌آمدت

خط بسوی خاور از هندوستان می‌آمدت

هر زمان از قلب عقرب کوکبی می‌تافتت

هر نفس سنبل نقاب ارغوان می‌آمدت

خواجوی کرمانی

 

[*luna*]

چنی گفت با سام شاه جهان

کز ایدر برو با گزیده مهان

به هندوستان آتش اندر فروز

همه کاخ مهراب و کابل بسوز


فردوسی

 

[sedo]

ز لشکر دست چپ مهراب را داد

دگر جان ملک سهراب را داد

سلمان ساوجی

 

[*luna*]

چه امیری که به عشق تو اسیر آمده است

چون فرستاده سیمرغ به سهراب دلیر

نوشداروست ولی حیف که دیر آمده است

گوئی از چشم نظرباز تو بی پروانیست

شهریار

 

[sedo]

من نیارم در بر سیمرغ تاب

بس بود از چشمهٔ خضرم یک آب

عطار

 

[*luna*]

سکندری که مقیم حریم او چون خضر

ز فیض خاک درش عمر جاودان گیرد

حافظ

 

[sedo]

دو نهر فیض از یک قلزم جود

دو شاخ رحمت از یک اصل موجود

وحشی بافقی

 

[trian]

در قلزمی که ابر کرم موج می‌زند

اندیشه چون حباب ز دامان‌تر مکن

 

[sedo]

گه سر گردان بحر غم همچو حباب

القصه چو خار و خس درین دیر خراب

ابوسعید ابوالخیر

 

[*luna*]

بر وفق چنین خلاف کاری

تسلیم به از ستیزه کاری

القصه، چو قصه این چنین است

پندار که سر که انگبین است

نظامی

 

[sedo]

گویند بهشت و حورعین خواهد بود

آنجا می و شیر و انگبین خواهد بود

گر ما می و معشوق گزیدیم چه باک

چون عاقبت کار چنین خواهد بود

خیام

 

[SilentStar]

جدا شد یار شیر ینت کنون "تنها" نشین ای شمع *** که حکم آسمان اینست اگر سازی و گر سوزی

 

[sedo]

سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی

دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی

حافظ

 

[Agha_Jo0n]

درد بی عشقی ما دید و دریغش آمد
آتش شوق درین جان شکیبا زد و رفت
امیر هوشنگ ابتهاج

 

[ترانه18]

تو را در آینه دیدن جمال طلعت خویش

بیان کند که چه بودست ناشکیبا را

جمال

سعدی

 

[sedo]

ماهی که نظیر خود ندارد به جمال

چون جامه ز تن برکشد آن مشکین خال

در سینه دلش ز نازکی بتوان دید

مانندهٔ سنگ خاره در آب زلال

حافظ

 

[SilentStar]

ای روی ماه منظر تو نوبهار حسن
خال و خط تو مرکز حسن و مدار حسن
حافظ طمع برید که بیند نظیر تو
دیار نیست جز رخت اندر دیار حسن

 

[sedo]

چو بشنید پیران غمی گشت سخت


فروبست بر پیل ناکام رخت

فردوسی

 

[*luna*]

بران هم خورش یک شب آرام یافت

همی کام دل جست و ناکام یافت

چو خورشید برچرخ بگشاد راز

سپهدار جنگی بزد طبل باز


فردوسی