مشاعره از نوع هزاردستان

[sedo]

و دیگر دلاور سپهدار طوس
که در جنگ بر شیر دارد فسوس

فردوسی

 

[trian]

چو بشنید پاسخ چنین داد طوس
که بر ما نه خوبست کردن فسوس
به ایران پس از رستم پیلتن
سرافرازتر کس منم ز انجمن

 

[*luna*]

یکی روم و خاور دگر ترک و چین

سیم دشت گردان و ایران‌زمین

نخستین به سلم اندرون بنگرید

همه روم و خاور مراو را سزید

فردوسی

 

[sedo]

یاد باد آن روز کز لب بوی جان می‌آمدت
خط بسوی خاور از هندوستان می‌آمدت
هر زمان از قلب عقرب کوکبی می‌تافتت
هر نفس سنبل نقاب ارغوان می‌آمدت

خواجوی کرمانی

 

[*luna*]

چنی گفت با سام شاه جهان

کز ایدر برو با گزیده مهان

به هندوستان آتش اندر فروز

همه کاخ مهراب و کابل بسوز

فردوسی

 

[cheshayer]

پدر گر دلیرست و نراژدهاست/ اگر بشنود راز بنده رواست
من از دخت مهراب گریان شدم/ چو بر آتش تیز بریان شدم
ستاره شب تیره یار منست/ من آنم که دریا کنار منست

 

[sedo]

به نخچیر شد شهریار دلیر
یکی اژدها دید چون نره شیر

فردوسی

 

[cheshayer]

سر فکندم پیش و رفتم رو به سوی سرنوشت
ورد آهم دمبدم: " ای روزگار ٬ ای روزگار"
تاج عشق آری به خاکستر نشینان می دهند
هر گدای عشق را حافظ نخواند شهریار

 

[drdrhair]

رهرو آنست که آهسته و پیوسته رود رهرو آن نیست که گهی تند و خسته رود

 

[drdrhair]

درد عشقی کشیده ام که مپرسزهر هجری کشیده ام که مپرس

 

[drdrhair]

سینه مالامال در دست ای دریغا مرهمی:hmm:دل ز تنهایی بجان آمد خدا را همدمی

 

[drdrhair]

یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگه دار مرا

 

[drdrhair]

این دل غمدیده حالش به شود دل بد مکن وین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور

 

[drdrhair]

راستی موجب رضای خداست
کس ندیدم که گم شد از ره راست

 

[drdrhair]

تار و پود عالم امکان به هم پیوسته است
عالمی را شاد کرد آن کس که یک دل شاد کرد

 

[wonnin]

فکر میکنم رشته های تاپیک از هم جدا شده , اگه اشتباه میکنم لطفا دوستان منو در جریان بزارند . برای شروع این شعر رو که خیلی دوست دارم میذارم :

ای مرغ سحر! چو این شب تار / بگذاشت ز سر سیاهکاری،
وز نفحه ی روح بخش اسحار / رفت از سر خفتگان خماری،
بگشود گره ز زلف زرتار / محبوبه ی نیلگون عماری،
یزدان به کمال شد پدیدار / و اهریمن زشتخو حصاری ،
یاد آر ز شمع مرده یاد آر

 

[sedo]

آنانکه محیط فضل و آداب شدند
در جمع کمال شمع اصحاب شدند
ره زین شب تاریک نبردند برون
گفتند فسانه‌ای و در خواب شدند

خیام

 

[trian]

چو دام طره افشاند ز گرد خاطر عشاق

به غماز صبا گوید که راز ما نهان دارد

بیفشان جرعه‌ای بر خاک و حال اهل دل بشنو

که از جمشید و کیخسرو فراوان داستان دارد

 

[sedo]

ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

بنگر که از کجا به کجا می‌فرستمت

حیف است طایری چو تو در خاکدان غم

زین جا به آشیان وفا می‌فرستمت

حافظ

 

[wonnin]

من بی‌مایه که باشم که خریدار تو باشم حیف باشد که تو یار من و من یار تو باشم


سعدی