مشاعره!!!

[m-o-h-s-e-n]

نه هر كه چهره بر افروخت دلبرى داند
نه هر كه آينه سازد سكندرى داند

درآن دریای خون در قرص خورشید


غروب آفتاب خویشتن دید

 

[Sadhu]

درآن دریای خون در قرص خورشید


غروب آفتاب خویشتن دید

در نمازم خم ابروى تو با ياد آمد
حالتى رفت كه محراب به فرياد آمد

 

[Mehdi14]

دلم چو خاطر دانا به صبح بگشايد
که صبحگاه نشاني است از بناگوشت

 

[m-o-h-s-e-n]

در نمازم خم ابروى تو با ياد آمد
حالتى رفت كه محراب به فرياد آمد

دلیر جوان سر به گفتار پیر


بداد و ببود این سخن دل پذیر

 

[Sadhu]

دلیر جوان سر به گفتار پیر


بداد و ببود این سخن دل پذیر

رسيد مژده كه ايام غم نخواهد ماند
چنان نماند و چنين نيز هم نخواهد ماند

 

[m-o-h-s-e-n]

رسيد مژده كه ايام غم نخواهد ماند
چنان نماند و چنين نيز هم نخواهد ماند

دانه ی معنی بگیرد مرد عقل


ننگرد پیمانه را گر گشت نقل

 

[Sadhu]

دانه ی معنی بگیرد مرد عقل


ننگرد پیمانه را گر گشت نقل

لاله بوى مى نوشين بشنيد از دم صبح
داغ دل بود به اميد دوا باز آمد

 

[m-o-h-s-e-n]

لاله بوى مى نوشين بشنيد از دم صبح
داغ دل بود به اميد دوا باز آمد

دیده ی آتشین من برکش


و آتشم را بکش به آبی خوش

 

[Sadhu]

شهر خاليست ز عشاق بود كز طرفى
مردى از خويش برون آيد و كارى بكند

 

[m-o-h-s-e-n]

شهر خاليست ز عشاق بود كز طرفى
مردى از خويش برون آيد و كارى بكند

دولتم چون خدا پناهی داد


اینکم تاج و تخت شاهی داد

 

[Sadhu]

دولتم چون خدا پناهی داد


اینکم تاج و تخت شاهی داد

دوش ديدم كه ملائك در ميخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پيمانه زدند

 

[m-o-h-s-e-n]

دوش ديدم كه ملائك در ميخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پيمانه زدند

در تنش جست و یافت آن دو گهر


تعبیه کرده درمیان کمر

 

[Sadhu]

در تنش جست و یافت آن دو گهر


تعبیه کرده درمیان کمر

هاهاها
رسم بدعهدى ايام چو ديد ابر بهار
گريه اش بر سمن و سنبل و نسرين آمد

 

[m-o-h-s-e-n]

هاهاها
رسم بدعهدى ايام چو ديد ابر بهار
گريه اش بر سمن و سنبل و نسرين آمد

دسته من بشکسته بودی آن زمان


چون من زدم بر سر آن خوش زبان

 

[Sadhu]

دسته من بشکسته بودی آن زمانچون من زدم بر سر آن خوش زبان[/QUOTE
]نبینی باغبان چون گل بکارد
چه مایه غم خورد تا گل برآرد

 

[m-o-h-s-e-n]

دانست که دل اسیر دارد


دردی نه دواپذیر دارد

 

[Sadhu]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
و اندر آن ظلمت شب آب حياتم دادند

 

[m-o-h-s-e-n]

دست مزن! چشم، ببستم دو دست


راه مرو! چشم، دو پایم شکست

 

[Sadhu]

تنور لاله چنان برفروخت باد بهار
كه غنچه غرق عرق گشت و گل به جوش آمد

 

[m-o-h-s-e-n]

دو صد دانا در این محفل سخن گفت


سخن نازک تر از برگ سمن گفت