مشاعره!!!

[Sadhu]

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت


حافظ

 

[meysam_s]

تا به جان مست عشق آن یارم
سرده باده​های انوارم

هر دمی گر نه جان نو دهدم
ای دل از جان خویش بیزارم

 

[Agha_Jo0n]

من آن مرغ سخندانم که در خاکم رود صورت
هنوز آواز می‌آید به معنی از گلستانم
سعدی

 

[Mehdi14]

مگذار مطرب را دمی کز چنگ بنهد چنگ را
در آبگون ساغر فکن آن آب آتش رنگ را
جام صبوحی نوش کن قول مغنی گوش کن
درکش می و خاموش کن فرهنگ بی‌فرهنگ را

 

[Agha_Jo0n]

از دی كه گذشت هرچه گويی خوش نيست
خوش باش و ز دی مگو كه امروز خوش است

 

[Sadhu]

تا نشد رسوای عالم کس نشد استاد عشق
نیم رسواعاشق اندر فن خود استاد نیست

میزاده عشقی

 

[somayeh60]

تا بو که دست در کمر او توان زدن
در خون دل نشسته چو یاقوت احمریم

 

[Sadhu]

مراعهدیست باجانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چوجان خویشتن دارم

 

[Mehdi14]

محروم اگر شدم ز سر کوی او چه شد
از گلشن زمانه که بوی وفا شنید
ساقی بیا که عشق ندا می‌کند بلند
کان کس که گفت قصه ما هم ز ما شنید

 

[Sadhu]

دست طمع چو پیش کسان میکنی دراز
پل بسته ای که بگذری از آبروی خویش
صائب

 

[Mehdi14]

شبی در حال مستی تکیه بر جای خدا کردم
در آن یک شب خدایی من عجایب کارها کردم
جهان را روی هم کوبیدم از نو ساختم گیتی
ز خاک عالم کهنه جهانی نو بنا کردم

 

[somayeh60]

میخزد همچو مار تبداری
بر علفهای خیس تازه ی سرد
آه با این خروش و این طغیان
دل گمراه من چه خواهد کرد

 

[Agha_Jo0n]

در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز
چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود
حافظ

 

[wonnin]

در حضور خارها هم مي شود يک ياس بود
در هياهوي مترسک ها پر از احساس بود
دست در دست پرنده
بال در بال نسيم
ساقه هاي هرز اين بيشه ها را داس بود
کاش مي شد حرفي از "کاش مي شد"هم نبود
هرچه بود احساس بود و عشق بود و ياس بود

 

[somayeh60]

دوش بیماری چشم تو ببرد از دستم
لیک با لطف لبت صورت جان می شستم

 

[Agha_Jo0n]

من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم
لطف ها میکنی ای خاک درت تاج سرم
حافظ

 

[somayeh60]

مرا که از رخ او ماه در شبستان است
کجا بود به فروغ ستاره پروایی

 

[Sadhu]

یادم آمد كه شبی با هم از آن كوچه گذشتیم
پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم
فریدون مشیری

 

[m-o-h-s-e-n]

می نمود آن مرغ را هر گون شگفت


تا که باشد کاندر آید او به گفت

 

[Sadhu]

تا نسوزد عقل من در عشق تو در عشق تو
غافلم نی عاقلم باری بیا رویی نما