مهدیه لطیفی

[بـا ر ا ن]

آغوش تو

مترادف امنیت است

آغوش تو

ترس‌های مرا می‌بلعد

لغت نامه‌ها دروغ می‌گفتند

آغوش تو

یعنی پایان سردرد‌ها

یعنی آغاز عاشقانه‌ترین رخوت‌ها

آغوش تو یعنی "من" خوبم!

بلند نشوی بروی یکوقت!

بغلم کن

من از بازگشتِ بی هوای ترس‌ها

می‌ترسم.

 

[بـا ر ا ن]

تقصیر خودم نیست

تو را که می بینم

هر چه از بر کرده بودم ، از برم می رود

تو را که می بینم

همه ی واژه ها نا گفته می مانند

تا همیشه چیزی برای با خودم تکرار کردن داشته باشم!

همه ی اینها تقصیر حرارت حضور توست

سنگینی حرم حضور تو را

پاسخی جز سنگینی سکوتم نمی یابم

تقصیر خودم نیست که تو را که می بینم

چیزی برای گفتن ندارم

 

[بـا ر ا ن]

آرزویت که می‌کنم

لحظه ی آمدنت انگار

دوباره پرستو ها نیامده کوچ می‌کنند

و من چنین نامنتظر

تو را و بهار را

از نو آرزو می‌کنم

تو ببین چه می‌کنی

که من پر از فلوت و دریا شده ام

 

[بـا ر ا ن]

رویاهام

به ذهن خالی ات سرایت می کند

رویایی می شوی برای من

همین یکی را کم داشتیم

آخرش هم مثل یک مثل یک ترانه ی دبستانی

لا به لای بزرگ شدنت

گم می شوم

کم پیدا تر از برف روی خط استوا

 

[بـا ر ا ن]

حرف که می زنی

هیچ مهم نیست که بارانی باشد یا نباشد

هیچ مهم نیست که خاکی باشد یا نباشد

حرف که می زنی

تنم را بوی خاک باران خورده برمی دارد

و من به حیرت آفتاب و آسفالت

پوزخند می زنم.

ببین!

اصلا بیا حرف نزن!

حرف که می زنی

سرشار می شود چشم هایی که دارم

از تماشای لب های تو و

هیچ چیز دیگر به اراده ی من پیش نخواهد رفت!

کم پیدا تر از برف روی خط استوا

 

[manuela89]

سکوت که می کنی

وزن جهان را تنها به دوش می کشم!

و کم که می آورم

زمین آنقدر کند می چرخد

که تو توی تقویم می ماسی

و من

آونگ می مانم

بین حقیقتِ تو

و افسانه ای که از تو در سرم دارم!



سکوت که می کنی

شب پشتِ پلک های سکوت

حتم می کند که تو هم تنهایی!

 

[بـا ر ا ن]

رویاهایم را به بازی گرفته ای؟
یا رویاهایم به بازی ام گرفته اند؟
که مدام
به چشم هایت می بازم؟

من برای بازی نیامده ام
تمام مدال ها برای تو

رویاهایم کجاست!؟


کم پیدا تر از برف روی خط استوا

 

[بـا ر ا ن]

گر به یادم بیاوری گه گاه


من همانی ام

که سال هاست همین جای دنیا مانده ام

تو تنها کافیست مرا

گه گاهی به یادم بیاوری !

کم پیدا تر از برف روی خط استوا

 

[بـا ر ا ن]

تو کاری به باران نداری

چه ببارد چه نه

چیزی از من به یاد نمی آوری

من اما هزاری هم که از یادت ببرم

همین که ببارد

به خودم می آیم که

همین دور و بر هایی

کم پیدا تر از برف روی خط استوا

 

[بـا ر ا ن]

اخم هایت
گره به دیوارهای گالری ها می اندازد!
کارشناسان هنری
اخم هایت را دوره می کنند
و گل می اندازد گونه های نقد ها
و نمی دانند
تاریخ هنر
به همین سادگی زیر و رو می شود
که تو لبخند نمی زدی!

کم پیدا تر از برف روی خط استوا

 

[Princess NazaniN]

به خدا گفته ام زحمت نکشد

نه نیازی به زلزله هست

نه نیازی به سونامی

همین که تو هستی

همین که تو میخندی

لاهای بزرگی اند

که جهانم را

با خاک یکی کرده اند...

 

[Princess NazaniN]

نه من گریه می کنم


نه تو کمی شانه می شوی برایم

هیچ می دانستی

به آغوش بی چشمداشت تو

به چشم افسانه می نگرم!؟

 

[بـا ر ا ن]

سیندرلا عادت داده است
تمام قصه ها را
که حادثه ها همیشه راس روی هم افتادن عقربه ها بر دوازده
کوک شده باشند!

حادثه اما ساعت سرش نمی شود!
یا اصلا
هر حادثه ای که حادثه نیست!

حادثه یعنی تو قدم بزنی
پشت سرت دیوارها بریزند!

حادثه یعنی
دست بر پیشانی تب کرده ی ماه بگذاری
خرس ها خیال کنند زمستان است!

حادثه یعنی
تو باشی؛
شاعرها بهترین شعرهای عمرشان را بگویند!

کم پیدا تر از برف روی خط استوا

 

[Princess NazaniN]

رنگ و رو نمانده بر دست و دلم
خواب می مانم سر همه ی قرارها
و روسری هایم چروک است همه
از روزی که
سر هیچ قراری
انتظار تو پیدا و
لبخند تو پهن نیست.

 

[Princess NazaniN]

دور خودم چرخیده ام عمری ست
آنقدر که خیال برم داشته
نکند زمین
از سر ِ سرگردانی ِ من است که می گردد!

می ترسم عاشق شوم
می ترسم بایستم که نفس تازه کنم
زمین هم دست بزند زیر چانه اش
بیکار شود دنیا
زل بزند به عاشقی ِ من!

زمین پر از دریاست،
می ترسم از چشم های شور ِ دنیا!

 

[Princess NazaniN]

باران
فقط همین جایی از قصه که من ایستاده ام می بارد
دو قدم این طرف تر
دو قدم آن طرف تر
همیشه آفتاب است

 

[Princess NazaniN]

نــه مــن گــريــه مــي کنــم،

نــه تــو کمــي شــانــه مــي شــوي بــرايــم!


هيــچ مــي دانستــي،

بــه آغــوش بــي چشمــداشــت تــو،

بــه چشــم افســانــه مــي نگــرم؟!

 

[بـا ر ا ن]

باید می رفت

و رفت

مردی را می گویم

که هر نفس اش

نفس تنگ تر ام می کرد!


حالا باید دوباره به بزک دلداری بدهم

حتی اگر تا بهار

هزار بهار مانده باشد!

کم پیدا تر از برف روی خط استوا

 

[بـا ر ا ن]

وقتی نیامده می روی
دیوار ها
کوه ها
پا سست می کنند
و من زیر آوار
آواز می خوانم
آواز که نه!
مرثیه می خوانم!
مرثیه ای بر دق مرگی ِ پرنده ای
که خودش را تا توانست به دیوار ها کوبید
میله ها را شکست
و پشت قفس
آسمانی در کار نبود!!

کم پیدا تر از برف روی خط استوا

 

[بـا ر ا ن]

نمی شود بر و بر
از پشتِ شورآبه ای بر گونه
شانه بالا انداخت و نگاهت کرد
وقتی حرف از افتادن ِ تو به میان است
یا باید ردشوم از رویت
با پاشنه های بلند
یا باید اعتماد کنی
دستت را دراز کنی
دستم را بگیری
و بگذاری قدم ِ بعدی را من بردارم!

مرا ببخش
وقتی غرورت
اعتماد را
دست های مرا
زیر سوال می برد
من و این پاشنه های بلند
تنها گزینه های باقیمانده ایم!

کم پیدا تر از برف روی خط استوا