ازکلیــدشربگــــویم مــن دراینجا وقت خشم
کـــرده بسیاری هلاکت هـــــابدنیاوقت خشم
بودن وافســـانه ی آنرابه آتـــش می کشـــــد
می کندهمچون جهنّنم زندگی هاوقت خشــــم
نفسِ انسان همچوابلیس است درهنگام خشم
همچوشیطان می تنددردست وپاهاوقت خشم
می شــــــوداوبرخـــرشیطان سوارومی جهد
تاجهنّــــم می رودهـــــرباراوباپای خشــــــم
دوستـــــی هــــاداده بربادوخـــــریده دشمنی
چشــــــم ها رابسته ،لبهامی گشایدوقت خشم
هـــــرکه دراطراف اوباشندازخوبان به مهر
نیــــش خورده اززبان اوفراوان وقت خشم
برتصـــوّرهای خودمُهــــــرحقیقت می زند
میکنــــدآنرامِــــلاکِ اَمروفرمان وقتِ خشم
چشــــــم براطرافیانش بسته می داردزخشم
کس ندیده هیچگاه دراومـــــــداراوقت خشم
نفسِ شیطان وپریشان گویِ اودروقتِ خشم
می برداورابه هــــربیغوله آسان وقتِ خشم
دشمنی هــــادوستی هایش همـــه بیجا شده
منعکس گردیده خشمش روی آنهاوقتِ خشم
اززبانــــش دیدآسیــب فـــراوان بی حساب
بـــرنمی گــــــــرددچرااوبرمداراو قتِ خشم
خشـــم میگیـــردوازآن میکنــــــداوشربه پا
شـــرِّاودنیـــابســـوزدب ی محاباوقتِ خشــــم
تازه بعــــدازآن طلبکاراســــــت وداردادّعا
باکلیدی ازجهنّم هست همـــــراه وقتِ خشم
ابتداازخشـــــــــم میســـــوزانداومِهــــروو َفا
بعـــــدازآن میگرددآرام وپشیمان وقتِ خشم
دشمنی هــــادوستی هــــــایش همه بیجاشده
منعکس گردیده خشمش رویِ آنهـاوقت خشم
هست شرّش چون کلیدِشـــــرِّ بیجاوقتِ خشم
آرزودارم بمیردخشــــــمِ بیــــجاوقتِ خشـــم
احمد یزدانی