هر روز يك شعر تازه

[jerii]

ر چند از اين دوري و چشمان قشنگت گله داريم

تا لحظهء خوبي كه بيايي، من و دل حوصله داريم

گفتي من و تو، قسمت يك پنجره باشيم قبول است

هر چند به اندازهء پرواز و قفس، فاصله داريم

يادت نرفته است عزيزم، كه اگر درد سري هست

از خندهء آن روز، از آن كوچه، از آن يك بله داريم

ديگر همه را گردن اين قسمت و تـقدير نينداز

تـقدير كدام است؟ ببين، ما خود مسئله داريم

عيب از خودمان نيست؟ كه تا پاي قراري به ميان است

هي صحبت كمبود زمان مي شود و مشغله داريم

انگار محال است كه ما قسمت يك پنجره باشيم

حالا كه به اندازهء پرواز و قفس فاصله داريم

 

[jerii]

چقدر اين ثانيه ها نامردند
گفته بودند که بر مي گردند
برنگشتند و پس از رفتنشان
بي جهت عقربه ها مي گردند
آه اين ثانيه هاي بي رحم
چه بلايي به سرم آوردند
نه به چشمم افقي بخشيدند
نه ز بغضم گرهي وا کردند
از چه رو سبز بنامم به دروغ
لحظه هايي را که يکايک زردند
لحظه ها ،همهمه هايي موهوم
لحظه ها، فاصله هايي سردند
بگذاريد ز پيشم بروند
لحظه هايي که همه بي دردند

 

[jerii]

رو به گريه بازه جانم دلم از دنـيا گرفته
تپش ترانه هامو مرگ بي صـدا گرفته

گريه کن گريه کن گريه اي آواز خاموش
گريه کن گريه کن اي تــرانـــه فراموش

گريه کن گريه باغ لاله هـاي پـرپـر
گريه کن گريه من لحظه هاي آخر

از کجای شرجي شب مي شـه دريا رو صدا زد
به کدوم لهجه غربت مي شه دنيا رو صدا زد

رو به گريه باز جانم دلم از دنيا گرفته
تپش ترانه هامو مرگ بي صدا گرفته

گريه کن گريه کن گريه اي آواز خاموش
گريه کن گريه کن اي تــرانـه فـرامـوش

کي صــدا زد مـنو از شـب من که مغـلوب دوباره ام
شب شب تاريک وخاموش من پر از نعش ستاره ام

اين کدوم لحظه درده شـب چـنـدم عذابه
که دقيقه قرن سرشار از تلاطم عذابه

گريه کن گريه کن گريه اي آواز خاموش
گريه کن گريه کن اي تــرانـه فرامــوش

گريه کن گريه باغ لاله هـاي پـرپـر
گريه کن گريه من لحظه هاي آخر

از کجا شرجي شب مي شه دريا رو صدا زد
به کدوم لهجه غربت مي شه دنيا رو صدا زد

رو به گريه بازه جانم دلم از دنيا گرفته
تپش ترانه هامو مرگ بي صدا گرفته

گريه کن...گريه کن گريه اي آواز خاموش
گريه کن...گريه کن اي تـرانـه فـرامــوش

گريه کن گريه باغ لاله هـاي پـرپـر
گريه کن گريه من لحظه هاي آخر

 

[jerii]

كاش بر ساحل رودی خاموش
عطر مرموز گياهی بودم
چو بر آنجا گذرت می افتاد
بسراپای تو لب می سودم

كاش چون نای شبان می خواندم
بنوای دل ديوانه تو
خفته بر هودج مواج نسيم
می گذشتم ز در خانه تو

...

كاش چون ياد دل انگيز زنی
می خزيدم به دلت پر تشويش
ناگهان چشم ترا می ديدم
خيره بر جلوه زيبائی خويش

كاش در بستر تنهائی تو
پيكرم شمع گنه می افروخت
ريشه زهد تو و حسرت من
زين گنه كاری شيرين می سوخت

كاش از شاخه سرسبز حيات
گل اندوه مرا می چيدی
كاش در شعر من ای مايه عمر
شعله راز مرا می ديدی

 

[jerii]

آه ازاين دوستان كه هريك ساز خود را مي زنند
اين يكي ني ،آن يكي طعنه به بلبل را مي زنند
بگرفته دلم از اين دنيا، از اين دوستان پر مدعا
آزرده ام از اين خنجرها سوي دوستي گشته رها
خواهم كه بار بندم از اين دير خراب
از بس كه عشقم به دل گشته بي انتها اما بي ثواب
خدايا ،مهربانا، با كه گويم من درد خويش
با كه گويم سوز درون سرگشتگي بيش از پيش
ياد دارم عشق من پاك است و بي دريغ
خون دوستيش در رگهاي من غليظ است نه رقيق
خدايا،مهربانا،منيرا التهاب غمش را چه كنم
دوستيش را جايي ديگر نتوانم برد، حجمش را چه كنم
گل نرگس ،زنبق دلم شقايق گشته است
از حسرت تو باغ دلم گلستاني از علايق گشته است
مهربانا ،مهرباني و صفاي تو كجاست؟
گوشه اي خالي در دل درياي تو كجاست؟
مرواريد عشقت در كدامين صدف گم گشته است؟
اقبال وصل من در قله كدامين كوه قاف گشته است؟
مهربان من دوستي يكي هست و يكرنگي نكو
تا به كي آيم در برت وآنگه شوم سو بسو
مهربان آرامش در كدامين قاموس تو دارد نشان ؟
تا چه زمان مي بايد اين دل از بهر تو خون باشد فشان؟
مهربان ، در نظر من نگار بود با تو رقيب!
روح تو حلول يافت در نگار يالالعجيب!
از چه افتادم از نظرتو اينچنين
از كجا فروآمد آوار دوري اينچنين
اكنون افتاده ام چو مرغي در قفس
نفسم در سينه خانه گشته حبس حبس
خدايا مهرباني تو، مهربان من كجاست؟
رحيمي و كريم ،آرام جان من كجاست؟
خواهم كه مست باشم فارغ از دو جهان
ُرك گويم حرف دل ،حرف اين بي نشان
مهربان مست چشمان تو هستم مستِ مست
اف بر جهان بي مهربان هرچه هست، هست

 

[jerii]

نام تو رو آورده ام دارم عبادت میکنم
گرد نگاهت گشته ام دارم زیارت میکنم
دستت به دست دیگری از این گذشته کار من
اما نمی دانم چرا دارم حسادت میکنم
گفتی دلم را بعد از این دست کس دیگر دهم
شاید تو با خودئ گفته ای دارم اطاعت میکنم
رفتم کنار پنجره دیدم تو را با... بگذریم
چیزی ندیدم این چنین دارم رعایت میکنم
من عاشق چشم تو ام تو مبتلای دیگری
دارم به تقدیر خودم چندیست عادت میکنم
تو التماسیم می کنی جوری فراموشت کتم
با التماس ولی تو را به خانه دعوت میکنم
گفتی محبت کن برو باشد خداحافظ ولی
رفتم که تو باور کنی دارم محبت میکنم

 

[jerii]

جوانی ام به هوای تو بی خیال گذشت
ز عمر وعده ی تو سالیان سال گذشت
به بی خیالی خود هرشبانه می خندم
شبانه های من اینگونه بی خیال گذشت
هزار حرف گره خورده ماند در دل من
و دست وپنجه دل خسته در جدال گذشت
چقدر پرسش من بی جواب ماند ا زتو...
چقدر تاب دل آرام وبی سوال گذشت
امید را نتوان از رواق سینه زدود
اگرچه عمر به ناکامی و ملال گذشت
به رنگ آبی عشق تو لحظه های شبم
به شعر حافظ ودلشوره های فال گذشت
نمانده ای که مرا صاحب کمال کنی
دریغ ازآن همه عمری که بی کمال گذشت
خوشم که عمر به یاد تو مهربان سر شد
اگرچه تلخ وهرچند بی وصال گذشت

 

[Even Star]

جری جون ببخش که دیر رسیدم یه ذره از شعر های خیلی قشنگت ممنون راستی هزار پست شدنت هم مبارک شیرینی یادت نره!

 

[jerii]

جری جون ببخش که دیر رسیدم یه ذره از شعر های خیلی قشنگت ممنون راستی هزار پست شدنت هم مبارک شیرینی یادت نره!

ممنون
نه که تو شیرینی دادی؟

 

[A R @ M]

واسه بودن با تو از همه گذشتم ای یار

اما تو شکستی قلبم رفتی و نمودی غمخوار

****

چه عجیبه که هنوزم عشقتو من می پرستم

واسه با تو بودن از نو دل به هیچ کسی نبستم

****

میخوام اینبار واسه تو سوغاتی عشق و بیارم

اما اگه دوست نداشتی قلبم و برات بزارم

****

عاشقم مثل همیشه بی تو من تنهاترینم

حالا که نیستی و رفتی بذار از غمت بمیرم

****

بدون ای عشق قشنگم چشم به راه تو میمونم

تا ابد با یاد چشمات قصه ی عشقو میخونم
نوشته شده توسط مهدی | لینک ثابت | موضوع: | 2 دسته گل

 

[A R @ M]

منو ببخش غریبه

یه اشنا نبودم


چله نشستم اما

ازت جدا نبودم


یه کلبه ساختم از عشق

موج اومد و خراب کرد


تموم نقشه هامو

اومد نقش بر اب کرد


دوستت دارم اکر چه

فاصله ها زیادن


نقطه چینای ممتد

تو رو به من ندادن




رو خاک غم نشسته

کسی که رفته بر باد


اون عاشق قدیمی

تو رو نبرده از یاد


طلسم دستای ما

شکسته می شد ای کاش


دارم میرم عزیزم

مواظب خودت باش

 

[A R @ M]

میتوان راحت از این دنیای فانی دل گسست


میتوان چشم را بر این دنیای بی مقدار بست

میتوان در آن جهان در انتظار تو نشست

آری ای زیبای من ای حسرت فردای من

میتوان با عشق تو از جاده های شب گذشت

میتوان جای غمت با یاد تو همخانه گشت

میتوان مانند مجنون سر نهاد بر کوه و دشت

میتوان ای جان من ای نیمه پنهان من

 

[A R @ M]

در این زمانه که وفا چو کیمیاست نازنین


سراسر وجود تو پر از وفاست نازنین

اگر چه قلبهای ما به عشق هم تپد ولی

ببین چگونه راه ما زهم جداست نازنین

چرا به هم نمی رسند دو قلب نا امید ما

چرا زمین و آسمان به ضد ماست نازنین

خدا برای هر کسی نهاده قسمتی ولی

ببین برای ما خدا چگونه خواست نازنین

اگر چه ما در این جهان به هم نمیرسیم بدان

که عاقبت وصال ما در آن سراست نازنین

 

[A R @ M]

جدا از تو نميگردم كه تو در جسم من جاني

بدون جان عزيز دل مگر ميماند انساني



اگر چه نيستي نزدم ببيني اين غم و دردم

چه با من ميكند هر دم ولي دانم كه ميداني



خودت ميداني اين دنيا چه با من ميكند جانا

ميان كوهي از غمها عزيزت گشته زنداني



فلك گريد به حال من به سوداي وصال من

به اين درد محال من كه آن را نيست درماني



زمان زهريست در كامم كه آن را زندگي نامم

فقط ياد تو آرامم نمايد زين پريشاني



اگر چه نزد تو خوارم بیا روزی به دیدارم

که این قلب سیه کارم کنم پای تو قربانی



بیاید روزی ای فانی که من را از برت رانی

ولی آن روز خودت مانی و کوهی از پشیمانی



به زودی آید آن روزی که بیزارت کنند از من

مرا رانی ز دامانت به شامی سرد و بارانی

 

[A R @ M]

آسمان امشب به حالم مویه کن


روح تب دار مرا پاشویه کن

آتش افکند عاشقی بر حاصلم

گریه کن در مجلس ختم دلم

گریه کن ای عشق روحم تیر خورد

شانه احساس من شمشیر خورد

آن که میگفتند پشت قابهاست

دختر فرمانروای آبهاست

آن که میگفتند از جنس گل است

شرح احساسات سبز بلبل است

او شبی آمد آمد مرا دیوانه کرد

او مرا یک باغ بی پروانه کرد

آمد از دردش پرم کرد و گذشت

بیوفا سیلی خورم کرد و گذشت

رفت و من در پیش پایش گم شدم

از جنون ورد لب مردم شدم

ای دل دیوانه مستی میکنی

باز هم شبنم پرستی میکنی

رام هر کس کی شود آهوی دشت

ای دل دیوانه دیدی برنگشت

من که گفتم این پرستو مردنیست

من که گفتم این بهار افسردنیست

من که گفتم ای دل بی بند و بار

عشق یعنی رنج یعنی انتحار

عشق خونت را دواتت میکند

شاه اگر باشی عشق ماتت میکند

آه عجب کاری به دستم داد دل

هم شکست و هم شکستم داد دل

 

[jerii]

بچه بودم فکر میکردم خدا هم شکل ماست
مثل من و تو ,ما,همه,او نیز موجودی دوپاست

در خیال کوچک خود فکر میکردم خدا
پیرمردی مهربان است و به دستش یک عصاست

یک کت و شلوار می پوشد به رنگ قهوه ای
حال و روز جیب هایش هم ,همیشه رو به راست

مثل آقا جان به چشمش عینکی دارد بزرگ
با کلاه و ساعتی کهنه که زنجیرش طلاست

فکر می کردم که پیپش را مرتب می کشد
سرفه های او دلیل رعد و برق ابرهاست

گاه گاهی نسخه می پیچد,طبابت می کند
مادرم می گفت او هر دردمندی را دواست

فکر می کردم که شب ها روی یک تخت بزرگ
مثل ادم ها و من,در خواب های خوش رهاست

چند سالی که گذشت از عمر من فهمیده ام
او حسابش از تمام عالم و آدم جداست

مهربان تر از پدر,مادر,شما,آقا بزرگ
او شبیه هیچ فردی نیست,نه,چون او خداست

 

[jerii]

بگذار سر به سينه ي من تا كه بشنوي
آهنگ اشتياق دلي درد مند را
شايد كه بيش از اين نپسندي به كار عشق
آزار اين رميده ي سر در كمند را
بگذار سر به سينه ي من تا بگويمت
اندوه چيست، عشق كدامست، غم كجاست
بگذار تا بگويمت اين مرغ خسته جان
عمريست در هواي تو از آشيان جداست
دلتنگم، آنچنان كه اگر بينمت به كام
خواهم كه جاودانه بنالم به دامنت
شايد كه جاودانه بماني كنار من
اي نازنين كه هيچ وفا نيست با منت
تو آسمان آبي آرامو روشني
من چون كبوتري كه پرم در هواي تو
يك شب ستاره هاي تو را دانه چين كنم
با اشك شرم خويش بريزم به پاي تو
بگذار تا ببوسمت اي نوشخند صبح
بگذار تا بنوشمت اي چشمه ي شراب
بيمار خنده هاي توام ، بيشتر بخند
خورشيد آرزوي مني ، گرم تر بتاب

 

[Even Star]

سلام بچه ا!

wowارام جون تو هم اومدی پیش ما !:happy::happyفدات شم تاپیک ما رو منحرف نکنی ها!)خیلی شعر هات هم قشنگ بودن مرسی!:blush::blush:






زندگی یعنی بازی سه ، دو ، یک …
سوت داور............
بازی شروع شد!!!
دویدی ، دست و پا زدی ،
غرق شدی ، دل شکستی ،
عاشق شدی ، بی رحم شدی ،
مهربون شدی…
بچه بودی ، بزرگ شدی ،
پیر شدی
سوت داورــــــ0?ــــــــــ
بازی تمام شد...
زندگی را باختی

 

[Even Star]

تقدیم به(!)



به تو تقدیم می کنم
آرزوهای بزرگم را...

به تو می بخشم
همه ی آسمانم را...

به تو هدیه می دهم
محبت چشمانم را...

و فقط؛ به تو نشان می دهم

خدایم را...

 

[Even Star]

درك تنهایی و دلتنگی ام
یك دنیا صبر می خواست و مهر
و تو چه با سخاوت هر دو را در برداشتی

ای معنی سبز تمام كلام ناگفته ام
تو را تا هنگام كه نفسی در كنج سینه باشد
با همه وجود و با دستان خالیم
به خاطر خواهم داشت ...

آسمان هم مهربانی نگاهت را وام گرفته
در ترنم باران و نم اشكت چه پاكی نهاده
اما دیدگان این همیشه غصه دار باران چشمان تو را هرگز تاب ندارد
پس با دستانت مهربانی زدودن اشكها را برایم به ضیافت بخوان
تا بگویم با این لبهای ترك خورده از عطش عشق
تو را تا آن هنگام كه جانی در بدن باشد
به خاطر خواهم