هر روز يك شعر تازه

[Hoseinm]

موهایت را
هر کسی می تواند ببافد
اما...
روزی خواهی فهمید
دیگر
هیچکس مثل من
با موهایت
شعر نخواهد بافت...!

مصطفی زاهدی

 

[Hoseinm]

چه مستیست ندانم که رو به ما آورد

که بود ساقی و این باده از کجا آورد

تو نیز باده به چنگ آر و راه صحرا گیر

که مرغ نغمه سرا ساز خوش نوا آورد



دلا چو غنچه شکایت ز کار بسته مکن

که باد صبح نسیم گره گشا آورد

رسیدن گل و نسرین به خیر و خوبی باد

بنفشه شاد و کش آمد سمن صفا آورد



صبا به خوش خبری هدهد سلیمان است

که مژده طرب از گلشن سبا آورد

علاج ضعف دل ما کرشمه ساقیست

برآر سر که طبیب آمد و دوا آورد



مرید پیر مغانم ز من مرنج ای شیخ

چرا که وعده تو کردی و او به جا آورد

به تنگ چشمی آن ترک لشکری نازم

که حمله بر من درویش یک قبا آورد



فلک غلامی حافظ کنون به طوع کند

که التجا به در دولت شما آورد

 

[ibest]

رمیده

نمی دانم چه می خواهم خدایا
به دنبال چه می گردم شب و روز
چه می جوید نگاه خستهٔ من
چرا افسرده است این قلب پر سوز


ز جمع آشنایان می گریزم
به کنجی می خزم آرام و خاموش
نگاهم غوطه ور در تیرگیها
به بیمار دل خود می دهم گوش


گریزانم از این مردم که با من
به ظاهر همدم ویکرنگ هستند
ولی در باطن از فرط حقارت
به دامانم دو صد پیرایه بستند


از این مردم ، که تا شعرم شنیدند
به رویم چون گلی خوشبو شکفتند
ولی آن دم که در خلوت نشستند
مرا دیوانه ای بد نام گفتند


دل من ، ای دل دیوانهٔ من
که می سوزی از این بیگانگی ها
مکن دیگر ز دست غیر فریاد
خدا را ، بس کن این دیوانگی ها

 

[kyle]

ای همت هستی زتو پیدا شده
خاک ضعیف از تو توانا شده
آنچه تغیر نپذیرد توئی
وانکه نمردست و نمیرد توئی
ما همه فانی و بقا بس تراست
ملک تعالی و تقدس تراست
هر که نه گویای تو خاموش به
هر چه نه یاد تو فراموش به

ای به ازل بوده و نابوده ما
وی به ابد زنده و فرسوده ما
پیش تو گر بی سر و پای آمدیم
هم به امید تو خدای آمدیم
یارشو ای مونس غمخوارگان
چاره کن ای چاره بیچاره‌گان
قافله شد واپسی ما ببین
ای کس ما بیکسی ما ببین
بر که پناهیم توئی بی‌نظیر
در که گریزیم توئی دستگیر
جز در تو قبله نخواهیم ساخت
گر ننوازی تو که خواهد نواخت
درگذر از جرم که خواننده‌ایم
چاره ما کن که پناهنده‌ایم نظامی

 

[ibest]

روزی ما دوباره کبوترهایمان را پرواز خواهیم داد
و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت
و من آن روز را انتظار می کشم حتی روزی که نباشم

شاملو

 

[kyle]

کویر تشنۀ باران است

حمید تشنۀ خوبی

به من محبت کن!

که ابر رحمت اگر در کویر می بارید

به جای خار بیابان بنفشه می رویید

و بوی پونۀ وحشی به دشت بر می خاست

چرا هراس، چرا شک؟

بیا که من بی تو

درخت خشک کویرم که برگ و بارم نیست

امید بارش باران نوبهارم نیست.

 

[ibest]

دست من کوتاه ازدیدارتوست

قلب من اماهمیشه یادتوست

بهترینی هرکجاهستی بدان

هرکجاباشم دلم دریادتوست

 

[wonnin]

ببین که قلبم از آن روز که تو آمدی ، چه حالی دارد ،
تو که در قلب منی ببین چه هوایی دارد ،
به چشمانم نگاه کن و ببین چه دنیایی دارد ،
بیا در آغوشم و حس کن که وجودم چه التهابی دارد
قلبم چه تپشی دارد ، وای که خودم نیز نمیدانم چه حالی دارم
میدانم تو نیز حال مرا داری ،
اما هنوز هم باور نداری که چه جایگاهی در قلبم داری

 

[wonnin]

مینویسم نامه و روزی از اینجا میروم
با خیال او ولی تنهای تنها میروم
در جوابم شاید او حتی نگوید “کیستی ؟”
شاید او حتی بگوید “لایق من نیستی”
مینویسم من که عمری با خیالت زیستم
گاهی از من یاد کن ، حالا که دیگر نیستم

 

[somayeh60]

نه !
همیشه برای عاشق شدن ،
به‌دنبال باران و بهار و بابونه نباش !
گاهی
در انتهای خارهای یک کاکتوس ،
به غنچه‌ای می‌رسی
که ماه را بر لبانت می‌نشاند.


گروس عبدالملکیان

 

[wonnin]

نمی دانــم که یـــاری خواهــد آمــد؟
در این سرما بهاری خواهد آمـد؟
گلي خوش بو، با قلبـي پر از عشق
به اين گلـدان خالي خواهد آمـد؟
يكـــي آيـــد كـــه با احســـاس گويد
به مجنونی كه ليلي خواهد آمـد؟
نگين روشنـي بخشـي چو خورشيد
به شبـهاي سياهي خواهد آمـد؟

 

[wonnin]

پاتو بذار تو چشمـــام، شاید آروم بگیـــــــرن

از بس که گریه کردن، کور میشن و میمیرن

گفتی اگه نباشــــی، بدون تو می میـــــــرم

چه ساده باورم شـــــد، رفتی و من اسیـــرم

از اون نگــــــاه اول، دلو چه ساده باختـــــــــم

تو فکر بچگونـــــــم، از تو خدایی ساختـــــــــم

همینه رسم دنیــــــــــــا، عزیز قصه مــــــــــــا

بذار بدا گــــــــم بشن، تا برسیم به فـــــــــــردا

برگرفته از وبلاگ " اونروزا "

 

[ibest]

چه عجیب است این جاده زندگی

همیشه خیلی زود دیر می شود

همیشه واژه ها ادامه راه را تعیین كرده اند

واژه هایی از ذهن

واژه هایی بر زبان

و واژه هایی در دل مانده

همیشه جنس واژه ها

جنس روح را

البته به گمان خودشان

به تعریف كشیده اند

ولی

امان از واژه

كه زیاد اشتباه می كند

كه فراموشی می آورد

و این فراموشی ها

چه دردسرها

كه بر سر دل می آورند

امان از واژه

امان از دل

امان از جاده...

 

[ibest]

نه!

کاری به کار عشق ندارم!

من هیچ چیز و هیچ کسی را

دیگر

در این زمانه دوست ندارم

انگار

این روزگار چشم ندارد من و تو را

یک روز

خوشحال و بی ملال ببیند

زیرا

هر چیزی و هر کسی را

که دوست تر بداری

حتی اگر یک نخ سیگار

یا زهرمار باشد

از تو دریغ میکند...

پس

من با همه وجودم

خود را زدم به مردن

تا روزگار، دیگر

کاری به کار من نداشته باشد

این شعر تازه را هم

ناگفته میگذارم...

تا روزگار بو نبرد...

گفتم که

کاری به کار عشق ندارم!


قیصر امین پور

 

[فمارا]

دستــــامو بگير اي خــــــــوب ناياب بگو از مهتاب از فتح مـــرداب

بودن يعني عشق غربت يعني درد اي درد کهنه از اين جا برگرد

 

[فمارا]

بیا ای هم نفس در هم بریزیم این نفسها را
بیا با عشق خود آتــش زنیم این کهکشانها
صدای عشـق تنها در دل هوشیار می پیچد
بیا میخانه آنجــا هــم صدای یـار مـــی پیچد

 

[ibest]

خوشا دردى كه درمانش توباشى

خوشا راهى كه پايانش تو باشى


خوشا چشمى كه رخسار توبيند

خوشا جانى كه جانانش تو باشى


چه خوش باشد دل اميدوارى

كه اميد و دل جانش تو باشى


خوشى و خرمى و كامرانى

كسى دارد كه خواهانش تو باشى

چه باك آيد ز كس آنكس كه او را

نگه دار و نگهبانش تو باشى


مشو پنهان از آن بيچاره كورا

همه پيدا و پنهانش تو باشى


مپرس از كفر ايمان "عراقى"

كه هم كفر و هم ايمانش تو باشى


براى آن تبرك خود مگويد

دل بيچاره تا جانش تو باشى

 

[somayeh60]

من با توام
مي خواهم آغشته عطر تو زندگي کنم
اين رد عطر توست
که از حيرت بادهاي شمالي
شب را به بوي بابونگي برده است
تو کيستي که تاک تشنه
از طعم تو
به تبريک مي ... آمده است


سيد علي صالحي

 

[ibest]

تنها تو می مانی
دل داده ام بر باد ، بر هر چه باداباد
مجنون تر از لیلی ، شیرین تر از فرهاد
ای عشق از آتش اصل و نسب داری
از تیره ی دودی ، از دودمان باد
آب از تو توفان شد ، خاک از تو خاکستر
از بوی تو آتش ، در جان باد افتاد
هر قصر بی شیرین ، چون بیستون ویران
هر کوه بی فرهاد ، کاهی به دست باد
هفتاد پشت ما از نسل غم بودند
ارث پدر ما را ، اندوه مادرزاد
از خاک ما در باد ، بوی تو می آید
تنها تو می مانی ، ما می رویم از یاد

 

[Cya]

هَلاکتم !
بی سَرُوپاتر از تموم خاطرخواهای دورُ ورِت !
یه غُربتیِ آسمون جُل
که غروبِ هر پنجشنبه زنگ درِ خونه تونُ میزنه وُ
نون خُشکای کپک زده تونُ
با بلورای قشنگِ نمک عوض می کنه !
خونه ی شما بالای کاشانکُ
خونه ی ما پایینِ قرچک !
اِسما نزدیکُ رَسما دور !
این دل وامونده هم
به همون یه نگاهِ حلالِ هر هفته خوشِ وُ
به قصه های باحال ننه جون
که آخرشون هفت شبانه روز عروسی بود !
عروسیِ پسرِ گدا
با دخترِ شاپریون ‍‍!