هر روز يك شعر تازه

[ibest]

تو آمدي و نداني مرا کجا بردي..
به بند عشق کشيدي و تا خدا بردي!
چو ذره بودم و عشق تو آفتابم کردمرا
نگر که کجا بودم و کجا بردي!

 

[leily_17]

رفتــه ای
و مــن هــر روز
بــه مــوریــانــه هــایــی فکــر مــی کنــم
کــه آهستــه و آرام ، گــوشه هــای خیــال ام را مــی جــونــد!
تــا بــی “خیــال” نشــده ام
بــرگــرد . .

 

[kyle]

این روزها که می گذرد
شادم
این روزها که می گذرد
شادم
که می گذرد
این روزها
شادم
که می گذرد ...

 

[farshad10]

این روزها دیگر چیزی برای مهم نیست
این روزها دیگر کسی برایم مهم نیست
این روزها دیگر عاشقت نیستم
عزیزمن منتظرم باش
فرشته مرگم دستش را بروی شانه ام گذاشته
زودتر از آنی که فکر میکنی به دیدارت خواهم امد
me

 

[فمارا]

اي توازجنس گل ابريشم

نام تو يعني تکرارشبنم

تا دريا درياست رودي جاري باش

تا عاشق تنهاست شعري کاري باش

 

[فمارا]

یار مرا غـار مـــرا عشـق جـگرخوار مرا - یار تویی غـــار تویی خواجه نگهدار مرا

نوح تویی روح تویی فاتح و مفتوح تویی - سینه مشـروح تویی بر در اســرار مرا

نور تویی سور تویی دولت منصور تویی - مرغ که طور تویی خسته به منقار مرا

 

[ibest]

دلم را کسی شکست که دلم

هرگز

به شکستن دلش راضی نمیشد

سخت است

کسی را دوس داشته باشی و نتوانی به او بگویی

سخت است جداشوی

و اوبرود و فراموش کند همه چیز را

چه بگویم؟

دوستم نداشت؟

مرا فراموش کرد؟

کسی دیگر را دوست داشت؟

اری این بهتر است.

پس چرا من اینگونه ام؟

چرا از دنیا بریده ام؟

نمیدانم

کاش تو نیز اینقدر معرفت داشتی

تا نگاهی به گذشته می انداختی

گذشته ای که فقط برای هم بود

...حال چه

تو و...

عشقی دیگر

 

[ibest]

دل من


... در آن پر شور لحظه

دل من با چه اصراري ترا خواست،

و من ميدانم چرا خواست،

و مي دانم كه پوچ هستي و اين لحظه هاي پژمرنده

كه نامش عمر و دنياست ،

اگر باشي تو با من، خوب و جاويدان و زيباست

​

 

[somayeh60]

از بد بتر اگر هست
این است
اینکه باشی
در چاه نابرادر ، تنها
زندانی زلیخا
چوب حراج خورده ی بازار برده ها
البته بی که یوسف باشی !
پس بهتر است درز بگیری
این پاره پوره پیرهن ِ
بی بو و خاصیت را
که چشم هیچ چشم به راهی را
روشن نمی کند !

قیصر امین پور

 

[ibest]

قاصدک آمد و گفت:

می شنوی؟

نجواهای آن سوی پنجره را

رفتم و پنجره را گشودم

باز دیدم خاطرات را پیش رو

خاطرات خوب و بد

همه یکجا

خوب ها بیشتر بود

و مروری شیرین

 

[kyle]

شکفد بار دگر لاله رنگین مراد
غنچه سرخ فرو بسته دل باز شود
من نگویم که بهاری که گذشت آید باز
روزگاری که به سر آمده آغاز شود
روزگار دگری هست و بهاران دگر
شاد بودن هنر است ، شاد کردن هنری والاتر
لیک هرگز نپسندیم به خویش
که چو یک شکلک بی جان شب و روز
بی خبر از همه خندان باشیم
بی غمی عیب بزرگی است که دور از ما باد
کاشکی آینه ای بود درون بین که در آن خویش را می دیدیم
آنچه پنهان بود از آینه ها می دیدیم
می شدیم آگه از آن نیروی پاکیزه نهاد
که به ما زیستن آموزد و جاوید شدن
پیک پیروزی و امید شدن
شاد بودن هنر است گر به شادی تو دلهای دگر باشد شاد

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست.
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد. ژاله اصفهانی

 

[ibest]

غم و اندوه اگر هم روزي مثل باران باريد
يا دل شيشه ایت از لب پنجره ي عشق زمين خورد و شكست ...
با نگاهت به خدا چتر شادي وا كن و بگو با دل خود
كه خدا هست... ! خدا هست ... !
غم و اندوه اگر هست بگو تا باشد
معني خوشبختي ، بودن اندوه است . . .

 

[فمارا]

برمن در وصل بسته می دارد دوست

دل رابه عطا شکسته می خواهد دوست

زین پس من و دل شکستگی بر در او

چون دوست، دل شکسته می دارد دوست

 

[leily_17]

لاک غلط گیر را برمی دارم و “تو” را از تمام خاطراتم پاک می کنم
“تــــــــــــو” غلط اضافیِ زندگیم بودی …

 

[ibest]

آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست
چشم می گون،لب خدون،دل خرم با اوست
گر چه شیرینی دهنان پادشهانن ولی
او سلیمان زمان است که خاتم با اوست

 

[farshad10]

غروب یک روز پاییزی آمدی،عاشقم کردی
غروب یک روز زمستانی بار سفر بستی
و من باز صبورانه گفتم برو به سلامت
مقتدرانه بار سفرت را بدستت دادم و گفتم
عشق همیشه چنین بوده
امروز عاشقی
فردا فارغ
امروز با منی
فردا نمی دانم با کی
ولی می گوییم برو به سلامت
مرد باش و دیگر دنبال حفره زخمی دلم نگردد
مرد باش قول بده باز نمی گردی
آغوش من دیگر سرد است
نه جایی برای داشتن تو دارد
نه برای دیگری
برو به سلامت
ولی دیگر به خودت اجازه نده
بار دیگربه حریم دلتنگی هایم رخنه کنی
که من دریچه شفقت آن را قفل نمودم
کلیدش را در خاک فراموشی دفن کردم
برو به سلامت
برو عشق من

 

[ibest]

در شبان غم تنهایی خویش
عابد چشم سخنگوی توام
من در این تاریکی
من در این تیره شب جانفرسا
زائر ظلمت گیسوی توام
گیسوان تو پریشانتر از اندیشه ی من
گیسوان تو شب بی پایان
جنگل عطرآلود
شکن گیسوی تو
موج دریای خیال
کاش با زورق اندیشه شبی
از شط گیسوی مواج تو من
بوسه زن بر سر هر موج گذر می کردم
کاش بر این شط مواج سیاه
همه ی عمر سفر می کردم
من هنوز از اثر عطر نفسهای تو سرشار سرور
گیسوان تو در اندیشه ی من
گرم رقصی موزون
کاشکی پنجه ی من
در شب گیسوی پر پیچ تو راهی می جست
چشم من چشمه ی زاینده ی اشک
گونه ام بستر رود
کاشکی همچو حبابی بر آب
در نگاه تو رها می شدم از بود و نبود...

 

[kyle]

ای یوسف خوش نام مـا خوش می‌روی بر بام مــــا
ای درشکـــسته جــام مـا ای بــردریـــــده دام ما
ای نــور مـا ای سور مـا ای دولت منصــور مـا
جوشی بنه در شور ما تا می‌شود انگور ما
ای دلبر و مقصود ما ای قبله و معبود ما
آتش زدی در عود ما نظاره کن در دود ما
ای یــار مـــا عیــار مـــا دام دل خمـــار مـــا
پا وامکــش از کار ما بستان گــــرو دستار مــا
در گل بمانده پای دل جان می‌دهم چه جای دل
وز آتـــــش ســودای دل ای وای دل ای وای مـــــا
مولوی

 

[ibest]

دروغ راستین من پر از حقیقتی عجیب

حقیقت نگاه تو پر از دروغ دلفریب

خیال آشنای تو تجسم دو چشمه اشک

غم و فراق و بی کسی ز عشق تو مرا صلیب

نگاه عاشقانه ات ورود زندگی به مرگ

تبسمی که می کنی برای دردها طبیب

تمام آرزوی شب شبیه چشم تو شدن

سیاه چاله دلت هوای عاشقی غریب

صدای سبز زندگی صدای خنده های تو

ز دوریت بهار من دلم نمی شود شکیب

تو باش تا که زندگی دوباره زندگی کند

و یا برو مرا بکش دوباره بر همان صلیب

 

[kyle]

در معرکه‌ی نهیب دریای گران،
‏هر لحظه حکایتی‌ست کاغاز شده ‏است.
آویخته با شب سیه‌پیشه، به بغض
گوئی ز گلوئی گرهی باز شده ‏است.


‏در کار شتاب جوی دریای دمان،
‏می‌جنبد با خروشش از موج به موج.
مانند خیال کینه‌ای، هر شکنش،
بگرفته در این معرکه با چهره‏اش اوج.
‏
می‌آید با چه شور و سودا همکار.
‏سر بر سر ساحل نگون می‌کوبد.
‏می‌کاود و می‌رود و می‌جوشد، دل
از هر تن آرمیده می‌آشوبد.

می‌آید از نشیب ره شوریده،
‏می‌گردد و هرچه افکنیده به فراز.
‏پایان حکایتی که در گردش اوست.
‏از گردش دیگرش گرفته است آغاز،

با چشم نه خواب دیده‌ی دریائیش،
بر ساحل و خفتگان آن می‌نگرد.
چون سایه می‌آرامد در خانه‌ی موج.
از خانه‌ی ویرانه‌ی خود می‌گذرد.

‏چون نیست ز ساحلش به فریاد جواب،
می‌ماند از هر بد و نیکی پنهان.
‏می‌غلتد و می‌پیچد و می‌گردد دور
‏گم می‌شود، اما نه زِ یاد همگان.


گم‌شدگان - نیما یوشیج