پایگاه پویای شعر کلاسیک

[Golzarion]

مرا امـیـــد وصـال تـــــو زنــده می دارد ............... وگرنه هردمم از هجر توست بیم هلاک

نفس نفس اگـــر از باد نـشـنوم بویــش ............... زمان زمان چو گل از غم کنم گریبان چاک

رود به خواب دو چشم از خیال تو هیهات ............... بود صبور . دل اندر فراق تـــــو حاشاک


حافظ

 

[Helia]

كـــــردم از ســجده راه تو جبين آرايي ................ سر اقبال من و پيشهء گـــــردون سايي

باز چون آمده از سجده سرش سوده به چرخ ............هــــر كه بر خاك درت كرد جبين فرسايي



وحشي بافقي​

 

[pilot]

یاد باد آن که در آن بزمگه خــلق و ادب ................. آن که او خنده مستانه زدی صهبا بود
یاد باد آن که چو یاقوت قدح خنده زدی ................. در میان من و لعل تو حـــکایت ها بود

حافظ

 

[Helia]

دلا عـــــــزم سفر دارم از آن در ، گفتم آگه شو ............. اگــــر بــا من رفيقي مي روم آماده ره شــو

سبك باش اي صباح روز عشرت بس گران خيزي .............تو هم از حد درازي اي شب اندوه كوته شو


وحشي بافقي​

 

[یاشار]

وجودش آن فروزان آفتاب است -------------- که ذره ذره از وی نوریــاب اسـت
ز بـــام آسمان تا مرکـــز خــاک -------------- اگر صد پی به پای وهم و ادراک
فرود آیــــیم یا بــــالا شتـــابیم -------------- ز حکمش ذره ای بیرون نیاییـــم

جامی

 

[Helia]

مـا را ز خــيال تو چـه پـرواي شراب است ............... خم گو سر خود گير كه خمخانه خــراب است

گر خمر بهشت است بريزيد كه بي دوست............... هر شربت عذبم كه دهي عين عذاب است​

حافظ​

 

[یاشار]

تاج شاهی که همه حاصل آن دردسر است--------- ما از آن فارغ و مشغول بدان تاجوران

علی اصغر حمکت

 

[Golzarion]

نی زمین و نه فلک را قدم و طاقت توست ............. نه در این شش جهتی . پس زکجا آمده ای

هشت جنت به تو عاشق تو چه زیبا رویی ............. هفت دوزخ ز تــو لرزان تـو چه آتشــکده ای


شاعر : مولوی
غزلیات

 

[pilot]

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم ..................... دولت صــــحــبــــت آن مونس جان ما را بس
نقد بازار جهــــــان بنگر و آزار جهـــــــان .................... گر شما را نه بس این ســود و زیان ما را بس

حافظ

 

[Helia]

سحرگاهان كه مخمور شبانه ......... گرفتم باده با چنگ و چغانه
نهادم عقل را ره توشه از مي ........ ز شهر هستيش كردم روانه
نگار مي فروشم جرعه اي داد ........ كه ايمن گشتم از مكر زمانه​

حافظ​

 

[یاشار]

هر جا که یکی قامت موزون نگرد دل --------- چون سایه به پایش فکند رحل اقامت
در خلد اگر پهــلــوی طوبیم نشاندند --------- دل می کشدم باز به آن جلوهء قامت

هاتف اصفهانی

*خلد: بهشت/طوبی:درخت بهشتی/دل کشیدن:تمایل داشتن

 

[Helia]

تو و طوبي و مــــــا و قامت يار .................. فكر هر كس به قدر همت اوست​

حافظ​

 

[mammad81]

تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود ----------------- سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود
حافظ

 

[Helia]

در نمازم خم ابــــــروي تو در ياد آمـــــد ............. حالتي رفت كه محـراب به فـــرياد آمـد

ديگر از من طمع صبر و دل و هوش مدار.............. كان تحمل كه تو ديدي همه بر باد آمد


حافظ​

 

[Golzarion]

دستـارچه ای کان بت دلبر دارد ................ گر بـویی ازان بــاد صبـا بردارد

بر مرده ی صد ساله اگر برگذرد ............... در حال ز خاک تیـره سر بردارد

شاعر : سعدی
رباعیات

 

[Helia]

دلم نايد به يزدانت سپردن ................. جفايت پيش يزدان برشمردن
و گرچه چشم من خونبار كردي ..........كنارم رود جيحون بار كردي
مبيناد ايچ دردت ديدگانم .................كه باشد درد تو هم بر روانم


فخرالدين اسعد گرگاني : ويس و رامين​

 

[pilot]

من از جــور بـتـان دل ریش دیرم ............ ز لاله داغ بر دل بـــیـــش دیرم

چو فردا نامه خوانان نامه خوانند ............ من شرمنده سر در پیش دیرم

باباطاهر

 

[wolfskin]

مراد اهل طريقت لباس ظاهر نيست .......... كمر به خدمت سلطان ببند و صوفي باش
وز آنچه فيض خداوند بر تو مي پاشـد .......... تــــو نيـــز در قـــدم بـنــدگان او مي پاش

شاعر : سعدي

طريقت : روش، راه. در تصوف بر مجموعه ي آداب و اعمالي اطلاق مي شود كه در هر يك از فرقه هاي تصوف براي تزكيه ي باطن سالكان و رسيدن به خدا انجام مي گيرد. «اهل طريقت» يعني«سالكان، صوفيان».
معناي بيت اول : هدف صوفيان اين لباس ظاهري نيست، مي تواني به خدمت سلطان (يا دستگاه دولتي) درآيي (و جامه ي صوفيان را به تن نداشته باشي)، اما صوفي باشي.(اين بيت 13 از يكي از غزليات سعدي است)

منبع : غزليات سعدي (معني لغات و ابيات از كاظم برگ نيسي، بر گرفته شده از غزليات سعدي ، شركت انتشاراتي فكر روز)

 

[Golzarion]

شکست از موج این کشتی نه خوبی ماند و نه زشتی ........... شدم بی خویش و خود را من سبک بر تخته ای بستم

نـه بالایم نـه پست امـا و لیـک ایـن حـرف پست آمـد ............ که گـه زیـن مـــوج بر اوجـم گهـــی زان مـوج در پستم

چـه دانـم نیستم . هستم و لیک این مایه می دانم ............ چو هستم نیسـتم ای جان ولـی چون نیستم هستم


شاعر : مولوی
غزلیات

پی نوشت : با تشکر از برادر wolfskin به خاطر مطالب خوبشان :happy: .برای آشنایی اولیه با مولوی یک متن خوب ولی طولانی هست :

http://forum.p30world.com/showpost.php?p=664417&postcount=33

یادی از گذشته : در تاپیک قبلی بحث کوتاهی در مورد عرفان بود : 1. لینک اول 2. لینک دوم 3. لینک سوم

 

[wolfskin]

مرا رازی ست انـدر دل به خــون ديــده پــرورده .......... وليكن با كه گويم راز چون محرم نمي بينم
خوشا و خرما آن دل كه هست از عشق بيگانه .......... كه من تا آشنــا گشتم دل خرم نمي بينم

سعدي
غزليات


پ.ن : Dong Fang Bobai جان لطف داري. بايد سعي كنيم علاوه بر اينكه شعري را ارسال مي كنيم اطلاعاتي را نيز به ديگران برسانيم تا سطح علمي و ادبي يكديگر را بالاتر ببريم. واقعا حيف است كه اين اشعار زيبا به فراموشي سپرده شوند.