پایگاه پویای شعر کلاسیک

[یاشار]

تا شیر بدم شکار من بود پلنگ ............ پیروز شدم به هرچه کردم آهنگ

تا عشق ترا به بر درآوردم تنگ ............ از بیشه برون کرد مرا روبه لنـــگ

شاعر : ابو سعید ابوالخیر
منبع : رباعیات
:

گر بگویم که مرا با تو سر و کاری نیست ------- در و دیوار گواهی بدهد کاری هست

ملک اشعرای بهار (این بیت در اشعار ایشون بود، اماظاهراً از ابیات اشعار سعدی ست که نقل شده)

یا شار جان آی دی جدید مبارک :happy:

ممنونم :blush:

همونطور که wolfskin عزیز هم اشاره کردن شعری که نوشتید در این تاپیک تکراری نبود . برای آشنایی با اشعار زیبای بیشتر قطعا نباید از شعرهای تکراری استفاده کنیم. البته این مورد همیشه توسط دوستان رعایت شده و تا به حال در این تاپیک شعر تکراری نداریم.

درسته. نمی دونم چرا یه لحظه خیال کردم تکراریه.

 

[wolfskin]

تو گلستاني و من چون بلبلم .......... حال بلبل بي گلستان چون بود؟

شاعر : سيف فرغاني

گر بگویم که مرا با تو سر و کاری نیست ------- در و دیوار گواهی بدهد کاری هست

ملک اشعرای بهار (این بیت در اشعار ایشون بود، اماظاهراً از ابیات اشعار سعدی ست که نقل شده)

خب لازم مي دونم درباره ي اين شعر توضيحاتي بدم:

اين شعري كه شما ارسال كرديد در اصل يك بيت از يكي از غزل هاي سعديست كه مطلع آن اين بيت است :

مشنو اي دوست كه غير از تو مرا ياري هست .......... يا شب و روز بجز فكر توام كاري هست

ملك الشعراي بهار در قالب شعري تضمين اين غزل از سعدي را در شعر خود استفاده كرده.

تضمين نوعي قالب شعريست كه در آن شاعر يك مصرع يا يك بيت (و يا بيشتر) از ابيات شاعري ديگر را داخل شعر خود مي آورد و در شعر خود نام آن شاعر را متذكر مي شود تا شعري كه مي سرايد بوي دزدي و سرقت ندهد.

براي مثال در مورد همين شعر ملك الشعرا اينگونه شروع مي كند:

سعديا چون تو كجا نادره گفتاري هست .......... يا چو شيرين سخنت نخل شكرباري هست

يا چو بستان و گلستان تو گلزاري هست .......... هيچم ار نيست، تمناي توام باري هست

«مشنو اي دوست كه غير از تو مرا ياري هست» .......... «يا شب و روز بجز فكر توام كاري هست»

البته اين تضمين بلند است و من فقط سه بيت اول را آوردم.

 

[pilot]

دلم پر شعله گردان، سینه پر دود .................... زبانم کــــن به گـــفتن آتش آلود

کـــرامت کــن درونی درد پـــــرورد ................... دلی در وی، درون درد و برون درد

شاعر :وحشی بافقی
منبع : مثنوی فرهاد و شیرین (اگر اشتباه نکنم)

این هم یه رباعی از خیام که شاید مصراع آخرش رو بار ها شنیده باشید.

گویند کسان بهشت با حـور خوش است
من میگویم که آب انـگــــور خوش است
این نقد بگیر و دســــت از آن نسیه بدار
که آواز دهل شـنیدن از دور خوش است

 

[Golzarion]

دل کرد بســـی نـگــاه در دفتــر عشق ............... جز دوست ندید هیچ رو در خور عشق

چندانکه رخت حسن نهد بر سر حسن ............... شوریده دلم عشـق نهد بر سر عشق

شاعر : ابوسعید ابوالخیر
منبع : رباعیات

برادر wolfskin از توضیحات خوبتون متشکرم.:happy: دو بیت زیر از یک شاعر است البته شاید علت تفاوت آنها به خاطر چاپها و نسخه های مختلف دیوان باشد ؟.

دارم گنهان ز قطــره باران بیش ........ از شرم گنه فگنده ام ســـــر در پیش
آواز آید که سهل باشد درویش ........ تو در خور خود کنی و ما در خور خویش

در خانه خود نشسته بودم دل ریش ........ وز بار گنه فگنده بودم ســـــــــر پیش
بانگی آمد که غم مخور ای درویش ........ تو در خور خود کنی و ما در خور خویش

رباعیات ابو سعید ابوالخیر

 

[wolfskin]

قمار عشق ندارد ندامت از دنبال .......... بباز هر دو جهان را درين قمار و برو

شاعر : صائب تبريزي، غزليات

 

[mammad81]

واعظان کاین جلوه بر محراب و منبر میکنند -------------------- چون به خلوت میروند آن کار دیگر میکنند
حافظ

 

[wolfskin]

در قمار عشق جان را باختن .......... بازي طفلانه مي دانيم ما

اين محيط پر حبـاب و موج را .......... گوهر يكدانه مي دانيم ما

شاعر : صائب تبريزي، غزليات

 

[یاشار]

ای مسنـــد تو ورای افلاک --------- صدر تو و خاک توده، حاشاک
در راه تو زخم، محض مرهم --------- بر یاد تو، زهـــر عیــن تریاک

جمال الدین عبدالرزاق اصفهانی

 

[Golzarion]

کی باشد و کی لباس هستی شده شق ................ تابان گشته جمـــــال وجه مطلق

دل در سطــــوات نـــــــــــور او مستهلک ................ جان در غلبات شوق او مستغرق

شاعر : ابو سعید ابو الخیر

منبع : رباعیات

پی نوشت : برای مطالعه شعر زیبای دهخدا ( یاد آر ز شمع مرده یاد آر ) که الهام بخش شعر معروف مرغ سحر ملک الشعرا بهار بوده به این لینک مراجعه

کنید ( پست 36 ) : http://forum.persiantools.com/showthread.php?p=951592

توضیح : کی : چه کسی ... کی (دوم) : چه وقت Kei
.

 

[mammad81]

قامتش را سرو گفتم سرکشید از من بخشم --------------- دوستان از راست میرنجد نگارم چون کنم
حافظ
خواستم شعر زیر رو بنویسم منتها چون اسم شاعر رو نمیدونستم و مدتها پیش هم شنیده بودم گفتم شاید اشتباه توش باشه اگر کسی شاعر این شعر رو میشناسه یا میدونه که اشتباه هست بگه
قیامت قامت و قامت قیامت ------------------ قیامت کرده ای ای سرو قامت
مــــــــوذن تا ببیند قامتت را ------------------ به قد قامت بمــــــاند تا قیامت

 

[یاشار]

ما سریر سلطنت در بینوایی یافتیم --------- لــذت رندی ز تــرک پـــارسایی یافتیم
سالها در یوزه کردیم از در صاحبدلان --------- مایهء این پادشاهی زان گدایی یافتیم

عبید زاکانی

 

[Golzarion]

من میشنوم که می نبخشایی تو .................... هر جا که شکسته‌ایست آنجایی تو

ما جمله شکستگان درگاه تـــوایم ................... در حال شکســــتگان چه فرمایی تو

شاعر : ابو سعید ابو الخیر

منبع : رباعیات

پی نوشت : در مورد شعر پی نوشت پست 130 که دوستمان نوشتند متاسفانه نتو نستم شاعرش رو پیدا کنم.( همه وبلاگهایی که این شعر رو نقل کردن فقط گفتن در مورد امام زمان (عج) گفته شده!)

برای اینکه بدونید چه طور شعر می تونه اونقدر تاثیر گذار باشه که حتی از ترس شاعرش رو به قتل برسونند و خواندن این شعرها ( ازشاعر مشروطه میر زاده عشقی ) به این پست مراجعه کنید :

http://forum.persiantools.com/showpost.php?p=962590&postcount=40

شرح ماجرا ی قتل در پست 41 : http://forum.persiantools.com/showthread.php?p=951592#post951592

 

[یاشار]

وا سوخته ای یک شرر از داغ جگر گیر --------- یک چند به خود پیچ و نیستان همه درگیر

محمد اقبال لاهوری

 

[wolfskin]

راه پنهاني ميخانه نداند همه كس .......... جز من و زاهد و شيخ و دو سه رسواي دگر

فرهنگ شيرازي

 

[یاشار]

رسوای عالمی شدم از شور عاشقی ----------- ترسم خدا نخواسته رسوا کنم تو را

فروغی بسطامی

 

[pilot]

الـــهـی ســــینه ای ده آتــش افـــــــروز ................. در آن سینه دلی وان دل همه سوز

هر آن دل را که سوزی نیست، دل نیست ................. دل افسـرده غیر از آب و گل نیست

شاعر : وحشی بافقی
منبع : مثنوی شیرین و فرهاد

جان بی جمال جــانــــان میل جــــهـــان ندارد ........................ هر کـــس که این ندارد حقا که آن ندارد
با هیچ کس نشــــــــــانی زان دلستان ندیدم ........................ یا من خــبـــــر ندارم یا اون نشان ندارد
ســر مــنـــزل فــراغت نتوان ز دســـــت دادن ........................ ای ساروان فروکش کاین ره کران ندارد
چنگ خمیده قامت می خــــواندت به عشـرت ........................ بشــــنو که پند پیران هیچت زیان ندارد
احـــــوال گــــنـــــج قــــارون کایام داد بــربــاد ........................ در گوش دل فــــروخوان تا زر نهان ندارد
گر خود رقیب شمع است اسرار از او بپوشـان ........................ کان شوخ ســـربـــریـــده بند زبان ندارد

حافظ

 

[wolfskin]

تابوت من ز تاك و كفن هم ز برگ تاك .......... در ميكده به باده مرا شست و شو كنيد

ملا محسن فيض كاشاني، غزليات

 

[یاشار]

دوش در آن سرخوشی هوش ز سر ما می ربود -------- کاسه که می داشتی عذر که می خواستی
پیش عبید آمــــدی مرده دلـــش زنـــــده شـــد -------- باز چـــو بیرون شـــدی جان و تنــش کاستی

عبید زاکانی

 

[Golzarion]

یا رب تو یکی یار جفـــــــــــا کارش ده .................. یک دلبر بـــــــد خوی جگــــر خوارش ده

تا بشناسد که عاشــقان در چه غمند .................. عشقش ده و شوقش ده و بسیارش ده

شاعر : مولوی

منبع : رباعیات


.

 

[یاشار]

هــر کــه بــه جـور رقیـــب یا به جفای حبیـــب ------ عهد فرامُش کند مـــدعی بـــی وفاست
سعدی از اخلاق دوست هر چه برآید نکوست ------ گو همه دشنام گو کزلب شیرین دعاست

سعدی

پ.ن: دوستان موافقید در ادامهء کار از شعرهای شاهنامه هم استفاده کنیم؟