منظور از سوال 3 این بود که فکر میکنی چه اشکالی داره اگه توی چشم کسی نگاه کنی؟
حس میکنم طرف مقابلم خوشش نمیاد از این کار
منظورم از سوال 6 عیب ظاهری بود، آیا توی تیپ و ظاهرت عیبی میبینی؟
خیر ، من از نظر ظاهری هیچ مشکلی ندارم
یه آدم معمولی ام و مشکلی هم با تیم و ظاهرم ندارم
منظورت در جواب سوال 9 از اینکه گفتی " تازه فهمیدم زندگی یعنی چی" چی هست؟ توضیح بده لطفا
میدونی
گاهی اوقات دلت میخواد تنها باشی و کسی ازت انتظاری نداشته باشه و فقط خودت باشی و خودت
دوستی با اون دختر با اینکه تلفنی بود ، برای من مسئولیت درست کرده بود
صادقانه بگم
حوصلشو دیگه نداشتم
و حس میکردم داره آزادیم گرفته میشه
در کل این حس بدی که داری با همه افراد یکجوره؟ یا با دختر ها و پسر ها متفاوته؟
60% دخترا و 40% پسرا
بستگی داره طرف منو میشناسه یا نه
اگه منو نشناسه این درصد خیلی پایین میاد و اعتماد به نفسم خیلی بالاتره
مثلا در مورد نگاه کردن که میگی بدت میاد طرف چه دختر باشه چه پسر تفاوتی میکنه؟ چه تفاوتی؟
گفتم که
زیاد فرقی نمیکنه
مهم اینه که طرف داره تو ذهن خودش چه فکری درباره من میکنه
اینکه میگی از دخترها خوشت نمیاد واقعا از ته دل این حرف رو میزنی؟ یا ته دلت دوست داری با دختری باشی و این نیاز رو حس میکنی؟
خیر
ازشون بدم نمیاد
ولی احساسی هم نسبت بهشون ندارم
تو نخ هیچ دختری هم نیستم
البته مذهبی هم نیستم و ارتباط بین دختر و پسر رو بد نمیدونمش
اگه یه دختر فقط بخواد یه دوستی معمولی و پاستوریزه داشته باشه منم بدم نمیاد ولی به شرطی که مسئولیت برام بوجود نیاره و ازم انتظاری نداشته باشه
غیر از این مورد تلفنی هیچ ارتباط دیگه که منجر به مشکل دیگه ای از جمله بی اعتمادی به دخترها ( مرسوم به شکست عشقی ) بشه نداشتی؟
خوشبختانه خیر
ببخشید من نمیدونستم جواب دادی
خب، چیزایی که میخوام بهت بگم توجه داشته باش که از نگاه یک روانشناس نیست، از نگاه من و تشخیص من که موردهای مشابهی دیدم هست. پس دلیل نمیشه حتما حرفم درست باشه و برای برطرف شدن مشکل پیشنهادم مراجعه به روانشناس هست به خصوص که سنت هم خیلی مهم و مناسب هست و تاکیید دارم تا دیر نشده حلش کنی.
ببین مشکل تو در سه چیز خلاصه میشه، زود قضاوتی + بدبینی + نبود احساس موفقیت اجتماعی
چندتا تمرین بهت میدم یه مدت اتجام بده فقط برای تست، سعی کن حتی برات سحت هم بود انجام بدی :
1) تا وقتی کسی چیزی به زبون نیاورده در مورد نظرش به تو، هیچ فکر پیش زمینه ای نکن ( در اصل فکرت رو عملی نکن و روش پافشاری نکن ) و سعی کن به افراد بدون توقع ( دقت کن بدون توقع ) نزدیک بشی، به خصوص دخترا تا جایی که بتونن راحت راجع بهت نظرشونو بگن. ( این نکته رو هم توجه داشته باش که ایجاد توقع در کسی نکنی )
بعد این نظرات رو با چیزی که از قبل فکر میکردی مقایسه کن.
2) مواردی مثل همین کنفرانس رو حتی سعی کن زودتر انجام بدی، به هیچ وجه فکر پیش زمینه ای حتی مثبت قبل از انجام کارت ( هر کاری ) نداشته باش، فقط و فقط متمرکز این باش که کارت رو درست انجام بدی، وقتی میدونی مثلا در زمینه کامپیوتر سر تری دلیلی پس نداره نگران واکنش افراد باشی. مطمئن باش در لحظه ای که انسان داره کاری رو ( مثل ارائه ) انجام میده اکثر توجه ها فقط به اون کاره نه به اون شخص.
3) سعی کن موقعیت های اجتماعی خودت رو زیادتر کنی. مثلا استقلال مالی و داشتن کاری مستقل از خانواده هرچند کوچک روحیه قوی ایجاد میکنه و فکرای زائد رو دور میکنه. انجمن های علمی، برنامه های ورزشی تیمی میتونه حتی کاملا مشکلت رو برطرف کنه
اگه تست کردی ( حداقل برای یک ماه ) نتیجه اش رو اعلام کن
با آرزوی موفقیت!
کاریش نمیشه کرد دیگه نه ؟!
