مرد آرژانتین؛ زنده باید آرژانتین
همهی دنیا دیدن خطای وحشتناک مانوئل نویر رو بر روی هیگوایین در آن تک به تک جانانه را؛ خطایی که اخراج داشت
و اعلام یک ضربه پنالتی به سود آرژانتین؛ ولی ناداور ایتالیایی! حتا به دروازهبان بیشرف آلمان تذکر هم نداد.
ای آقا این چه حرفیه زدن کمر نیمار شکستن داور کارت که هیچی تذکر هم نداد.
همه رویدادها دوباره به صحنه میآیند بار اول به صورت تراژدی و بار دوم به صورت کمدی. کارل مارکس
باخت آرژانتین در فینال ۱۹۹۰ به آلمان یک ترژادی تمام عیار بود؛ قربانی کردن مارادونا که یک تنه برزیل امید اول جام
و ایتالیا میزبان جام را حذف کرده بود؛ دیگر خیلی پرو میشد میخواست آلمان را هم برای بار دوم پشت سر هم در
دو فینال پیاپی جام جهانی شکست دهد و بر بام فوتبال جهان مجددن به ایستد.
باخت آرژانتین در فینال ۲۰۱۴ یک کمدی روحوضی بود؛ تلاش دوباره فیفا مافیا برای ادامه شکست تیم محبوبی
که قهرمان جام ۱۹۸۶ شده بود؛ حذف دراماتیک انگلستان و شکست آلمان مغرور با کلی اسطوره تاریخ فوتبالش؛
آرژانتین باید سالها تاوان قهرمانی در نیکو مکزیکو سیتی را بدهد.
ای جان این قهرمان نشدنها حس شورشی زیدان را دارد وقتی بیخیال جام جهانی شد و با سر رفت توی سینه ماتراتزی؛
مارادونا سالها پیش با سر رفت توی سینه هاوه لانژ و تشکیلات کثیفش و آرژانتین باید سالها تاوان آن را بدهد.
ما را چه غم که شیخ شبی در میان جمع
بر رویمان ببست به شادی در بهشت
او میگشاید او که به لطف و صفای خویش
گوئی که خاک طینت ما را ز غم سرشت