kapitan-ali
Registered User
من از هردوشون بدم میاد . هم علی دایی و هم مایلی کهن . منتها چون الان علی دایی سرمربی تیم ماست باید سکوت کرد دیگه ...
شما همین طور که نسبت به این تاپیک حساسیت دارین،نسبت به تاپیک تیم رقیب هم حساس باشین،میخواین بگین که تو مدیریت طرفدار هیچ رنگی نیستین اما متاسفانه از اونور بوم افتادین
همین الان برین و ببینین که تو تاپیک تیم رقیب چه خبره
دوست عزیز من همه حرفهاتون درباره غیرت و تعصب دایی رو قبول دارم منتها در حیطه مربیگری تا حالا نمیگم بد کار کرده ولی کوچکترین موفقیتی در مهار حاشیه که نداشته هیچ مرتب هم خودشو قاطی بحثها و دعواها کرده اینو منو شما هم میدونیم که دایی اگر بعد از بازی نظری هم درباره مایلی کهن نمیداد کلی برد کرده بود هم اخلاق رو برده بود و هم احترام پیشکسوتشو نگه داشته بود و الان چیزی جز ضرر و حاشیه به مرتبه اعلا نصیب خودش تیمش و ما هوادارا که اینطور وارد بحث و کل کل شدیم نداره اینکه میگم کل کل به خاطر اینکه شما یا دقت نکرده به من جواب میدید و یا واقعاً قصد محکوم کردن من که در کمال احترام اومدمو ایشونو در این مورد نقد کردم دارید به این خاطر که من به هیچ وجه نگفتم مایلی کهن در بزرگ کردن دایی همه جوره موثر بوده علی دایی خودش اصل کاری بود و تعصب و اراده دوران بازیگریش و حرفه ای گریش و اسطوره بودنش در این زمینه که هیچکس شکی نداره و خود من همه جا و همیشه به دوستان گفتم که باید قدر دایی رو بدونیم و مطمئن باشید مثل دایی تو این شرایط خاص دیگه نه دنیا داشته و نه متولد خواهد شد که یه مهاجم تو ایران با این شرایط فوتبالی بتونه خودشو به اوج دنیا بکشونه و رو دست پله بزنه منتها مربی های انسان تو هر مقطعی و به هر مقداری که براش زحمت کشیدن شایسته احترام هستن و باید دستشونو بوسید حتی مربی اگر تو گوش شاگردشم بزنه باز هم شاگرد باید به خاطر اینکه مربیشه گذشت کنه و سرشو پایین بندازه و تاریخ ورزشمون تاریخ آموزش پهلوانی بوده و ما ایرانیها شرایط اخلاقی فعلی در ورزشمون مایه ننگه که اصول اخلاقی بینظیر ایرانی در ورزش رو دارید به فراموشی میسپاریم و هویتمونو تو ورزش کاملاً مغایر با هویت تاریخیمون تو این زمینه به دنیا نشون میدیم من عمده صحبتم همین بوده و چون شما میفرمایید جاش همینجاست بیشتر توضیح دادم و در این مورد دایی شک نکنید دچار بحران اخلاقی شده که مایلی کهنی رو به این شکل مورد خطاب قرار داده که با احترام به روح بزرگ ناصرخان حجازی و علی خان پروین که خداحفظشون کنه و علاوه بر دایی نقش واقعاً بزرگی در فوتبال ما داشتند و دارند مایلی کهن هم نباید در موردش اجحاف واقع بشه و تو یه مقطع با مربیگریش افتخارات بزرگی به دست آوردیم اون برد 6 2 رو ما در زمان مربیگری مایلی کهن به دست آوردیم تاریخ رو نمیشه انکار کرد دایی هم همه کاره نبود بلکه دایی بعد از پیشی گرفتن ایران بود که تعداد گلهارو افزایش داد و بقیه تیم هم خیلی خوب کار کردن و ستاره های بزرگ تاریخمون مثل باقری عزیزی و خیلی ستاره ها رو همین مایلی کهن دعوت کرده بود مگر دعوت مجدد خودش کار کمیه اگر بقیشونم مثل دایی از قبل وارد تیم ایران شده بودن همین که مایلی کهن تونست ازشون بهره ببره و اون افتخارات رو کسب کنه شایسته تحسینه و من یادمه شیوه مربیگری مایلی کهن که همون موقعم کم منتقد نداشت و خود ما تو مدرسه مسخرش میکردیم ! سرمون نمیشد ولی مایلی کهن در تیم ملی سبقه خوب و قابل تقدیری داره اون صعود تاریخیمونم به جام جهانی با اینکه ممکنه خیلیا بگن کار ویرا بود اما من مخالفم و تلاشهای مایلی کهن بخش عمده این راه رو شکل داد و یه مربی برزیلی با دو هفته کار خاصتی نکرد و فقط با بازیکنهامون آشنا شده بود پس نباید اینقدر راحت مربی ها رو کم ارزش جلوه بدیم بدون شک اگر از نزدیک بخواهیم با آقای مایلی کهن گفتگو داشته باشیم برای همین حرفاشونم استدلال های خواهند داشت و متأسفانه رسانه های به میل خودشون با حرف افراد بازی میکنن و یه نفر رو بدنام میکنن و یکی رو به اوج میبرن آقای مایلی کهن قابل احترامه حتی با این کارش و با این حرفایی که زده نباید ما هم دچار اشتباه بشیم و به بی اخلاقی ها دامن بزنیم .اتفاقا جای درستی مطرح کردید... داستان کج خلقی های دایی همونطور که در پست قبلیتون هم بهش اشاره کردید ریشه در برخوردهای سلبی داره که در سالهای پایانی بازیگریش از سمت رسانه ها و افکار عمومی بهش وارد شد. همون داستان خداحافظی نکردنش و اینکه جلو پیشرفت بازیکنهای جوان رو گرفته. جالب اینه که از رفتن دایی سالها میگذره و حالا بسیاری از همون مخالفها در اظهار نظرهاشون در به در دنبال کسی در قواره علی دایی برای فوتبال ملی میگردن. اما اعتراف نمیکنن که همون علی دایی 37 ساله هم به مراتب بسیار بهتر از همقطارهای جوانترش بود... این کج خلقی ها علاوه بر ذات و روحیات دایی، ریشه در همون برخوردها داره...
اما بد اخلاقیها رو بطور مطلق نمیتونم بپذیرم. شما مصاحبه امروز مایلی کهن رو با خبر ورزشی بخونید تا غلظت بداخلاقی ها و نسبتشون با افراد هم روشن بشه. چه کسی و چندبار از علی دایی تشکر کردیم برای اینکه با سر شکسته برای تیم ملی بازی کرد؟ این روزها یک استخوان موبرداشته هم نماد غیرت تلقی میشه (که هست). اینقدر که علی دایی رو کوبیدن بخاطر تنگ کردن جای دیگران و لابی با خدا و قلدری و ... چقدر سپاسگزارش بودیم برای همه کارهایی که برای تیم ملی ایران کرد؟
شما از مایلی کهن گفتید و شکوفا کردن علی دایی... من بازهم شما رو اصلاح میکنم. این مرحوم ناصر حجازی بود که در بانک تجارت به علی دایی میدان داد. این علی پروین بود که در حضور بزرگانی مثل صمد مرفاوی و فرشاد پیوس به تیم ملی دعوتش کرد. دایی زمانی که توسط مایلی کهن به تیم ملی فراخونده شد بازیکن پرسپولیس بود و سابقه ملی داشت. اونوقت شما میفرمایید مایلی کهن بهش میدون داد؟ مایلی کهن زمانی دایی رو به تیم ملی آورد که پیوس محروم بود و مرفاوی افت کرده بود و تنها فورواردهای قابل اعتنا اصغر مدیرروستا و علی دایی بودن. به اینها خداداد رو هم اضافه کنید. مایلی کهن چی به دایی اضافه کرد؟ نسل طلایی فوتبال ایران با مایلی کهن در آستانه حذف از فرانسه 98 بود. ما درحالی ناچار از معجزه ملبورن شدیم که بسیار زودتر باید صعود میکردیم. کارنامه فنی مایلی کهن بسیار تیره و تاره. پروین سیاستمدار بود که مایلی کهن رو در پرسپولیس و تیم ملی دستیار خودش کرد... پس نفرمایید دایی کل افتخاراتش رو به مایلی کهن مدیونه...
علی دایی اگر دینی داره به مرحوم حجازی داره که از تاکسیرانی به بانک تجارت آوردش... اگر دینی داره به علی پروین داره که اولین بار ملی پوشش کرد... به پرسپولیس داره که در بالاترین سطح ایران و آسیا مطرحش کرد و به سیدمحمد خاتمی داره که واسطه شد تا امیر قط پرونده شکایت باشگاه السد رو ببنده... این وسط مایلی کهن کمترین نقش رو بازی میکنه و بس...
درباره اخلاق و اخلاق گرایی در فوتبال فشل ایران هم بسیار میشه گفت که جاش اینجا نیست. فقط اینکه اگر قراره کسی رو قبول داشته باشیم بر مبنایی قبولش کنیم که زیاد تغییر نکنه. اینکه یه نفر درقبال حرکتی، واکنشی نشون بده که من ازش متنفر بشم! به نظرم حکم درستی نیست...
اتفاقا جای درستی مطرح کردید... داستان کج خلقی های دایی همونطور که در پست قبلیتون هم بهش اشاره کردید ریشه در برخوردهای سلبی داره که در سالهای پایانی بازیگریش از سمت رسانه ها و افکار عمومی بهش وارد شد. همون داستان خداحافظی نکردنش و اینکه جلو پیشرفت بازیکنهای جوان رو گرفته. جالب اینه که از رفتن دایی سالها میگذره و حالا بسیاری از همون مخالفها در اظهار نظرهاشون در به در دنبال کسی در قواره علی دایی برای فوتبال ملی میگردن. اما اعتراف نمیکنن که همون علی دایی 37 ساله هم به مراتب بسیار بهتر از همقطارهای جوانترش بود... این کج خلقی ها علاوه بر ذات و روحیات دایی، ریشه در همون برخوردها داره...
اما بد اخلاقیها رو بطور مطلق نمیتونم بپذیرم. شما مصاحبه امروز مایلی کهن رو با خبر ورزشی بخونید تا غلظت بداخلاقی ها و نسبتشون با افراد هم روشن بشه. چه کسی و چندبار از علی دایی تشکر کردیم برای اینکه با سر شکسته برای تیم ملی بازی کرد؟ این روزها یک استخوان موبرداشته هم نماد غیرت تلقی میشه (که هست). اینقدر که علی دایی رو کوبیدن بخاطر تنگ کردن جای دیگران و لابی با خدا و قلدری و ... چقدر سپاسگزارش بودیم برای همه کارهایی که برای تیم ملی ایران کرد؟
شما از مایلی کهن گفتید و شکوفا کردن علی دایی... من بازهم شما رو اصلاح میکنم. این مرحوم ناصر حجازی بود که در بانک تجارت به علی دایی میدان داد. این علی پروین بود که در حضور بزرگانی مثل صمد مرفاوی و فرشاد پیوس به تیم ملی دعوتش کرد. دایی زمانی که توسط مایلی کهن به تیم ملی فراخونده شد بازیکن پرسپولیس بود و سابقه ملی داشت. اونوقت شما میفرمایید مایلی کهن بهش میدون داد؟ مایلی کهن زمانی دایی رو به تیم ملی آورد که پیوس محروم بود و مرفاوی افت کرده بود و تنها فورواردهای قابل اعتنا اصغر مدیرروستا و علی دایی بودن. به اینها خداداد رو هم اضافه کنید. مایلی کهن چی به دایی اضافه کرد؟ نسل طلایی فوتبال ایران با مایلی کهن در آستانه حذف از فرانسه 98 بود. ما درحالی ناچار از معجزه ملبورن شدیم که بسیار زودتر باید صعود میکردیم. کارنامه فنی مایلی کهن بسیار تیره و تاره. پروین سیاستمدار بود که مایلی کهن رو در پرسپولیس و تیم ملی دستیار خودش کرد... پس نفرمایید دایی کل افتخاراتش رو به مایلی کهن مدیونه...
علی دایی اگر دینی داره به مرحوم حجازی داره که از تاکسیرانی به بانک تجارت آوردش... اگر دینی داره به علی پروین داره که اولین بار ملی پوشش کرد... به پرسپولیس داره که در بالاترین سطح ایران و آسیا مطرحش کرد و به سیدمحمد خاتمی داره که واسطه شد تا امیر قط پرونده شکایت باشگاه السد رو ببنده... این وسط مایلی کهن کمترین نقش رو بازی میکنه و بس...
درباره اخلاق و اخلاق گرایی در فوتبال فشل ایران هم بسیار میشه گفت که جاش اینجا نیست. فقط اینکه اگر قراره کسی رو قبول داشته باشیم بر مبنایی قبولش کنیم که زیاد تغییر نکنه. اینکه یه نفر درقبال حرکتی، واکنشی نشون بده که من ازش متنفر بشم! به نظرم حکم درستی نیست...
دوست عزیز من همه حرفهاتون درباره غیرت و تعصب دایی رو قبول دارم منتها در حیطه مربیگری تا حالا نمیگم بد کار کرده ولی کوچکترین موفقیتی در مهار حاشیه که نداشته هیچ مرتب هم خودشو قاطی بحثها و دعواها کرده اینو منو شما هم میدونیم که دایی اگر بعد از بازی نظری هم درباره مایلی کهن نمیداد کلی برد کرده بود هم اخلاق رو برده بود و هم احترام پیشکسوتشو نگه داشته بود و الان چیزی جز ضرر و حاشیه به مرتبه اعلا نصیب خودش تیمش و ما هوادارا که اینطور وارد بحث و کل کل شدیم نداره اینکه میگم کل کل به خاطر اینکه شما یا دقت نکرده به من جواب میدید و یا واقعاً قصد محکوم کردن من که در کمال احترام اومدمو ایشونو در این مورد نقد کردم دارید به این خاطر که من به هیچ وجه نگفتم مایلی کهن در بزرگ کردن دایی همه جوره موثر بوده علی دایی خودش اصل کاری بود و تعصب و اراده دوران بازیگریش و حرفه ای گریش و اسطوره بودنش در این زمینه که هیچکس شکی نداره و خود من همه جا و همیشه به دوستان گفتم که باید قدر دایی رو بدونیم و مطمئن باشید مثل دایی تو این شرایط خاص دیگه نه دنیا داشته و نه متولد خواهد شد که یه مهاجم تو ایران با این شرایط فوتبالی بتونه خودشو به اوج دنیا بکشونه و رو دست پله بزنه منتها مربی های انسان تو هر مقطعی و به هر مقداری که براش زحمت کشیدن شایسته احترام هستن و باید دستشونو بوسید حتی مربی اگر تو گوش شاگردشم بزنه باز هم شاگرد باید به خاطر اینکه مربیشه گذشت کنه و سرشو پایین بندازه و تاریخ ورزشمون تاریخ آموزش پهلوانی بوده و ما ایرانیها شرایط اخلاقی فعلی در ورزشمون مایه ننگه که اصول اخلاقی بینظیر ایرانی در ورزش رو دارید به فراموشی میسپاریم و هویتمونو تو ورزش کاملاً مغایر با هویت تاریخیمون تو این زمینه به دنیا نشون میدیم من عمده صحبتم همین بوده و چون شما میفرمایید جاش همینجاست بیشتر توضیح دادم و در این مورد دایی شک نکنید دچار بحران اخلاقی شده که مایلی کهنی رو به این شکل مورد خطاب قرار داده که با احترام به روح بزرگ ناصرخان حجازی و علی خان پروین که خداحفظشون کنه و علاوه بر دایی نقش واقعاً بزرگی در فوتبال ما داشتند و دارند مایلی کهن هم نباید در موردش اجحاف واقع بشه و تو یه مقطع با مربیگریش افتخارات بزرگی به دست آوردیم اون برد 6 2 رو ما در زمان مربیگری مایلی کهن به دست آوردیم تاریخ رو نمیشه انکار کرد دایی هم همه کاره نبود بلکه دایی بعد از پیشی گرفتن ایران بود که تعداد گلهارو افزایش داد و بقیه تیم هم خیلی خوب کار کردن و ستاره های بزرگ تاریخمون مثل باقری عزیزی و خیلی ستاره ها رو همین مایلی کهن دعوت کرده بود مگر دعوت مجدد خودش کار کمیه اگر بقیشونم مثل دایی از قبل وارد تیم ایران شده بودن همین که مایلی کهن تونست ازشون بهره ببره و اون افتخارات رو کسب کنه شایسته تحسینه و من یادمه شیوه مربیگری مایلی کهن که همون موقعم کم منتقد نداشت و خود ما تو مدرسه مسخرش میکردیم ! سرمون نمیشد ولی مایلی کهن در تیم ملی سبقه خوب و قابل تقدیری داره اون صعود تاریخیمونم به جام جهانی با اینکه ممکنه خیلیا بگن کار ویرا بود اما من مخالفم و تلاشهای مایلی کهن بخش عمده این راه رو شکل داد و یه مربی برزیلی با دو هفته کار خاصتی نکرد و فقط با بازیکنهامون آشنا شده بود پس نباید اینقدر راحت مربی ها رو کم ارزش جلوه بدیم بدون شک اگر از نزدیک بخواهیم با آقای مایلی کهن گفتگو داشته باشیم برای همین حرفاشونم استدلال های خواهند داشت و متأسفانه رسانه های به میل خودشون با حرف افراد بازی میکنن و یه نفر رو بدنام میکنن و یکی رو به اوج میبرن آقای مایلی کهن قابل احترامه حتی با این کارش و با این حرفایی که زده نباید ما هم دچار اشتباه بشیم و به بی اخلاقی ها دامن بزنیم .