مشاهده پیوست 214647
در دنیای امروز ما ورزش فوتبال محبوب ترین است. لحظات شیرین و تلخی را هواداران تیم های سر تا سر دنیا همه روزه تجربه می کنند. اما ساختن این خاطره ها با کیست؟ بله! بازیکنان. بازیکنانی که می آید و می روند. بازیکنانی که تمام وجودشان را بر خلاف شرایط کشور ما برای لبخند زدن هوادارشان می گذارند. بازیکنانی که با زدن هر گل و هر پیروزی احساس شان را جشن می گیرند و با هر شکست می گریند. گل می زنند، اخراج می شوند، قهرمان می شوند، سقوط می کنند، حذف می شوند، در فینال جام های معتبر پنالتی هایشان را به آغوش آسمان می فرستند و... بازیکنانی که با عملکرد خود تصاویری فراموش ناشدنی در خاطر فوتبال دوستان و هواداران شان رقم می زنند.
میلان در سال 1899 پایه ریزی شد. تنها دو سال بعد از تاسیس روسونری ها توانستند اولین جام خود را بالای سر ببرند. اولین رئیس باشگاه یک انگلیسی بود. آلفرد ادواردز به همراه هربرت کیپلین بنیان گذاران این تیم بودند که آلفرد ادواردز اولین رئیس و هربرت کیپلین اولین کاپیتان این تیم لقب گرفتند.
در این میان
سیلویو برلوسکنی اما رکورد بهترین رئیس باشگاه را در اختیار دارد. او از سال 1986 که به ریاست باشگاه رسیده جام های زیادی را کسب کرده است. وی از نظر آمار بهترین رئیس تاریخ فوتبال نامیده می شود.
از بزرگترین سرمربیان میلان می توان به
آریگو ساکی اشاره کرد. مردی که به گفته کارشناسان بهترین تیم تاریخ را با داشتن بازیکنانی چون رود گولیت، فرانک رایکارد و مارکو فان باسن در اختیار داشت.
رکورد بیشترین حضور بر روی نیمکت میلان به نام
نریو روکو با 9 سال سرمربی گری در دهه های 1960 و 1970 میلادی می باشد که اولین کاپ اروپایی را برای میلان به ارمغان آورد.
از دیگر سرمربیان موفق می توان به
کارلو آنجلوتی،
فابیو کاپلو و
آلبرتو زاکرونی اشاره کرد. کاپلو توانست در فصل 1991-1992 با میلان اولین تیم سری آ باشد که فصل را بدون باخت پشت سر گذاشت و قهرمان شد. فان باسن در این فصل با زدن 25 گل آقای گل شد. قبل از میلان فقط تیم پروجیا توانسته بود فصل 1978-1979 را بدون باخت به پایان برساند اما در آن سال آن ها دوم شدند. رکورد شکست ناپذیری میلان بین سال های 1991 تا 1993 و باز هم با هدایت کاپلو شکل گرفت. روسونری ها در 53 بازی متوالی شکست ناپذیر مانده بودند.
میلان از نظر عناوین قهرمانی و افتخارات بهترین و برزگترین باشگاه کره خاکی به شمار می رود.
این تیم از زمان شکل گیری 18 بار قهرمان لیگ ایتالیا شده است. (17 بار نایب قهرمان)
دوبار لیگ دوم (سری ب) را فتح نموده است.
پنج بار جام حذفی ایتالیا را بالای سر برده است. (7 مرتبه نایب قهرمان)
6 سوپرکاپ ایتالیا در کارنامه دارد. (7 بار نایب قهرمان)
در جام قهرمانان اروپا 7 بار جام را به خانه برده است. (4 نایب قهرمانی)
5 قهرمانی سوپرکاپ اروپا دارد. (2 بار نایب قهرمان)
3 جام بین قاره ای برده است. (4 بار نایب قهرمان)
یک بار هم قهرمان باشگاه های جهان در سال 2007 شده است.
میلان 2 قهرمانی جام در جام اروپا (یک نایب قهرمانی) نیز دارد که این رقابت در سال 1999 از سوی یوفا منحل اعلام شد.
قصد داریم در تصویری از تعدادی از بازیکنان میلان را که در دهه های اخیر به نوعی اسطوره بوده اند و خاطرات بی شماری را برای اهالی فوتبال ساخته اند یادی کنیم.
درمیان بازیکنان زیر بزرگانی مثل مالدینی، باره زی و ریورا تمام دوران ورزشی خود را در میلان سپری کرده اند. مالدینی رکورد بیشترین حضور با 902 بار پوشیدن پیراهن میلان را دارد.
گانر نوردال رکورددار بیشترین گل زده با پیراهن میلان را در اختیار دارد. او در 268 بازی 221 بار توپ را از خط دروازه عبور داد. همچنین رکورد بهترین گلزن ایتالیا نیز به نام اوست. نوردال در فصل 1950-1951 سی و هشت گل به ثمر رساند که 35 گل در سری آ به نام او ثبت گردید و تاکنون دست نخورده باقی مانده است.
آندری شوچنکو از حیث تعداد گل نفر دوم است. او در 322 بازی 175 گل را جشن گرفت.
جیانی ریورا که از اسطوره ها و کاپیتان های کهنه کار این تیم به حساب می آید در 658 باری که برای میلان به میدان رفت 164 بار گلزنی کرد. ریورا همچنین جوان ترین گلزن تاریخ باشگاه میلان به حساب می آید. او در سن 17 سالگی برای روسونری ها گل زد و نامش را در تاریخ ثبت کرد.
رودگولیت، فرانک رایکارد و مارکو فان باسن مثلث هلندی میلان بودند که با بازی های درخشان خود دورانی طلایی برای میلان ساختند.
صلابت بی نقص کاستاکورتا، تاسوتی و آلبرتینی در کارهای دفاعی در بازی ساندرو نستا تکرار شد.
فرارهای حیرت انگیز دوبال برزیلی، کافو و سرجینیو هنوز از خاطر هواداران میلان پاک نشده است. قطار سریع السیر و کنکورد القابی بود که کافو و سرجینیو را با آن می خواندند.
جنگندگی گتوزو و ماسیمو آمبروزینی فراموش نشدنی است.
عطر پاس های دقیق و ضربات کاشته مرگبار آندرا پیرلو هنوز در سن سیرو به مشام می رسد.
روانی بازی کاکا، شادی پس از گل منحصر به فردش و روزهای اوج او در میلان هنوز در ذهن هواداران جریان دارد.
16 سال از گل فوق العاده ژرژ وه آ به ورونا می گذرد اما کمتر فوتبال دوستی را پیدا می کنید که حرکت حیرت انگیز الماس سیاه لیبریائی را از یاد برده باشد.
بی شک جای بسیاری از بزرگان میلان همچون جووانی تراپاتونی، کارل هاینتز شنلینگر، دانیله ماسارو، خوزه آلتافینی، لورنزو بوفون، فابیو و کارلو کودیچینی (پدر و پسر)، روبرتو دونادونی، مارکو سیمونه، دژان ساویه چویچ، زوونیمیر بوبان، کلارنس سیدورف، فلیپو اینزاگی، اولیور بیرهوف، لئوناردو، روبرتو باجو، مارسل دزایی، نیلس لیندهولم، مانوئل روی کاستا، سباستیانو روسی، ابراهیم با، مارک یانکولوفسکی، کارلو آنجلوتی، رونالدینیو، رونالدو، دیوید بکام، زلاتان ابراهیموویچ، تیاگو سیلوا و بسیاری دیگر در این لیست خالی است، اما سعی شده تا به دور از تعصب و جانب داری یک تیم اصلی و یک تیم ذخیره انتخاب شود که آنچه می بینید حاصل این تلاش است.
تیم اصلی:
دیدا (دروازه بان)
فرانکو باره زی – الساندرو کاستاکورتا (دفاع میانی)
مائورو تاسوتی (دفاع راست)
پائولو مالدینی (دفاع چپ)
دمتریو آلبرتینی (هافبک دفاعی)
فرانک رایکارد – رود گولیت (هافبک وسط)
جیانی ریورا (هافبک هجومی)
آندری شوچنکو – گانر نوردال (مهاجم)
ذخیره ها:
سرجینیو – الساندرو نستا – مارکوس کافو
آمبروزینی – پیرلو – گتوزو
کاکا
ژورژ وه آ – مارکو فان باسن