کلوب هواداران بارسلونا

[ColoFlyin']

روحت شاد، تیتو.

 

[Mohsen_14]

.​

 

[moeincavallier]

تیتو مرد بزرگی بود،باورم نمیشه مرده باشه :| روحش شاد

 

[M.KH.64]

خداحافظ مرد 100 امتیازی

 

[amirusa]

یادداشت ویژه: خداحافظ تیتو !
شنبه 6 اردیبهشت ساعت 01:09
سرطان عفریته کار خودش را کرد، تیتو آرام بود و با جنگیدن میانه ای نداشت، برای همین یارای جنگیدن در برابر این آدم کشِ شوم را نداشت.
تیتو بد شانس بود ، نخستین بار در زمام داری گواردیولا در گلویش احساس ناراحتی کرد و سخن گفتن برایش سخت شده بود. پزشک ها مانند تمامی پزشکان دنیا در ابتدا به او امیدواری دادند. می گفتند به راحتی قابل درمان است.
تیتو هم سرخوش از اینکه بیماری اش جدی نیست به نیمکت کاتالان بازگشت و در کنار پپ کبیر به فعالیت می پرداخت. آرام و بی سر و صدا. کمتر از 1 سال بعد رویایی غیر قابل باور جلوی چشمش قرار داشت، سرمربی گری آبی اناری ها به وی پیشنهاد شد و او بی درنگ پذیرفت. فکر بیماری لعنتی را هم نکرد.
روزهای پر فشار در نیوکمپ شروع شد و او بیخیال این لعنتی پیش رفت. آنقدر خوب پیش رفت که مورینیو را در نیم فصل از کورس رقابت خارج کرد و عملا در پایان نیم فصل نخست لالیگا قهرمان شده بود. او خیلی زود قهرمان شده بود.
آقای ویلانووا خیلی زود انتقام انگشت مورینیو که در چشمش فرو رفته بود گرفت. آقای ویلانووا روی ابرها بود. مگر میشد دورانی بهتر 4 سال پپ ساخت؟! تیتو توانست. او حالا شماره یک کاتالان ها شده بود و کارشناسان او را بهتر از پپ می دانستند.
اما تیتو بد شانس بود. یک انسان فوق العاده بد شانس که در آن دنیا باید گلایه کند که چرا از سهم شانس مقدار کمی نصیبش شده!
او که در میانه های فصل برای چکاپ یک هفته ای تیمش را رها کرده بود، خیلی زود با تماس پزشکان روبرو شد.
آنها وضعیت آقای ویلانووا را اورژانسی دانستند و درخواست کردند برای درمان باید هر چه سریع تر به یک کلینیک فوق مجهز خودش را معرفی کند و ترجیحا به آمریکا نقل مکان کند.
کابوس. تیتو باید برای حداقل دو ماه در حساس ترین مقطع فصل تیمش را ترک کند. او ابتدا مخالفت می کند و از دکترش می خواهد انتهای فصل برای درمانش اقدام کند.
اما پاسخ قابل پیش بینی است: شرایط شما خطرناک است!
پس به ناچار تیم فوق العاده اش را ترک کرد، با اکراه، با نا امیدی ، با فحش نثار کردن به اقبال بدش! چرا حالا؟! حساس ترین مقطع فصل است و تیمم رویایی نتیجه می گیرد. یک نیم فصل، 18 برد و یک تساوی!
خدایا موقع این امتحان نیست!
تیتو به آمریکا می رود، مراحل سخت درمانی آغاز می شود، او از راه دور تیمش را تمرین می دهد، اما بی فایده، تیم افت وحشتناکی کرده و دستیاران هم هیچ کاری از دست‌شان بر نمی آید. تیتو در آمریکا نه توانست با خیال راحت به درمانش بپردازد و نه توانست تیمش را هدایت کند.
آبی اناری ها به یکی از ضعیف ترین میلان های تاریخ 2 – 0 باختند و در آستانه بحران وحشتناکی بودند. آقای ویلانووا از دکترش می خواهد برای بازی برگشت حداقل به نیمکت بازگردد، اما با پاسخ منفی آنها روبرو می شود.
بالاخره این شیمی درمانی لعنتی پایان می پذیرد، اما هیچ چیز مثل سابق نیست، باخت های وحشتناک به مادرید عمارت نابی که ساخته شده را به ویرانه تبدیل می کند. تیتو بد شانس است. او خودش را به دیدار با پی اس جی می رساند، اما مسی همزمان مصدوم می شود. پس پیش به سوی ادامه‌ی فصل، انگار زندگی قرار نیست روی خوشی به دستیار سابق نشان بدهد.

بایرن مونیخ، 7 بر صفر و تمام! این کمال نامردی بود، تیتو برای مبارزه با سرطان نیار به روحیه دارد، اما او تحقیر شد، تحقیری که تا به حال سابقه نداشت. او ماند و یک قهرمانی در رقابت های لیگ، که در همان نیم فصل آن را بدست آورده بود. سرطان همه چیز را از آقای سرمربی گرفت. همه چیز را.
او جام را با آبیدال بالای سر برد، اما شاگردش روحیه جنگندگی بالایی داشت، تیتو اما نه، او ارام بود و ماخوذ به حیا، از آن دست آدم‌هایی که در زندگی شان برای هیچ چیز نمی جنگند، او زندگی را با آرامش کامل طی می کرد، از حاشیه دور بود، روحیه اش لطیف بود. پس بر خلاف شاگردش در حال شکست خوردن از این سرطانی بود که صورت زشت و لجنش را این بار به این بد شانس می خواست نمایان کند. ضعیف کشی اصلا هنر نیست!
او قصد داشت فصل بعد هم ادامه دهد و به امید اینکه این بار بتواند عمارتش را تا به انتها بنایی کند، که اینبار آقایی کند، اما...
پزشک همیشه بد خیر، به او گفت که باید با دنیای فوتبال برای مدتی خداحافظی کند. تومور موجود در غدد لنفاوی آقای سرمربی قصد کوتاه آمدن نداشت و مدام در حال تکثیر بود. به وی اعلام شد که وضعیتش خطرناک است و باید وقتش را برای درمان بگذارد.
او دیگر برای خداحافظی نیامد، یک نامه نوشت و خداحافظ. او به بخت بدش لعنت می فرستاد و با همه ی دنیا قهر بود. درست در جایی که سال ها برایش تلاش کرده، در جایی که رویایش است، به ناحق جایش را می گیرند. باید برود، بدترین جای زمان...
پس از آن خیلی کم تیتو را دیدیم، اما هر دفعه که دوربین ها او را شکار کردند نحیف تر از بار قبل بود. او خودش می دانست وضعیتش اصلا خوب نیست، و در یک روز جمعه، این جمعه های اعصاب خرد کن، آقای ویلانووا زندگی را با تمام تعلقاتش بدرود گفت. او حقش نبود. زندگی در 45 سالگی سهمش را از او گرفت. با جفاکاری تمام. نگاه به سر گذشت تیتو باعث می شود بار دیگر لعنت بفرستیم به سرطان. هر چه از دهانمان در می آید به این عفریته ی بد کاره بگوییم. او که جان خیلی ها را گرفت، او طعم گس مرگ را در شیرین ترین لحظه های زندگی یک مرد به کامش نشاند. نفرین، نفرین به سرطان!

فرستاده شده از C5303ِ من با Tapatalk

 

[shylord]

خیلی ناراحت شدم

مرد آروم و مظلومی بود

روحش شاد و یادش گرامی

 

[hamedovic5405]

بارسلونا پرچم های نوکمپ رو به احترام تیتو آورد پایین
RESPECT

 

[hamedovic5405]

 

[al2]

گزارش تصویری: مروری بر زندگی فوتبالی تیتو ویلانوا

 

[al2]

تو عمق عکس ها خیره بشی و دقت کنی انصافا یه ذره غرور تو چهره و رفتارش نمی بینی بر خلاف خیلی از مربی ها و بازیکن های دیگه
امیدوارم روحش در آرامش ابدی باشه

 

[termes]

خدا بیامرز از شاهکارهاش این بود که با یه دفاع نصفه که نصفش هم ماسکی بود و یه مسی تقریبا نیمه حاضر و شرایط جسمی وخیم رکورد امتیازی تاریخ بارسا رو زد. کاری که تیم افسانه ای پپ و کرویف هم نتونستن

Sent from my GT-I9300 using Tapatalk 4

 

[*CATALAN*]

روحش شاد
------------
بارسا به رامیرز چلسی پیشنهاد 24 میلیون پوندی داده

 

[ESMIGHELE]

http://video.varzesh3.com/your-clips/other/به-یاد-تيتو-ويلانووا/

 

[xavi68]

خیلی ناگهانی بود

 

[*CATALAN*]

رامیرس در آستانه انتقال به بارسلونا
طبق اخبارهای روز شنبه انگلستان، رامیرس در آستانه انتقالی تعجب برانگیز به بارسلونا قرار دارد.
به گزارش football espana، دیلی میرر با اعلام این که بارسا برای تقویت خط هافبک خود به دنبال این بازیکن ملی پوش برزیلی است، شایعات را آغاز کرد.
با توجه به خبرهایی مبنی بر فروش آلکس سانگ و سسک فابرگاس و آینده نامعلوم ژاوی، آندونی زوبیزارتا، مدیر ورزشی بارسا، قصد دارد که در ادامه "انقلاب کوچک" بارسا این بازیکن 28 ساله را به خدمت بگیرد.
این روزنامه گزارش داده است که تیم بزرگ کاتالانی می خواهد 25 میلیون به همراه یکی از بازیکنان جوانش ، به صورت قرضی یا به صورت دائمی، را به چلسی پیشنهاد دهد.
اگر این انتقال صورت بگیرد، به دلیل این که رامیرس برای 4 بازی محروم است، او احتمالا آخرین بازی خود برای چلسی را انجام داده است.
++++++++++++

+++++++++++
چمن نیوکمپ هم بخاطر تیتو ، سیاه پوش شد.

بخشی از چمن ورزشگاه خانگی بارسلونا سیاه پوش شد.

+++++++++++++++++
تیترهای روزنامه ی موندو دپورتیوو - 26 آوریل 2014
تیتوی جاودان
فراموش نشدنی: روز گذشته، تیتو ویلانووا در سن 45 سالگی، بعد از یک مبارزه سخت و مثال زدنی در بارسلونا در گذشت
برنده و فاتح: او بخشی از بهترین بارسای تاریخ بود و رکود لیگ را به تسخیر خود در آورد


+++++++++++++++++

++++++++++++++++++
خب خبر هوملس هم خودش تکذیب کرد که شایعه بیش نیست
خبر رامیرس هم شایعه ای بیش نیست
گفتم بذارم خالی از لطف نیست

 

[javadth]

تیتو ویلانووا، سرمربی بارسلونا روز گذشته بر اثر بیماری سرطان جان باخت. مرگ این مربی دوست داشتنی علاقه مندان بارسا و فوتبال را در سرتاسر دنیا در ناراحتی فرو برد.

به گزارش تابناک وب سایت باشگاه بارسلونا تصاویری از بازیکنان این تیم را که در محل یادبود تیتو در این باشگاه گرد هم آمده بوند منتشر کرد.

باشگاه بارسلونا به همین منظور بخشی از سایت رسمی خود را برای ارسال پیام‌های همدردی با خانواده وی تخصیص داده است.

 

[acostic]

انگشت مورینیو تا ابد بوی تیتو می دهد!


عصر ایران؛ احسان محمدی- «تیتو ویلانوا» مربی فصل گذشته تیم فوتبال بارسلونا مقابل سرطان شکست خورد. نه «تیکی تاکا» به کارش آمد و نه تکنیک بهترین پزشکان آمریکا توانست این مرد محجوب 45 ساله را نجات بدهد.

شامگاه جمعه 5 اردیبهشت باشگاه بارسلونا در اطلاعیه ای رسمی با تیتر «تیتو تا ابد در یادها می ماند» اعلام کرد: او پس از جدالی طولانی با سرطان غدد لنفاوی درگذشت.

شاید یکی از ماندگارترین اتفاقات حاشیه زندگی ویلانوا در بازی برگشت سوپرکاپ اسپانیا روز 17 اوت ( آگوست) سال 2011 و در نوکمپ رخ داده باشد. وقتی ژوزه مورینیو هنوز سرمربی رئال بود.

در جریان درگیری یی که پس از خطای مسلم مارسلو روی سسک فابرگاس در زمین ایجاد شد‌، او خیلی خونسرد به طرف تیتو ویلانوا - که آن زمان دستیار گواردیولا بود - رفت و از پشت سر انگشتش را در چشم او فرو کرد!

مورینیو پس از بازی در کنفرانس خبری زمانی که خبرنگاران درباره این حادثه و دلیل حمله او به این شخص خاص پرسیدند، با خونسردی گفت که این حرکت را انجام نداده و اصلاً نمی‌داند تیتو ویلانوا کیست‌!

ماجرایی که باعث برخی از این صحنه مجسمه درست کنند و گروهی از وکلای بارسلونا شکایتی علیه مورینیو و باشگاه رئال مادرید را به دادگاه شماره 7 بارسلونا ارائه کردند که بنا به بند 617.2 قانون اسپانیا، «تهاجم یک جرم عمومی »است.

حالا مورینیو روی نیمکت چلسی می نشیند و احتمالاً در انتهای همین هفته آراسته در کت و شلواری اتو کشیده می خواهد جشن صعود به فینال را در استنفورد بریج مقابل اتلتیکو مادرید بگیرد. حتماً مشت هایش را گره می کند و چشمش به انگشت اشاره اش می افتد، همان که در چشم ویلانوا فرو کرد!

مرگ، کار خودش را می کند و اشتهای سیری ناپذیری دارد، دیر یا زود سراغ همه خواهد آمد. تمامی شکارچیان و صیادان، تمامی قهرمانان و بزدلان، تمامی آفرینندگان و ویران کنندگان تمدن، تمامی پادشاهان و رعایا، تمامی زوج های جوان عاشق، تمامی پدران و مادران، کودکان امیدوار، مخترعان و مکتشفان، تمامی معلمان اخلاق، تمامی سیاستمداران فاسد، تمامی «ابرستاره ها»٬ تمامی قدرت مداران ،تمامی قدیسان و گناهکاران و تمامی زندانیان و زندانبانان طعم آن را خواهند چشید. پس انگشت مان را در چشم کسی فرو نکنیم!

ماه تلخ هواداران بارسلونا بعد از سه شکست پی در پی که آنها را از دست یافتن به جام قهرمانان اروپا، لالیگا و کوپا دل ری محروم کرد با مرگ تیتو ویلانوا که یک جنتلمن واقعی بود کامل شد.

چتر سیاه غم و مرگ این روزها در ایالت کاتان روی همه چیز سایه انداخته است. قطار فوتبال اما به راهش ادامه می دهد، تنها ویلانوا از آن پیاده شد و مورینیو احتمالاً سرش را از پنجره بیرون می آورد و بدون آنکه هیچ حسی خاصی را بتوان از صورت سنگی اش خواند به او نگاه می کند و به انگشت اشاره اش که تا ابد طعم چشم ویلانوا را گرفته است....

 

[rms]

بارسلونا بدنبال خرید آیوز پرز

سایت توتال فوتبال به نقل از الموندو و مصاحبه های کارلوس مارین استعداد یاب بارسلونا در جزایر قناری این خبر رو منتشر کرده.
کارلوس مارین در حالی که در جزایر قناری حضور داشته در مصاحبه با رادیو محلی گفته هیچ بازیکنی از لاسپلاماس نتونسته توجه ما رو جلب کنه، ما پیگیر آیوز پرز هستیم. در جای دیگه هم اشاره کرده که پرز فصل خیلی خوبی رو پشت سر گذاشته و این وظیفه ی من در جزایر قناری هستش که بدنبال استعداد ها باشم و آیوز پرز نمایش خیلی خوبی رو نشون داده.
این بازیکن تکنیکی، سرعت خیلی خوبی داره و شم بالای گلزنیش کمک کرده که در رده ی سومین گلزن لیگ آدلانته قرار بگیره.
فقط 20 سالشه و باشگاه های پورتو، اورتون و رئال مادرید کاستیا هم بدنبالش هستند.
مشخصا بارسا شدیدا پیگیر بازیکنان جوان شده، باید ببینیم چی پیش میاد.

 

[*CATALAN*]

یادداشت روز به قلم کارلس رکساچ : تیتو پسر فوتبالی من بود ؛ همچون گواردیولا و دیگر شاگردانم در لاماسیا

کارلس رکساچ بازیکن و سرمربی سابق بارسا ، یادداشت هفتگی خود در موندو دپورتیوو را به شاگرد سابق خود " تیتو ویلانوا " تقدیم کرده است
یک روز پس از مرگ تیتو ویلانوا اکثر منتقدین و نویسندگان رسانه های معتبر اسپانیا نوشته های خود را به مرگ وی اختصاص داده اند.

یادداشت امروز " کارلس رکساچ " اسطوره و سرمربی سابق بارسا در روزنامه موندو دپورتوو به تیتو تقدیم شده است. این یادداشت را اینجا بخوانید :

« تیتو را از زمانی که بعنوان یک کودک به لاماسیا آمد می شناختم . شاهد رشد و به بلوغ رسیدن او به عنوان یک فوتبالیست ، یک انسان و در نهایت یک مربی بودم.
او با فوتبال زندگی می کرد و هر چیزی وابسته به فوتبال باعث سرگرمی وی بود. از زمانی که او یک بازیکن بود می توانستم روزی را تصور کنم که مربی بزرگی خواهد شد.او استعداد این کار را داشت.
رابطه من و تیتو از رابطه یک کودک و مربی به رابطه استاد و دانش آموز رسید و در نهایت ارتباط ما به ارتباط بین دو مربی ختم شد.
برای من خبر مرگ او بسیار تلخ بود و ضربه سختی به من وارد شد.نمی توانم تصور کنم که خانواده او چه زجری می کشند . روز هشتم همین ماه ( آوریل ) باهم شام خوردیم و هنوز نمی توانم تصور کنم که او از بین ما رفته است »
« تیتو انسانی صریح و شجاع بود که هرگز اسیر دست ثانیه ها نبود و همین مساله همیشه مرا متعجب می کرد. برای روشن شدن این مساله باید مثالی بزنم.
روزی را به یاد می آورم که من ، گواردیولا و یوردی رورا قرار بود به اتفاق تیتو برای خوردن شام به رستورانی در بارسلونا برویم.
هیچ کدام از ما خبر نداشتیم که تیتو بیمار است و آن روز برای معاینات پزشکی به بیمارستان رفته است. او با یک ساعت تاخیر به رستوران آمد و تا انتهای شام رفتار نرمالی داشت و با همه می گفت و می خندید.

چند روز بعد متوجه شدیم که علت تاخیر او چه بوده و وحشتناک این بود که در تمام مدت شام می دانست که به سرطان مبتلا شده است و در این مورد با هیچکدام ما صحبت نکرد که مبادا مراسم شام به هم بخورد »
« وقتی به او سرمربیگری بارسا پیشنهاد شد ، در واقع بار بزرگی را بر روی دوش او گذاشته بودند. همان روز به من زنگ زد و به من گفت به نظر شما من چه باید بکنم ؟
و من در جواب به او گفتم که تو یک مریضی داری که می دانی با تو همراه خواهد بود و از طرفی می دانی که از عهده این کار به خوبی بر می آیی . اگر به خودت اطمینان داری از چه می ترسی ؟
در واقع من می دانستم که تمام بازیکنان به تیتو و تصمیمات او احترام خواهند گذاشت و دیده بودم که رابطه او با بزرگان بارسا رابطه استاد و شاگردی است. به همین خاطر برای اینکه او را متقاعد کنم که سرمربی بارسلونا شود دچار تردید نبودم »
« اتفاقاتی که در زمان مربیگری تیتو افتاد را می توان با زمانی که من جانشین کرایف شدم مقایسه کرد.
خیلی از اطرافیان و رسانه ها زمانی که او جانشین پپ شد فضا را بر علیه او مسموم کردند اما در نهایت نتیجه ای که به دست آمد در تاریخ باشگاه به یک رکورد تبدیل شد.
همیشه افسوس این را خوردم که او نتوانست آن طور که می خواهد از دستاورد خود در بارسا لذت ببرد. او بیمارتر از آن بود که بتواند در جشن قهرمانی بارسا بالا و پایین بپرد »
« هنوز نتوانسته ام با حقیقت مرگ او کنار بیایم او پسر فوتبالی من بود ؛ همچون گواردیولا و دیگر شاگردانم در لاماسیا . در آرامش بخواب تیتوی عزیز »

کارلس رکساچ : موندو دپورتیوو
++++++++++++
به یادماندنی‌‌ترین نقل قول‌های تیتو ویلانووا
به یادمانی ترین نقل قول های ویلانووا
روز گذشته (جمعه) برای بارسایی‌ها روز تلخی بود؛ روزی که آنها با یکی از اعضای دوست داشتنی باشگاه خود، تیتو ویلانووا برای همیشه خداحافظی کردند.

ویلانووا بعد از چند سال جنگیدن با بیماری سرطان، سرانجام در آخرین بازی عمرش مغلوب شد تا خانواده خود و تمام اعضای فعلی و پیشین باشگاه بارسلونا را محزون کند.

ویلانووا اگرچه برخلاف بسیاری از همکارانش علاقه‌ای به قرار گرفتن در کانون توجه رسانه‌ها نداشت اما نقل قول‌هایی به یاد مادنی داشت که برخی از آنها را در زیر می‌خوانید:

برای داشته‌های‌تان ارزش قائل باشید، چرا که هرگز نمی‌دانید چه وقت به پایان راه خواهید رسید.
ویلانووا پس از بازگشت از سفر نیوریورک و انجام عمل جراحی برای درمان بیماری‌اش.
تلاش من برای دو پسر 14 و 17 ساله‌ام است که هنوز آنها را در اطراف خود می‌بینم.
گفت‌وگوی تیتو با شبکه TV3 اسپانیا در دسامبر سال 2012.
من در هرگونه مقایسه‌ای با پپ گواردیولا بازنده خواهم بود.
ویلانووا در اولین کنفرانس خبری‌اش به عنوان جانشین پپ گواردیولا، سرمربی پیشین بارسلونا.
من هرگز به تسلیم شدن فکر نکرده‌ام، حتی برای یک لحظه. اگر دو روز در خانه‌ام بمانم کسل می‌شوم. نمی‌دانم باید با خودم چه کار کنم. شغل من تمام زندگی‌ام است.
گفت‌وگوی تیتو با خبرنگاران در بازگشت از آمریکا که در آنجا تحت درمان قرار داشت.
این جام (قهرمانی لالیگا) را جام تیتو ندانید، این جام برای تمام بازیکنان است. برای این جام همه زحمت کشیدند نه فقط من.
گفت‌وگوی ویلانووا با خبرنگاران پس از مسجل شدن قهرمانی بارسلونا در لالیگا در فصل 13-2012.

 

[M.KH.64]

بی نظیر بود مرسی

انگشت مورینیو تا ابد بوی تیتو می دهد!


عصر ایران؛ احسان محمدی- «تیتو ویلانوا» مربی فصل گذشته تیم فوتبال بارسلونا مقابل سرطان شکست خورد. نه «تیکی تاکا» به کارش آمد و نه تکنیک بهترین پزشکان آمریکا توانست این مرد محجوب 45 ساله را نجات بدهد.

شامگاه جمعه 5 اردیبهشت باشگاه بارسلونا در اطلاعیه ای رسمی با تیتر «تیتو تا ابد در یادها می ماند» اعلام کرد: او پس از جدالی طولانی با سرطان غدد لنفاوی درگذشت.

شاید یکی از ماندگارترین اتفاقات حاشیه زندگی ویلانوا در بازی برگشت سوپرکاپ اسپانیا روز 17 اوت ( آگوست) سال 2011 و در نوکمپ رخ داده باشد. وقتی ژوزه مورینیو هنوز سرمربی رئال بود.

در جریان درگیری یی که پس از خطای مسلم مارسلو روی سسک فابرگاس در زمین ایجاد شد‌، او خیلی خونسرد به طرف تیتو ویلانوا - که آن زمان دستیار گواردیولا بود - رفت و از پشت سر انگشتش را در چشم او فرو کرد!

مورینیو پس از بازی در کنفرانس خبری زمانی که خبرنگاران درباره این حادثه و دلیل حمله او به این شخص خاص پرسیدند، با خونسردی گفت که این حرکت را انجام نداده و اصلاً نمی‌داند تیتو ویلانوا کیست‌!

ماجرایی که باعث برخی از این صحنه مجسمه درست کنند و گروهی از وکلای بارسلونا شکایتی علیه مورینیو و باشگاه رئال مادرید را به دادگاه شماره 7 بارسلونا ارائه کردند که بنا به بند 617.2 قانون اسپانیا، «تهاجم یک جرم عمومی »است.

حالا مورینیو روی نیمکت چلسی می نشیند و احتمالاً در انتهای همین هفته آراسته در کت و شلواری اتو کشیده می خواهد جشن صعود به فینال را در استنفورد بریج مقابل اتلتیکو مادرید بگیرد. حتماً مشت هایش را گره می کند و چشمش به انگشت اشاره اش می افتد، همان که در چشم ویلانوا فرو کرد!

مرگ، کار خودش را می کند و اشتهای سیری ناپذیری دارد، دیر یا زود سراغ همه خواهد آمد. تمامی شکارچیان و صیادان، تمامی قهرمانان و بزدلان، تمامی آفرینندگان و ویران کنندگان تمدن، تمامی پادشاهان و رعایا، تمامی زوج های جوان عاشق، تمامی پدران و مادران، کودکان امیدوار، مخترعان و مکتشفان، تمامی معلمان اخلاق، تمامی سیاستمداران فاسد، تمامی «ابرستاره ها»٬ تمامی قدرت مداران ،تمامی قدیسان و گناهکاران و تمامی زندانیان و زندانبانان طعم آن را خواهند چشید. پس انگشت مان را در چشم کسی فرو نکنیم!

ماه تلخ هواداران بارسلونا بعد از سه شکست پی در پی که آنها را از دست یافتن به جام قهرمانان اروپا، لالیگا و کوپا دل ری محروم کرد با مرگ تیتو ویلانوا که یک جنتلمن واقعی بود کامل شد.

چتر سیاه غم و مرگ این روزها در ایالت کاتان روی همه چیز سایه انداخته است. قطار فوتبال اما به راهش ادامه می دهد، تنها ویلانوا از آن پیاده شد و مورینیو احتمالاً سرش را از پنجره بیرون می آورد و بدون آنکه هیچ حسی خاصی را بتوان از صورت سنگی اش خواند به او نگاه می کند و به انگشت اشاره اش که تا ابد طعم چشم ویلانوا را گرفته است....

بی نظیر بود مرسی