تیم ها توی اروپا معمولا به دو شکل خرید میکنن
باشگاه هایی که رییس حرف آخر رو میزنه و بقیه باید به ساز اون برقصن مثل ریال به صورت کلی. البته دوره مورینیو رو میشه فاکتور گرفت
باشگاه هایی که مربی در خرید بازیکن ها حرف اول و آخر رو میزنه. منچستر. هر تیمی که مورینیو مربیش باشه. تیم های پپ. مثال هم زیاد. پپ رونالدینیو رو نخواست. لاپورتا حرفی نزد. ایبرا رو خواست آوردن. باهاش حال نکرد گذاشتش کنار.
مثال اعلاش فرگوسن.
در حالت معمول باشگاه ها تا مربی ای نداشته باشن که اتوریته و وجاهت کامل رو داشته باشه بینابینی رفتار میکنن. سال پیش مارتینو اون مقبولیت رو نداشت. برای همین باشگاه هر کاری خواست کرد. انریکه گزینه صد درصدی و کاملا موجهی نبود. خریدها بیشتر زیر نظر زوبی و مدیریت بود و انریکه تنها بخشی از این پروسه بوده و ازش نظر گرفته شده.
ولی امسال دو تا تغییر داریم. انریکه دابل کرده و شاید سه گانه رو هم بگیره. از طرفی زوبی رفته و برایدا هنوز در بارسا غریبه ست.
در این حالت جریان اصلی خرید و فروش با نظر انریکه ست. برایدا مذاکره کننده ارشد خواهد بود و نظر مشورتی هم خواهد داد. همون طور که ممکنه برنده احتمالی ای مثل لاپورتا هم کسانی رو کاندید کنه ولی دست بالا رو مربی صاحب سه گانه داره. الان حتی مخالفین انریکه هم میگن تیم خوبه و از بازیکن ها داره خوب بازی گرفته میشه. خب بی راه هم نیست. نمونه ش ماسکی که پارسال افتضاح بود امسال شده ستاره.
چطور ممکنه جریان نقل و انتقالات بدون کنترل مستقیم انریکه انجام بشه. طبیعیه که قرار نیست مثل فرگوسن یا ونگرحتی در مبلغ پرداختی هم نظر نهایی رو بده ولی کسی هم نمیتونه بازیکن بهش تحمیل کنه.
