تعداد جام این سالها را حساب کنی میبینی ولخرجی نبوده و دو برابرش را بدست آوردن
همین تیم شما اگه تو این سالها متناسب با درآمد بالاش خرج و سرمایه گذاری روی بازیکن های جوان کرده بود الان وضعیت دیگه ای داشت و چه بسا توی اون دو فینال برنده بازی بود
حقیقت اینه من اهل کل کل نیستم، شناخت زیادی هم نسبت به تیمی که ازش دفاع می کنین ندارم و اینجا هم جاش نیست ولی چون بحث اون دو تا فینال رو کردین، احساس وظیفه کردم یکی دو نکته رو بگم.
اگر تیم بارسا تونست اون دو فینال رو فتح کنه، بیشتر از اینکه به لطف تفکر مربی و هزینه ی باشگاه باشه، به خاطر تفکر رئیس بود که به فوتبال اصیل اعتقاد داشت و وسیله رو به خاطر هدف فتح جام، توجیه نکرد.
وگرنه خیلی راحت مثل چلسی و اینتر میتونست با دفاع چندلایه و فشرده، با توجه به مهره های دفاعی و توانایی خود رئیس، درصد موفقیتشو افزایش بده.
ولی اگر از زاویه ی یه یونایتدی به این دو فینال نگاه کنیم، بیشتر از اینکه از تیم بارسا دلخور باشم، از تیم داوری ای که بارسا رو به فینال میاورد دلخورم، منظورم همون فاجعه ی داوری نیمه نهایی مقابل چلسی و یا بازی مقابل توپچی ها هست، صد در صد اگر تو فینال یه تیم لندنی مقابل ما بازی می کرد، با توجه به شناخت رئیس، شانس برنده شدنمون چند برابر میشد.
پس نتیجه می گیریم عوامل زیادی، حالا خواسته یا ناخواسته، دست به دست هم داد تا یونایتد هنوز هم تو CL کم افتخار باشه.
بگذریم گذشته ها، گذشته.
به نظرم اگر مویس بخواد چیزی از خودش نشون بده، آخرین شانسش فرداشبه، وگرنه نیمکت یونایتد جای مربی هایی که نتایج زیگزاگی می گیرن، نیست.
اینم تقدیم به هواداری گل یونایتدی، به امید تداعی شدن خاطراتی مثل این تو بازی فردا شب:
