hdland
Registered User
- تاریخ عضویت
- 26 آگوست 2015
- نوشتهها
- 1,368
- لایکها
- 1,015
- سن
- 36
ویژه/ قصه منچستریونایتد و بدترین روزهای "لوئیز فنخال"
سایت رسمی برنامه نود- در دسامبر ۸۹ تماشاگران از باشگاه میخواستند "سر الکس فرگوسن" اخراج شود. آنها در اولدترافورد علیهاش شعار میدادند اما باشگاه پشت مربیاش ایستاد. دیروز در آغاز بازی، ۲۵۰۰۰ تماشاگری که از منچستر به استادیوم بریتانیا رفته بودند، آواز «ارتش سرخ و سفید لویی فنخال» را سر داده بودند، البته این مربوط به قبل از دو گل استوک در ۷ دقیقه در همان نیمه اول بود.
هفت سال پیش بازیکنان جت لگ گرفته یونایتد که تازه به مقام قهرمانی جام باشگاههای جهان رسیده بودند، در باکسینگدی در همین استادیوم مقابل استوک قرار گرفتند و با تک گل کارلوس توز بازی را بردند. فاصله آن تیم سال ۲۰۰۸ با این تیمی که حالا میبینیم، خیلی زیاد است. شاید یونایتد متمولتر شده اما آنقدر سقوط کرده که فقط قرار گرفتن بین چهار تیم اول برایش نتیجهای مطلوب محسوب میشود.
اد وودوارد تصمیم گیرنده اصلی در یونایتد است و رابطهای صمیمی با فنخال دارد. وودوارد معمولا در تمام بازیهای یونایتد حاضر است اما دیروز نبود. فقط سر بابی چارلتون و ریچارد آرنولد در استادیوم بریتانیا شاهد شکست تیمشان بودند. تماشاگران بعد از بازی برایِ حمایت از تیمشان بازیکنان را تشویق کردند و برایشان دست زدند. اما در حال حاضر این تیم لایق چنین حمایتی نیست. یونایتدیها کمبود برد، گل، ****، جنگندگی و جذابیت دارند. یونایتدیها کمبود اعتماد به نفس دارند. فنخال این هفته تلاش کرد با آن کنفرانس مطبوعاتی پرشور و اعلام اتحاد در باشگاه، اندکی از این روحیه و اعتماد به نفس را به تیمش بازگرداند. حتی تماشاگران هم در آن باد و باران شدید نقش خودشان را بازی کردند اما نتیجه نهایی تفاوتی نکرد.
قبل از بازی مقابل استوک میانگین ۱،۲۹ گل در هر بازی بدترین آمار یونایتد از همان دسامبر ۸۹ با "سر الکس فرگوسن" به بعد بود. حالا این آمار پایینتر هم آمده. فنخال در این بازی رونی را به دلایل تاکتیکی روی نیمکت قرار داده بود و فلینی را پشت سر مارسیال به عنوان تک مهاجم بازی میکرد. با به زمین آمدن رونی در نیمه دوم و همکاری مقطعی او با فلینی، یونایتد دقایقی امیدوارکننده به نظر رسید اما این دقایق خیلی زود به پایان رسید.
در آخرین دقایق بازی یونایتدیها در بریتانیا سرود معروف «ما هرگز نمیمیریم» را سر داده بودند. شاید اینطور باشد اما یونایتد نیاز به احیا شدن دارد.
سایت رسمی برنامه نود- در دسامبر ۸۹ تماشاگران از باشگاه میخواستند "سر الکس فرگوسن" اخراج شود. آنها در اولدترافورد علیهاش شعار میدادند اما باشگاه پشت مربیاش ایستاد. دیروز در آغاز بازی، ۲۵۰۰۰ تماشاگری که از منچستر به استادیوم بریتانیا رفته بودند، آواز «ارتش سرخ و سفید لویی فنخال» را سر داده بودند، البته این مربوط به قبل از دو گل استوک در ۷ دقیقه در همان نیمه اول بود.
هفت سال پیش بازیکنان جت لگ گرفته یونایتد که تازه به مقام قهرمانی جام باشگاههای جهان رسیده بودند، در باکسینگدی در همین استادیوم مقابل استوک قرار گرفتند و با تک گل کارلوس توز بازی را بردند. فاصله آن تیم سال ۲۰۰۸ با این تیمی که حالا میبینیم، خیلی زیاد است. شاید یونایتد متمولتر شده اما آنقدر سقوط کرده که فقط قرار گرفتن بین چهار تیم اول برایش نتیجهای مطلوب محسوب میشود.
اد وودوارد تصمیم گیرنده اصلی در یونایتد است و رابطهای صمیمی با فنخال دارد. وودوارد معمولا در تمام بازیهای یونایتد حاضر است اما دیروز نبود. فقط سر بابی چارلتون و ریچارد آرنولد در استادیوم بریتانیا شاهد شکست تیمشان بودند. تماشاگران بعد از بازی برایِ حمایت از تیمشان بازیکنان را تشویق کردند و برایشان دست زدند. اما در حال حاضر این تیم لایق چنین حمایتی نیست. یونایتدیها کمبود برد، گل، ****، جنگندگی و جذابیت دارند. یونایتدیها کمبود اعتماد به نفس دارند. فنخال این هفته تلاش کرد با آن کنفرانس مطبوعاتی پرشور و اعلام اتحاد در باشگاه، اندکی از این روحیه و اعتماد به نفس را به تیمش بازگرداند. حتی تماشاگران هم در آن باد و باران شدید نقش خودشان را بازی کردند اما نتیجه نهایی تفاوتی نکرد.
قبل از بازی مقابل استوک میانگین ۱،۲۹ گل در هر بازی بدترین آمار یونایتد از همان دسامبر ۸۹ با "سر الکس فرگوسن" به بعد بود. حالا این آمار پایینتر هم آمده. فنخال در این بازی رونی را به دلایل تاکتیکی روی نیمکت قرار داده بود و فلینی را پشت سر مارسیال به عنوان تک مهاجم بازی میکرد. با به زمین آمدن رونی در نیمه دوم و همکاری مقطعی او با فلینی، یونایتد دقایقی امیدوارکننده به نظر رسید اما این دقایق خیلی زود به پایان رسید.
در آخرین دقایق بازی یونایتدیها در بریتانیا سرود معروف «ما هرگز نمیمیریم» را سر داده بودند. شاید اینطور باشد اما یونایتد نیاز به احیا شدن دارد.