حسین جان پر واضحه که از نوع عکسالعمل به دو پیامت (در واقع سکوت) میشه برداشت کرد که نکتهسنجانه، مچ گرفتی! من هیچ ایرادی نمیبینم اگر کسی همچنان عاشق ونگال باقی بمونه. اما مهم اینه که یک علاقهء شخصی، نمیتونه مجوری باشه برای توهین و پرخاش به مخالفین من.
به طور کلی وجود فضای چندصدایی باید آرزوی همهء ما در همهء عرصهها باشه. و اینجا نمونهء کوچیک و کم اهمیتی از اصل اجتماعه. اینجاست که افراد میتونند از نظرگاههای مختلف به یک واقعه نگاه کنند و چه بسا من با خوندن نظر مخالفم (به شرط اینکه اسمش با میل شروع نشه
) از خودم نپرسم، اوی اینجوری هم میشد موضوع رو دید. و این به من این شانس رو میده که همهجانبهتر به موضوع نگاه کنم. و چه بسا در پایان، همچنان بر نظر اولیهء خودم باقی بمونم، اما این بار با دیدی وسیعتر و جامعتر.
در خصوص تعیین تکلیف حوادث کذشته، من اینطور برداشت میکنم که آقا فرزین، دوست داره در جمع این دوستان عزیز و محترم، حضور داشته باشه. و همین تلاش، به نوعی پوزشخواهی محسوب میشه. یعنی وقتی کسی دوباره سعی میکنه به جمعی (که از اونجا بیرون رفته بوده) برگرده، معنایی نداره به جز پشیمانی. وگرنه چرا اینجا؟ دهها صفحه، کلوب و سایت مشابه اینجا هست.
عذرخواهی با صدای بلند هم شهامت میخواد که متاسفانه من این رو کمتر در اجتماعمون میبینم. و ای کاش ایشون این شهامت رو میداشتند. لااقل برای من احترامشون بسیار بیشتر میشد. کلا برای من خیلی قابل احترام و تحسیناند کسانی که، خطای خودشون (که در اینجا منظورم اصلا حمایت از سرمربی پیشین نیست) رو میپذیرند و بخاطرش عذرخواهی میکنند.
در فضای مجازی که این رو اصلا نمیبینم. فضایی که هر کس میتونه در اون احساس قدرت بکنه. احساسی که برای ارضا کردنش ماجراهایی مثل صفحه مسی و پایه رخ میده.