یادداشت هری ردنپ: کارلو آنچلوتی را نگه دارید!
سایت گل – هنگامی که کارلو آنچلوتی چلسی را به دوگانه فصل پیش رساند، تصور میشد او تا سه سال دیگر در این تیم جایش محفوظ است.
اما در عوض فشارها بر او روزافزون بوده و باید بگویم که این مایه شرمساری است.
او فردی است که دوران بازی فوقالعادهای داشته و در مربیگری حتی از دستاوردهای دوران بازی هم فراتر رفته است.
او قهرمان لیگ قهرمانان، لیگ برتر، سری آ، جام حذفی ایتالیا و جام حذفی انگلیس شده؛ میدانید که او چه مربی قابلی است.
فراموش نکنید که حتی با لغزش چلسی در اواسط فصل، او میتواند از عنوان قهرمانی لیگ برتر دفاع کند.
اگر فردی به شما میگفت یک مربی چنین دستاوردی برای باشگاه به ارمغان آورده و کمتر از 12 ماه بعد در آستانه اخراج است به او میگفتید دروغ نگوید. اما این دقیقا همان اتفاقی است که برای کارلو افتاده و یکی از عجیبترین چیزهایی است که در تمامی سالهای حضورم در فوتبال دیدهام.
کارلو را از نزدیک نمیشناسم، و تنها زمانی که تاتنهام من با چلسی او بازی کرده او را دیدهام، اما هیچ چیزی جز ستایش برای این فرد ندارم.
فوتبال پر است از بدبینها و عیبجویان. اما من تا حالا حتی یک نفر را هم ندیدهام که درباره او حرف بدی بزند.
این که او چطور در میان این همه شایعه مسیر خود را مییابد باورکردنی نیست. بیتردید افراد بسیار دیگری هستند که دوست دارند به موقعیت او آسیب بزنند. با این که بازیکنان به این موضوع عادت کردهاند، اما به نظرم این جو باشگاه را بد میسازد. کار برای کارلو آسان نیست، آن هم در شرایطی که خودش میداند چقدر خوب دارد کارش را انجام میدهد.
با این حال، او بسیار متین و موقر مانده و حتی جایگاهش به نظر من بالاتر هم رفته.
شاخص خوبی برای ارزیابی مربیان این است که ببینید بازیکنان چطور به او مینگرند. من میدانم که بازیکنان چلسی احترامی کامل برای کارلو قائلند.
ببینید، اگر آن دو، سه هفته کذایی نبود – و فراموش نکنید که چلسی در آن هنگام مصدومان پرشماری داشت – آنها همین حالا بخت اول قهرمانی لیگ برتر بودند. صادقانه بگویم که آرسنال فعلی را در اندازه قهرمانی نمیبینم، اما منچستریونایتد هم به نظرم قدرت پایان دادن به نبرد قهرمانی را ندارد و تا روز آخر قهرمانی آنها قطعی نیست.
چلسی باید دیدارهای باقیمانده را ببرد تا بخت قهرمانی داشته باشد. اما با روشی که کارلو از آنها بازی میگیرد آنها میتوانند به بردهای پیاپی برسند.
اگر آنها ماه بعد به اولدترافورد بروند و پیروز شوند، کسی چه میداند بعدش چه میشود؟ ضمن آن که یونایتد همچنان به لیگ قهرمانان هم میاندیشد. آنها بازی با شالکه در نیمهنهایی را دارند، و بعید نیست این دو بازی دشوار تاثیر زیادی روی یونایتد بگذارند، که اینگونه هم خواهد شد.
صرف نظر از این که چلسی بتواند به قهرمانی برسد یا نه، این که اکثر افراد میگویند آنچلوتی از چلسی میرود مضحک است.
به نظرم خوشاقبالم که هرگز فشاری که کارلو در حال حاضر تحمل میکند به من وارد نشد؛ نه در روزهای اولیه مربیگری در بورنموث، نه بیتردید در پورتسموث، و هرچند در تاتنهام همیشه فشاری وجود دارد، این فشار به مراتب زیباتر است.
کارلو در سطحی بالاتر باید با فشارها برخورد کند، آن هم در شرایطی که او مربی بسیار، بسیار بزرگ و تراز اولی است.
شخصا دوست دارم او چند سال دیگر در انگلیس بماند چون انسان فوقالعادهای است.
اما اگر اخراج شد، بیتردید بیکاری او خیلی طول نمیکشد، چون سیلی از پیشنهادها فرامیرسند.
حدس میزنم فتح لیگ این حرفها را به پایان ببرد، اما باید بگویم که شخصا دوست دارم یونایتد قهرمان شود.
اگر این طور شود، این را بزرگترین دستاورد الکس فرگوسن در اولدترافورد خواهم دانست.
اگر منصف باشیم نمیتوانیم این را بهترین تیم یونایتد در دوران فرگوسن بدانیم، اما همین تیم دستاوردهای تیمهای پیشین را دنبال میکند و همان ذهنیت پیروز را دارد. این در حال حاضر، به ویژه در این برهه از فصل حیاتی است.
هر فردی در باشگاههای بزرگ یکی، دو دوره ضعیف دارد. آنها امتیازات زیادی را احمقانه از دست دادند و بسیار پایینتر از حد انتظار بودهاند.
آنها همسطح بقیه تیمها بودهاند، در حالی که در برخی از سالهای قهرمانیشان سطحی فراتر از سایر تیمها داشتند و همین نشان میدهد سر الکس چه مربی بزرگی است.
اما کارلو هم در کنار سر الکس است و امیدوارم چند سال دیگر هم اینجا بماند.
صحبت از مربیها شد، چند بازیکن هم هستند که میتوانند در آینده مربی شوند.
به نظرم چلسی همین حالا فردی را دارد که میتواند مربی بزرگی در آینده برای باشگاه شود، البته اگر بخواهد پس از خداحافظی به دنیای مربیان بیاید: فرانک لمپارد.
فرانک در هر کاری که انجام میدهد اراده موفقیت را دارد و این دارایی فوقالعادهای است.
او هم در میدان و هم در خارج از میدان بازیگری در سطح جهانی است، مانند مربیاش.
امیدوارم چند سال آینده هم در لیگ برتر به مصاف تیم کارلو بروم.