کلوپ هواداران یوونتوس

[kapitan-ali]

واقعن شب بدی بود . تیم نیمه دوم افتضاح شبیه تیم های درجه دو بازی کرد بایرنی که روبن رو نداشت ! آقای بوفون هم که ماشالا نه نگفت به هر توپی حداقل گل 4 رو میتونست بگیره . خیلی بد . تعویض ها اشتباه یکی از یکی بدتر از دقیقه 50 به بعد اتوبوس چید ... سرم درد گرفت مفت باختیم با اشتباهات بچه گانه سرمربی ...

 

[Mohsen_14]

یوونتوس فراتر از انتظار کار کرد ، هم پارسال و هم امسال ، پرچم ایتالیایی ها رو دوباره برافراشت ، اگه شانس عجیب و غریب بایرن نبود و بدشانسی ها و بی دقتی های امثال موراتا و اورا ، الان یووه صعود کرده بود ، فوتباله و قانون نانوشتش که میگه نزنی میخوری ، یووه میتونست 3-0 یا 4-0 کنه کارو ، ولی از سر سیری توپ ها هدر رفت ، بایرن هم فوق العاده فرصت طلب و جنگنده شد بعد از گل اولش ، بنظرم یووه با داشته هاش بازی عالی ای انجام داد و مربیش هم عالی کار کرد ، ضمن اینکه نویر به معنای واقعی کلمه افتضاح بود و این در نتیجه کاملا تاثیر گذار ، بنظرم عامل اول حذف یووه نه بازی خوب و فشار بایرن که بی دقتی بازیکنهای یووه بود ، وقتی تو یه بازی حساس و جلوی یه تیم خطرناک 3 تا تک به تک رو نزنی معلومه که میبازی .

فکر میکنم اگه دیبالا تو بازی بود نتیجه چیز دیگه ای میشد !

 

[alexa10]

زمانی که به گالاتاسرای با اون وضع اسفناک زمین باختیم کاپلو گفت تو یوفا از قدرت گرفتن یوونتوس میترسن
دیشب همه به حرف کاپلو رسیدیم یوونتوسی که نصف بایرن هم ستاره درجه 1 نداره تو آلیانز دهن بایرن رو سرویس کرد و به نماینده یوفا داور باخت
بازی رفت یه پنالتی واسه یووه نگرفتن دوتا گل بایرن آفساید و خظا بود تا اینجا 3 اشتباه فاحش!
بازی برگشت نیمه اول گل سالم موراتا رو قبول نکردن تا بازی 3-0 نشه و تیر خلاص زده نشه! وگرنه بایرنباید نیمه دوم 4 گل میزد که محال بود
بازی وارد نیمه دوم شد داور به حدی صحنه های 50-50 رو به نفع بایرن گرفت که صدای فردوسی پور هم در اومد! همین خطاهایی که به نفع بایرن گرفته میشد باعث شد فشار روی یووه بیشتر بشه که نتیجش...
اصلا اشتباهات بازی رفت رو در نظر نگیریم همین اشتباهات بازی برگشت و آفساید گرفتن گل سالم موراتا بایرن رو به مرحله بعد برد.

جدای از بحث بازی در کل روند رو به رشدی گرفتیم و طی سال آینده و یا دو سال آینده دوباره یوونتوس قبل 2006 رو شاهد خواهیم بود

در آخر به حرف فلیپ لام کاپیتان بایرن بسنده میکنیم که دیشب بعد بازی گفت: مثلث فوتبال دیگر معنایی ندارد بگویید مربع فوتبال بایرن -رئال -ربارسلونا - یوونتوس!

 

[Erfan_Buffon]

چیزی که حرص همه رو در میاره اینه که بازی رو راحت می تونستیم ببریم و گرنه اگه حتی 3 هیچ هم از اول بازی میباختیم اینقد ناراحت کننده نبود

 

[al2]

بازی برگشت نیمه اول گل سالم موراتا رو قبول نکردن تا بازی 3-0 نشه

سلام
عزیز اون گل هم اگه پذیرفته میشه بازی 2-0 میشد نه 3-0 که البته چند دقیقه بعدش هم 2-0 شد
و بعدش هم معلوم نبود شرایط طوری بشه که گل سوم هم زده بشه
قبول که اشتباهات داوری تا حدودی به سود بایرن بود اما روی گل ها هیچ تاثیر مستقیمی نداشت
بیشتر صحنه های میانه میدان که میتونست خطا نباشه یا به سود یووه باشه که اشتباه میکرد داور سوئدی

 

[al2]

اینم بگم که واقعا دیشب من به شخصیت بالا و بی نظیر بوفون پی بردم
چقدر بزرگ و بی نظیره این دروازه بان دمش گرم
امیدوارم همینطور تو اوج و چابک 5-6 سال دیگه هم بازی کنه و هواداری های فوتبال و یووه از بازی و شخصیتش لذت ببرن

 

[alexa10]

سلام
عزیز اون گل هم اگه پذیرفته میشه بازی 2-0 میشد نه 3-0 که البته چند دقیقه بعدش هم 2-0 شد
و بعدش هم معلوم نبود شرایط طوری بشه که گل سوم هم زده بشه
قبول که اشتباهات داوری تا حدودی به سود بایرن بود اما روی گل ها هیچ تاثیر مستقیمی نداشت
بیشتر صحنه های میانه میدان که میتونست خطا نباشه یا به سود یووه باشه که اشتباه میکرد داور سوئدی

حالا این که بعد گل موراتا دیگه گل سوم رو نمیزدیم کار ندارم
ولی صحنه های کارشناسی بازی میگه بازی رفت گل اول بایرن صد در صد آفساید بود و پنالتی به سود یووه تو شرایطی به بازی صفر صفر بود گرفته نشد

اینم بگم که واقعا دیشب من به شخصیت بالا و بی نظیر بوفون پی بردم
چقدر بزرگ و بی نظیره این دروازه بان دمش گرم
امیدوارم همینطور تو اوج و چابک 5-6 سال دیگه هم بازی کنه و هواداری های فوتبال و یووه از بازی و شخصیتش لذت ببرن

طبق چیزی خود بوفون گفته جام جهانی 2018 آخرین بازی های بوفون هست

 

[al2]

ولی صحنه های کارشناسی بازی میگه بازی رفت گل اول بایرن صد در صد آفساید بود و پنالتی به سود یووه تو شرایطی به بازی صفر صفر بود گرفته نشد

دوست عزیز اون صحنه رو خیلی از کارشناس ها هم عقیده داشتن آفساید نبوده
کلا این بخش از قانون افساید تا بخاد جا بیوفته شاید 10-20 سال طول بکشه اصن معلوم نیست داور باید تشخیص بده یا کمک داور
اون صحنه هند ویدال هم از نیم متری ضربه زده شده و کلا هیح عمدی هم نداشت رو اون صحنه اتفاقا اکثر کارشناس ها اعتقاد داشتن به هیچ عنوان هند نبوده

 

[chukar]

جه قرصتهایی مسلم گلزنی لیختن استوارو و کوادرادو خراب کردن.........................

 

[j_2006_n]

آنالیز تاکتیکی : آیا یوونتوس صرفا به خاطر اشتباهات گواردیولا و آلابا ۲-۰ جلو افتاد؟

سیستم انعطاف پذیر یوونتوس را جلو انداخت، اما بایرن بازگشت و یک پیروزی عالی در یکی از بهترین بازی های دور حذفی لیگ قهرمانان چندین سال اخیر به دست آورد.
از سایت zonalmarking.net

پپ گواردیولا آرین روبن را در اختیار نداشت، بنابراین داگلاس کاستا را به سمت راست منتقل کرد و فرانک ریبری در سمت چپ. ژابی آلونسو به جای تیاگو به میدان رفت، در حالیکه مهدی بن عطیه به عنوان دفاع مدافع وسط به بازی کرد و آلابا در سمت چپ و برنارت را روی نیمکت گذاشت.

مکس آلگری مشکلات مصدومیت زیادی داشت، بدون کلودیو مارکیزیو و پائولو دیبالا که در بازی رفت فیکس بودند مجبور بود بازی را شروع کند و جورجو کیه لینی هم نتوانست ریکاوری کند. آلوارو موراتا به جای دیبالا در خط حمله بود و هرنانس هم در پست مارکیزیو بازی کرد، اما قسمت جالب ماجرا، سیستم کلی یوونتوس بود:

4‐4‐1‐1 یووه …
یوونتوس بین دو سیستم کاملا متفاوت در طول نیمه ی اول به میدان رفت و هر کدام اهدافی کاملا متفاوت داشت.

در دقایق اولیه، یووه از بالای زمین بایرن را تحت فشار قرار داد، وقتی قهرمان ایتالیا این کار را می کرد، سیستمش 4‐4‐1‐1 بود، پل پوگبا در پست 10 بازی می کرد و به جلو می آمد تا به همراه موراتا دفاع وسط ها را تحت فشار قرار دهد، وینگرها یووه، دفاع کنارهای بایرن را پرس می کردند و هرنانس و خدیرا آلونسو و ویدال را تحت فشار قرار می دادند. گاهی احساس میشد سیستم 4‐4‐2 برابر 4‐4‐2 است، هر بازیکنی رقیب خاصی را تحت پرس قرار می داد.

در طی فرایند پرس، یوونتوس مشکلات زیادی برای بایرن ایجاد کرد. مانوئل نوئر بازی غیر معمول و افتضاحی داشت، او در نیم ساعت ابتدایی بازی، اشتباهی کرد که منجر به باز شدن دروازه در دقیقه ی 5 بازی شد و بعدش یک پاس ― خیلی بدتر از لحاظ تاکتیکی ― ِ وحشتناک تحت پرس داد که به گل چیپ موراتا منجر شد، گرچه داور آن را به اشتباه چند سانتی متری آفساید اعلام کرد. در سراسر بازی دفاع وسط های بایرن و آلونسو عصبی به نظر می رسیدند، وموقع پاس دادن راحت نبودند و این باعث می شد که بایرن نتواند کنترل بازی را در دست بگیرد.

بلافاصله بعد از اینکه بازی 1‐0 شد، آنها سیستمشان را به 5‐4‐1 تغییر دادند. پاتریس اورا به خط دفاع چسبید، ساندرو به یک وینگ بک تبدیل شد و پوگبا در جناح چپ به دفاع کمک می کرد. دیدن موقعیت هایی که او تکل می زد و شانس های گل زنی که ایجاد می کرد نشان می داد که پوگبا بیشتر در سمت چپ بازی می کرد.

یا 5‐4‐1

این یک تغییر دائمی نبود، این سیستمی بود که یوونتوس وقتی توپ را در اختیار نداشت بازی می کرد. اگر و وقتی در بالای زمین پرس می کردند و بایرن با دور زدن پرس و وارد نیمه ی حریف می شد، یووه در این صورت از 4‐4‐1‐1 به 5‐4‐1 تغییر می کرد. این تغییر بیشتر در سمت چپ رخ می داد، اگرچه آنها کار مشابهی در سمت راست را انجام دادند، چرا که کوادرادو تجربه ی خوبی در بازی در پست وینگ بک دارد. او و استفان لیختشتاینر به شکل زوجی فوق العاده عمل کردند، کوادرادو وظیفه ی انجام فرارهای رو به جلو را داشت (‌او در فضاهای بسیار باریکی به انجام این کار می پرداخت) ‌ در گل اول یووه هم فرار لیختشتاینر بود که بایرن را به مشکل انداخت. در کل یووه از سمت چپ بازیسازی می کرد، بعد بازی را برای بازیکنانی که در فضاها حرکت می کردند گسترش می دادند.

این سیستم 5‐4‐1 به این معنی بود که یووه یک بازیکن آزاد در خط دفاع برای ― به خصوص ― دو مهاجم بایرن، رابرت لواندوفسکی و توماس مولر داشت. تنها چیزی که در نیمه ی اول آن ها را به دردسر انداخت، وقتی بود که ویدال یک فرار جلوتو از مولر و لواندوفسکی انجام داد ― او توانست روی پاس خوب کاستا پشت خط دفاع یوونتوس جاگیری کند و یک حرکت مشابه دیگر هم بعدش انجام داد. این یک بازی آسان اعداد است:در 3 برابر 2 ها، یوونتوس خوب بود، اما در 3 برابر 3 ها، آنها مشکل داشتند. چون ویدال شبیه یک نیمه مهاجم بازی می کرد، اما این باعث می شد که بایرن نتواند در میانه ی میدال کنترل بازی را در دست بگیرد و از میانه ی زمین برای ضدحمله خوردن آسیب پذیر بود.

توضیح اینکه دقیقا سیستم یوونتوس در طول نیمه ی اول چقدر فوق العاده بود خیلی سخت است. آنها به شکل همزمان به شکل بسیار بی نقصی همزمان هم رویکرد پرس از بالای زمین را داشتند (‌از همان بالا توپ را پس بگیرند و به سرعت به سمت دروازه شوت بزنند) ‌و از عقب هم دفاع کنند (‌توپ را در عقب زمین بگیرند و به تدریج به ضد حمله منتقل شوند.) این تهدید ضد حمله ای با پیش رفتن دقایق نیمه ی اول بیشتر واضح می شد و گل دوم بیشترش مدیون کار فوق العاده ی موراتا بود، او از عقب زمین توپ را از خدیرا گرفت، 3 بازیکن را دریبل کرد و یک پاس به سمت راست داد و توپ را به کوادرادویی داد که کاملا بدون یارگیری در محوطه تنها بود و او هم با خونسردی توپ را گل کرد. جالب اینجاست که این اولین باری بود که آلابا به سمت وسط زمین رفته بود و پستش در سمت چپ را رها کرده بود (حرکتی که او در بازی های بایرن به طور منظم انجام می دهد) ‌ و بایرن به سرعت از این بابت جریمه شد و کوادرادو تنها رها شده بود.

نیمه ی دوم

صحبت های گواردیولا در بین دو نیمه ی بازی، مهم ترین بین دو نیمه ی کل دوران حرفه ایش بود. او تا به حال با بایرن قهرمان اروپا نشده است ― با اینکه در سال 2013 مسئولیت مدافع عنوان قهرمانی را بر عهد گرفت ― و حذف شدن در دور یک هشتم نهایی در سال آخر حضورش یک شکست جدی بود.

اول از همه، او به سیستم 4 دفاعه که در بازی رفت استفاده کرده بود برگشت و بن عطیه را فدای این موضوع کرد، الابا به دفاع مرکزی منتقل شد و برنارت به دفاع چپ رفت. این بازیکن اسپانیایی چندین فرار بسیار خوب در ابتدای نیمه ی دوم انجام داد و از نظر پپ الابا روی کاغذ سرعت لازم برای مقابله کردن با موراتا را داشت.

این «روی کاغذ» نکته ی مهمی است، چرا که موراتا همچنان با فرارهای انفرادی فوق العاده برای بایرن دردسر ایجاد می کرد، او به راحتی آلابا را رد و در کانال سمت چپ فرار کرد و شوت زد و بعدش یک پاس در عمق هوشمندانه از پوگبا او را در همان کانال صاحب موقعیت کرد، یووه در این زمان بیشتر روی دفاع تمرکز کرده بود، اما توانایی موراتا در محدود نگه داشتن آلونسو و بعدش فرارهای برق آسا به سمت دو دفاع مرکزی بایرن، در نقشه ی یوونتوس برای بازی کاملا حیاتی بود.

تعویض ها روند بازی را عوض کرد

بایرن از ابتدای نیمه ی دوم واقعا تغییر خاصی نکرده بود و نیاز به دو گل داشت، بنابراین گواردیولا دو تعویض بی نهایت هجومی انجام داد. آلونسو بیرون کشیده شد و کومان ― که در مقابل وردربرمن 3 پاس گل داده بود ― وارد بازی شد. ویدال حالا به پست هافبک دفاعی منتقل شده بود و کومان به سمت راست رفت و کوستا بیشتر به مرکز زمین متمایل گردید، از آن جا بود که او تبدیل به بهترین بازیکن بایرن شد.

اما تعویض تعیین کننده، از طرف آلگری بود. او واضحا فکر کرد که موراتا بعد از 72 دقیقه دوندگی خسته شده است و به جای مهاجم سابق بایرن مونیخ ماریو مانژوکیچ را وارد میدان کرد. این مهاجم کروات خصوصیاتی کاملا متفاوت دارد، او در موقعیت پشت به دروازه خوب است و کاملا فاقد توانایی های مشابه موراتا برای فرارهای انفجاری در کانال هاست. حالا یونتوس در خط حمله فاقد هرگونه تهدید ضدحمله ای بود، در حالیکه پوگبا، خدیرا و کوادرادو همه خسته شده بودند، تعویض دو تای آنها با استورارو و پریرا قابل توجه بود، دو تا بازیکنی که می توانند حرکات ساده در جلو و عقب زمین انجام دهند و در موقع حمله اضافه شوند و احتمالا امیدوار بود که با حفظ توپ مانژوکیچ ترکیب و از عقب نشستن یووه جلوگیری کنند. اما جواب نداد و یووه در 20 دقیقه ی پایانی صرفا به دفاع پرداخت.

در ضمن، یک دقیقه بعد از ورود مانژوکیچ به زمین، بایرن به بازی برگشت. کوستا، از مرکز زمین به سمت راست رفت و با یک حرکت یک دو به همراه کومان در سمت راست انجام داد و سانتری عالی ارسال کرد که لواندوسکی با ضربه ی سر در تیر دو تیمش را به بازی برگرداند. بایرن ناگهان در جناح چپ کاملا تیم برتر میدان شد، حالا یوونتوس دائما 5‐4‐1 بود، چون دائم در حال دفاع بود، اورا به خط دفاع چسبیده بود، پوگبا نمی توانست از نزدیک به ساندرو کمک کند و حالا این وینگ بک برزیلی شدیدا خسته شده بود، بایرنی که در نیمه ی اول نمی توانست توپ را به 20 متر انتهای زمین ببرد، حالا در سمت راست جولان می داد.

بایرن تیم برتر میدان شد

بایرن به همین ترتیب از سمت راست حمله میکرد، کوستا یک سانتر عالی دیگر برای لواندوفسکی در تیر 2 فرستاد اگرچه این دفعه در آفساید قرار داشت. سپس همچنان که ساعت به وقت های اضافه رسید، نوبت کومان بود که از سمت راست یک سانتر برای مولر بفرستد و او هم آن را به گل تبدیل کند، سخت است که بفهمیم کدام یک بیشتر تعجب آور بود: اینکه گواردیولا با یک تاکتیک وابسته به سانتر به موفقیت رسید و یااینکه خط دفاع خوب یوونتوس با چنین رویکرد از هم گسست، در هر صورت، بازی 2‐2 شد و به وقت های اضافه کشیده شد. در بازی که چرخش های باورنکردنی داشت، گل مولر بیشتر از یک گل تساوی به نظر می رسید. یووه تنها یک و نیم دقیقه با صعود فاصله داشت، اما از شروع وقت های اضافه، تنها یک تیم بود که به نظر می رسید می تواند ببرد: بایرن.

آنها مومنتوم بازی را در دست داشتند و سرزنده تر به نظر می رسیدند حالا این یووه بود که به شدت مضطرب به به نظر می رسید و در نیمه ی خودش جمع شده بود و نمی توانست راهی به بیرون پیدا کند. آخرین تعویض گواردیولا حیاتی بود. تیاگو به جای ریبری وارد زمین شد و کوستا به سمت چپ رفت و این باعث اضافه شدن خلاقیت در بین خطوط شد که برای نتیجه ی نهایی حیاتی بود.

کمی عجیب بود که تیاگو زودتر از اینها وارد زمین نشده بود، چرا که بایرن برای مدت زمان طولانی فاقد هرگونه خلاقیت در میانه ی زمین بود. با این وجود انرژی و سر حال بودنش حیاتی بود: او یک گل تعیین کننده زد و بازی را 3‐2 کرد، و اینکار را وقتی انجام داد که یک توپ مرده را در گوشه ی محوطه ی جریمه برداشت، با مولر یک و دو کرد و به شکل عالی به گل تبدیلش کرد، این نوعی از پاس های سریع در فضاهای تنگ بود که بایرن تا قبل از آن به هیچ وجه قادر به انجامش نبود. کومان کسی بود که کار را تمام کرد، او از سمت راست حمله کرد و یک شوت کات دار به سمت دروازه ی بوفون فرستاد، خیلی هم با شرایط هماهنگ بود، چرا که بایرن بعد از ورود او از سمت راست بیشتر به تاخت و تاز پرداخت.

نتیجه گیری

این بازی بازی بسیار درخشانی بود، که نتیجه ی مجموع دو بازی رفت و برگشت به شکل خنده دارد تغییر کرد: 2‐0 بایرن. 2‐2 مساوی، 4‐2 یوونتوس، 6‐4 بایرن. اما از لحاظ تاکتیکی هم مصاف بسیار شگفت انگیز بود، بین دو مربی که تیم هایی بی نهایت سازمان یافته ساخته اند، اما در عین حال ترسی از امتحان کردن چیزهای جدید ندارند. یکی معنای تاکتیکی بسیار جالب در این بازی وجود داشت: تاکتیک اسمش بد درفته است، همه فکر می کنند تاکتیک به معنای بازیهای فشرده، محصور است و مثل و نقل و نبات گزارشگران و کارشناسان به بازیهای کسل کننده لقب تاکتیکی می دهند ― اما این جالب ترین بازی تاکتیکی که شما در این فصل دیده اید، و احتمالا بهترین بازی فصل هم خواهد بود.

هر دو مربی سزاوار تحسینند: سیستم یوونتوس برای 60 دقیقه ی ابتدای بازی بی نهایت عالی بود: 2 تا سیستم داشتند، دو رویکرد متفاوت برای متوقف کردن بایرن و هر دو مطلقا موثر بودند. اما با این حال واضح بود که خسته شدند ― اگر آلگری جانشین مناسبی برای موراتا داشت، آنها احتمالا می توانستند این بازی را ببرند ― گواردیولا در 1 ساعت ابتدایی اشتباه خاصی انجام نداد، این آلگری و یووه بود که عالی بودند. اما با این همه تو توانست کم کم به بازی برگردد و دو تعویض هجومی او کومان و تیاگو هر دو برای صعود بایرن حیاتی بودند.

 

[mehrdad201]

خب دوستان یووه ای عزیز
قهرانی رو تبریک میگم. واقعا یووه لایق قهرمانی بود.

این کاریکاتور هم فوق العاده است از عمر مومانی به مناسبت قهرمانی یووه

اون قسمت بوفون و قسمت اینتر و میلانش رو عالی کشیده

 

[j_2006_n]

سلام دوستان

منم قهرمانیون رو تبریک می گم <3

بازم این امضا باید ویرایش بشه , فکر کنم هر سال باید ویرایش امضا کنم :دی

مهرداد جان ممنون ^_^

 

[j_2006_n]

قابل توجه ترین، غیرممکن ترین، نامحتمل ترین، غمگین ترین و هیجان انگیزترین!

دلنوشته ی یکی از هواداران یووه بعد از فتح اسکودتو، در طی چندید و چند پیام توییتری که بلافاصله بعد از شکست 1‐0 ناپولی برابر رم منتشر شد را با هم می خوانیم:

تبریک به همه!! ما جنگیدیم، بحث کردیم، مخالفت کردیم، شادی کردیم … اما قهرمان شدیم! این آغاز یک عصر طلایی ست، فصل بعد باید هدفمان لیگ قهرمانان باشد. هنوز نمی توانم باور کنم، از رده ی 17ـم تا رده ی اول در 7 ماه، 24 پیروزی از 25 بازی، ما صرفا شکستشان ندادیم، آسفالتشان کردیم! این فصل، قابل توجه ترین، غیرممکن ترین، نامحتمل ترین، غمگین ترین و هیجان انگیزترین فصل ممکن بود و ما انجامش دادیم.

ممنون بپه ماروتا. این همه کثافتی که به نثار تو شد میتواند سطح جهان را بپوشاند، آن هم دو بار! بعد از همه چیز، حق با تو بود، یک بار دیگر.

ممنون پاول ندود و دیوید ترزگه. بازیکن ها وجود دارند، بت ها وجود دارند، بعدش اسطوره ها وجود دارند از سری ب تا صدر.

ممنون فابیو پاراتیچی. خستگی ناپذیرانه کار کردن در این جهان بی رحم فوتبال توسط تو، ما را در این بازی جلو انداخته است، تو نابغه ای.

ممنون آندره آ ‌آنیلی. تو را در هر بازی می بینیم، تو هر بازی را مثل هرکدام از ما زندگی می کنی. تو برای ما 5 قهرمانی پیاپی آوردی، هیچ کلمه کافی نیست.

ممنون آرتورو ویدال، آندره آ‌پیرلو، کارلوس توز، فرناندو یورونته، مارکو استوراری #میراث

ممنون جیجی بوفون، حرفی ندارم، تعهدت، رهبریت، شوقت، وفاداریت و واکنش هایت قهرمانی را به ما داد. یک باردیگر #سوپرمن

ممنون نتو و روبینیو، صبر نوعی تقواست و قابل اعتماد بودن متاعی نایاب. شما هر دوی این ها را به فراوانی دارید.

ممنون لئو بونوچی. تو از رنگ های ما دفاع کردی هم درون و هم بیرون زمین. وقتی آنها مضخرف می گفتند، تو حرفهایت را در زمین زدی. غــــــیرت

ممنون آندره آ‌ بارزالی، تو سال ها را به عقب برگرداندی تا یکی از بهترین فصل هایت را در سیاه و سفید پشت سر بگذاری. دیوار، دیوار، دیوار

ممنون الکس ساندرو. یک پسر جدید در دیواره ی دفاعی و چه تاثیری گذاشتی! پاس گل، فرارهای برق آسا، تکل های سخت … دفاع چپی که همیشه می خواستیم

ممنون خوان کوادرادو، همه ی ما تردیدهایی داشتیم، اما تو گل زدی و پاس گل هایی دادی که ما را از رده ی 17 به 1 اورد. با ما بمان!

ممنون مارتین کاسرس. تو اشتباهاتی داشتی، اما همیشه بودی و رویت حساب می کردیم، آینده ات هرجا که هست موفق باشی.

ممنون پاتریس اورا. حرف ها و ***** تو برای برگرداندن تیم نقش ایفا کرد. هرگز فراموش نمی کنم. یک سال دیگر بمان.

ممنون استفان لیختشتاینر. مثل یک آدم مسخ شده در جناح راست داد می زنی و می خروشی، تو همیشه برای این پیراهن جنگیده ای و همواره یکی از ما بوده ای.

ممنون دنیله روگانی. تو منتظر ماندی و منتظر ماندی وقتی فرصت پیدا کردی، مثل یک پیش کسوت آرامش و خونسری نشان دادی. آینده.

ممنون کلودیو مارکیزیو. پسر و مرد یوونتوسی. نابغه ی دست کم گرفته شده ی خط هافبک. مهمترین بازیکنمان. من نمی توانم به اندازه ی کافی از تو تشکر کنم.

ممنون سامی خدیرا. مصدومیت ها نتوانست تو را متوقف کند. تو گل های حیاتی ای زدی و با وقف کردنت برای یووه یکی از ما شدی.

ممنون پل پوگبا. یک بازیکن یوتیوبی؟ گل ها و پاس گلهایت تا آخر ما را به سوی قهرمان هل داد تا مسجل شد. هرگز ترکمان نکن.

ممنون ماریو لمینا. فصلی سراسر مصدومیت نتوانست جلوی تاثیرگذاری تو را بگیرد. واقعا امیدوارم فصل بعد تو را در لباس یوونتوس ببینم.

ممنون روبروتو پریرا، یک نفر دیگر که فصلش به خاطر مصدومیت در کنار زمین گذشت. علی رغم این، تو تمام تلاشت را کردی. فصل بعد فصل تو خواهد بود.

ممنون کوادو آساموا. با وجود مصدومیت ها، جنگیدی. تعهدت هرگز زیر سوال نرفته است.

ممنون استفانو استورارو، یکی از نسل بعد. ان گل به بایرن به من امید دوباره ای داد و چیز قشنگی بود، مرسی!

ممنون هرنانس. تو شاید فرصتی نداشتی اما حضورت احساس شد و با این حال روی جام اثر گذاشتی.

ممنون سیمونه پادووین. اسکودتوی پنجم و با اینکه کم بازی می کنی اما همیشه هستی تا رویت حساب کنیم، مرسی!

ممنون پائولو دیبالا. از کجا شروع کنم؟ گل ها؟ پاس گل ها؟ جنگندگی؟ عطش؟ نه از وقتی که گفتی: «ما ورق را برمی گردانیم»

ممنون ماریو مانژوکیچ. تو هرگز تسلیم نشدی. تو قبل از اینکه به ما بپیوندی معنای «Fino Alla Fine» را می دانستی. تو فصلمان را نجات دادی.

ممنون آلواریتو. گل های تو ما را بلند کرد. من هرگز شبی که مونیخ را به تملک خود در آوردی فراموش نخواهم کرد. با ما بمان و بگذار بار دیگر از اول آن کارها را بکنیم.

ممنون سیمونه زازا. تو جنگیدی و مبارزه کردی. بازیت را کردی و گلی را زدی که تفاوت ایجاد کرد. جنگجو!

مکس آلگری … حالا که اینجا نشسته ام و بغضی در گلویم گیر کرده و اشکی در چشمم.. امیدوارم که بفهمی که چقدر برای ما معنی می دهی ، «متشکرم»کافی نیست.

 

[j_2006_n]

هدفم فقط خوشحال کردن یوونتوسی هاست

​

میرالم پیانیچ بعد از کامل شدن مراحل انتقالش از رم به یوونتوس خوشحال است. این هافبک بوسنی تبار دیروز به مرکز پزشکی یوونتوس آمد و قراردادی 5 ساله به امضا رساند:

بازی کردن در اینجا (یوونتوس آرنا) برابر تیم به این بزرگی و باشگاهی با این عظمت همواره سخت است، جو اینجا با بقیه ی ورزشگاه ها متفاوت است، ورزشگاه شگفت انگیزی است. همیشه می دانید که برابر تیمی سطح بالا در این مکان بازی خواهید کرد، ما همیشه در انتظار یک بازی دشوار در یوونتوس آرنا بودیم. خیلی خوشحالم که از این به بعد لباس یوونتوس را می پوشم.

امیدوارم که همین روند ادامه یابد و کار را باز هم برای رقبا سخت کنیم و با هم موفقیت های زیادی را تجربه کنیم. احساس فوق العاده ای است، امیدوارم گل های زیادی بزنم، خوب بازی کنم و ببریم. فقط می خواهم هواداران یووه را خوشحال کنم. بسیار خرسندم که اینجا هستم و امیدوارم در زمین کارهای زیادی کنم تا جشن بگیریم. امیدوارم با هم پیروز شویم، زنده باد یوونتوس!

 

[SPECIAL ONE]

بنظر ميرسه كمى اضافه وزن داره.

 

[FERI KHAN]

 

[alexa10]

خب امروز با بازی با فیورنتینا لیگ رو آغاز میکنیم

شرایط با پارسال متفاوته یوونتوس به پوگبا وابسته نبود دقیقا برعکس پیرلو پس نباید انتظار اول فصل پارسال رو داشته باشیم

 

[FERI KHAN]

 

[|*|.FaRiBa.|*|]

یوونتـوس دوست داشتنی تا ابد در قلبم هستی

 

[j_2006_n]

دیبالا و ایگوایین دنباله رو زوج های افسانه ای یوونتوس

​

به قلم آدام دیگبای

پائولو دیبالا فصل گذشته را در یوونتوس هیجان انگیز سپری کرد. او پس از انتقال از پالرمو به تورین در ژوئن 2015، خیلی سریع با بازیکنان تیم هماهنگی پیدا کرد و به خوبی با فشارهای ناشی از بازی در یکی از بزرگ ترین باشگاه های اروپا کنار آمد.

حتی با وجود اینکه جواهر یوونتوس با به ثمر رساندن 19 گل در سری آ نوید یک ستاره ی جدید را در خط حمله یووه تداعی می کرد اما بیانکونری به طور کامل از خط حمله ی خود راضی به نظر نمی رسید و سرمایه گذاری هنگفتی را تنها 12 ماه بعد از به خدمت گرفتن دیبالا انجام داد.

گونسالو ایگوایین در فصل 2015/2016 با به ثمر رساندن 36 گل تنها بازیکنی بود که بالاتر از دیبالا قرار می گرفت، بر اساس گزارش وب سایت رسمی یوونتوس با پرداخت بند آزادسازی 90 میلیون یورویی این مهاجم آرژانتینی، او را به تورین منتقل کرد.

حضور همزمان دو مهاجم تیم ملی آرژانتین در خط حمله ی یوونتوس، پائولو روسی مهاجم سابق یوونتوس و برنده ی جام جهانی 1982 را بر آن داشت در مصاحبه خود با گازتا دلو اسپرت در مورد اهمیت اینکه این دو بازیکن در کنار همدیگر چقدر می توانند برای بانوی پیر موثر باشند صحبت کند:

ایگوایین قطعاً در یووه کم تر گلزنی خواهد کرد و در بقیه گل هایش با پائولو دیبالا سهیم خواهد شد، اما فکر نمی کنم که این آمار تغییر قابل ملاحظه ای پیدا کند. او در بالاترین سطح خود قرار دارد و خیلی زود در تورین جای خود را پیدا خواهد کرد. دیبالا نیز بازیکن خارق العاده ای است و می تواند در کنار هر مهاجم دیگری بازی کند، مطمئن هستم که او با ایگوایین زوج دیوانه کننده ای را تشکیل خواهد داد. آن ها می توانند به یکی از بهترین زوج های مهاجم در تاریخ بیانکونری تبدیل شوند.

با وجود نوابغ بزرگی که در تاریخ برای بیانکونری بازی کرده اند، این ادعا ممکن است از طرف یکی از بهترین مهاجمان تاریخ 119 ساله ی بیانکونری جسورانه به نظر آید.

پائولو روسی در کنار پیراهن سال 1982 - موزه یوونتوس​

پیراهن روسی در میان بزرگان باشگاه در موزه ی یوونتوس قرار گرفته است، اما حتی قبل از دوران حرفه ای درخشان او، بانوی پیر از زوج مهاجم برجسته نیز بهره مند بوده است.

ادی گری ستاره ی افسانه ای لیدزیونایتد در مراسم خاکسپاری جان چارلز اسطوره ی یوونتوس به گاردین گفت:

آرزو می کنم می توانستم دوران درخشان او را با پیراهن یوونتوس ببینم و همچنین آرزو می کنم می توانستم بازی های او را در کنار عمر سیوری مشاهده کنم.

چارلز و سیووری شخصیت های افسانه ای برای هواداران یوونتوس در هر سنی هستند و گری در این احساس تنها نیست. چارلز یک مهاجم بی نظیر بود: قدبلند، قدرتمند و مستحکم، توانایی گلزنی هم با پا و هم با ضربه سر، دفاع فوق العاده در هنگام حملات هوایی تیم حریف.

چارلز در تابستان 1957 با قرارداد هنگفتی در آن زمان از لیدز یونایتد به تورین منتقل شد و به دنبال او عمر سیووری نیز به یوونتوس آمد. این دو مهاجم زوج قدرتمند و رویایی را تشکیل دادند. چارلز با نبوغ خود گل های زیادی به ثمر رساند، اگر بخواهیم دقیق تر باشیم 108 گل در 155 بازی!

عمر سیووری، جان چارلز و بونیپرتی ​

در واقع اگر چارلز عنوان آقای گلی سری آ در آن فصل با 28 گل زده به دست آورد مدیون همکاری های مهاجم آرژانتینی شماره ی 10 یوونتوس بود. آن ها در اولین حضور خود در کنار یکدیگر بعد از پنج سال اسکودتو را برای یوونتوس به ارمغان آوردند و در چهار فصل بعد نیز دو اسکودتو به همراه دو عنوان کوپا ایتالیا به افتخارات یوونتوس اضافه کردند.

در کنار چارلز که یک غول آرام به نظر می رسید، سیووری بازیکن پرانرژی و آتشین مزاج بود. او بی باکانه توپ را از میان پای مدافعان حریف عبور می داد و مرتب با ترفندهای دریبل زنی تخریب کننده خود آن ها را خجالت زده می کرد.

سیووری یک استعداد ناب بود، او لحظات هیجان انگیز زیادی با مهارت خود رقم زد. قرار گرفتن نام او در کنار عنوان بهترین بازیکن فوتبال اروپا در سال 1961 برای هیچ فوتبالدوستی عجیب نبود. اولین بازیکن یوونتوس که به این افتخار دست پیدا می کرد.

زوج این دو با بازگشت چارلز به لیدز یونایتد در سال 1962 از هم پاشید و سیووری نیز در سال 1965 به ناپولی منتقل شد.

پس از این دو مهاجم، یوونتوس سال های زیادی منتظر ماند تا زوج مهاجمی در این سطح به خود ببیند. روبرتو بته گا و زیبی بونیک به همراه روسی در دهه 80 ظهور کردند. اما موفقیت بیانکونری در آن سال ها بیش تر به خاطر جادوی میشل پلاتینی ستاره ی فرانسوی یوونتوس بود.

پس از آن که این بازیکن فرانسوی در سال 1987 بازنشسته شد، یوونتوس در سایه میلان سیلویو برلوسکونی قرار گرفت و تا قبل از عنوان اسکودتوی 1994/1995 تقریباً یک دهه را بدون جام قهرمانی سپری کرد.

حالا روبرتو باجو وارث پیراهن شماره 10ی شده بود که پیش از این بر تن سیووری و پلاتینی نشسته بود، اما در جلوی این ترکوارتیستای خلاق دو مهاجم نیز حضور داشتند: جیانلوکا ویالی و فابریتزیو راوانلی. این دو مهاجم در بالاترین سطح خود قرار داشتند، آن ها نقش حیاتی در موفقیت بیانکونری داشتند، به طوری که در آن سال بانوی پیر با ده امتیاز بالاتر از تیم دوم عنوان اسکودتو را به خانه برد.

ویالی 17 گل به ثمر رساند و راوانلی 15 گل به همراه 6 گل در کوپا ایتالیا قهرمانی بانوی پیر در این جام به دست آمد و دوگانه ی دوم تاریخ یوونتوس به ثبت رسید.

ویالی و راوانی زوج رویایی برای یووه در آن سال ها بودند.
​

ادامه در پست بعد