- تاریخ عضویت
- 23 می 2015
- نوشته‌ها
- 52
- لایک‌ها
- 37
- سن
- 37
آخرشه
-
پایان فعالیت بخشهای انجمن: امکان ایجاد موضوع یا نوشته جدید برای عموم کاربران غیرفعال شده است
گفتگو پیرامون فوتبال اروپا و جهان
- شروع کننده موضوع rms
- تاریخ شروع
Mohsen_14
مدیربازنشسته پاتوق
زمان شروع لیگ های اروپایی
لالیگا اسپانیا1 شهریور 94
سری آ ایتالیا1 شهریور 94
بوندسلیگا آلمان23 مرداد 94
لوشامپیونه فرانسه16 مرداد 94
لیگ برتر انگلستان17 مرداد 94
لیگ برتر هلند16 مرداد 94
لیگ برتر پرتغال25 مرداد 94
لیگ قهرمانان اروپا24 شهریور 94
.
لالیگا اسپانیا1 شهریور 94
سری آ ایتالیا1 شهریور 94
بوندسلیگا آلمان23 مرداد 94
لوشامپیونه فرانسه16 مرداد 94
لیگ برتر انگلستان17 مرداد 94
لیگ برتر هلند16 مرداد 94
لیگ برتر پرتغال25 مرداد 94
لیگ قهرمانان اروپا24 شهریور 94
.
فعلا که جدیدا لینک شده به منچستر یونایتد :general705:
قرارداد 3 ساله هم شرطشه :general711:
aramfar
Registered User
- تاریخ عضویت
- 30 ژانویه 2014
- نوشته‌ها
- 246
- لایک‌ها
- 19
- سن
- 33
بابا این منچستر هر چی بازیکن هست تو دنیا رو که گرفت!
آخرشم بزور میاد چمپیونز لیگ
زلاتان حداقل بیاد آث چهار تا جام باهاش بیاریم
دوست عزیز پیشنهاد میدم اینجا نظرتون رو در مورد تیمهای دیگر بیان کنید که طرفداران دیگر تیمها سوءتعبیر نکنند
کل کل از نوع جهانی
تشکر
Mohsen_14
مدیربازنشسته پاتوق
فیورنتینا شده یونان 2004 ، همه رو داره از دم میبره :دی
خداییش بد هم بازی نمیکنه .
خداییش بد هم بازی نمیکنه .
Mohsen_14
مدیربازنشسته پاتوق
Mourinho sacked as Chelsea manager
اتفاقی که دوست نداشتم بالاخره افتاد ، تماشای مورینیوی ضعیف و درمانده اصلا لذتی نداشت و به مشکل خوردنش با بازیکنان تیم (همونطور که خودش علنا گفت) کار رو یکسره کرد .
مورینیویی که فخر فروشی نکنه و تو کل کل با مربیان حریف نباشه اصلا جذاب نیست
از احتمال تعویض بنیتز با مورینیو صحبت میشه که خیلی دور از واقعیت بنظر میرسه و جایگزین های مورینیو هم که تومار بلند بالایی رو شامل میشه . (ویلاش بواش ، هیدینگ ، خوان دراموس ، آنجلوتی و ...)
از اونطرف از احتمال جدایی گواردیولا از بایرن صحبت میشه که قراره روز شنبه خودش صحبت کنه .
موقعیت بنیتز در مادرید هم چندان مستحکم نیست و همچنین گارسیا در رم .
شاید با این اتفاق مسولان منچستر هم برای اخراج ون خال مصمم بشن ، اگه مورینیو میتونه اخراج بشه ، چرا ون خال نه ؟
یکی از احتمالات قوی گواردیولا منچستر یونایتد یا من سیتی هست . کلا این فصل نقل و انتقالات مربیان بسیار پر سر و صدا تر از بازیکنان شده حتی در ژانویه .
از اصلی ترین جایگزین های بنیتز زیدانه که محبوبیت بالایی بین هوادارها داره و بعید نیست پرز برای احیای جایگاه خودش بین هوادارها زیدان رو جایگزین کنه .
.
اتفاقی که دوست نداشتم بالاخره افتاد ، تماشای مورینیوی ضعیف و درمانده اصلا لذتی نداشت و به مشکل خوردنش با بازیکنان تیم (همونطور که خودش علنا گفت) کار رو یکسره کرد .
مورینیویی که فخر فروشی نکنه و تو کل کل با مربیان حریف نباشه اصلا جذاب نیست
از احتمال تعویض بنیتز با مورینیو صحبت میشه که خیلی دور از واقعیت بنظر میرسه و جایگزین های مورینیو هم که تومار بلند بالایی رو شامل میشه . (ویلاش بواش ، هیدینگ ، خوان دراموس ، آنجلوتی و ...)
از اونطرف از احتمال جدایی گواردیولا از بایرن صحبت میشه که قراره روز شنبه خودش صحبت کنه .
موقعیت بنیتز در مادرید هم چندان مستحکم نیست و همچنین گارسیا در رم .
شاید با این اتفاق مسولان منچستر هم برای اخراج ون خال مصمم بشن ، اگه مورینیو میتونه اخراج بشه ، چرا ون خال نه ؟
یکی از احتمالات قوی گواردیولا منچستر یونایتد یا من سیتی هست . کلا این فصل نقل و انتقالات مربیان بسیار پر سر و صدا تر از بازیکنان شده حتی در ژانویه .
از اصلی ترین جایگزین های بنیتز زیدانه که محبوبیت بالایی بین هوادارها داره و بعید نیست پرز برای احیای جایگاه خودش بین هوادارها زیدان رو جایگزین کنه .
.
Last edited:
947947
Registered User
مورینیو کارش درسته....هر جا رفته موفق بوده.
به نظر من یکی از ناشیانه ترین کارارو کردن و مورینیو رو انداخن بیرون. :general208:
دیگه از ونگر بدتر نبود که من از وقتی کلاس پنجم ابتدایی بودم تا الان که فارغ التحصیل شدم لیگ رو نبرده که.....بود ؟؟ :general208::general208::general208::general210:
به نظر من یکی از ناشیانه ترین کارارو کردن و مورینیو رو انداخن بیرون. :general208:
دیگه از ونگر بدتر نبود که من از وقتی کلاس پنجم ابتدایی بودم تا الان که فارغ التحصیل شدم لیگ رو نبرده که.....بود ؟؟ :general208::general208::general208::general210:
Mohsen_14
مدیربازنشسته پاتوق
سال 2015: سال باور کردن کوچک ها
نوشته ی حمید رضا صدر در سایت طرفداری .
سال 2015 با درخشش باشگاه های کوچک همراه بود. باشگاه هایی که برخلاف مسیر آب شنا کردند. شش باشگاه زیر در این سال نمایشی دور از انتظار داشتند.
ساسولو: جسارت و جوانی
کمتر کسی اوزه بیو دی فرانچسکو مربی ساسولو را می شناسد و معروف ترین بازیکنان شان پائولو کاناوارو 34 ساله برادر جوان تر فایبو کاناوارو است. خیلی ها حتی نمی دادند نام "ساسولو" را چگونه ادا کنند. آنها کوچک هستند، خیلی کوچک. وقتی به سری آ صعود کردند جمعیت شهر ساسولو حدود چهل هزار نفر - کمتر از تعداد سکوهای هفت هشت استادیوم باشگاه های سری آ - به شمار می رفت. آنها سال 1974 برپا شده اند و باشگاه جوانی به شمار می روند. در فصل 14-2013 هفدهم شدند و با فقط دو امتیاز فاصله از سقوط رهایی پیدا کردند، ولی سال 2015 را با پیروزی برابر میلان در سن سیرو آغاز کردند و فصل را در رتبه هفتم بالاتر از روسونری به پایان بردند. ساسولو بیش از حد کوچولو در 2015 میلان را شکست داده (آن هم دو بار)، همین طور یووه، اینتر، ناپولی و لاتزیو را. حالا همه می دانند "ساسولو" را چگونه بر زبان آورند.
اینگول اشتات: همسایه کم خرج اف سی هالیوود
وقتی از باواریا حرف می زنید احتمالا یاد بایرن مونیخ می افتید و نه اینگول اشتات که سال 2004 با ترکیب دو باشگاه "ای اس و" و "ام تی و" بنا شد و یکی از شهرهای حومه مونیخ به شمار می رود. بنابراین وقتی اینگولاشتات در سال 2015 یازده سال پس از برپایی اش پا به بوندسلیگا گذاشت طی زمان بسیار کوتاهی گام هایی را برداشته بود که باورکردنی نبودند. کمپانی " Audi " که مقرش در این شهر 120 هزار نفری قرار گرفته در کرانه های دانوب است و نقش اساسی در این پرواز داشت. تا پیارسال گران ترین بازیکن تیم فقط نیم میلیون پوند می ارزید و اکنون برای الیاس کاچونگا 1.04 میلیون پوند پرداخت شده تا اینگولاشتات برای نخستین بار بیش از یک میلیون خرج کرده باشد. در چنین قابی اینگول اشتات نیم فصل جاری را در رده یازدهم به پایان برده است. جایی بالاتر از بزرگانی مثل وردربرمن، اشتوتگارت و اینتراخت فرانکفورت.
بوروسیا مونشن گلادباخ: ققنوس شوبرت
روزگاری گلادباخ باشگاه بزرگی بi شمار می رفت، ولی برای مدت ها محو شد و ورود لوسین فاوره بود که باشگاه را دگرگون ساخت. فاوره بود که گلادباخ را که طی 22 بازی فقط 16 امتیاز کسب کرده بود به پرواز درآورد تا گلادباخ فصل پیش را در رتبه سوم بوندسلیگا به پایان ببرد و خاطره تیم رویایی اواخر دهه 1970 با آلن سیمونسون و برتی فوگتس را زنده کند. ولی فاوره در سپتامبر 2015 با سقوط گلادباخ در لیگ قهرمانان کنار گذاشته شد. او رفت و آندره شوبرت وارد شد. وارد شد و گلادباخ را به رتبه چهارم بازگرداند. این که فقط 9 تیم بایرن مونیخ را در 2015 شکست داده اند و گلادباخ دو بار به این توفیق بزرگ دست پیدا کرده به خودی خود اهمیت دارد. گلادباخ طی سه نبرد با بایرن در 2015 فقط یک گل دریافت کرد! آن هم طی برد 1-3 در نیم فصل جاری.
واتفورد: پسران طلایی
آنها سال 2015 را با شکست آغاز کردند. همان زمانی که در لیگ یک قرار داشتند و اسلاویا یوکانوویچ روی نیمکت نشسته بود. ولی همه چیز در سال 2015 برای زردپوش ها زیر و رو شد. آنها در پایان فصل پیش راهی لیگ برتر شدند و کیکه سانچز فلورس ***** تیم را در دست گرفت و مدیران باشگاه هم بازیکنانی را به صورت آزاد از اودینزه و گرانادا به خدمت گرفتند. در حالی که کسی تصور نمی کرد آنها این چنین در لیگ برتر بدرخشند. کسی خوابش را نمی دید آنها اکنون در فاصله یک امتیازی چهار تیم اول لیگ برتر نشسته باشند. فلورس به ترکیب ایگالو – تروی دینی در خط حمله روی آورد. دو بازیکنی که واتفورد روی هم برای شان فقط 650 هزار پوند پرداخته بود. این دو از فصل پیش تا حالا 58 گل در لیگ – لیگ یک و لیگ برتر – زده اند و 19 پاس گل داده اند تا بهترین زوج جزیره باشند.
ایبار: هدیه آسمانی
شنیدن قصه های متفاوت در لیگی که قصه اصلی را رئال مادرید و بارسلونا نوشته اند سخت است، خیلی سخت. ولی توپچی های اسپانیایی – لقب باشگاه ایبار " Ameros " است – سال عجیبی را در میدان و همین طور خارج از میدان سپری کرده اند. آنها در فصل 14-2013 کوچک ترین تیم لیگ دوی اسپانیا محسوب می شدند که صعود کردند. ولی در فصل 15-2014 در صف سه تیم آخر جای گرفتند، چرا که دپورتیوو لاکرونیا توانست در آخرین گام برابر بارسا به تساوی دست پیدا کند. آنها سقوط کرده به شمار می رفتند که الچه به دلایل مالیاتی از لالیگا کنار گذاشته شد تا ایبار در لالیگا باقی بماند. باقی بمانند تا خود را پیدا کنند. تا به زندگی در لالیگا ادامه دهند. تا نیم فصل جاری را درست وسط جدول در رتبه دهم به پایان برد. فقط یک امتیاز کمتر از والنسیا و دو امتیاز کمتر از سویا و بالاتر از بتیس، سوسیداد و اسپانیول. یادتان باشد شهر ایبار فقط بیست و هفت هزار جمعیت دارد و ظرفیت استادیومش شش هزار نفری است.
لستر سیتی: قصه پریان
این همان قصه پریان است. قصه یکی بود، یکی نبود ... وقتی فصل 16-2015 آغاز شد بنگاه های شرط بندی شانس قهرمانی لستر سیتی را 5000 به یک پیش بینی کردند و امکان سقوط شان را 3 به یک. اما حالا پس از هفده هفته سپری شدن از لیگ برتر با نگاه کردن به جدول چشم های تان از نمایش لستر خیره می ماند: 17 بازی و فقط یک شکست برای صدرنشین لیگ. در حالی که منچستر سیتی 5 بار شکست خورده و منچستر یونایتد 4 بار و آرسنال 3 بار. روباهان کینگ پاور با 37 گل زده بهترین خط حمله لیگ را معرفی کرده اند. حالا لستر ، واردی و پیروزی هایش نماد ظهور تیم های کوچک شده اند. یادآوری کننده روزگار گذشته فوتبال انگلیس که ماهی های کوچک برابر نهنگ های بزرگ خودی نشان می دادند.
.
نوشته ی حمید رضا صدر در سایت طرفداری .
سال 2015 با درخشش باشگاه های کوچک همراه بود. باشگاه هایی که برخلاف مسیر آب شنا کردند. شش باشگاه زیر در این سال نمایشی دور از انتظار داشتند.
ساسولو: جسارت و جوانی
کمتر کسی اوزه بیو دی فرانچسکو مربی ساسولو را می شناسد و معروف ترین بازیکنان شان پائولو کاناوارو 34 ساله برادر جوان تر فایبو کاناوارو است. خیلی ها حتی نمی دادند نام "ساسولو" را چگونه ادا کنند. آنها کوچک هستند، خیلی کوچک. وقتی به سری آ صعود کردند جمعیت شهر ساسولو حدود چهل هزار نفر - کمتر از تعداد سکوهای هفت هشت استادیوم باشگاه های سری آ - به شمار می رفت. آنها سال 1974 برپا شده اند و باشگاه جوانی به شمار می روند. در فصل 14-2013 هفدهم شدند و با فقط دو امتیاز فاصله از سقوط رهایی پیدا کردند، ولی سال 2015 را با پیروزی برابر میلان در سن سیرو آغاز کردند و فصل را در رتبه هفتم بالاتر از روسونری به پایان بردند. ساسولو بیش از حد کوچولو در 2015 میلان را شکست داده (آن هم دو بار)، همین طور یووه، اینتر، ناپولی و لاتزیو را. حالا همه می دانند "ساسولو" را چگونه بر زبان آورند.
اینگول اشتات: همسایه کم خرج اف سی هالیوود
وقتی از باواریا حرف می زنید احتمالا یاد بایرن مونیخ می افتید و نه اینگول اشتات که سال 2004 با ترکیب دو باشگاه "ای اس و" و "ام تی و" بنا شد و یکی از شهرهای حومه مونیخ به شمار می رود. بنابراین وقتی اینگولاشتات در سال 2015 یازده سال پس از برپایی اش پا به بوندسلیگا گذاشت طی زمان بسیار کوتاهی گام هایی را برداشته بود که باورکردنی نبودند. کمپانی " Audi " که مقرش در این شهر 120 هزار نفری قرار گرفته در کرانه های دانوب است و نقش اساسی در این پرواز داشت. تا پیارسال گران ترین بازیکن تیم فقط نیم میلیون پوند می ارزید و اکنون برای الیاس کاچونگا 1.04 میلیون پوند پرداخت شده تا اینگولاشتات برای نخستین بار بیش از یک میلیون خرج کرده باشد. در چنین قابی اینگول اشتات نیم فصل جاری را در رده یازدهم به پایان برده است. جایی بالاتر از بزرگانی مثل وردربرمن، اشتوتگارت و اینتراخت فرانکفورت.
بوروسیا مونشن گلادباخ: ققنوس شوبرت
روزگاری گلادباخ باشگاه بزرگی بi شمار می رفت، ولی برای مدت ها محو شد و ورود لوسین فاوره بود که باشگاه را دگرگون ساخت. فاوره بود که گلادباخ را که طی 22 بازی فقط 16 امتیاز کسب کرده بود به پرواز درآورد تا گلادباخ فصل پیش را در رتبه سوم بوندسلیگا به پایان ببرد و خاطره تیم رویایی اواخر دهه 1970 با آلن سیمونسون و برتی فوگتس را زنده کند. ولی فاوره در سپتامبر 2015 با سقوط گلادباخ در لیگ قهرمانان کنار گذاشته شد. او رفت و آندره شوبرت وارد شد. وارد شد و گلادباخ را به رتبه چهارم بازگرداند. این که فقط 9 تیم بایرن مونیخ را در 2015 شکست داده اند و گلادباخ دو بار به این توفیق بزرگ دست پیدا کرده به خودی خود اهمیت دارد. گلادباخ طی سه نبرد با بایرن در 2015 فقط یک گل دریافت کرد! آن هم طی برد 1-3 در نیم فصل جاری.
واتفورد: پسران طلایی
آنها سال 2015 را با شکست آغاز کردند. همان زمانی که در لیگ یک قرار داشتند و اسلاویا یوکانوویچ روی نیمکت نشسته بود. ولی همه چیز در سال 2015 برای زردپوش ها زیر و رو شد. آنها در پایان فصل پیش راهی لیگ برتر شدند و کیکه سانچز فلورس ***** تیم را در دست گرفت و مدیران باشگاه هم بازیکنانی را به صورت آزاد از اودینزه و گرانادا به خدمت گرفتند. در حالی که کسی تصور نمی کرد آنها این چنین در لیگ برتر بدرخشند. کسی خوابش را نمی دید آنها اکنون در فاصله یک امتیازی چهار تیم اول لیگ برتر نشسته باشند. فلورس به ترکیب ایگالو – تروی دینی در خط حمله روی آورد. دو بازیکنی که واتفورد روی هم برای شان فقط 650 هزار پوند پرداخته بود. این دو از فصل پیش تا حالا 58 گل در لیگ – لیگ یک و لیگ برتر – زده اند و 19 پاس گل داده اند تا بهترین زوج جزیره باشند.
ایبار: هدیه آسمانی
شنیدن قصه های متفاوت در لیگی که قصه اصلی را رئال مادرید و بارسلونا نوشته اند سخت است، خیلی سخت. ولی توپچی های اسپانیایی – لقب باشگاه ایبار " Ameros " است – سال عجیبی را در میدان و همین طور خارج از میدان سپری کرده اند. آنها در فصل 14-2013 کوچک ترین تیم لیگ دوی اسپانیا محسوب می شدند که صعود کردند. ولی در فصل 15-2014 در صف سه تیم آخر جای گرفتند، چرا که دپورتیوو لاکرونیا توانست در آخرین گام برابر بارسا به تساوی دست پیدا کند. آنها سقوط کرده به شمار می رفتند که الچه به دلایل مالیاتی از لالیگا کنار گذاشته شد تا ایبار در لالیگا باقی بماند. باقی بمانند تا خود را پیدا کنند. تا به زندگی در لالیگا ادامه دهند. تا نیم فصل جاری را درست وسط جدول در رتبه دهم به پایان برد. فقط یک امتیاز کمتر از والنسیا و دو امتیاز کمتر از سویا و بالاتر از بتیس، سوسیداد و اسپانیول. یادتان باشد شهر ایبار فقط بیست و هفت هزار جمعیت دارد و ظرفیت استادیومش شش هزار نفری است.
لستر سیتی: قصه پریان
این همان قصه پریان است. قصه یکی بود، یکی نبود ... وقتی فصل 16-2015 آغاز شد بنگاه های شرط بندی شانس قهرمانی لستر سیتی را 5000 به یک پیش بینی کردند و امکان سقوط شان را 3 به یک. اما حالا پس از هفده هفته سپری شدن از لیگ برتر با نگاه کردن به جدول چشم های تان از نمایش لستر خیره می ماند: 17 بازی و فقط یک شکست برای صدرنشین لیگ. در حالی که منچستر سیتی 5 بار شکست خورده و منچستر یونایتد 4 بار و آرسنال 3 بار. روباهان کینگ پاور با 37 گل زده بهترین خط حمله لیگ را معرفی کرده اند. حالا لستر ، واردی و پیروزی هایش نماد ظهور تیم های کوچک شده اند. یادآوری کننده روزگار گذشته فوتبال انگلیس که ماهی های کوچک برابر نهنگ های بزرگ خودی نشان می دادند.
.
Mohsen_14
مدیربازنشسته پاتوق
ده بازیکن برتر سال 2015 : کدام ها و چرا؟
حمیدرضا صدر در طرفداری نوشت :
این است ده انتخاب اول 123 رای دهنده از 49 کشور در روزنامه گاردین که توسط بازیکنان و مربیان سابق – از جمله زیکو، پائولو دی کانیو، خاویر زانتی و گئورگی هاجی – و همین طور نویسندگان و کارشناسان فوتبال برگزیده شده اند و البته شاید شما با آن موافق هم نباشید!
ده: آلکسیس سانچز / شیلی و آرسنال
میان همه توصیف هایی که از آلکسیس سانچز پس از ورود به آرسنال شده این توصیف آرسن ونگر جوهره نمایش ستاره شیلیایی اش به شمار می رود. این که حرکات آلکسیس بسان حرکات شیری است که به دنبال شکار افتاده است. ونگر گفته آلکسیس شم " Killers / کشنده ها" را دارد. سانچز بلافاصله در فوتبال انگلیس جا افتاد. سریع و قوی بازی کرد. در میدان جلو رفت و جلو. بی ترحم بود و ضربه های آخرش را کشنده نواخت. در نخستین فصلش در آرسنال نقش کلیدی در فتح جام حذفی داشت و آن گل معرکه را هم در فینال زد. در کنار همه این ها با پیراهن شیلی، کوپا آمه ریکا را هم فتح کرد.
نه: سرخیو آگرو / منچستر سیتی و آرژانتین
برابر دروازه ها که برسد مهم نیست در چه شرایطی قرار گرفته است. او آگرو است و می توان به او اطمینان کرد. سرخیو در شرایطی سال پرباری را سپری کرد که دو دوره را به دلیل مصدومیت زانو و درد کشاله ران دور از میادین به سر برد. 3 گل او در 5 بازی در کوپا آمه ریکا، آرژانتین را راهی دیدار نهایی کرد. ولی اوج هنرنمایی اش برابر نیوکاسل با گل های معرکه ای که زد رقم خورد. جایی که شم گلزنی اش را به رخ کشید، حریفانی که برای مغلوب کردن انتخاب کرده بود را گیج کرد و ضربه سهمگینش را نواخت. او 5 گل در 20 دقیقه برابر نیوکاسل طی پیروزی 1-6 زد که رکورد زدن پرشمارترین / سریع ترین گل ها از بدو برپایی لیگ برتر از 1992 به شمار می رفت. حرکاتش برابر حریفان کابوس به شمار می روند و به هم تیمی هایش از داوید سیلوا و کوین دی بروین گرفته تا لیونل مسی اجازه نفوذ می دهند. او بود که ضربه پنالتی نفس گیر برابر مونشن گلادباخ در لیگ قهرمانان را به ثمر رساند تا سیتی سرانجام در صف شانزده تیم پایانی قرار بگیرد.
هشت: مانوئل نویر / بایرن مونیخ و آلمان
هیچ سنگربانی نمی تواند بالاتر از این دروازه بان 29 ساله بایرن مونیخ و تیم ملی آلمان قرار بگیرد. او پشت سر آخرین خط تیم هایش مرد شماره یک پست مدرنی است که او را "مدافعی با دستکش" می خوانند. دروازه بانی که با جلوآمدنش تمهید پرسینگ حریفان را به هیچ می گیرد. بازیکنی که با پاس هایش از درون محوطه خودش آهنگ بازی تیم را می نوازد. هرچه باشد در 13 سالگی که به شالکه پیوست و مدتی را وسط میدان سپری کرد. خودش می گوید "ادعا می کنند با ترک دروازه به مخاطره تن می دهم، ولی مخاطره بزرگ تر این است با مهاجمان بزرگ تک به تک روبرو شوی". سال 2015 برای نویر که سال پیش از آن قهرمان جام جهانی شده بود سال کم توشه ای به شمار می رفت و فتح بوندسلیگا برایش راضی کننده نبود. با این وصف سومین قهرمانی لیگ را طی چهار فصل در آلیانز آره نا به چنگ آورد.
هفت: زلاتان ایبراهیموویچ / پاری سن ژرمن و سوئد
در سال سپری شده هم لیگ فرانسه را فتح کرد و هم یک تنه سوئد را راهی رقابت های یورو 2016 کرد. او طی فصل 15-2014 تعداد 19 گل در 24 دیدار برای باشگاهش به ثمر رساند تا پاری سن ژرمن لیگ را با 8 امتیاز اختلاف فتح کند. او حوالی دسامبر 12 گل در 12 بازی زد که فاصله پاریسی ها در صدر با تیم دوم را به 15 رساند، در حالی که فصل را با مصدومیت سپری کرده بود. در عین حال زلاتان، زلاتان هم باقی ماند و پس از دیدار با بوردو سر داور فریاد کشید و فرانسه را کشور آشغالی خواند تا دست راستی های فرانسوی بگویند "اگر فرانسه را دوست نداری، از این جا برو". نمایش ویژه زلاتانی در پلی آف یورو 2016 هم حیرت آور بود. جایی که 3 گل از 4 گل سوئد را برابر دانمارک زد که گل آخرش با نواختن آن ضربه سهمگین همه را مبهوت ساخت.
شش: توماس مولر / بایرن مونیخ و آلمان
پیدا کردن بازیکنی که مثل مولر بازی کند آسان نیست. او را " Space Interpreter " می خوانند، یعنی تعبیر کننده و تفسیر کننده فضا در میدان. این پسر یک مهندس اتومبیل های بی ام و پشت سر روبرت لواندوفسکی نقش تعیین کننده تری در بایرن پیدا کرد و هرچند عقب تر بازی کرد، ولی آمار گلزنی اش بهتر شدند و بهتر. در باره اش می گویند می تواند نود دقیقه بد بازی کند ولی باز هم گل بزند. پنالتی زنی قهار هست. به توپ نگاه نمی کند و منتظر می ماند تا دروازه بان حریف تصمیمش را بگیرد تا سپس ضربه اش را بزند. در 26 سالگی برایش صف کشیده اند، ولی بایرن تکرار کرده فروشی نیست.
پنج: روبرت لواندوفسکی / بایرن مونیخ و لهستان
وقتی راهی بایرن شد، پپ گواردیولا به سردی از او استقبال کرد و شانه هایش را بالا گرفت. پپ دنبال یک مرد میانی دیگر بود و مدیران بایرن به او یک مهاجم نوک داده بودند. ولی لواندوفسکی، پپ را مجبور به تجدید نظر کرد. در حالی که سال 2015 را بد آغاز کرد و در دقیقه 71 طی شکست 1-4 برابر وولفسبورگ در ژانویه به بیرون فراخوانده شد. ولی آوریل که رسید طی پیروزی 1-6 بایرن برابر پورتو در لیگ قهرمانان دو گل زد و سپس هرگز نزول نکرد. زدن 5 گل طی 9 دقیقه به وولفسبورگ در سپتامبر که سپس به ثبت 15 گل در 6 دیدار برای بایرن و لهستان رسید رکوردی نیست که به این زودی ها شکسته شود. او الهام بخش صعود لهستان به یورو 2016 هم به شمار می رفت.
چهار: لوییز سوارز / بارسلونا و اروگوئه
او در سال سپری شده گل زد و گل. او بیش از 40 گل برای باشگاه و کشورش به ثمر رساند. در نوک خط حمله بارسا قرار گرفت و بدل شد به "کاتالیزور"، به نوعی"چسب". همین طور به مرد جنگنده و اهل درگیری. به جلو تاخت و فضا ایجاد کرد. هم زوج مسی شد و هم زوج نیمار و در فتح سه گانه بارسا سهم ویژه ای پیدا کرد. حالا کسی نمی تواند او را فقط با محرومیت ها و گاز گرفتن هایش به یاد آورد.
سه: نیمار / بارسلونا و برزیل
حالا مرد شماره سه این سیاهه است ولی احتمالا سال بعد یا دو سال بعد مرد شماره یک خواهد شد. هرچه باشد فقط 23 سال دارد. نیمار در بارسا سه گانه رویایی را فتح کرد و در فینال لیگ قهرمانان هم دروازه را گشود. او در غیاب مسی مصدوم شده نقش ***** بارسا را با شایستگی بر عهده گرفت و در عین حال بازی های تماشایی که شبیه شعبده بازی می بودند را هم ادامه داد. سوارز در باره اش گفته "... فقط نیمار می تواند با آن ظرافت سه چهار بازیکن حریف را دریبل کند". لوییز انریکه در توصیفش گفته "... مثل الکتریک است و وقتی پا به محوطه جریمه می گذارد همه را از سر راهش جارو می کند. یا باید با خطا سرنگونش کنند به ضربه پنالتی تن بدهند، یا دروازه شان باز شود".
دو: کریستیانو رونالدو / رئال مادرید و پرتغال
قضاوت در باره رونالدو در سال 2015 کمی سخت است. از یک سو به نظر می رسید او همان رونالدوی همیشگی است و از سوی دیگر با استانداردهای خودش کمی نزول کرده بود. او فقط در 7 درصد این رای گیری مرد شماره یک معرفی شده بود، در حالی که سال پیش در 74 درصد رای ها نفر اول به شمار می رفت. با این وصف حتی رونالدو کمی نزول کرده هم عنوان بهترین گلزن تاریخ رئال را از آن خود کرد، آن هم وسط دسامبر. 52 گل برای باشگاه و کشورش زد، در فیس بوک بدل شد به محبوب ترین شخصیت و یک فیلم معرکه هم در باره اش روانه پرده ها شد. 30 ساله است و 12 سال را در اوج سپری کرده و طرفدارانش آرزو می کنند دو سه سال پیش رو را هم در قواره های خودش ظاهر شود.
یک: لیونل مسی / بارسلونا و آرژانتین
جادوی لیونل در حالی به قوت خود باقی ماند که مدت طولانی را دور از میادین سپری کرد. با این وصف در سه گانه بارسا نقش سرنوشت سازش را با ارائه بازی هایی فراموش نشدنی بازی کرد. با سرعتش، با توازنش در حرکت، با اعتماد به نفسش و با نواختن ضربه های آخرش. مسی هر بار ظاهر شد چیزی داشت تا رو کند و بیننده را مات کند و مبهوت. بوفون پس از فینال لیگ قهرمانان در باره اش گفت "... مسی موجود ماورا زمینی است که در هیبت یک انسان راهی میدان شده است".
.
این است ده انتخاب اول 123 رای دهنده از 49 کشور در روزنامه گاردین که توسط بازیکنان و مربیان سابق – از جمله زیکو، پائولو دی کانیو، خاویر زانتی و گئورگی هاجی – و همین طور نویسندگان و کارشناسان فوتبال برگزیده شده اند و البته شاید شما با آن موافق هم نباشید!
ده: آلکسیس سانچز / شیلی و آرسنال
میان همه توصیف هایی که از آلکسیس سانچز پس از ورود به آرسنال شده این توصیف آرسن ونگر جوهره نمایش ستاره شیلیایی اش به شمار می رود. این که حرکات آلکسیس بسان حرکات شیری است که به دنبال شکار افتاده است. ونگر گفته آلکسیس شم " Killers / کشنده ها" را دارد. سانچز بلافاصله در فوتبال انگلیس جا افتاد. سریع و قوی بازی کرد. در میدان جلو رفت و جلو. بی ترحم بود و ضربه های آخرش را کشنده نواخت. در نخستین فصلش در آرسنال نقش کلیدی در فتح جام حذفی داشت و آن گل معرکه را هم در فینال زد. در کنار همه این ها با پیراهن شیلی، کوپا آمه ریکا را هم فتح کرد.
نه: سرخیو آگرو / منچستر سیتی و آرژانتین
برابر دروازه ها که برسد مهم نیست در چه شرایطی قرار گرفته است. او آگرو است و می توان به او اطمینان کرد. سرخیو در شرایطی سال پرباری را سپری کرد که دو دوره را به دلیل مصدومیت زانو و درد کشاله ران دور از میادین به سر برد. 3 گل او در 5 بازی در کوپا آمه ریکا، آرژانتین را راهی دیدار نهایی کرد. ولی اوج هنرنمایی اش برابر نیوکاسل با گل های معرکه ای که زد رقم خورد. جایی که شم گلزنی اش را به رخ کشید، حریفانی که برای مغلوب کردن انتخاب کرده بود را گیج کرد و ضربه سهمگینش را نواخت. او 5 گل در 20 دقیقه برابر نیوکاسل طی پیروزی 1-6 زد که رکورد زدن پرشمارترین / سریع ترین گل ها از بدو برپایی لیگ برتر از 1992 به شمار می رفت. حرکاتش برابر حریفان کابوس به شمار می روند و به هم تیمی هایش از داوید سیلوا و کوین دی بروین گرفته تا لیونل مسی اجازه نفوذ می دهند. او بود که ضربه پنالتی نفس گیر برابر مونشن گلادباخ در لیگ قهرمانان را به ثمر رساند تا سیتی سرانجام در صف شانزده تیم پایانی قرار بگیرد.
هشت: مانوئل نویر / بایرن مونیخ و آلمان
هیچ سنگربانی نمی تواند بالاتر از این دروازه بان 29 ساله بایرن مونیخ و تیم ملی آلمان قرار بگیرد. او پشت سر آخرین خط تیم هایش مرد شماره یک پست مدرنی است که او را "مدافعی با دستکش" می خوانند. دروازه بانی که با جلوآمدنش تمهید پرسینگ حریفان را به هیچ می گیرد. بازیکنی که با پاس هایش از درون محوطه خودش آهنگ بازی تیم را می نوازد. هرچه باشد در 13 سالگی که به شالکه پیوست و مدتی را وسط میدان سپری کرد. خودش می گوید "ادعا می کنند با ترک دروازه به مخاطره تن می دهم، ولی مخاطره بزرگ تر این است با مهاجمان بزرگ تک به تک روبرو شوی". سال 2015 برای نویر که سال پیش از آن قهرمان جام جهانی شده بود سال کم توشه ای به شمار می رفت و فتح بوندسلیگا برایش راضی کننده نبود. با این وصف سومین قهرمانی لیگ را طی چهار فصل در آلیانز آره نا به چنگ آورد.
هفت: زلاتان ایبراهیموویچ / پاری سن ژرمن و سوئد
در سال سپری شده هم لیگ فرانسه را فتح کرد و هم یک تنه سوئد را راهی رقابت های یورو 2016 کرد. او طی فصل 15-2014 تعداد 19 گل در 24 دیدار برای باشگاهش به ثمر رساند تا پاری سن ژرمن لیگ را با 8 امتیاز اختلاف فتح کند. او حوالی دسامبر 12 گل در 12 بازی زد که فاصله پاریسی ها در صدر با تیم دوم را به 15 رساند، در حالی که فصل را با مصدومیت سپری کرده بود. در عین حال زلاتان، زلاتان هم باقی ماند و پس از دیدار با بوردو سر داور فریاد کشید و فرانسه را کشور آشغالی خواند تا دست راستی های فرانسوی بگویند "اگر فرانسه را دوست نداری، از این جا برو". نمایش ویژه زلاتانی در پلی آف یورو 2016 هم حیرت آور بود. جایی که 3 گل از 4 گل سوئد را برابر دانمارک زد که گل آخرش با نواختن آن ضربه سهمگین همه را مبهوت ساخت.
شش: توماس مولر / بایرن مونیخ و آلمان
پیدا کردن بازیکنی که مثل مولر بازی کند آسان نیست. او را " Space Interpreter " می خوانند، یعنی تعبیر کننده و تفسیر کننده فضا در میدان. این پسر یک مهندس اتومبیل های بی ام و پشت سر روبرت لواندوفسکی نقش تعیین کننده تری در بایرن پیدا کرد و هرچند عقب تر بازی کرد، ولی آمار گلزنی اش بهتر شدند و بهتر. در باره اش می گویند می تواند نود دقیقه بد بازی کند ولی باز هم گل بزند. پنالتی زنی قهار هست. به توپ نگاه نمی کند و منتظر می ماند تا دروازه بان حریف تصمیمش را بگیرد تا سپس ضربه اش را بزند. در 26 سالگی برایش صف کشیده اند، ولی بایرن تکرار کرده فروشی نیست.
پنج: روبرت لواندوفسکی / بایرن مونیخ و لهستان
وقتی راهی بایرن شد، پپ گواردیولا به سردی از او استقبال کرد و شانه هایش را بالا گرفت. پپ دنبال یک مرد میانی دیگر بود و مدیران بایرن به او یک مهاجم نوک داده بودند. ولی لواندوفسکی، پپ را مجبور به تجدید نظر کرد. در حالی که سال 2015 را بد آغاز کرد و در دقیقه 71 طی شکست 1-4 برابر وولفسبورگ در ژانویه به بیرون فراخوانده شد. ولی آوریل که رسید طی پیروزی 1-6 بایرن برابر پورتو در لیگ قهرمانان دو گل زد و سپس هرگز نزول نکرد. زدن 5 گل طی 9 دقیقه به وولفسبورگ در سپتامبر که سپس به ثبت 15 گل در 6 دیدار برای بایرن و لهستان رسید رکوردی نیست که به این زودی ها شکسته شود. او الهام بخش صعود لهستان به یورو 2016 هم به شمار می رفت.
چهار: لوییز سوارز / بارسلونا و اروگوئه
او در سال سپری شده گل زد و گل. او بیش از 40 گل برای باشگاه و کشورش به ثمر رساند. در نوک خط حمله بارسا قرار گرفت و بدل شد به "کاتالیزور"، به نوعی"چسب". همین طور به مرد جنگنده و اهل درگیری. به جلو تاخت و فضا ایجاد کرد. هم زوج مسی شد و هم زوج نیمار و در فتح سه گانه بارسا سهم ویژه ای پیدا کرد. حالا کسی نمی تواند او را فقط با محرومیت ها و گاز گرفتن هایش به یاد آورد.
سه: نیمار / بارسلونا و برزیل
حالا مرد شماره سه این سیاهه است ولی احتمالا سال بعد یا دو سال بعد مرد شماره یک خواهد شد. هرچه باشد فقط 23 سال دارد. نیمار در بارسا سه گانه رویایی را فتح کرد و در فینال لیگ قهرمانان هم دروازه را گشود. او در غیاب مسی مصدوم شده نقش ***** بارسا را با شایستگی بر عهده گرفت و در عین حال بازی های تماشایی که شبیه شعبده بازی می بودند را هم ادامه داد. سوارز در باره اش گفته "... فقط نیمار می تواند با آن ظرافت سه چهار بازیکن حریف را دریبل کند". لوییز انریکه در توصیفش گفته "... مثل الکتریک است و وقتی پا به محوطه جریمه می گذارد همه را از سر راهش جارو می کند. یا باید با خطا سرنگونش کنند به ضربه پنالتی تن بدهند، یا دروازه شان باز شود".
دو: کریستیانو رونالدو / رئال مادرید و پرتغال
قضاوت در باره رونالدو در سال 2015 کمی سخت است. از یک سو به نظر می رسید او همان رونالدوی همیشگی است و از سوی دیگر با استانداردهای خودش کمی نزول کرده بود. او فقط در 7 درصد این رای گیری مرد شماره یک معرفی شده بود، در حالی که سال پیش در 74 درصد رای ها نفر اول به شمار می رفت. با این وصف حتی رونالدو کمی نزول کرده هم عنوان بهترین گلزن تاریخ رئال را از آن خود کرد، آن هم وسط دسامبر. 52 گل برای باشگاه و کشورش زد، در فیس بوک بدل شد به محبوب ترین شخصیت و یک فیلم معرکه هم در باره اش روانه پرده ها شد. 30 ساله است و 12 سال را در اوج سپری کرده و طرفدارانش آرزو می کنند دو سه سال پیش رو را هم در قواره های خودش ظاهر شود.
یک: لیونل مسی / بارسلونا و آرژانتین
جادوی لیونل در حالی به قوت خود باقی ماند که مدت طولانی را دور از میادین سپری کرد. با این وصف در سه گانه بارسا نقش سرنوشت سازش را با ارائه بازی هایی فراموش نشدنی بازی کرد. با سرعتش، با توازنش در حرکت، با اعتماد به نفسش و با نواختن ضربه های آخرش. مسی هر بار ظاهر شد چیزی داشت تا رو کند و بیننده را مات کند و مبهوت. بوفون پس از فینال لیگ قهرمانان در باره اش گفت "... مسی موجود ماورا زمینی است که در هیبت یک انسان راهی میدان شده است".
.
Mohsen_14
مدیربازنشسته پاتوق
لوییز انریکه ای که احتمالا نمی شناختید
حمیدرضا صدر
در سال 2015 سه گانه رویایی را در نخستین فصل نشستن روی نیمکت بارسا فتح کرد. تکه هایی از گفتگوی طولانی اش با FourFourTwo سایه روشن های زندگی حرفه ای اش را عیان می سازند.
زندگی فوتبالی تان را با فوتسال آغاز کردید. فوتسال چه نقشی در بالا رفتن مهارت های فردی تان داشت؟
بچه ها این جا در کاتالونیا فوتبال هفت به هفت بازی می کنند. در استریاس بازی های پنج به پنج است. وقتی تعداد بازیکنان کم می شود سایر مهارت های تان را بهبود می بخشید. جایی که فقط قدرت جواب نمی دهد و باید تکنیک تان را بالا ببرید. طی سه چهار فصلی را که با فوتسال سپری کردم کمک فراوانی به من کرد. بازی یازده به یازده به کلی با آن تفاوت داشت. دروازه ها بزرگ شده بودند و مسافت ها، طولانی. فوتسال تکنیک تان را بالا می برد و سپس می توانید روی قدرت کار کنید.
چرا لقب " Lucho " را بر شما گذاشتند؟
لوچو فلورس بازیکن مکزیکی بود که دو سه فصلی برای اسپورتینگ بازی کرد. آن زمان 14 ساله بودم و در خط حمله بازی می کردم و مرا "لوچو" می خواندند. لوچو بازیکن خوبی بود.
چرا از اسپورتینگ خیخون به رئال مادرید پیوستید؟ بازی کنار لادروپ، بوتراگوئنو، رائول و هیرو چه طعمی داشت؟
از نگاه شخصی هرگز تصور نمی کنید باشگاه بزرگی خواستارتان شود. پس از سپری کردن یک سال و نیم در اسپورتینگ خیخون رویای مادرید را در سرم نپرورانده بودم، ولی اسپورتینگ به پول نیاز داشت. همه چیز به سرعت اتفاق افتاد و قرارداد پنج ساله ای امضا کردم. رئال بازیکنان صاحبنامی داشت، ولی بازی کنارشان آسان بود، چرا که بیش از حد خوب و کارآزموده بودند. در ابتدا در خط حمله رئال قرار گرفتم و سپس مرا در خط میانی قرار دادند. جایی که هرگز در آن بازی نکرده بودم. ولی چه کاری از من برمی آمد؟ سخت بود. سپس مرا در دفاع کناری قرارم دادند. وقتی بازیکنی را این چنین جابجا می کنند بدین معنی است در آستانه ترک تیم قرار گرفته ای. مادرید می خواست مرا به سویا بفروشد ولی نظرشان عوض شد و پنج سالی را در برنابئو سپری کردم و به پستم خو گرفتم.
در برنابئو بازیکن مهمی به شمار می رفتید. چرا از رئال راهی بارسلونا شدید؟ آن انتقال سخت نبود؟
خیر نبود. در حقیقت آسان هم بود. قراردادم با رئال پنج ساله بود و پنج سال هم برای شان بازی کردم. من به قراردادم با رئال پایبند ماندم. من قراردادم را زیر پا نگذاشتم، در حالی که از باشگاه های ایتالیایی و بارسا با پیشنهادات خوبی روبرو شده بودم. وقتی راهی نوکمپ شدم با مشکلی روبرو نشدم. با بازیکنان بارسا در تیم ملی آشنا شده بودم. پس از ده دقیقه ورود به نوکمپ احساس کردم مرا مورد خوش آمدگویی قرار داده اند.
پست محبوب تان چه بود؟
مهاجم. مهم نبود کجای خط حمله، فقط قرار گرفتن در خط حمله برایم کافی بود. مهاجم نوک نبودم، چرا که اندام چندان بزرگی نداشتم. من بیشتر بازیکنی بودم که در خط حمله به این سو و آن سو می رفتم. وقتی راهی بارسلونا شدم پست مهاجم دوم را برعهده گرفتم. رونالدو (برزیلی) مهاجم نوک به شمار می رفت و از آن جا که مدافعان او را نشانه می رفتند، من و فیلیپ کوکو فضای کافی برای حمله و گشودن دروازه پیدا می کردیم. بابی رابسون مرا به هجوم و زدن گل فرا می خواند.
رونالدو در آن یک فصل حضورش در بارسا چقدر خوب بود؟
بازی اش را در تلویزیون با پیراهن پی اس وی دیده بودم. سپس راهی بارسلونا شده بود. تماشایی ترین بازیکنی بود که دیده ام. کارهایی می کرد که پیشترها ندیده بودید. حالا به تماشای مسی که شش بازیکن را دریبل می زند خو گرفته ایم، ولی آن زمان چنین صحنه هایی بدیع بودند. رونالدو قوی بود و مثل یک جانور به جلو می تاخت. یکی از آن برزیلی های نمونه به شمار می رفت و در رختکن، سامبا می رقصید. او و جووانی با یک سطل کوچک شروع می کردند به نواختن و رقصیدن. عاشق آن حال و هوا بودم. همیشه پخش موسیقی در رختکن تیم هایی که مربی شان بوده ام را دوست داشته ام. فوتبال یعنی میهمانی و نه زندانی شدن. رونالدینیو هم عاشق موسیقی بود. تنها برزیلی که اهل موسیقی به شمار نمی رفت ریوالدو بود.
بابی رابسون چه نقشی در جا افتادن شما به عنوان یک مهاجم در نخستین فصل حضورتان در بارسلونا داشت؟ بابی چه جور مربی بود؟
دو رابسون وجود داشت. رابسون به عنوان مربی و رابسون به عنوان یک انسان. او آن زمان با مورینیو کار کرد. وقتی رابسون وارد رختکن شد به من و پیتزی نگاهی کرد و رویش را به سوی مورینیو برگرداند و پرسید "اینا کی ان؟" ولی خب پس از آن رابطه ام با رابسون معرکه شد. آدم مهربانی بود. می توانستید به او نزدیک شوید. تجربه فراوانی داشت و می فهمید بازیکنانش چه احساس و تلقی دارند. او همیشه از من استفاده می کرد. هم به عنوان مدافع کناری، هم هافبک و هم مهاجم که البته اهمیتی نمی دادم. آن فصل قهرمانی لیگ را از دست دادیم چرا که اواخر فصل رونالدو و جووانی را به دلیل مصدومیت از دست داده بودیم. ولی خب هم جام حذفی را بردیم و هم سوپر کاپ را. شرایط بارسا در آن دوران سخت بود. کرایف رفته بود و طرفداران از رفتنش ناراضی بودند. یادم می آید بازی را 0-6 بردیم و طرفداران هنوز ما را هو می کردند و سوت می کشیدند. مگر می شود 0-6 برد و باز هم مورد اعتراض قرار گرفت؟
در ال کلاسیکو ها گل های پرشماری زدید. کدام گل به شما لذت بیشتری بخشید؟
بی تردید گلی که در فصل 98-1997 در برنابئو طی پیروزی 2-3 زدم. گل دوم بود که بازی را 1-2 به سود ما کرد. مادرید تیم بزرگی بود و میاتوویچ، شوکر و روبرتو کارلوس را در اختیار داشت. شادی ام پر شور بود و دیوانه وار. بارسا در بازی پیش 0-2 باخته بود و واقعا می خواستیم برنده شویم.
با مربیان بزرگی کار کرده اید. کدامیک بیشتر بر شما تاثیر گذاشته اند؟
از هر مربی چیزهایی می آموزید. حتی از بدهای شان. ولی از لوییز فن خال پیش از سایرین آموختم ولو آن که با او بیشترین برخوردها را هم داشتم. از لئو بین هاکر، سرا فرر، کاماچو و خاویر کلمنته هم خیلی چیزها یاد گرفتم.
اگر بارسلونا 1999 که شما، ریوالدو و فیگو را در اختیار داشت با بارسای کنونی که مسی و نیمار و سوارز را دارد روبرو شود چه تیمی برنده خواهد شد؟
بدون تردید تیم کنونی. این تیم مسی را در اختیار دارد. مشکل این است آن قدر بازی خوب از مسی دیده ایم که بازی اش عادی به نظر می رسد. نمی توانم بفهمم یک بازیکن چگونه به چنین سطحی دست پیدا می کند. تیم کنونی هم بهتر تمرین می کند و هم از نظر تاکتیکی هوشمندتر است و هم از نظر روانشناسانه. هیچ تیمی تاکنون به سطحی که بارسای گواردیولا بدان چنگ زد نرسیده است. شاید فقط میلان آریگو ساچی کمی به آنها نزدیک باشد، ولی حتی آنها هم قابل مقایسه با بارسای پپ نیستند.
برابر بازیکنان بزرگ پرشماری بازی کرده اید. سخت ترین حریفی که با او روبرو شده اید کی بود؟
خیلی ها. برابر رونالدو، زیدان، ریوالدو، فیگو، روماریو و لادروپ بازی کردم. وقتی مسی 16 ساله بود کاپیتانش بودم. او مراحلی که سایر بازیکنان تدریجی طی می کنند را به سرعت پشت سر گذاشت. ولی درک مسی از بازی در دوران حضور گواردیولا در نوکمپ ارتقا بخشیده شد.
مائورو تاسوتی طی دیدار اسپانیا – ایتالیا در جام جهانی 1994 با آرنج کوبید به شما. آیا هرگز از شما عذرخواهی کرد؟
همیشه با پرسشی در باره آن دیدار روبرو می شوم و همه آن را به یاد می آورند. ولی نه برای آن ضربه، بلکه برای حذف شدن برابر ایتالیا. چند روز پیش از آن در استادیوم به تماشای دیدار ایتالیا – نیجریه نشسته بودیم و دیده بودیم نیجریه بهتر از ایتالیا بازی می کند. ایتالیا بازیکنان بزرگی مثل مالدینی و باجو داشت، ولی ایتالیایی ها فرسوده شده بودند و خسته به نظر می رسیدند. وقتی استادیوم را ترک کردیم نیجریه جلو بود، ولی ایتالیا گل تساوی بخش را زد و با ضربه های پنالتی پیروز شد. ما تصور می کردیم ایتالیایی ها از نظر جسمی داغان و تمام شده هستند، ولی خوب اشتباه می کردیم. اما در باره ضربه تاسوتی... پس از آن بود که فیفا قانونی را گذارند که نمی توانید وقتی خون از شما جاری است به بازی ادامه دهید. ولی همه چیز ناعادلانه پیش رفت. به من اجازه ادامه بازی ندادند و به بازیکنی که چنان ضربه ای به من زده بود اجازه ادامه بازی را دادند. تاسوتی عذرخواهی کرد ولی نه پس از پایان بازی. بعدها بارها یکدیگر را ملاقات کردیم و مشکلی با او ندارم.
اسپانیای عصر شما بازیکنان بزرگی داشت ولی نمی توانست در تورنمنت ها نتایج خوبی کسب کند؟ تفاوت اساسی آن اسپانیا و اسپانیای این سال ها چیست؟
خوش اقبال نبودیم. تاسوتی جام جهانی 1994، ضربه های پنالتی یورو 1996، نادیده گرفتن گل مورینتس در جام جهانی 2002 از آن جمله حوادث به شمار می رفتند. ببینید باید شانس هم به شما روی آورد. مثل آن چه بر یونایتد در دیدار بازی منچستر یونایتد – بایرن مونیخ در فینال لیگ قهرمانان 1999 گذشت. بله ما شانس نداشتیم.
.
در سال 2015 سه گانه رویایی را در نخستین فصل نشستن روی نیمکت بارسا فتح کرد. تکه هایی از گفتگوی طولانی اش با FourFourTwo سایه روشن های زندگی حرفه ای اش را عیان می سازند.
زندگی فوتبالی تان را با فوتسال آغاز کردید. فوتسال چه نقشی در بالا رفتن مهارت های فردی تان داشت؟
بچه ها این جا در کاتالونیا فوتبال هفت به هفت بازی می کنند. در استریاس بازی های پنج به پنج است. وقتی تعداد بازیکنان کم می شود سایر مهارت های تان را بهبود می بخشید. جایی که فقط قدرت جواب نمی دهد و باید تکنیک تان را بالا ببرید. طی سه چهار فصلی را که با فوتسال سپری کردم کمک فراوانی به من کرد. بازی یازده به یازده به کلی با آن تفاوت داشت. دروازه ها بزرگ شده بودند و مسافت ها، طولانی. فوتسال تکنیک تان را بالا می برد و سپس می توانید روی قدرت کار کنید.
چرا لقب " Lucho " را بر شما گذاشتند؟
لوچو فلورس بازیکن مکزیکی بود که دو سه فصلی برای اسپورتینگ بازی کرد. آن زمان 14 ساله بودم و در خط حمله بازی می کردم و مرا "لوچو" می خواندند. لوچو بازیکن خوبی بود.
چرا از اسپورتینگ خیخون به رئال مادرید پیوستید؟ بازی کنار لادروپ، بوتراگوئنو، رائول و هیرو چه طعمی داشت؟
از نگاه شخصی هرگز تصور نمی کنید باشگاه بزرگی خواستارتان شود. پس از سپری کردن یک سال و نیم در اسپورتینگ خیخون رویای مادرید را در سرم نپرورانده بودم، ولی اسپورتینگ به پول نیاز داشت. همه چیز به سرعت اتفاق افتاد و قرارداد پنج ساله ای امضا کردم. رئال بازیکنان صاحبنامی داشت، ولی بازی کنارشان آسان بود، چرا که بیش از حد خوب و کارآزموده بودند. در ابتدا در خط حمله رئال قرار گرفتم و سپس مرا در خط میانی قرار دادند. جایی که هرگز در آن بازی نکرده بودم. ولی چه کاری از من برمی آمد؟ سخت بود. سپس مرا در دفاع کناری قرارم دادند. وقتی بازیکنی را این چنین جابجا می کنند بدین معنی است در آستانه ترک تیم قرار گرفته ای. مادرید می خواست مرا به سویا بفروشد ولی نظرشان عوض شد و پنج سالی را در برنابئو سپری کردم و به پستم خو گرفتم.
در برنابئو بازیکن مهمی به شمار می رفتید. چرا از رئال راهی بارسلونا شدید؟ آن انتقال سخت نبود؟
خیر نبود. در حقیقت آسان هم بود. قراردادم با رئال پنج ساله بود و پنج سال هم برای شان بازی کردم. من به قراردادم با رئال پایبند ماندم. من قراردادم را زیر پا نگذاشتم، در حالی که از باشگاه های ایتالیایی و بارسا با پیشنهادات خوبی روبرو شده بودم. وقتی راهی نوکمپ شدم با مشکلی روبرو نشدم. با بازیکنان بارسا در تیم ملی آشنا شده بودم. پس از ده دقیقه ورود به نوکمپ احساس کردم مرا مورد خوش آمدگویی قرار داده اند.
پست محبوب تان چه بود؟
مهاجم. مهم نبود کجای خط حمله، فقط قرار گرفتن در خط حمله برایم کافی بود. مهاجم نوک نبودم، چرا که اندام چندان بزرگی نداشتم. من بیشتر بازیکنی بودم که در خط حمله به این سو و آن سو می رفتم. وقتی راهی بارسلونا شدم پست مهاجم دوم را برعهده گرفتم. رونالدو (برزیلی) مهاجم نوک به شمار می رفت و از آن جا که مدافعان او را نشانه می رفتند، من و فیلیپ کوکو فضای کافی برای حمله و گشودن دروازه پیدا می کردیم. بابی رابسون مرا به هجوم و زدن گل فرا می خواند.
رونالدو در آن یک فصل حضورش در بارسا چقدر خوب بود؟
بازی اش را در تلویزیون با پیراهن پی اس وی دیده بودم. سپس راهی بارسلونا شده بود. تماشایی ترین بازیکنی بود که دیده ام. کارهایی می کرد که پیشترها ندیده بودید. حالا به تماشای مسی که شش بازیکن را دریبل می زند خو گرفته ایم، ولی آن زمان چنین صحنه هایی بدیع بودند. رونالدو قوی بود و مثل یک جانور به جلو می تاخت. یکی از آن برزیلی های نمونه به شمار می رفت و در رختکن، سامبا می رقصید. او و جووانی با یک سطل کوچک شروع می کردند به نواختن و رقصیدن. عاشق آن حال و هوا بودم. همیشه پخش موسیقی در رختکن تیم هایی که مربی شان بوده ام را دوست داشته ام. فوتبال یعنی میهمانی و نه زندانی شدن. رونالدینیو هم عاشق موسیقی بود. تنها برزیلی که اهل موسیقی به شمار نمی رفت ریوالدو بود.
بابی رابسون چه نقشی در جا افتادن شما به عنوان یک مهاجم در نخستین فصل حضورتان در بارسلونا داشت؟ بابی چه جور مربی بود؟
دو رابسون وجود داشت. رابسون به عنوان مربی و رابسون به عنوان یک انسان. او آن زمان با مورینیو کار کرد. وقتی رابسون وارد رختکن شد به من و پیتزی نگاهی کرد و رویش را به سوی مورینیو برگرداند و پرسید "اینا کی ان؟" ولی خب پس از آن رابطه ام با رابسون معرکه شد. آدم مهربانی بود. می توانستید به او نزدیک شوید. تجربه فراوانی داشت و می فهمید بازیکنانش چه احساس و تلقی دارند. او همیشه از من استفاده می کرد. هم به عنوان مدافع کناری، هم هافبک و هم مهاجم که البته اهمیتی نمی دادم. آن فصل قهرمانی لیگ را از دست دادیم چرا که اواخر فصل رونالدو و جووانی را به دلیل مصدومیت از دست داده بودیم. ولی خب هم جام حذفی را بردیم و هم سوپر کاپ را. شرایط بارسا در آن دوران سخت بود. کرایف رفته بود و طرفداران از رفتنش ناراضی بودند. یادم می آید بازی را 0-6 بردیم و طرفداران هنوز ما را هو می کردند و سوت می کشیدند. مگر می شود 0-6 برد و باز هم مورد اعتراض قرار گرفت؟
در ال کلاسیکو ها گل های پرشماری زدید. کدام گل به شما لذت بیشتری بخشید؟
بی تردید گلی که در فصل 98-1997 در برنابئو طی پیروزی 2-3 زدم. گل دوم بود که بازی را 1-2 به سود ما کرد. مادرید تیم بزرگی بود و میاتوویچ، شوکر و روبرتو کارلوس را در اختیار داشت. شادی ام پر شور بود و دیوانه وار. بارسا در بازی پیش 0-2 باخته بود و واقعا می خواستیم برنده شویم.
با مربیان بزرگی کار کرده اید. کدامیک بیشتر بر شما تاثیر گذاشته اند؟
از هر مربی چیزهایی می آموزید. حتی از بدهای شان. ولی از لوییز فن خال پیش از سایرین آموختم ولو آن که با او بیشترین برخوردها را هم داشتم. از لئو بین هاکر، سرا فرر، کاماچو و خاویر کلمنته هم خیلی چیزها یاد گرفتم.
اگر بارسلونا 1999 که شما، ریوالدو و فیگو را در اختیار داشت با بارسای کنونی که مسی و نیمار و سوارز را دارد روبرو شود چه تیمی برنده خواهد شد؟
بدون تردید تیم کنونی. این تیم مسی را در اختیار دارد. مشکل این است آن قدر بازی خوب از مسی دیده ایم که بازی اش عادی به نظر می رسد. نمی توانم بفهمم یک بازیکن چگونه به چنین سطحی دست پیدا می کند. تیم کنونی هم بهتر تمرین می کند و هم از نظر تاکتیکی هوشمندتر است و هم از نظر روانشناسانه. هیچ تیمی تاکنون به سطحی که بارسای گواردیولا بدان چنگ زد نرسیده است. شاید فقط میلان آریگو ساچی کمی به آنها نزدیک باشد، ولی حتی آنها هم قابل مقایسه با بارسای پپ نیستند.
برابر بازیکنان بزرگ پرشماری بازی کرده اید. سخت ترین حریفی که با او روبرو شده اید کی بود؟
خیلی ها. برابر رونالدو، زیدان، ریوالدو، فیگو، روماریو و لادروپ بازی کردم. وقتی مسی 16 ساله بود کاپیتانش بودم. او مراحلی که سایر بازیکنان تدریجی طی می کنند را به سرعت پشت سر گذاشت. ولی درک مسی از بازی در دوران حضور گواردیولا در نوکمپ ارتقا بخشیده شد.
مائورو تاسوتی طی دیدار اسپانیا – ایتالیا در جام جهانی 1994 با آرنج کوبید به شما. آیا هرگز از شما عذرخواهی کرد؟
همیشه با پرسشی در باره آن دیدار روبرو می شوم و همه آن را به یاد می آورند. ولی نه برای آن ضربه، بلکه برای حذف شدن برابر ایتالیا. چند روز پیش از آن در استادیوم به تماشای دیدار ایتالیا – نیجریه نشسته بودیم و دیده بودیم نیجریه بهتر از ایتالیا بازی می کند. ایتالیا بازیکنان بزرگی مثل مالدینی و باجو داشت، ولی ایتالیایی ها فرسوده شده بودند و خسته به نظر می رسیدند. وقتی استادیوم را ترک کردیم نیجریه جلو بود، ولی ایتالیا گل تساوی بخش را زد و با ضربه های پنالتی پیروز شد. ما تصور می کردیم ایتالیایی ها از نظر جسمی داغان و تمام شده هستند، ولی خوب اشتباه می کردیم. اما در باره ضربه تاسوتی... پس از آن بود که فیفا قانونی را گذارند که نمی توانید وقتی خون از شما جاری است به بازی ادامه دهید. ولی همه چیز ناعادلانه پیش رفت. به من اجازه ادامه بازی ندادند و به بازیکنی که چنان ضربه ای به من زده بود اجازه ادامه بازی را دادند. تاسوتی عذرخواهی کرد ولی نه پس از پایان بازی. بعدها بارها یکدیگر را ملاقات کردیم و مشکلی با او ندارم.
اسپانیای عصر شما بازیکنان بزرگی داشت ولی نمی توانست در تورنمنت ها نتایج خوبی کسب کند؟ تفاوت اساسی آن اسپانیا و اسپانیای این سال ها چیست؟
خوش اقبال نبودیم. تاسوتی جام جهانی 1994، ضربه های پنالتی یورو 1996، نادیده گرفتن گل مورینتس در جام جهانی 2002 از آن جمله حوادث به شمار می رفتند. ببینید باید شانس هم به شما روی آورد. مثل آن چه بر یونایتد در دیدار بازی منچستر یونایتد – بایرن مونیخ در فینال لیگ قهرمانان 1999 گذشت. بله ما شانس نداشتیم.
.
جیانی اینفانتینو رئیس فیفا شد
جیانی اینفانتینو با کسب 115 رای در دور دوم انتخابات فیفا، به عنوان جانشین سپ بلاتر انتخاب شد.
پایان دور اول رای گیری، جانی اینفانتینو، دبیر کل یوفا با 88 رای موفق به پیشی گرفتن از رقبای خود شد با این حال چون حد نصاب لازم به دست نیامد، انتخابات با هر 4 کاندیدای موجود، به دور دوم کشیده شد.
برای پیروزی در دور اول، نفر برنده باید 138 رای از 207 را به دست می آورد. این برای اولین بار از سال 1974 است که انتخابات ریاست فیفا به دور دوم کشیده می شود. در دور دوم، فرد برنده با حداقل 104 رای مشخص می شد که در نهایت اینفانتینو با 115 رای، بالاتر از شیخ سلمان که 88 رای به دست آورد، به عنوان رئیس فیفا انتخاب شد. در این دور پرنس علی، 4 رای به دست آورد و ژروم شامپاین هم بدون رای ماند.
جیانی اینفانتینو با کسب 115 رای در دور دوم انتخابات فیفا، به عنوان جانشین سپ بلاتر انتخاب شد.
پایان دور اول رای گیری، جانی اینفانتینو، دبیر کل یوفا با 88 رای موفق به پیشی گرفتن از رقبای خود شد با این حال چون حد نصاب لازم به دست نیامد، انتخابات با هر 4 کاندیدای موجود، به دور دوم کشیده شد.
برای پیروزی در دور اول، نفر برنده باید 138 رای از 207 را به دست می آورد. این برای اولین بار از سال 1974 است که انتخابات ریاست فیفا به دور دوم کشیده می شود. در دور دوم، فرد برنده با حداقل 104 رای مشخص می شد که در نهایت اینفانتینو با 115 رای، بالاتر از شیخ سلمان که 88 رای به دست آورد، به عنوان رئیس فیفا انتخاب شد. در این دور پرنس علی، 4 رای به دست آورد و ژروم شامپاین هم بدون رای ماند.
