محمد رضا احمدی
طرفداری - فصل 13-2012 فوتبال اروپا با اخبار و حاشیه های ریز و درشت و نتایج بعضاً شگفت انگیز به پایان رسید، در این دو یادداشت سعی در بررسی ده رویداد مهم فصلی که گذشت داریم.
فوتبال اروپا به سان سالیان گذشته با شور و هیجان خاص خود برگزار شد و در سالی که تورنومنت بین المللی بزرگی در آن نبود و تیم های ملی درگیر بازی های مقدماتی جام جهانی بودند با قهرمانی بایرن مونیخ در لیگ قهرمانان اروپا و در فینالی تمام آلمانی به پایان رسید تا باز هم رئال مادرید برای کسب دهمین قهرمانی خود در اروپا صبر کند. در این یادداشت که در دو بخش به شما خوانندگان عزیز طرفداری تقدیم می شود به مرور ده رویداد مهم و تاثیر گذار فوتبال اروپا در فصلی که گذشت خواهیم پرداخت.
10. مصدومیت خاویر زانتی؛ جان سخت باز خواهد گشت
خاویر زانتی، کاپیتان افسانه ای اینتر میلان در هفته سی و چهارم سری آ و در دیدار برابر پالرمو در جدال با سالواتوره آرونیکا دچار کشیدگی تاندون آشیل شد و با درد شدید مجبور به ترک زمین رنزو باربرا شد. اسکن ها و بررسی های بیشتر بر روی پای مصدوم کاپیتان با اخلاق و محبوب نراتزوری نشان داد که مصدومیت او بسیار شدید است و او را شش تا هشت ماه دور از میادین فوتبال نگه می دارد.
گمانه زنی ها در مورد آینده ورزشی این آرژانتینی 39 ساله آغاز شد و بسیاری این مصدومیت را پایانی تلخ برای دوران پر شکوه این بازیکن دانستند، اما زانتی در اولین مصاحبه اش پس از این مصدومیت و در حالی که بیمارستان سن متئو در پاویا را ترک می کرد گفت:" پس از طی مایل ها و کیلومتر ها احتیاج به تعویض لاستیک ها داشتم!" او با روحیه جنگندگی خاص خودش با این مصدومیت برخورد کرد و اعلام کرده که باز هم به میادین فوتبال باز خواهد گشت.
زانتی 1101 بار در سری آ به میدان رفته است و از سال 95 پیراهن آبی و مشکی اینتر را به تن دارد و نماد این باشگاه به حساب می آید و افتخارات زیادی از جمله قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا را به همراه این تیم به دست آورده است و اگر یک نفر در دنیا وجود داشته باشد که بتواند در 39 سالگی بر مصدومیتی به این شدت غلبه کند، بی شک آن فرد خاویر زانتی، مرد دوست داشتنی اینتر میلان است.
9. نیمکت نشینی ایکر کاسیاس؛ تبعید ایکر مقدس به دست آقای خاص
ژوزه مورینیو، سرمربی پر افتخار و مغرور پرتغالی سه سال پر فراز و نشیب و پر حاشه را در پایتخت اسپانیا گذارند، اما چیزی که بیش از همه باعث تضعیف احتمال ادامه حضور او در مادرید شد رختکن نا آرام و پر تنش این تیم بود که آن هم حاصل جدل مورینیو با بازیکنان محبوب و اسطوره ای باشگاه بود. در ماه دسامبر و در اواخر نیم فصل اول مشکلات مورینیو و کاسیاس آغاز شد، مورینیو معتقد بود که کاسیاس از دوران اوج دور شده و قابلیت های فردی او را زیر سوال برد.
اما بسیاری ریشه این اختلافات را به مصاحبه های کاسیاس پس از ال کلاسیکوی پر برخورد و پر حاشیه سوپر جام اسپانیا نسبت دادند که پس از آن کاسیاس به حمایت از هم وطنان خود در تیم بارسلونا پرداخت و با آن ها عکس یادگاری گرفت. مورینیو آدان پر اشتباه را به کاسیاس ترجیح می داد تا اینکه با مصدومیت مچ دست کاسیاس در دیدار برابر والنسیا کار مورینیو برای نیمکت نشین کردن کاپیتان خود آسان شد و در نیم فصل با به خدمت گیری دیگو لوپز او را در ترکیب اصلی تیمش قرار داد.
در نیم فصل دوم هم لوپز عملکردی ورای تصور داشت و به خصوص در سه ال کلاسیکوی پی در پی خوش درخشید تا آقای خاص برای نیمکت نشین کردن دروازه بان تیم ملی اسپانیا خود را محق تر از قبل ببیند. این جنجال ها تا پایان فصل ادامه داشت و مورینیو همیشه به این نکته اذعان می کرد که نیمکت نشینی کاسیاس به خاطر مسائل فنی است و کاسیاس هم هرگز بر علیه سرمربی پرتغالی خود مصاحبه نکرد، اما با پایان یافتن فصل و مسجل شدن جدایی مورینیو از رئال، کاسیاس مصاحبه کرد و گفت که تصمیمات مورینیو باعث شده بود که او بار ها و بار ها شب ها با چشمانی اشک آلود به خواب برود.
8. درگیری فیزیکی روبرتو مانچینی و ماریو بالوتلی؛ رینگ خونین، راند اول
در نخستین روز ها از سال جدید میلادی خبری روی خروجی خبرگزاری ها قرار گرفت که چندان خوشایند نبود، اما نه از پسر بد آتزوری بعید بود و نه از مربی آتشین مزاج هم وطنش! خبر از درگیری فیزیکی روبرتو مانچینی، سرمربی منچستر سیتی با ماریو بالوتلی، مهاجم جوان و پر حاشیه خود حکایت می کرد و عکس هایی که به سرعت در خبرگزاری ها و شبکه های مجازی منتشر می شد آن را تایید می کرد.
بنا بر گزارش های منتشر شده در آخرین دقایق تمرین بازیکنان سیتی، بالوتلی ضربه سنگینی به اسکات سینکلر می زند که همین امر سبب می شود تا مانچینی از بالوتلی بخواهد زمین را ترک کند، اما این بازیکن از دستور مربی خود سر باز می زند و همین واکنش کاسه صبر مانچو را لبریز می کند او به سمت سوپر ماریو حمله ور می شود تا شخصا او را از زمین بیرون کند! این درگیری یکی از اصلی ترین دلایل واگذاری بالوتلی به میلان در نیم فصل بود.
بالوتلی، مهاجم 22 ساله تیم ملی فوتبال ایتالیا به انجام کارهای عجیب و غریب و رفتار های نا به هنجار شهره است و نخستین بار نبود که با اعضای تیم باشگاهی خود درگیری پیدا می کرد، و احتمالا آخرین بار هم نخواهد بود!
7.قطع همکاری مورینیو و رئال مادرید؛ جدایی مو از پرز
سی و یکم ماه می سال 2010 پس از شایعات و کش و قوس های فراوان بالاخره ژوزه مورینیو به صورت رسمی به عنوان سرمربی رئال مادرید معرفی شد و با قراردادی 5 ساله هدایت بهترین تیم قرن بیستم را بر عهده گرفت. رئال مادرید هشت سال بود که قهرمان لیگ قهرمانان نشده بود و نام های بزرگی هم چون فابیو کاپلو، برند شوستر، خوانده راموس و مانوئل پیگرینی هم نتوانسته بودند روی نیمکت داغ مربیگری رئال مادرید دوام بیاورند، اما مورینیو دو بار (به همرا پورتو و اینتر) فاتح لیگ قهرمانان شده بود با قهرمانی هایی که با پورتو چلسی و اینتر به دست آورده بود آوازه ای پر طمطراق برای خود کسب کرده بود.
مورینیو در ابتدای حضور خود در مادرید به دلیل درگیری ها و جنگ های روانی و پیروزی هایی که برابر بارسلونا و پپ گواردیولا کسب کرده بود بسیار محبوب بود، او در اولین مصاحبه هایش حرف های جالبی بر زبان آورد:" نمی دانم که من برای مربیگری در رئال زاده شده ام یا نه، ولی من قطعاً برای مربیگری زاده شده ام. شما هر چقدر هم که مربی بزرگی باشید، اگر رئال مادرید را مربیگری نکنید گویی هیچ کاری انجام نداده اید. من ژوزه مورینیو هستم و تغییر نمی کنم و با تمام قابلیت ها و کاستی هایم به این جا آمده ام."
آقای خاص که بعد در مادرید به دلیل قهرمانی در چهار لیگ مختلف لقب خود را به آقای یگانه تغییر داد در نخستین رویارویی خود با کاتالان ها با نتیجه شگفت انگیز پنج بر صفر مغلوب بارسلونا و گواردیولا شد تا شروعی باشد و بر حاشیه ها و فراز و نشیب های بی پایان سه ساله حضور او در مادرید؛ از کسب عنوان قهرمانی لا لیگا با یکصد امتیاز با بیش از صد گل زده و اختلاف چشمگیر با بارسلونا، تا فرو کردن انگست خود در چشم تیتو ویلانووا دستیار وقت گواردیولا، از پیروزی های پی در پی در ال کلاسیکو تا نیمکت نشین کردن کاپیتان تیم ملی اسپانیا و در نهایت توافقش بر سر جدایی از رئال مادرید با فلورنتینو پرز و ملقب کردن خود به آقای خوشحال به خاطر بازگشتش به استمفورد بریج، جایی که به قول خودش او را دوست دارند.
6. دو قهرمانی چلسی در کمتر از یک سال؛ کامیابی موقت
چلسی تا کنون دو بار به فینال لیگ قهرمانان راه پیدا کرده است که هر دو بار آن با هدایت سرمربی های موقت بوده است! اولی در سال 2008 و با هدایت آورم گرنت و دومی در سال 2012 با هدایت روبرتو دی متئوی ایتالیایی بود که دومی با قهرمانی شگفت انگیز آن ها در ضربات پنالتی و در مونیخ برابر بایرن مونیخ رقم خورد.
پس از آن قهرمانی رومن آبراموویچ، مالک متمول و روس باشگاه چلسی چاره ای نداشت جز ابقا و تمدید قرارداد سرمربی موقت خود، اما نتایج ضعیف چلسی در ابتدای فصل و حذف آن ها از دور گروهی لیگ قهرمانان اروپای فصل گذشته (که آن ها را به نخستین مدافع عنوان قهرمانی تبدیل کرد که نتوانستند از گروه خود صعود کنند) باعث شد تا مرد روس در اخراج دی متئو تردید نکند و هدایت تیم را باز هم به صورت موقت در اختیار رافائل بنیتز اسپانیایی قرار دهد، مردی که به دلیل مجادله هایش با مورینیو در زمانی که هدایت لیوورپول را بر عهده داشت چهره محبوبی در لندن نبود و هرگز نتوانست خود را در دل هواداران آبی های لندن جا کند.
پس از حذف از لیگ قهرمانان اروپا، چلسی راهی لیگ اروپا شد و با پشت سر گذاشتن تیم های روبین کازان روسیه و بازل سوئیس در فینال به مصاف بنفیکای پرتغال رفت و با گلزنی برانیسلاو ایوانوویچ در دقیقه 89 بازی قهرمان لیگ اروپا شد تا نخستین تیمی باشد که در کمتر از 12 ماه دو قهرمانی اروپایی کسب کرده است.
5. انتقال ماریو گوتزه از دورتموند به بایرن؛ شکار شاه ماهی
در اولین ساعات بیست و چهارم آپریل 2013 و در حالی که بوروسیا دورتموند آماده بازی ای حساس در چارچوب دور رفت مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا برابر رئال مادرید می شد، خبری روی خروجی خبرگزاری های آلمان قرار گرفت که بیشتر به دروغی بزرگ یا شایعه ای باور نکردنی می مانست، خبر حاکی از توافق و انتقال ماریو گوتزه، سوپر استار محبوب دورتموند با رقیب دیرینه، یعنی بایرن مونیخ داشت.
بحث ها و گمانه زنی های بسیاری در این خصوص آغاز شد و همه خود را آماده شنیدن تکذیب این خبر از سوی هر دو باشگاه می کردند که ابتدا وب سایت دورتموند و سپس وب سایت بایرن مونیخ این انتقال را تایید کردند. همه در شوک فرو رفته بودند و دورتموند در آستانه بازی ای بزرگ، ضربه ای مهلک خورده بود.
این انتقال به سان کبریتی به انبار باروت عمل کرد. موجی از خشم و نفرت دامن گیر گوتزه و حتی خانواده او شد و کینه هواداران دورتموند نسبت به بایرن بیش از پیش به چشم می آمد. اما در آستانه بازی برابر رئال مادرید یورگن کلوپ از هواداران خواست تا خشم خود را کنترل کنند و اعلام کرد که اگر کسی برای هو کردن ماریو می خواهد به استادیوم بیاید، اگر نیایید بهتر است.
این تبادل آتش میان دو باشگا با درگیری کلوپ با ماتیاس سامر، بازیکن و مربی افسانه ای سابق دورتموند و مدیر ورزشی فعلی مونیخی ها، در بازی برگشت بوندس لیگا در پی اخراج رافینیا به اوج رسید و هم چنان با شایعاتی که پیرامون انتقال متس هوملز به بایرن و بازگشتش به این تیم شنیده می شود و علاقه قلبی روبرت لواندوفسکی برای حضور در این تیم ادامه دارد.
4. انتصاب پپ گواردیولا به عنوان سرمربی آینده بایرن؛ ریسک دو جانبه
اما شوک دادن بایرن مونیخ به خبر گزاری ها و بازار نقل و انتقالات کمی پیش از انتقال گوتزه و در اوایل سال 2013 کلید خورد. بمب خبری ای که روز شانزدهم ژانویه با اعلام توافق باریرن مونیخ با مربی سابق و موفق بارسلونا برای امضای قرارداری سه ساله با این تیم منفجر شد.
پپ گواردیولا چند روز پیش از این خبر در حاشیه حضور در مراسم صدمین سالگرد تاسیس فدراسون فوتبال انگلستان از علاقه خود به حضور در این لیگ خبر داداه بود و بسیاری او را جانشین سر الکس فرگوسن می دانستند.
علاوه بر آن بایرن مونیخ نیم فصلی استثنایی تنها با دو شکست و آمار های در خور توجه را پشت سر گذاشته بود و این خبر باز تاب های گوناگونی در این تیم داشت؛ یوپ هینکس ابتدا به شدت به این خبر واکنش نشان داد و از تصمیم سران بایرن در اعلام این خبر پیش از اتمام فصل خشمگین شد.
هینکس که در ابتدای فصل اعلام کرده بود در پایان فصل و اتمام قراردادش با بایرن از دنیای فوتبال خداحافظی خواهد کرد صحبت های خود را تکذیب کرد و این کار را نوعی بی احتریمی خواند. اما به مرور زمان این خبر برای بایرنی ها که فصل قبل را با سه نایب قهرمانی و کامی تلخ به پایان برده بودند تبدیل به یک پارادم شیفت و انگیزه ای مضاعف شد تا با مربی کار کشته خود در انتهای فصل وداعی شیرین داشته باشند. نیم فصل دوم درخشان تر از نیم فصل اول پیش رفت و بایرن در انتها با سبک بازی ای تهاجمی و دفاعی مستحکم و ارائه فوتبالی پخته و منسجم موفق به فتح سه گانه قهرمانی شد.
در پایان کار، هینکس بازنشستگی را تایید کرد تا میراثی گران بها و در عین حال خطرناک برای مربی جوان کاتالانی بر جای گذاشته باشد.
میراثی که باعث شد بسیاری این سوال را مطرح کنند که با این انتخاب آیا گواردیولا (با در اختیار گرفتن تیمی پر مهره و پخته) سود بیشتری می برد یا بایرن با انتخاب مربی ای پر افتخار؟ یا بایرن با انتخاب شخصی که کارنامه مربیگری طولانی ای ندارد تجربه ای مشابه انتخاب کلینزمن را از سر می گذراند یا پپ با پیوستن به تیمی که از نظر بسیاری نمی تواند بهتر از چیزی که هست شود می خواهد خود و عیار خود را بسنجد؟ پاسخ به این پرسش ها تنها و تنها با مرور زمان مشخص خواهد شد.
3. شکوفایی تیم های آلمانی در اروپا و قدرت نمایی بایرن برابر بارسلونا؛ بر هم خوردن توازن
نوشتن درباره آلمان ها و فوتبال و موفقیت های آنان به مذاق بسیاری از فوتبال دوستان و به خصوص رقبای آنان خوش نمی آید! اما پیشرفت و به عبارت درست تر جهش چشمگیر فوتبال آلمان و بوندس لیگا را نمی توان نادیده گرفت و نستود. بایرن مونیخ، بوروسیا دورتموند و شالکه سه تیم آلمانی حاضر در لیگ قهرمانان اروپا بودند (بوروسیا مونشن گلادباخ موفق به صعود از مرحله پلی آف نشد).
شالکه در حضور آرسنال سر گروه شد و بدون شکست صعود کرد و در دور بعد و با اولین و تنها شکست خود برابر گالاتاسارای و به دلیل کم تجربه بودن تیم خود از صعود به دور بعد باز ماند. بایرن از گروه خود با تنها شکست غافلگیر کننده ای که برابر باته بوریسف داشت با اقتدار صعود کرد و در مسیر رسیدن به فینال آرسنال را با کمی تزلزل اما با صلابت از پیش رو برداشت و در از پیش رو برداشتن قهرمان ایتالیا و اسپانیا کوچک ترین رحمی از خود نشان نداد، یونتووس را دو بار دو بر صفر و بارسلونا را که بهترین تیم چند سال اخیر اروپا بود در مجموع هفت بر صفر در هم کوبید تا به فینال ومبلی برسد.
بوروسیا دورتموند هم که فصل پیش بسیار پایین تر از حد انتظار ظاهر شده بود گروه مرگ لیگ قهرمانان را با طوفان خورد درنوردید و با وجود منچستر سیتی و رئال مادرید بدون شکست و به عنوان سر گروه از این گروه صعود کرد و با پشت سر گذاشتن شاختار دونتسک و پیروزی ای تراژیک برابر مالاگا دوباره به ژوزه مورینیو رسیدند و در شبی خاطره انگیز، چهار گل روبرت لواندوفسکی آواری شد بر سر شاگردان آقای خاص تا به طور طعنه آمیزی شاهد فینالی تمام آلمانی در ومبلی لندن باشیم.
بسیاری از کارشناسان از جا به جایی قدرت در اروپا و پیشی گرفتن فوتبال آلمان از اسپانیا سخن گفتند و برخی هم این نتایج را تنها جرقه ای گذرا خواندند، اما قطع بر یقین این قدرت نمایی در این تابستان با خرید های بزرگ و سبقت گرفتن از رقبای انگلیسی و اسپانیایی در بازار نقل و انتقالات ادامه دارد و نوید رقابتی دیدنی و تنگاتنگ را هم در عرصه بوندس لیگا و هم در رقابت های اروپایی به فوتبال دوستان می دهد.
2. تیم منتخب سال به انتخاب فیفا؛ کج سلیقگی پر انتقاد
هشتم ژانویه 2013 مراسم فیفا گالا و معرفی تیم منتخب سال 2012 اروپا. مراسمی که عواقب و انتقاد های دامنه داری را روانه این نهاد بین المللی کرد. تیمی متشکل از ده بازیکن رئال مادرید و بارسلونا و یک مهاجم از اتلتیکو مادرید، در حالی که این دو تیم نتوانسته بودند به فینال لیگ قهرنانان راه یابند و از طرفی حتی یک بازیکن از دو تیم فینالیست چلسی و بایرن مونیخ در این ترکیب حضور نداشتند. اما سال 2013 طوری پیش رفت که انتخاب های فیفا یکی پس از دیگری زیر سوال می رفتند.
ایکر کاسیاس هر روز پر انتقاد تر از روز قبل بود تا جایی که ژوزه مورینیو او را به نیمکت سانتیاگو برنابئو دوخت و دیگو لوپز را به او ترجیح داد. دنی آلوز از روز های اوج خود فاصله گرفته بود و پر اشتباه ظاهر می شد و در دیدار رفت برابر پاریس سن ژرمن نمایشی سراسر انتقاد داشت. مارسلو پس از طی دوران مصدومیت هم نتوانست به ترکیب اصلی رئال بازگردد، راموس و پیکه در نیمه نهایی برابر دورتموند و بایرن شب های کابوس واری را سپری کردند و در مجموع یازده گل از نماینده های آلمان در چهار بازی دریافت کردند.
ژاوی، اینیستا، مسی و کریس رونالدو هم با وجود بازی های خوب توفیق چندانی نیافتند تا انتخاب های فیفا در کمتر از شش ماه با علامت سوال بزرگی روبرو شود. ترکیبی که می توانست با کمی کارشناسی بازیکنانی نظیر متس هوملز، مارکو رویس، خوان ماتا، دیدیه دروگبا، اشلی کول، فیلیپ لام، آندره آ پیرلو و یا برخی دیگر از بازیکنانی که بهتر از آن ها ظاهر شده بودند را در خود بگانجاند تا اعتبار بزرگترین نهاد فوتبالی دنیا زیر سوال نرود!
1. خداحافظی ها و بازنشستگی ها؛ به این زودی نگو بدرود...
فصل 13-2012 فصل غریبی بود، فصلی که با خداحافظی ها و بازنشستگی چهره های بزرگی همراه بود که برای هواداران و دوست دارانشان بسیار دردناک و غم بار می نمود. جدا از بی مهری هایی که در آن روز ها مسئولان برخی تیم ها با نماد ها و بازیکنان خود می کردند، رفتاری که با الساندرو نستا شد و او را به ینگه دنیا فراری داد، پیرلو را در عین شگفتی به در خروج میلان راهنمایی می کند تا رقیب دیرینه بیشرین منفعت را ببرد، یوونتوس با نماد خود و یکی از بزرگترین و محبوب ترین بازیکنان تاریخ خود غریبه شد و الکس دل پیروی محبوب را به سرزمین کانگورو ها فرستاد تا در غربت سرنوشت خود را جست و جو کند.
اولین خبر خداحافظی در نخستین روز های فصل پیش منتشر شد؛ میشائیل بالاک، کاپیتان دوست داشتنی و بزرگ تیم ملی فوتبال آلمان از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. میشائیل بالاکی که برای هواداران فوتبال آلمان بسیار محبوب تر از یک بازیکن بود، او در دوره ای که فوتبال آلمان از نظر برخورداری از بازیکنان بین المللی در فقر به سر می برد به تنهایی پرچمدار این کشور بود یک دهه به تنهایی جور فوتبال بی ستاره و در حال پوست اندازی آلمان را به دوش کشید، او چنان اقتداری درون زمین داشت که هوادران چلسی به او لقب «کاپیتان نامرئی» داده بودند و در آلمان هم او را «ال کاپیتانو» می شناختند.
بالاک با وجود افتخارات زیاد همواره با ناکامی هایش شناخته می شود، سیزده عنوان نایب قهرمانی در طول دوران ورزشی اش نام او را به عنوان بد شانس ترین فوتبالسیت در تاریخ فوتبال جاودان خواهد کرد.
در آخرین روزهای فصل هم یکی از بازیکنان بزرگ و نماد های فوتبال اروپا و بریتانیا کفش های خود را آویخت؛ دیوید بکام که قطعا یکی از محبوب ترین بازیکنان دو دهه اخیر فوتبال بود پس از سال های پر افتخار خود با مستطیل سبز وداع کرد.
بکام که یکی از بازیکنان نسل طلایی الکس فرگوسن بود در طول دوران پر بار ورزشی خود پیراهن تیم های بزرگی مثل منچستر یونایتد، رئال مادرید و میلان را بر تن کرد. بکام که در چند سال آخر بازیگری خود به لوس آنجلس گالاکسی آمریکا پیوست و پس از آن و در آخرین حضور خود در فوتبال اروپا به فرانسه و پاریس سن ژرمن بازگشت و با قهرمانی در لیگ فرانسه و با کسب افتخاراتی نظیر قهرمانی در لیگ قهرمانان و انواع و اقسام و عناوین فردی و تیمی دیگر دوران پر شکوه ورزشی خود را خاتمه داد.
در اواسط نیم فصل او یوپ هینکس، سرمربی بزرگ بایرن مونیخ در مصاحبه ای تصمیم خود مبنی بر بازنشستگی در انتهای فصل را اعلام کرد. خبری که بعد ها با انتشار خبر توافق بایرن با پپ گواردیولا بار ها تا پای تجدید نظر درباره آن هم پیش رفت ولی در نهایت و در انتهای فصل و در کنفرانس خبری پس از بازی هفته آخر بوندس لیگا برابر مونشن گلادباخ (تیمی که هینکس بازیگری و مربیگری را از آن جا آغاز کرده بود) با چشمانی اشک آلود که حاضران در سالن را هم تحت تاثیر قرار داده بود بازنشستگی خود را اعلام کرد تا خبرنگاران و حاضران تا دقایقی طولانی ایستاده برای این مربی یزرگ دست بزنند.
هینکس فصلی فرا تر از رویا برای باواریایی ها رقم زد، سه گانه ای تاریخی با جا به جا کردن تقریبا هر رکوردی که وجود داشت. هینکس فقط سه بار در لیگ قهرمانان اروپا مربیگری کرده است که حاصل آن آمار خیره کننده دو قهرمانی و یک نایب قهرمانی است. پیرمرد همیشه سرخ روی دوست داشتنی آلمانی با دنیای فوتبال و کوهی از افتخارات خداحافظی کرد تا همتای اسپانیایی او عصری جدید را با میراثی گران بها آغاز کند.
هشتم می 2013 خبری شوکه کننده دنیای فوتبال را در بهت و حیرتی وصف ناپذیر فرو برد.
سر الکس فرگوسن؛ مربی بزرگ و افسانه ای شیاطین سرخ در پایان فصل بازنشسته می شود. تیتر روزنامه ها و خبر گزاری ها، موتور های جستجو و استاتوس اکثر فوتبال دوستان در دنیا مجازی و شبکه های اجتماعی همین سه کلمه بود:
سر الکس فرگوسن.
مربی ای بزرگ که بیست و شش سال در تئاتر رویاها سلطنت کرد و دستاوردی فرا تر از حد تصور هواداران منچستر یونایتد برای آن ها به ارمغان آورد، دو قهرمانی و دو نایب قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، نوزده قهرمانی در لیگ برتر انگلستان و از همه مهم تر پشت سر گذاشتن لیورپول، دشمن دیرینه منچستر نشین ها.
نام سر الکس فرگوسن ریشه در خاطرات میلیون ها فوتبال دوست تنیده است و نه فقط هواداران منچستر یونایتد، بلکه هر فوتبال دوستی در دنیا نام او را شنیده است و بخشی از خاطرات خود را با نام او می شناسد. به قول اوتمار هیتسفیلد، کسی یادش نمی آید پیش از فرگوسن چه کسی سرمربی منچستر بوده است.
تاریخ منچستر یونایتد را می توان به دو دوره پیش از فرگوسن و پس از «سر» الکس فرگوسن تقسیم کرد و طبعا این خداحافظی و دیدن نیمکت شیاطین سرخ در اولترافورد بدون حضور پیرمرد تا مدت ها برای هر فوتبال دوستی صحنه ای نا مأنوس و عجیب خواهد بود.
