نخستين ساختارهاي عالم
مشاهدات جديد تلسكوپ فضايي اسپيتزر نشان داده است پرتوهاي فروسرخ بسيار ضعيفي كه اين تلسكوپ پيشاز اين آشكار كرده بود،
از نخستين ساختارهاي تشكيلشده در عالم ساطع شدهاند. تحليل آخرين دادههاي ارسالي اسپيتزر مشخص كرد اين پرتوهاي تكهتكه در پهناي آسمان پخش شده است و از خوشههاي اجرام درخشان و بسيار عظيمي منتشر شدهاست كه بيش از 13 ميليارد سالنوري با ما فاصله دارند.
دكتر الكساندر كاشلينسكي، كيهانشناس مركز پروازهاي فضايي گدارد ناسا در اين مورد ميگويد: توان تلسكوپهاي ما بهقدري افزايش يافته است كه ما
ميتوانيم به مرز جهان قابل رويت نزديك شويم و
تصويري واضح از اولين مجموعه ساختارهاي تشكيلشده در عالم تهيه كنيم. اجرامي كه در جديدترين تصاوير اسپيتزر يافتهايم، بسيار بسيار درخشانند و با اجرامي كه در روزگار فعلي عالم وجود دارند، كاملا متفاوتند.
دانشمندان معتقدند كه فضا، زمان و ماده در سيزده ميليارد و هفتصد ميليون سال پيش طي انفجاري بسيار مهيب كه به مهبانگ مشهور شده است، آغاز شد. كشف تابش زمينه كيهاني در نيمه قرن بيستم و نيمقرن رصدهاي متعدد اين تابش، بخصوص تلاشهاي دكتر جان مثر، برنده جايزه نوبل فيزيك در سال 2006 و يكي از همكاران كاشلينسكي، اين موضوع را كاملا تاييد كرده است.
مدل مهبانگ نشان ميدهد كه جهان تا چندصد ميليون سال پساز انفجار بزرگ تاريك بود و هنوز ستارگان اوليه شكل نگرفته بودند. از اين بازه زماني به عصر تاريكي جهان ياد ميشود.
كاشلينسكي و همكارانش با استفاده از رصدخانه فروسرخ اسپيتزر به
بررسي تابش زمينه كيهاني پرداختند. اين تابش كه در تمام آسمان پراكنده است،
مربوط به پايان عصر تاريكي عالم و ظهور نخستين ساختارها در جهان است. بخشي از اين پرتوها مربوط به فعاليتهاي ستارگان يا سياهچالههاي بسيار دوري است كه باوجود آنكه در محدوده نور مريي يا فرابنفش منتشر شدهاند، اما انبساط فضا-زمان آنها رابهقدري كشيده است كه اين پرتوها تنها در محدوده فروسرخ و راديويي ديده ميشوند. بخش ديگر تابش زمينه كيهاني از پرتوهاي ستارگاني تشكيل شده است كه جذب غبار شده و مجددا بهشكل پرتوهاي فروسرخ تابيده شده است.
لینک مطلب از آسمان پارس