نتايج يك مطالعه جديد نشان مي‌دهد هر چند تنوع زيستي جانداران در نواحي استوايي بيشتر از نواحي خنكتر و دور از استوا است، اما در نواحي دور از استوا جانداران جديد زودتر تكامل مي‌يابند و نسلشان نيز زودتر منقرض مي‌شود.
به گزارش خبرگزاري آسوشيتدپرس، كشف جديد كه توسط محققان دانشكده جانورشناسي دانشگاه "بريتيش كلمبيا" صورت گرفته، بر خلاف نظريه‌هاي قديمي‌تر است و سبب شگفتي جانورشناسان شده‌است.
محققان در اين مطالعه با تجزيه و تحليل دي‌ان‌آي ۶۱۸گونه پستاندار و پرنده كه در چند ميليون سال اخير در قاره‌هاي آمريكاي جنوبي و آمريكاي شمالي ظهور يافته‌اند متوجه شدند سرعت تكامل موجودات زنده جديد در نواحي دور از استوا بيشتر از سرعت ظهور و تكامل جانداران نواحي استوايي است.
به گفته "جيسون تي.واير" محقق سرپرست مطالعه، تكامل يافتن يك گونه جاندار و تبديل شدن آن به دو جاندار متمايز در نواحي استوايي زمين به ۳ تا ۴ميليون سال زمان نياز دارد اما در عرض جغرافيايي ۶۰درجه كه به قطب نزديكتر است، همين فرايند در تنها يك ميليون سال رخ مي‌دهد. اين بدان معناست كه به طور مثال سرعت پيدايش جانداران جديد در كانادا بيشتر از جنگل آمازون است.
با اين وجود سرعت پيدايش سريعتر گونه‌هاي جديد در نواحي دور از استوا سبب تنوع زيستي بيشتر جانداران در اين نواحي نمي‌شود زيرا در نواحي دور از استوا، سرعت انقراض نسل جانداران نيز بالاتر است و به همين علت نواحي استوايي تنوع زيستي بالاتري دارند.
محققان در قدم بعدي مطالعه خود خواهان مقايسه تغييرات رفتار و فيزيك بدن جانداران نواحي استوايي و نواحي دور از استوا با گذر زمان هستند.
گزارشي از اين مطالعه در شماره روز جمعه نشريه علمي "
ساينس" به چاپ رسيده‌است.
