taghi.karimi
Registered User
اتفاقا رفتم گفتن دفترچه تموم شده
حالا نمیدونم به چه صورته
حالا نمیدونم به چه صورته
با این شرایط برم دانشگاه یا نه؟
درود بزرگواران به همیاریتون نیاز دارم.
من دیپلم تجربی هستم دانشگاه علمی کاربردی ذر سه رشته کامپیوتر:
1-کاردانی فنی نرم افزار-برنامه سازی کامپیوتری
2-کاردانی فنی ارتباطات و فناوری اطلاعات(ict)
3-کاردانی فنی فناوری ارتباطات و اطلاعات(ICT)
از طزیق سایت جامع علمی کاربردی ثبت نام کردم و دو یا سه روز دیگه نتایج در سایت سنجش اعلام میشه.. با این تفاسیر زیر به بنده بگید برم دانشگاه یا نه؟(با غیر این سه رشته دیگه نمیتونم هیچ رشته ی دیگه یی رو بخونم با این سنم دیگه حوصله ی درس خوندن ندارم یا دانشگاه نمیرم یا اگه برم فقط میخوام کامپیوتر بخونم تا زود پاسشون کنم بره پی کارش چون هم علاقه دارم هم دستی توش دارم.تو شهرمون فقط این سه تا رشته برای کامپیوتر دانشگاه داره بقیه رشته های کامپیوتر اینجا نیست))
1-سن 31
2-دیپلم تجربی
3-علایق کلا نرم افزاری از سخت افزار بدم میاد.
4-الان بیکارم و سرمایه هم ندارم (8 سال جون کندم تو کارخونه ها کار کردم ولی تو بورس پولم پرید همش فقط 2 تومن برام باقی مونده کمی هم به خانواده و پدرم طی این سالهاقرض دادم که میدونم دیگه بر نمیگرده)
5-میدونم اگه برم دانشگاه بعد 4 5 سال که مدرک بگیرم دیگه تو اون سن مدرک برای کارم به دردم نمیخوره چون 36 ساگی هیچ جا استخدام نمیکنند ولی از اونجایی که قصدم برای ازدواج موند برای 36 سالگی به بعد اقلا میگم یه لیسانس بگیرم بزارم جیبم نگن یارو هم دیر ازدواج کرده هم پول نداشته از اینورم درسم که نخونده و دیپلمه!تو اجتماع هم نگن دیپلمه هست اونم تو این دوره زمونه!!شان اجتماعی منظورمه .البته میدونم الان مساله اصلی پول داشتنه که اعتبار به ادم میده ولی هرجوری هم نگاه کنیم باز لیسانسه بودن بهتر از دیپلم بودنه اونم هر سنی باشی مهم نیست.
6-دانشگاه های دیگه(دولتی) نمیتونم برم چون دنبال کار میگردم و نمیتونم هم کلاس دولتی برم هم کار کنم چون شدنی نیست اگه کارخونه یا اینجور جاها کار کنم مرخصی روزانه بهم نمیدند ولی علمی کاربردی رو میشه مرخصی گرفت و کاریش کرد.بقیه دانشگاه ها نه
7-خودم میدونم ارزش دانشگاه هایی که بدون کنکوره خیلی کمه ولی بالا گفتم که مهم اینه که یه مدرک حداقل لیسانس بگیریم بزاریم جیبمون مهم نیست از کجا باشه فردا کسی پرسید مدرکت چیه بگیم لیسانسه نگیم دیپلم!
8-اگه دانشگاه برم چه فرصتایی رو از دست میدم؟(با توجه به سن بالام) و برعکس چه فرصتایی ممکنه بدست بیارم؟(اگه فرصتی به نظرتون متصورین)
9-تو این سن من میشه برنامه نویسی یاد گرفت و ازش درامد کرد طی حداکثر 2 سال بعد؟
10-نظراتتون رو بی پرده بگید که برم یا نه.
11-از اونجایی که دانشگاه علمی کاربردی اول فوق دیپلم میده و بعد دوباره باید ثبت نام کنی برای لیسانس و ناپیوسته هست کمی بیشتر از دانشگاه های دیگه طول میکشه یعنی بیشتر از 4 سال طول میکشه.برخی از دوستام میگن صبر کن پیام نور ببین کی ثبت نام میکنه برو پیام نور بدون کنکور مستقیم لیسانستو بگیر دنگ و فنگ علمی کاربردی رو هم نداره و هم اینکه ارزش مدرکش خیلی بیشتر از مدرک علمی تخیلیه؟!ولی برخی میگن پیام نور خیلی سخته چون باید خودت تو خونه کتابها رو بخونی!نظز شما اساتید چیه؟
توضیح اینکه بنده به هیچ وجه به کارهای سخت افزاری کامپیوتری علاقه ای ندارم و بیشتر نرم افزاری دوست دارم.از مساعل برق و اینام بدم میاد. و دوم اینکه ریاضیاتم از اول ضعیف بود ولی نرم افزارها رو زود یاد میگیرم همه نرم افزارها از نرم افزارهای کار با صدا بگیر تا نرم ازفارهای گرافیکی و انیمیشن سازی.اما برنامه نو.یسی تا حالا نکردم ولی محیطشو دیدم بدک نیست فک کنم علاقمند میشم بهش کم کم ولی خداییش خیلی سخته الگوریتم و از این حرفا تو سن 30 نمیدونم این کله الگوریتم و اینارو میکسه شا نه یا اصلا به برنامه نویسی علاقمند خواهم شد یا نه!!.دیپلم خودم تجربی بوده ولی به زور رفتم به این رشته از اول ازش متنفر بودم .با این تنوضیح اگه نظرتون منفیه که هیچ ولی اگه میگین برم کدوم یکحی از این 3 شته برم؟
1-کاردانی فنی نرم افزار-برنامه سازی کامپیوتری
2-کاردانی فنی ارتباطات و فناوری اطلاعات(ict)
3-کاردانی فنی فناوری ارتباطات و اطلاعات(ICT)
هنوز نتایج رو اعلام نکردند ولی دو سه روزه اعلام میشه؟میگم نظرتون چیه؟صب کنم برم پیام نور بدون کنکور یا همین علمی کاربردی رو برم؟
demo13621362
سپاسگزارم بزرگوار سخنانتون بسیار روحیه بخش بود.البته به هر رو اگه بخواییم بخونیم یه 6 میلیونی رو هم باید دود کنیم بریزیم تو جیب این استاد نماها....شما الان خودتون در چه حدی هستین؟شاغلین؟میخوایین یه مدرک دانشگاهی دیگه بگیرین؟گاهی با خودم میگم خدایا ایا کسی تو ایران هست که تو سن من و با شرایط من باشه!!یعنی 31 سالش باشه ته جیبش 2 تومن بیشتر پول نداشته باشه یا فقط منم که اینطوریم.
آقا شرمنده که جوابت یه مقداری دیر شد چون این یک ماهه اخیر سرم خیلی شلوغ شده و فقط میرسم که یه سری به آگهی هایی که تو سایت های مختلف زدم بزنم و جواب مشتری ها رو بدم ! بنده فیزیک خوندم گرایش اتمی و مولکولی و الان هم با اجازه تون شاغل هستم ! البته یه چند وقتی هم میشه که تصمیم دارم رشته ی ادبیات فارسی بخونم اونم نه برای کلاس گذاشتن که بگم من دو تا مدرک دارم و یا اینکه بخوام جلوی بقیه تظاهر کنم که من خیلی روحیات لطیف و ظریف و عرفانی دارم ! نه ! واقعیت امرش به ادبیات فارسی و فلسفه و بعضی دیگه از شاخه های علوم انسانی واقعا علاقه دارم ! البته فلسفه و جامعه شناسی و روانشناسی رو به صورت خودآموز مطالعه کردم و بیشتر الان دوست دارم ادبیات فارسی رو به صورت آکادمیک ادامه بدم اونم صرفا برای دل خودم چون حقیقتش من در زندگیم دنبال پول نبوده و نیستم ! پول در همون حدی که گذران زندگی کنم و در مشقت نباشم برام کافیه ! من هیچ وقت در زندگیم نگذاشتم که پول روی مناسبات رفتاری من با دیگران تاثیر بگذاره و تعیین کنه که با چه کسانی دوست باشم و با چه کسانی دوست نباشم ! ببین مدرک داشتن هم متاسفانه در ایران سال هاست که از هدف اصلیش که تولید علم هستش دور شده و مبدل به یه ابزار تجملاتی شده ! تجملات هم دشمن درجه یک هر تمدن و فرهنگی در تاریخ بوده و هستش چرا که تجملات در ذات خودشون مقدار کمی ثروت و حرفه تولید میکنند ولی در کنارش یه حجم زیادی از ثروت و نیروی اقتصادی اون تمدن و جامعه رو مصرف کرده و به کالاهای غیر ضروری و پر هزینه ی اغلب بدرد نخور تبدیل میکنند ! جامعه تجملاتی درست مثل آدمی هستش که بخواد سه برابر میزان غذایی که میخوره کار کنه ! برای همین هم دوران تجمل گرایی رو فلاسفه و مورخین و جامعه شناس ها دوران پایانی و نشانه دوران زوال و انحطاط هر فرهنگی میدونند که عینا در تمدن و سلسله های مختلفی مثل بابلی ها و هخامنشیان و ساسانیان و رومی ها و امپراطوری اسلامی اعراب و الان هم در تمدن غربی ها داره تکرار و مشاهده میشه ! آسیب شناسی این مطلب خودش یه بحث مفصل و جداست که بماند برای بعد ! حالا تحصیلات عالیه در ایران هم درست مثل خدمت سربازی شده ! چرا ؟ ببین سربازی رفتن افتخاری نیست ولی نرفتنش مساوی با بدبختیه ! مدرک هم همین طوره ! داشتنش افتخاری نیست بلکه نداشتنش مساوی با گرفتاری و بدبختیه ! بنده هم پیشنهاد هم به شما اینه که مدرک کارشناسی ایت رو حتما بگیر ! نهایتش یه 4 سال از عمرت و یه چند میلیون از پولت صرف میشه دیگه ! 4 سال عمری که هر جای دیگه هم باشی قطعا طی خواهد شد ! تازه بزار بری با این جوون ها سر یه کلاس بشینی اینقدر تو روحیه ات تاثیر مثبت داره که نگو ! عین دوران دبیرستانت سر حال میشی ! اصلا شما بحث مدرک برای اشتغال و شان اجتماعی و ..... رو بگذار کنار به عنوان یه دوره کلاس درمان افسردگی و غلبه بر استرس نگاهش کن !
والا اگه بنا به علاقه باشه که من از نوجونی به موسیقی علاقه داشتم و دارم و درکنارش انیمیشن سازی.....ولی اینی که میگین دنبال علاقه برم یعنی برم لیسانس انیمیشن سازی یا موسیقی بگیرم تو این سن اونم تو این مملکت خراب شده که برا هنر تره هم خورد نمیکنن به نظرم غیر معقولانه هست.حساب کن بگن فلانی با سن 30 تازه یادش افتاده درس بخوونه اونم چه رشته یی انیمیشن !!باز اگه رشته هایی مثل ادبیات بود باز یه چیزی.نظرتون چیه؟کامپیوتر رو رها کنم دوباره ثبت نام کنم برم دنبال رشته ی که علاقه دارم؟؟که میدونم مفت هم نمیارزه تو این مملکت!یا همون به اجبار کامپیوتر بخونم؟زبان هم علاقه دارم کمی!درس رو بايد با علاقه دنبالش رفت. فقط يه مدركي بگيري به خاطر حرف مردم اشتباهه. مطمعن باش مدركم بگيري بازم سر اينكه چه دانشگاهي بود و ... بازم حرف و حديث هست!
اگه واقعا علاقه به رشته خاصي داري و حاضري به خاطرش تا فوق و حتي دكترا بخوني برو جلو.
اگر نه به نظر من وقت و سرمايه خودت و تلف نكن.
Sent from my iPhone using Tapatalk
در اين سن شما براي برگشتن به درس و دانشگاه انگيزه بالايي ميخواهيد. به نظر من بهترين كار دنبال كردن علاقتون هست.والا اگه بنا به علاقه باشه که من از نوجونی به موسیقی علاقه داشتم و دارم و درکنارش انیمیشن سازی.....ولی اینی که میگین دنبال علاقه برم یعنی برم لیسانس انیمیشن سازی یا موسیقی بگیرم تو این سن اونم تو این مملکت خراب شده که برا هنر تره هم خورد نمیکنن به نظرم غیر معقولانه هست.حساب کن بگن فلانی با سن 30 تازه یادش افتاده درس بخوونه اونم چه رشته یی انیمیشن !!باز اگه رشته هایی مثل ادبیات بود باز یه چیزی.نظرتون چیه؟کامپیوتر رو رها کنم دوباره ثبت نام کنم برم دنبال رشته ی که علاقه دارم؟؟که میدونم مفت هم نمیارزه تو این مملکت!یا همون به اجبار کامپیوتر بخونم؟زبان هم علاقه دارم کمی!
آقا شرمنده که جوابت یه مقداری دیر شد چون این یک ماهه اخیر سرم خیلی شلوغ شده و فقط میرسم که یه سری به آگهی هایی که تو سایت های مختلف زدم بزنم و جواب مشتری ها رو بدم ! بنده فیزیک خوندم گرایش اتمی و مولکولی و الان هم با اجازه تون شاغل هستم ! البته یه چند وقتی هم میشه که تصمیم دارم رشته ی ادبیات فارسی بخونم اونم نه برای کلاس گذاشتن که بگم من دو تا مدرک دارم و یا اینکه بخوام جلوی بقیه تظاهر کنم که من خیلی روحیات لطیف و ظریف و عرفانی دارم ! نه ! واقعیت امرش به ادبیات فارسی و فلسفه و بعضی دیگه از شاخه های علوم انسانی واقعا علاقه دارم ! البته فلسفه و جامعه شناسی و روانشناسی رو به صورت خودآموز مطالعه کردم و بیشتر الان دوست دارم ادبیات فارسی رو به صورت آکادمیک ادامه بدم اونم صرفا برای دل خودم چون حقیقتش من در زندگیم دنبال پول نبوده و نیستم ! پول در همون حدی که گذران زندگی کنم و در مشقت نباشم برام کافیه ! من هیچ وقت در زندگیم نگذاشتم که پول روی مناسبات رفتاری من با دیگران تاثیر بگذاره و تعیین کنه که با چه کسانی دوست باشم و با چه کسانی دوست نباشم ! ببین مدرک داشتن هم متاسفانه در ایران سال هاست که از هدف اصلیش که تولید علم هستش دور شده و مبدل به یه ابزار تجملاتی شده ! تجملات هم دشمن درجه یک هر تمدن و فرهنگی در تاریخ بوده و هستش چرا که تجملات در ذات خودشون مقدار کمی ثروت و حرفه تولید میکنند ولی در کنارش یه حجم زیادی از ثروت و نیروی اقتصادی اون تمدن و جامعه رو مصرف کرده و به کالاهای غیر ضروری و پر هزینه ی اغلب بدرد نخور تبدیل میکنند ! جامعه تجملاتی درست مثل آدمی هستش که بخواد سه برابر میزان غذایی که میخوره کار کنه ! برای همین هم دوران تجمل گرایی رو فلاسفه و مورخین و جامعه شناس ها دوران پایانی و نشانه دوران زوال و انحطاط هر فرهنگی میدونند که عینا در تمدن و سلسله های مختلفی مثل بابلی ها و هخامنشیان و ساسانیان و رومی ها و امپراطوری اسلامی اعراب و الان هم در تمدن غربی ها داره تکرار و مشاهده میشه ! آسیب شناسی این مطلب خودش یه بحث مفصل و جداست که بماند برای بعد ! حالا تحصیلات عالیه در ایران هم درست مثل خدمت سربازی شده ! چرا ؟ ببین سربازی رفتن افتخاری نیست ولی نرفتنش مساوی با بدبختیه ! مدرک هم همین طوره ! داشتنش افتخاری نیست بلکه نداشتنش مساوی با گرفتاری و بدبختیه ! بنده هم پیشنهاد هم به شما اینه که مدرک کارشناسی ایت رو حتما بگیر ! نهایتش یه 4 سال از عمرت و یه چند میلیون از پولت صرف میشه دیگه ! 4 سال عمری که هر جای دیگه هم باشی قطعا طی خواهد شد ! تازه بزار بری با این جوون ها سر یه کلاس بشینی اینقدر تو روحیه ات تاثیر مثبت داره که نگو ! عین دوران دبیرستانت سر حال میشی ! اصلا شما بحث مدرک برای اشتغال و شان اجتماعی و ..... رو بگذار کنار به عنوان یه دوره کلاس درمان افسردگی و غلبه بر استرس نگاهش کن !
نظر شخصی من رفتن به دنبال علاقه هست. البته باید ایمان داشته باشید به کارتون چون اوایل کار ممکنه هیچ موفقیتی کسب نشه و پسرفت هم داشته باشید. در کنار شما از لحاظ بار علمی و تئوری میتونید مطالعات تون رو افزایش بدید. صرف رفتن دانشگاه بی هدف فایدهای نداره. اینقدر آدم لیسانس و فوق لیسانس هستند که 10٪ هم از رشتهای که خوندن بارشون نیست.
به نظرم روند جامعه داره به سمتی میره که در آیندهای نزدیک تحصص حرف اول رو میزنه نه داشتن مدرک دانشگاهی. مسلما هر دوش با هم باشه امتیاز بزرگیه. ولی به نظر من تخصص و مهارت حرف اول رو میزنه که متاسفانه در 99٪ دانشگاههای ایران پیدا نمیشه!
بنده الان دانشجو دارم 67 سالشه. خیلی هم بالای 30 یا 40 سال هستند. البته مقاطع بالا . هیچ وقت نمیتونه دیر باشه برای اینکه بخواید شروع به فراگیری کنید. همیشه انسان میتونه از دید باز تر بهره ببره.
حرف شما متین ولی قبول کنین برخی از علایق تو این مملکت که حکومتش دست خشک مذهبیون هست بی معنیه مثلا هنر در ممالک اسلامی یعنی پوچ...نمونش کشورهای اسلامی مثل عربستان یا سبه اسلامی مثل ایران.شما حساب کن من با سن 30 تازه بخوام با حرف شما برم پی علاقم تو دانشگاه که موسیقی و انیمیشن هست و هردو رشته تو این مملکت یعنی هیچ!!!فک نکنم تو ایران دنبال هر علاقه یی رفتن معقول باشه.4 یا 5 سال دیگه مدرک بگیرم به این و اون بگم بله بنده لیسانس دارم..گفتن چی من بگم لیسانس هنر!!قبول دارم که علایق بنده معقولانه نیست.باید برم همون کامپیوتر بخونم که علایق چنذدانی بهش ندارم ولی این رشته بعد از علایقم که موسیقی و انیمیشن سازی هست قرار میگیره ..پس یا مجبورم برم پی همین رشته کامپیوتر یا اینکه بیخیال درس بشم !!!!نظر شخصی من رفتن به دنبال علاقه هست. البته باید ایمان داشته باشید به کارتون چون اوایل کار ممکنه هیچ موفقیتی کسب نشه و پسرفت هم داشته باشید. در کنار شما از لحاظ بار علمی و تئوری میتونید مطالعات تون رو افزایش بدید. صرف رفتن دانشگاه بی هدف فایدهای نداره. اینقدر آدم لیسانس و فوق لیسانس هستند که 10٪ هم از رشتهای که خوندن بارشون نیست.
به نظرم روند جامعه داره به سمتی میره که در آیندهای نزدیک تحصص حرف اول رو میزنه نه داشتن مدرک دانشگاهی. مسلما هر دوش با هم باشه امتیاز بزرگیه. ولی به نظر من تخصص و مهارت حرف اول رو میزنه که متاسفانه در 99٪ دانشگاههای ایران پیدا نمیشه!
سحن شما متین اما این دانشجوهایی که شما فرمودید اینا شغل دارند و زندگیشون هدفداره و درس رو برای این میخونند که درامدشون بره بالاتر ولی من چی؟؟هنوز بیکارم تازه 4 سالم درس بخونم تو 35 سالگی ...بنده الان دانشجو دارم 67 سالشه. خیلی هم بالای 30 یا 40 سال هستند. البته مقاطع بالا . هیچ وقت نمیتونه دیر باشه برای اینکه بخواید شروع به فراگیری کنید. همیشه انسان میتونه از دید باز تر بهره ببره.
برادر با خیاله راحت برو درس بخون بنده با 35 سال سن تصمیم دارم تازه الان برم بدون کنکور آزاد نرم افزار بخونم بعد اونم اقدام کنم واسه پذیرش برای فوق یکی از دانشگاهای آمریکا با فاند سن و ستا کیلو چنده ببین شعور و فهم کی داره این مهمهحرف شما متین ولی قبول کنین برخی از علایق تو این مملکت که حکومتش دست خشک مذهبیون هست بی معنیه مثلا هنر در ممالک اسلامی یعنی پوچ...نمونش کشورهای اسلامی مثل عربستان یا سبه اسلامی مثل ایران.شما حساب کن من با سن 30 تازه بخوام با حرف شما برم پی علاقم تو دانشگاه که موسیقی و انیمیشن هست و هردو رشته تو این مملکت یعنی هیچ!!!فک نکنم تو ایران دنبال هر علاقه یی رفتن معقول باشه.4 یا 5 سال دیگه مدرک بگیرم به این و اون بگم بله بنده لیسانس دارم..گفتن چی من بگم لیسانس هنر!!قبول دارم که علایق بنده معقولانه نیست.باید برم همون کامپیوتر بخونم که علایق چنذدانی بهش ندارم ولی این رشته بعد از علایقم که موسیقی و انیمیشن سازی هست قرار میگیره ..پس یا مجبورم برم پی همین رشته کامپیوتر یا اینکه بیخیال درس بشم !!!!
سحن شما متین اما این دانشجوهایی که شما فرمودید اینا شغل دارند و زندگیشون هدفداره و درس رو برای این میخونند که درامدشون بره بالاتر ولی من چی؟؟هنوز بیکارم تازه 4 سالم درس بخونم تو 35 سالگی ...
دوست عزیز.حرف شما متین ولی قبول کنین برخی از علایق تو این مملکت که حکومتش دست خشک مذهبیون هست بی معنیه مثلا هنر در ممالک اسلامی یعنی پوچ...نمونش کشورهای اسلامی مثل عربستان یا سبه اسلامی مثل ایران.شما حساب کن من با سن 30 تازه بخوام با حرف شما برم پی علاقم تو دانشگاه که موسیقی و انیمیشن هست و هردو رشته تو این مملکت یعنی هیچ!!!فک نکنم تو ایران دنبال هر علاقه یی رفتن معقول باشه.4 یا 5 سال دیگه مدرک بگیرم به این و اون بگم بله بنده لیسانس دارم..گفتن چی من بگم لیسانس هنر!!قبول دارم که علایق بنده معقولانه نیست.باید برم همون کامپیوتر بخونم که علایق چنذدانی بهش ندارم ولی این رشته بعد از علایقم که موسیقی و انیمیشن سازی هست قرار میگیره ..پس یا مجبورم برم پی همین رشته کامپیوتر یا اینکه بیخیال درس بشم !!!!
سحن شما متین اما این دانشجوهایی که شما فرمودید اینا شغل دارند و زندگیشون هدفداره و درس رو برای این میخونند که درامدشون بره بالاتر ولی من چی؟؟هنوز بیکارم تازه 4 سالم درس بخونم تو 35 سالگی ...
دوست عزیز.
شما درس میخواهید بخونی برای کسب درآمد یا خود علم؟
اگر هدفون کسب درآمد هیت کلا پیشنهادم بکنم .راههای بسیار سریعتر وجود داره. شما که بقول خودتون اینهمه وقت تلف کردید. یکسال دیگه هم وقت بذارید به نامه نویسی ios یاد بگیرید.
الان با موبایلم. ایشالا سر فرصت کامل توضیح میدم.
Sent from my SM-G900H using Tapatalk[/QUOT
والا هر کس یه چیزی میگه ادم واقعا گیج شده.
متاسفانه هیچکدوم از این سه مورد رو ندارم.من خودم اون زمان که دانشجو بودم یادمه همکلاسی بالای 50 سال هم داشتیم !!!
ولی اکثرا چون کارمند دولت بودن اومده بودن که یه لیسانس یا فوق بگیرن تا حقوق و رتبه شغلی شون زیاد بشه ...
درضمن دانشگاه حوصله , پول و زمان خیلی خیلی آزاد میخواد , باید به این چیزا هم توجه کنید
دوست عزیز.
شما درس میخواهید بخونی برای کسب درآمد یا خود علم؟
اگر هدفون کسب درآمد هیت کلا پیشنهادم بکنم .راههای بسیار سریعتر وجود داره. شما که بقول خودتون اینهمه وقت تلف کردید. یکسال دیگه هم وقت بذارید به نامه نویسی ios یاد بگیرید.
الان با موبایلم. ایشالا سر فرصت کامل توضیح میدم.
Sent from my SM-G900H using Tapatalk
سلامالان با موبایلم. ایشالا سر فرصت کامل توضیح میدم.