roje_aria79
Registered User
سلام خدمت تمام استادان گرامی
از اینکه محفل گرمی از تمام سبکهای رزمی تشکیل شده خیلی خوشحالم
یکی از دوستان معتقد بود که ووشو بیشتر یه رقصه تا یک ورزش رزمی من کاملا با این حرف مخالفم چونکه هنر های رزمی چینی مادر اولیه تمام ورزشهای مشرق زمینه ولی به علت پیچیدگی آموختن تمام رموز آن احتیاج به زمان زیادی داره اولین اصل در هر هنر رزمی چینی تعادله و هاهنگی(تعادل و هماهنگی در حرکت در فکر در تنفس و 00000) اگر امروزه از یک هنر رزم فقط اصل مبارزه اون را در نظر بگیریم شاید یکسری از سبکهای بیروح امریکایی که از ترکیب چندین سبک و رشته رزمی بوجود اومدن خیلی از دیگران سر باشن ولی اونکه در عمل نشان داده میشه اینه که دامنه حرکات و ضربات در یک جایی به انتها میرسه(مثلا یک ضربه مشت را حداکثر به چند روش می شه زد)با پایان گرفتن دامنه حرکات تازه اول کاره اینجاست که سبکهای اصیل هیچوقت کم نمی یارن.
سبکهایی که فقط محدودن به یکسری حرکاتن در آخر بعد از یادگیری چیز جدیدی برای آموزش ندارن و تموم میشن
و حتی این سبکها به علت فیزیکی بودنشون با بالا رفتن سن ورزشکار عملا اون را کنار میزنن.
ولی ووشو یکی از اون هنرهای مشرق زمینه که تا آخر عمر میشه اون را انجام داد و باعث سلامت دائمی جسم و روح و روان میشه دلیلم هم اینه که هر روز صبح در پارکهای کشور چین خیل بیشماری از مردم چین از پیر و جوان
(تای چی) کار میکنن.
من خودم یک پیرمرد چینی 80 ساله را دیدم که به راحتی بر روی 2 انگشت خود بالانس میزد در حالی خیلی از رزمی کارهای در سن خیلی پاینتر شاید نتونن.
ووشو ی چینی از لحاظ کلی به دو گروه عمده شمالی و جنوبی تقسیم میشه که به علت خصوصیات جغرافیایی و فیزیک بدنی اون کشوره-بدین صورت که مردم شمال چین که بیشترشون در مناطق کوهستانی ساکن هستند و دارای قد بلندتری هستند مبدع سبکهای شمالیند که در این سبکها از ضربات پا و مبارزات با فاصله دور بیشتر استفاده میشه.
در سبکهای جنوبی از مبارزات نزدیک و کاربرد ضربات دست بیشتر استفاده میشه علت هم زندگی در جلگه ها روی قایقها و فضای کمه و همچنین قدهای کوتاهترشون.
در هنرهای رزمی قدیمی چین یک استاد رزمی کار در اصل یک پزشک خوب هم بود شناختن طب سوزنی آشنایی به خواص داروها و شناختن چاکراهای انرژی بدن همه از اصول استادی در این سبکها بود.
امروزه در معابد چین سبکهای نا شناخته ای وجود دارد که فقط پیروان این معابد می توانند از آنها استفاده کنند .فقط گاهگاهی اخبار و شنیده ها از این فنون به بیرون درز پیدا میکند مثلا استفاده از فنون لمس مرگ.
زمانی که بودیدهارما(داروماتیئشی-راهب تامو)حوالی سال525 قبل از میلاد برای آموزش اصول خود به خاندان لیانگ به چین مسافرت کرد پس از دیدار با(He Si Ya Ven)امپراتور چین(سلسله لیانگ) تصمیم میگیرد که محلی را برای تعالیم خود برگزیند که
معبدی در دامنه کو هها را برای اینکار انتخاب میکند که این معبد در طی زمان پس از آسیبهای فراوان و باز سازی های زیاد نامی بر خود دارد که مانند یک افسانه جاویدانه اونم (شائولینه).
در شائولین اولین بار راهب تامو به منظور آموزش قواعد مذهبی خود( قواعد بسیار سخت انضباطی و ریاضتهای شدید و پرهیزگاری)به دلیل آماده نبودن پیروان خودکه یکی پس از دیگری بعداز اجرای آنها دچار ضعف و بیحالی می شدند بر آن شد که یکسری از حرکاتی را ابداع کند که باعث تقویت جسم و روانشون بشه واین حرکات ابدایی (18 حرکت)آغاز شکل گیری هنرهای رزمی مشرق زمین شد.هر چند هستند بعضی از مورخین که دامنه هنر رزمی را به منطقه آسیای میانه (حتی ایران) وقبل از راهب تامو میرسانند.
18 حرکت یا تمرین مشهور به(18 لو هان چوان)یا 18 مشت راهب-(چوان=مشت) مثل ریشه اولیه تمام هنر های رزمی مشرق زمین خصوصا چین شد در ابتدای هنرهای رزمی چینی باید این 18 حرکت اولیه یاد گرفته بشن(11 حرکت و 7 حرکت تکراری).
امروزه در تای چی چوان می تونیم نمونه کامل این 18 حرکت را ببینیم.
این شمه ای کوتاه از هنرهای رزمی چین قبل از ابداع پنچ سبک اصلی(اژدها-ببر-پلنگ-مار-درنا)
وای چقدر زیاد شد ببخشید اگه زیاد نوشتم.:blush:
تا بعد..........:wacko:
از اینکه محفل گرمی از تمام سبکهای رزمی تشکیل شده خیلی خوشحالم
یکی از دوستان معتقد بود که ووشو بیشتر یه رقصه تا یک ورزش رزمی من کاملا با این حرف مخالفم چونکه هنر های رزمی چینی مادر اولیه تمام ورزشهای مشرق زمینه ولی به علت پیچیدگی آموختن تمام رموز آن احتیاج به زمان زیادی داره اولین اصل در هر هنر رزمی چینی تعادله و هاهنگی(تعادل و هماهنگی در حرکت در فکر در تنفس و 00000) اگر امروزه از یک هنر رزم فقط اصل مبارزه اون را در نظر بگیریم شاید یکسری از سبکهای بیروح امریکایی که از ترکیب چندین سبک و رشته رزمی بوجود اومدن خیلی از دیگران سر باشن ولی اونکه در عمل نشان داده میشه اینه که دامنه حرکات و ضربات در یک جایی به انتها میرسه(مثلا یک ضربه مشت را حداکثر به چند روش می شه زد)با پایان گرفتن دامنه حرکات تازه اول کاره اینجاست که سبکهای اصیل هیچوقت کم نمی یارن.
سبکهایی که فقط محدودن به یکسری حرکاتن در آخر بعد از یادگیری چیز جدیدی برای آموزش ندارن و تموم میشن
و حتی این سبکها به علت فیزیکی بودنشون با بالا رفتن سن ورزشکار عملا اون را کنار میزنن.
ولی ووشو یکی از اون هنرهای مشرق زمینه که تا آخر عمر میشه اون را انجام داد و باعث سلامت دائمی جسم و روح و روان میشه دلیلم هم اینه که هر روز صبح در پارکهای کشور چین خیل بیشماری از مردم چین از پیر و جوان
(تای چی) کار میکنن.
من خودم یک پیرمرد چینی 80 ساله را دیدم که به راحتی بر روی 2 انگشت خود بالانس میزد در حالی خیلی از رزمی کارهای در سن خیلی پاینتر شاید نتونن.
ووشو ی چینی از لحاظ کلی به دو گروه عمده شمالی و جنوبی تقسیم میشه که به علت خصوصیات جغرافیایی و فیزیک بدنی اون کشوره-بدین صورت که مردم شمال چین که بیشترشون در مناطق کوهستانی ساکن هستند و دارای قد بلندتری هستند مبدع سبکهای شمالیند که در این سبکها از ضربات پا و مبارزات با فاصله دور بیشتر استفاده میشه.
در سبکهای جنوبی از مبارزات نزدیک و کاربرد ضربات دست بیشتر استفاده میشه علت هم زندگی در جلگه ها روی قایقها و فضای کمه و همچنین قدهای کوتاهترشون.
در هنرهای رزمی قدیمی چین یک استاد رزمی کار در اصل یک پزشک خوب هم بود شناختن طب سوزنی آشنایی به خواص داروها و شناختن چاکراهای انرژی بدن همه از اصول استادی در این سبکها بود.
امروزه در معابد چین سبکهای نا شناخته ای وجود دارد که فقط پیروان این معابد می توانند از آنها استفاده کنند .فقط گاهگاهی اخبار و شنیده ها از این فنون به بیرون درز پیدا میکند مثلا استفاده از فنون لمس مرگ.
زمانی که بودیدهارما(داروماتیئشی-راهب تامو)حوالی سال525 قبل از میلاد برای آموزش اصول خود به خاندان لیانگ به چین مسافرت کرد پس از دیدار با(He Si Ya Ven)امپراتور چین(سلسله لیانگ) تصمیم میگیرد که محلی را برای تعالیم خود برگزیند که
معبدی در دامنه کو هها را برای اینکار انتخاب میکند که این معبد در طی زمان پس از آسیبهای فراوان و باز سازی های زیاد نامی بر خود دارد که مانند یک افسانه جاویدانه اونم (شائولینه).
در شائولین اولین بار راهب تامو به منظور آموزش قواعد مذهبی خود( قواعد بسیار سخت انضباطی و ریاضتهای شدید و پرهیزگاری)به دلیل آماده نبودن پیروان خودکه یکی پس از دیگری بعداز اجرای آنها دچار ضعف و بیحالی می شدند بر آن شد که یکسری از حرکاتی را ابداع کند که باعث تقویت جسم و روانشون بشه واین حرکات ابدایی (18 حرکت)آغاز شکل گیری هنرهای رزمی مشرق زمین شد.هر چند هستند بعضی از مورخین که دامنه هنر رزمی را به منطقه آسیای میانه (حتی ایران) وقبل از راهب تامو میرسانند.
18 حرکت یا تمرین مشهور به(18 لو هان چوان)یا 18 مشت راهب-(چوان=مشت) مثل ریشه اولیه تمام هنر های رزمی مشرق زمین خصوصا چین شد در ابتدای هنرهای رزمی چینی باید این 18 حرکت اولیه یاد گرفته بشن(11 حرکت و 7 حرکت تکراری).
امروزه در تای چی چوان می تونیم نمونه کامل این 18 حرکت را ببینیم.
این شمه ای کوتاه از هنرهای رزمی چین قبل از ابداع پنچ سبک اصلی(اژدها-ببر-پلنگ-مار-درنا)
وای چقدر زیاد شد ببخشید اگه زیاد نوشتم.:blush:
تا بعد..........:wacko:
گفتم نكنه رفتيد كانادا ماندگار شديد.
