natars
کاربر تازه وارد
آیکیدو من ندیدم کار کنن
بیشترش دفاعی هست
از فنون قدیمی جوجتیسو برای دفاع در برابر پوتین و قنداق تفنگ و چاقو و سرنیزه
فنون خقه کردن از پشت با قفل کردن ساعد دور مهره های گردن و از بغل
-
پایان فعالیت بخشهای انجمن: امکان ایجاد موضوع یا نوشته جدید برای عموم کاربران غیرفعال شده است
بزرگنربن دایره المعارف هنرهای رزمی به زبان فارسی
- شروع کننده موضوع amirhvr
- تاریخ شروع
آیکیدو من ندیدم کار کنن
بیشترش دفاعی هست
از فنون قدیمی جوجتیسو برای دفاع در برابر پوتین و قنداق تفنگ و چاقو و سرنیزه
فنون خقه کردن از پشت با قفل کردن ساعد دور مهره های گردن و از بغل
من جای خاصی مد نظرم نیس ولی بازم اندک باشگاه های رزمی هستن که خوب اموزش میدن!!
سلام دوست عزیز من یکی از دوستام تو تیپ تکاوری **** بود
اونجا میگفت که بهشون کیوکوشین یاد میداد
در کل فک کنم هر جایی یه چیزی یاد میدن البته زیاد دقیق نمیدونم....
natars
کاربر تازه وارد
در تیپ تکاوران در یک نبرد تن به تن هر دو تکاور چاقوهاشون رو در میارن یه چیزی تو مایه های کراو ماگا
ya_ali_mavla
Registered User
با شما موافق نیستم در این مورد کمی هالیودی شد
به زودی تمام موارد در مورد تکاوری کاماندو اسوات ناترووات چریک و........................ توضیح خواهم داد
و ابهامات خالی خواهد شد
ya_ali_mavla
Registered User
دوستان روز جمعه با دوتا کیوکشین کار دیگه زدیم رفتیم بیستون بعد صحنه
نزدیک به 70 کیلومتر راه رفت بود
تا بیستون 33 کیلومتر بود که بیشتر سربالایی بود ساعت 8 صبح افتادیم راه و 9:15 دقیقه اونجا بودیم که ابلته توی راه یه 5 دقیقه ای وایسادیم تا یکی از بچه ها که عقب مانده بود برسه و ضعف کرده بود یه ابی خوردو 2 تا شکلات افتادیم راه ....
سرعت متوسطمانم 30 کیلومتر بود و بیشترین سرعتم 59.89 کیلومتر بود
خیلی چسبید صبحانرو بیستون زدیم یه استراحتی کردیم و ساعت 11:30 حرکت کردیم به طرف صحنه
افتادیم راه روبه صحنه تقریبا یه 10 کیلومتری رفته بودیم که برای اذان و نماز وایسادیم تو راه بعد دوباره حرکت کردیم یه ضرب رفتیم صحنه نزدیک سی و خورده ای بود
ساعت 1:30 ناهارو خوردیم جاتان خالی بعد رفتیم تا 3 استراحت کردیم بعد رفتیم دربند صحنه اونجا چندتا عکس گرفتیم دوچرخه هامانم تا پیش ابشار بردیم!
یه پایی به اب زدیم دوتا دسوت ابله من خودشانا خیسو خالی کردن گفتم الان تو مسیر برگشت سرما میخورن
خوب شد گرمکن برده بودیم که از اول صبح تا نزدیکای ظهر تنمان بود
دیگه نزدیک 4:15 دقیقه بود گفتیم برگردیم که 6 یا 6:3 کرمانشاهیم چون هفتاد کیلومتری که آمده بودیم رو باید برمیگشتیم با یه استراحت یه ربه تو بیستون
چشمتان روز بد نبینه مسیری که توی یه ساعت آمده بودیم رو توی 4 ساعت برگشتیم البته فقط مسیر صحنه بیستون را
وسطای راهم هوا تاریک شد و خطرهای کنار جاده و ماشین سنگین هایی که با سرعت رد میشدنو بوق میزدن و از همه مهمتر خطر حمله سگ! که خدارو شکر این آخری بهمان نیفتاد فقط کنار جاده برامان پارس میکردن(فکر کنم از هیکلمان و اینکه اعصاب نداشتیم ترسیده بودن):دی
حسابی کلافه و با اعصاب خورد رکاب زدیم تا رسیدیم به بیستون
به هرکی گفتم می گفت از اونور خسته بودبد ولی نه خسته نبودیم جاده هم سر پایینی بود برعکس مسیر رفت انرژی بیشتری ها داشتیم
بخش فان تاپیک بگید چرا این جور شد و سرعت بالای 30 کیلومتر ما از 12 بیشتر نمی آمد و حتی تا 7-8 هم میرفت در بهترین حالت میشد 16!
ساعت 7:30 دقیقه رسیدیم بیستون یه نیم ساعت استراحت و تجدید قوا کردیم دلستر زدیم با نان خرمایی جاتان خالی و نمازو توی امام زاده بیستونخواندیم و علی کردیم برای حرکت ولی واقعا الان دیگه خسته بودیم! حرکت کردیم توی تاریکی و این دفعه تصمیم گرفتیم از لاین مخالف حرکت کنیم تا خدایی نکرده خطر تصادف برامان پیش نیاد ولی هنوز همهمون وضعیت بد صحنه تا بیستون موجود بود
بعد بیستون کلن در مسیر رفت وبرگشت توی دوربرای 110 کیلو متر بودیم که نزدیک یه ربع منتظر یکی از بچه ها که دیگه نای آمدن نداشت شدیم وقتی رسید گفت من دیگه نمیتانم....
ولی این مسر صحنه تا بیستون و بعدش اندازه رفتن تا تهران برامان گذشت .......................
توی راهم به جواب شما استاید عزیز به سوالی که پرسیده بودم فکر میکردم ولی پاسخی ندیدم .....
یا علی
نزدیک به 70 کیلومتر راه رفت بود
تا بیستون 33 کیلومتر بود که بیشتر سربالایی بود ساعت 8 صبح افتادیم راه و 9:15 دقیقه اونجا بودیم که ابلته توی راه یه 5 دقیقه ای وایسادیم تا یکی از بچه ها که عقب مانده بود برسه و ضعف کرده بود یه ابی خوردو 2 تا شکلات افتادیم راه ....
سرعت متوسطمانم 30 کیلومتر بود و بیشترین سرعتم 59.89 کیلومتر بود
خیلی چسبید صبحانرو بیستون زدیم یه استراحتی کردیم و ساعت 11:30 حرکت کردیم به طرف صحنه
افتادیم راه روبه صحنه تقریبا یه 10 کیلومتری رفته بودیم که برای اذان و نماز وایسادیم تو راه بعد دوباره حرکت کردیم یه ضرب رفتیم صحنه نزدیک سی و خورده ای بود
ساعت 1:30 ناهارو خوردیم جاتان خالی بعد رفتیم تا 3 استراحت کردیم بعد رفتیم دربند صحنه اونجا چندتا عکس گرفتیم دوچرخه هامانم تا پیش ابشار بردیم!
یه پایی به اب زدیم دوتا دسوت ابله من خودشانا خیسو خالی کردن گفتم الان تو مسیر برگشت سرما میخورن
خوب شد گرمکن برده بودیم که از اول صبح تا نزدیکای ظهر تنمان بود
دیگه نزدیک 4:15 دقیقه بود گفتیم برگردیم که 6 یا 6:3 کرمانشاهیم چون هفتاد کیلومتری که آمده بودیم رو باید برمیگشتیم با یه استراحت یه ربه تو بیستون
چشمتان روز بد نبینه مسیری که توی یه ساعت آمده بودیم رو توی 4 ساعت برگشتیم البته فقط مسیر صحنه بیستون را
وسطای راهم هوا تاریک شد و خطرهای کنار جاده و ماشین سنگین هایی که با سرعت رد میشدنو بوق میزدن و از همه مهمتر خطر حمله سگ! که خدارو شکر این آخری بهمان نیفتاد فقط کنار جاده برامان پارس میکردن(فکر کنم از هیکلمان و اینکه اعصاب نداشتیم ترسیده بودن):دی
حسابی کلافه و با اعصاب خورد رکاب زدیم تا رسیدیم به بیستون
به هرکی گفتم می گفت از اونور خسته بودبد ولی نه خسته نبودیم جاده هم سر پایینی بود برعکس مسیر رفت انرژی بیشتری ها داشتیم
بخش فان تاپیک بگید چرا این جور شد و سرعت بالای 30 کیلومتر ما از 12 بیشتر نمی آمد و حتی تا 7-8 هم میرفت در بهترین حالت میشد 16!
ساعت 7:30 دقیقه رسیدیم بیستون یه نیم ساعت استراحت و تجدید قوا کردیم دلستر زدیم با نان خرمایی جاتان خالی و نمازو توی امام زاده بیستونخواندیم و علی کردیم برای حرکت ولی واقعا الان دیگه خسته بودیم! حرکت کردیم توی تاریکی و این دفعه تصمیم گرفتیم از لاین مخالف حرکت کنیم تا خدایی نکرده خطر تصادف برامان پیش نیاد ولی هنوز همهمون وضعیت بد صحنه تا بیستون موجود بود
بعد بیستون کلن در مسیر رفت وبرگشت توی دوربرای 110 کیلو متر بودیم که نزدیک یه ربع منتظر یکی از بچه ها که دیگه نای آمدن نداشت شدیم وقتی رسید گفت من دیگه نمیتانم....
ولی این مسر صحنه تا بیستون و بعدش اندازه رفتن تا تهران برامان گذشت .......................
توی راهم به جواب شما استاید عزیز به سوالی که پرسیده بودم فکر میکردم ولی پاسخی ندیدم .....
یا علی
natars
کاربر تازه وارد
ممکنه من مثل شما تئوری هنرهای رزمی و فلسفه هنرهای رزمی رو بلد نباشم ولی همه چیز در عمل مشخص میشه
بروس لی هم بخاطر همین تئوری های پیچیده رو تبدیل به مفاهیم ساده میکرد و اینطور شد که JKD متولد شد و پس از آن سبک های کراو ماگا و میک مپ و سیستما
دوست من اینها تئوری نیست....................... اینها زیرنویس هاییست که باعث به وجود آمدن سبک های..............
من با شیهان پاپاسان. کیت پورتر . کوکوجی نوکورو . کیومتسو ایشویوری و......... مصاحبه های زیادی داشتم و همه تفکر عکس شما داشتن
مشکل شما این هست که فکر میکنید بروسلی اسطوره سینما نهایت حقیقت هنرهای رزمی و داخل خط مشی کل محدوده مکاتب رزمی بوده که من به شدت مخالفم
ممنون از حسن توجه شما
natars
کاربر تازه وارد
آقاجان دو کلام حرف حساب بگم و دیگه اینجا مطلب نمینویسم
بروس لی معتقد بود باید تئوری های پیچیده رزمی را به ساده ترین شیوه ممکن تبدیل کرد بطوریکه به ساده تر از اون نشه تبدیل کرد
اون تیپی که شما میگی منظورم نبود اون با یکی تو سربازی فرق میکنه نترس جان....
ولی یکی از اموزش های اولیه که به تکاوران و کماندو ها در بیشتر دنیا مثلا حزب ا... لبنان یا همین یگان ویژه یا تکاورهای خودمون داده میشه
اموزش هاپکیدو هست
نگید اینطوری نیس که خدایی خعلی ناراحت میشم!!!
اموزش هاپکیدو هست
نگید اینطوری نیس که خدایی خعلی ناراحت میشم!!!
Lord Viper
Registered User
- تاریخ عضویت
- 15 سپتامبر 2012
- نوشته‌ها
- 267
- لایک‌ها
- 823
با اجازه اساتید ،بحث نیروهای نظامی شد جسارت میکنم :
این طور که به نظر میرسه در ایران در هر تیپ یا قرارگاه و اصولا هرجا یه چیزی آموزش میدن ... جودو ،کیوکوشین کاراته ،هاپکیدو سه سبکی هستند که رایج هستن ولی من هاپکیدو و جودو رو بیشتر شنیدم // هاپکیدو خودش یه سبک تلفیقی و نسبت به بقیه سبکها جوان که تاثیر زیادی از سایر سبکها گرفته و بسیار هم کارآمده (لایک به هاپکیدو)
در نظر داشته باشین طبیعتا سرباز و تکاورِ درجه دار آموزشهای متفاوتی میبینن ... همینطور گاردی و تکاور و محافظ هم اصولا باید متناسب با وظایف شغلیشون آموزش میبینن
مثلا کسی از گارد ضدشورش انتظار نداره سرباز در حال گشت زنی دشمن رو خفه کنه !!! ... و یا محافظها به دلیل اینکه اولین هدفشون دور کردن مهاجم از شخص vip و محافظت کردن از اونها در مقابل چاقو یا گلوله (حتی با بدن خودشون) هست ،سبکی مثل جودو که تماس نزدیک داره براشون مناسبه ...
من تکاور و گاردی نمیشناسم زیاد ولی محافظ زیاد میشناسم اکثرا جودو بیس کارشونه ... و دلایلشون هم منطقیه
بگذریم .... خلاصه اینکه بسته به شغل و سطح آموزش متفاوته ... ولی این که گفتم اصولش بود ،خیلی جاها همینطوری با یه سبکی حال میکنن ،دیگه خودتون میدونین چه جوریه اوضاع ،پس نمیشه این انتخابها رو حجت و دلیل قرار دادچون این احتمال هم هست که کارشون اصولی و کارشناسی نبوده باشه ... مثلا تکواندو چندان برای پیاده **** ارتش (با اون تجهیزات سنگین) موضوعیت نداره ولی میبینیم که بعضی جاها آموزش میدن ،باز اگه به گارد یاد میدادن منطقی تر بود
خیلی جاهای دیگه جور دیگه عمل میکنن و مربی اون چیزی رو که خودش صلاح و متناسب میبینه آموزش میده که اینطوری طبیعتا نمیتونیم بگیم یک سبک آموزش میدن ،تا جایی که من میدونم **** معمولا آموزش خاص خودش رو داره که تلفیقی هست و شبیه هیچ سبک خاصی نیست خیلی هم کاربردیه اگه امکانش رو دارید برید یاد بگیرین که برای دفاع شخصی عالیه
در بعضی کشورها که نظم بیشتری دارن، آموزشهای مثلا تفنگداران دریایی (Marines) همه جا متحدالشکل هست اصلا سبک آموزش نمیدن ،بلکه مربیهایی دارن که طی سالها فنون و ضربات مورد نیاز رو با تحقیق و تجربه و بررسی در کنار هم قراردادن ... معمولا هم تاکید روی ساده بودن و نزدیک بودن فنون به واکنش غریزی و طبیعی انسان در مقابل تهاجم هست (بحث رنجر ها و کماندوها جداست اونها سالها آموزش میبینن)
از طرف دیگه چون زمانی که برای تربیت نیروها دارن محدوده ،تا جای ممکن سعی دارن فقط فنون ساده که بیشترین کاربرد رو دارن و در شرایط جنگی راحت تر به ذهن سرباز خطور میکنن استفاده کنن
کامبتیو و به قولی نیک مپ دقیقا از همینجا اومدن (سیستما رو اظلاعات ندارم)
اینها مجموعه ای از فنون تمام سبکهای موجود به علاوه تجربه جنگ در طول زمان هستند و برای موقعیتهای مرگ و زندگی کاربرد دارن، کاملا هم غیر رقابتی هستن
شما تو یه دوره 6 ماهه مستمر میتونی به خوبی به سطح بالایی از اینها برسی چون اصلا در ابتدا برای آموزش در همین تایم گردآوری شدن
در ضمن تمرکز اینها بیشتر از اینکه روی فنون و ضربات باشه روی آماده کردن و تربیت ذهن و همگام کردن دفاع با غرایز طبیعی هست (با اون تو بدن افتادن فن که تو سبکها داریم متفاوته) وگرنه کل فنونش تو یک کتابچه جمع میشن
اگه بحثش پیش بیاد به اندازه دانسته های ناقص خودم عرض میکنم خدمتتون
این طور که به نظر میرسه در ایران در هر تیپ یا قرارگاه و اصولا هرجا یه چیزی آموزش میدن ... جودو ،کیوکوشین کاراته ،هاپکیدو سه سبکی هستند که رایج هستن ولی من هاپکیدو و جودو رو بیشتر شنیدم // هاپکیدو خودش یه سبک تلفیقی و نسبت به بقیه سبکها جوان که تاثیر زیادی از سایر سبکها گرفته و بسیار هم کارآمده (لایک به هاپکیدو)
در نظر داشته باشین طبیعتا سرباز و تکاورِ درجه دار آموزشهای متفاوتی میبینن ... همینطور گاردی و تکاور و محافظ هم اصولا باید متناسب با وظایف شغلیشون آموزش میبینن
مثلا کسی از گارد ضدشورش انتظار نداره سرباز در حال گشت زنی دشمن رو خفه کنه !!! ... و یا محافظها به دلیل اینکه اولین هدفشون دور کردن مهاجم از شخص vip و محافظت کردن از اونها در مقابل چاقو یا گلوله (حتی با بدن خودشون) هست ،سبکی مثل جودو که تماس نزدیک داره براشون مناسبه ...
من تکاور و گاردی نمیشناسم زیاد ولی محافظ زیاد میشناسم اکثرا جودو بیس کارشونه ... و دلایلشون هم منطقیه
بگذریم .... خلاصه اینکه بسته به شغل و سطح آموزش متفاوته ... ولی این که گفتم اصولش بود ،خیلی جاها همینطوری با یه سبکی حال میکنن ،دیگه خودتون میدونین چه جوریه اوضاع ،پس نمیشه این انتخابها رو حجت و دلیل قرار دادچون این احتمال هم هست که کارشون اصولی و کارشناسی نبوده باشه ... مثلا تکواندو چندان برای پیاده **** ارتش (با اون تجهیزات سنگین) موضوعیت نداره ولی میبینیم که بعضی جاها آموزش میدن ،باز اگه به گارد یاد میدادن منطقی تر بود
خیلی جاهای دیگه جور دیگه عمل میکنن و مربی اون چیزی رو که خودش صلاح و متناسب میبینه آموزش میده که اینطوری طبیعتا نمیتونیم بگیم یک سبک آموزش میدن ،تا جایی که من میدونم **** معمولا آموزش خاص خودش رو داره که تلفیقی هست و شبیه هیچ سبک خاصی نیست خیلی هم کاربردیه اگه امکانش رو دارید برید یاد بگیرین که برای دفاع شخصی عالیه
در بعضی کشورها که نظم بیشتری دارن، آموزشهای مثلا تفنگداران دریایی (Marines) همه جا متحدالشکل هست اصلا سبک آموزش نمیدن ،بلکه مربیهایی دارن که طی سالها فنون و ضربات مورد نیاز رو با تحقیق و تجربه و بررسی در کنار هم قراردادن ... معمولا هم تاکید روی ساده بودن و نزدیک بودن فنون به واکنش غریزی و طبیعی انسان در مقابل تهاجم هست (بحث رنجر ها و کماندوها جداست اونها سالها آموزش میبینن)
از طرف دیگه چون زمانی که برای تربیت نیروها دارن محدوده ،تا جای ممکن سعی دارن فقط فنون ساده که بیشترین کاربرد رو دارن و در شرایط جنگی راحت تر به ذهن سرباز خطور میکنن استفاده کنن
کامبتیو و به قولی نیک مپ دقیقا از همینجا اومدن (سیستما رو اظلاعات ندارم)
اینها مجموعه ای از فنون تمام سبکهای موجود به علاوه تجربه جنگ در طول زمان هستند و برای موقعیتهای مرگ و زندگی کاربرد دارن، کاملا هم غیر رقابتی هستن
شما تو یه دوره 6 ماهه مستمر میتونی به خوبی به سطح بالایی از اینها برسی چون اصلا در ابتدا برای آموزش در همین تایم گردآوری شدن
در ضمن تمرکز اینها بیشتر از اینکه روی فنون و ضربات باشه روی آماده کردن و تربیت ذهن و همگام کردن دفاع با غرایز طبیعی هست (با اون تو بدن افتادن فن که تو سبکها داریم متفاوته) وگرنه کل فنونش تو یک کتابچه جمع میشن
اگه بحثش پیش بیاد به اندازه دانسته های ناقص خودم عرض میکنم خدمتتون
Last edited:
یگان ویژه بیشتر روی جودو و کاراته کار میکنه، تکاورا و کماندوها رو نمیدونم.
- تاریخ عضویت
- 21 آپریل 2012
- نوشته‌ها
- 1,169
- لایک‌ها
- 3,286
morteza1986
Registered User
- تاریخ عضویت
- 20 ژوئن 2012
- نوشته‌ها
- 209
- لایک‌ها
- 474
سلام.با شما موافقم.بروسلی یک استاد در هنرهای رزمی و مکاتب جنگی نبود.ولی کاربرد فنون رزمی رو خوب به تصویر کشیده.با اینکه مبارزات واقعی نیستند.مثلا فرض کنید من میخوام بدونم مبارزه با چند حریف به چه صورت انجام میشه.شما کلیپی سراغ دارید که یک استاد معتبر در این زمینه تولید کرده باشه؟ اگر معرفی کنید لطف بزرگی کردید.من یک علاقمند به هنرها،مکاتب و سبکهای رزمی هستم و قصد اظهار نظر ندارم.امیدوارم بد برداشت نکنید. با تشکر
- تاریخ عضویت
- 21 آپریل 2012
- نوشته‌ها
- 1,169
- لایک‌ها
- 3,286
سلام. راستش مرتضی نگرانم این بحث به جاهای باریکی کشیده بشه.
هنرهای رزمی عرصه ی گسترده هست و با این جور معیارها نمیشه بحث کرد.
راستی شنیدید می گن اگر می خوای کسی رو خراب کنی ازش بد دفاع کن؟ حکایت ِ جناب نترس و بروس لی ست!
Lord Viper
Registered User
- تاریخ عضویت
- 15 سپتامبر 2012
- نوشته‌ها
- 267
- لایک‌ها
- 823
چند صفحه هست که صحبت بروس لی شده ،با اجازه منم نظر شخصیم رو میگم ،اشتباه میکنم اصلاح بفرمایید:
قبلش بگم که من برای لی احترام قائلم ،با این دید مطلب رو بخونید لطفا
متاسفانه 2 بخش از زندگی بروس لی با هم مخلوط شده مخصوصا در افکار عامه مردم و حتی خیلی رزمی کارها ...
حساب بروس لی "بازیگر بزن بهادر و یه تنه 15 تا رو بزن" که مال فیلمهای هالیوودی بوده ،با بروس لی محقق و صاحب سبک جداست
در مورد شخص بروس لی که اغراق زیاد میکنن که جنس عوامانه داره و مناسب یک رزمی کار مطلع نیست،به قولی اون فیلم بود ! .... جملاتی مثل برترین و بزرگترین و بهترین برای یک نفر اغراقه اونم تو ورزشهای رزمی که همه ما میدونیم توش دست بالای دست بسیاره ... شایسته تر هست اگر بگیم جزو برترینهای عصر خودش بوده که درست هم هست
در مورد افکار و عقایدش آدم پیشرو و نواندیشی بوده و به قولی تو ورزشهای رزمی مخالف ادا و اصول و جنگولک بازی بوده که این خط شکنی قابل تحسینه
ولی لی اولین کسی نبوده که چنین افکاری داشته و همزمان با اون کسان دیگه ای هم با این شرایط بودن ولی دیده نشدن و بهشون توجه نشده ...
در تمام دوره های قبل هم چنین کسانی بودن ولی بروس لی چون اسطوره سینمای رزمی در دوره شکوفایی بود مخاطب زیادی داشته (همین جمعیت عظیم مردم بی اطلاع براش افسانه هایی ساختن که تن اون مرحوم رو توی گور میلرزونه!) هالیوود هم تقویت کننده این موج بود و هم روش سواری میکرد
ولی وقتی به افکار و عقایدش میرسیم ،کارش بسیار اصولی و حرفه ای هست که اون هم موافقان و مخالفان خودش رو داره (من موافقم تقریبا) ... البته اگر فرصت میکرد اون رو به اتمام برسونه میشد رو jkd حساب کرد ،چون "میگن" سبکی که باقی مونده ازش اونی نیست که خودش میخواسته و حاصل کار اطرافیانه و در سایتهای خارجی هم چندان به جت کان دو فعلی احترام نمیزارن و اون رو دکانی میدونن که اطرافیان بروس لی سر خاک اون مرحوم به پا کردن (تا جایی که من خوندم)
قبلش بگم که من برای لی احترام قائلم ،با این دید مطلب رو بخونید لطفا
متاسفانه 2 بخش از زندگی بروس لی با هم مخلوط شده مخصوصا در افکار عامه مردم و حتی خیلی رزمی کارها ...
حساب بروس لی "بازیگر بزن بهادر و یه تنه 15 تا رو بزن" که مال فیلمهای هالیوودی بوده ،با بروس لی محقق و صاحب سبک جداست
در مورد شخص بروس لی که اغراق زیاد میکنن که جنس عوامانه داره و مناسب یک رزمی کار مطلع نیست،به قولی اون فیلم بود ! .... جملاتی مثل برترین و بزرگترین و بهترین برای یک نفر اغراقه اونم تو ورزشهای رزمی که همه ما میدونیم توش دست بالای دست بسیاره ... شایسته تر هست اگر بگیم جزو برترینهای عصر خودش بوده که درست هم هست
در مورد افکار و عقایدش آدم پیشرو و نواندیشی بوده و به قولی تو ورزشهای رزمی مخالف ادا و اصول و جنگولک بازی بوده که این خط شکنی قابل تحسینه
ولی لی اولین کسی نبوده که چنین افکاری داشته و همزمان با اون کسان دیگه ای هم با این شرایط بودن ولی دیده نشدن و بهشون توجه نشده ...
در تمام دوره های قبل هم چنین کسانی بودن ولی بروس لی چون اسطوره سینمای رزمی در دوره شکوفایی بود مخاطب زیادی داشته (همین جمعیت عظیم مردم بی اطلاع براش افسانه هایی ساختن که تن اون مرحوم رو توی گور میلرزونه!) هالیوود هم تقویت کننده این موج بود و هم روش سواری میکرد
ولی وقتی به افکار و عقایدش میرسیم ،کارش بسیار اصولی و حرفه ای هست که اون هم موافقان و مخالفان خودش رو داره (من موافقم تقریبا) ... البته اگر فرصت میکرد اون رو به اتمام برسونه میشد رو jkd حساب کرد ،چون "میگن" سبکی که باقی مونده ازش اونی نیست که خودش میخواسته و حاصل کار اطرافیانه و در سایتهای خارجی هم چندان به جت کان دو فعلی احترام نمیزارن و اون رو دکانی میدونن که اطرافیان بروس لی سر خاک اون مرحوم به پا کردن (تا جایی که من خوندم)
Last edited:
morteza1986
Registered User
- تاریخ عضویت
- 20 ژوئن 2012
- نوشته‌ها
- 209
- لایک‌ها
- 474
سلام.واقعا هم همینطوره.پس بحث رو عوض میکنیم.چطوره درباره ی کوتاهی اساتید رزمی کارمون در خصوص ایجاد یک سبک اصولی و منحصر بفرد که مثل کیوکوشین،دای دو جو کو و...بدنسازی قوی،مثل وینگچون ضرباتی با سرعت غیر قابل مهار،مثل تای چی حرکات آرامش بخش،مثل آی کی دو روح مذهبی ، و.................داشته و فقط و فقط مختص ایران بزرگ و به نام ایران باشه،صحبت کنیم؟ اینکه مثلا توآ چطور بود،چه مزایایی داشت،ایراداتش چی بود،اینکه شاید میشد با انجام یک سری اصلاحات معایبش رو برطرف کرد و یک سبک کم نقص بوجود آورد؟ یا کلا مشکل داشت و مصداق ضرب المثل خانه از پای بست ویران است بود؟به هر حال توسط یک رزمی کار پر سابقه ی ایرانی ابداع شده بود.
اینکه مثلا چرا وقتی آقای..... یک سبک واقعا قوی که حرفهای زیادی برای گفتن داره ایجاد میکنه بجای استفاده از یک نام اصیل ایرانی نام چینی بر اون سبک میگذاره؟
چرا باید با داشتن پیشینه ی زیاد و فرهنگ غنی یک سبک مخصوص خودمون نداشته باشیم که از کودکی تا کهنسالی اون رو تمرین کنیم(مثل تایلندی ها)؟
اگر شما و دیگر اساتید موافقید در این خصوص نظرتون رو اعلام کنید.اگر هم موافق نیستید که......... با تشکر
Last edited: