بزرگنربن دایره المعارف هنرهای رزمی به زبان فارسی

[xavi68]

بله دوست عزیز ولی بازم میگم حیف که نتونستم استادی پیدا کنم که اصولی جو جیتسو درس بده تو شهرمون وگرنه از دست نمیدادمش.الان به ناچار دارم ایکیدو کار میکنم چون نتونستم مربی جو جیتسو پیدا کنم.
ای کاش بکم مسولان ورزش های رزمی یکم به فکر گسترش سبک ها توی مراکز استان ها میشدند.
راستی دوستان 2 تا سوال:
1:این ورزشی که جدیدا دارم اسمشو میشنوم به اسم رزم اوران جریانش چیه؟میگن به تکاورای **** اینو اموزش میدن؟درسته؟ممنون میشم اگه اطلاعاتی داشتید در اختیار من بزارید.
2:نظرتون در مورد این جوجیستو چیه؟اصلا داربم یه همچین چیزی یا من دراوردی هست؟در چه حد قبولش داربن؟
مشاهده پیوست 450491

فیروز حبیب پور قبلا توآ کار بوده ؟

 

[firenight666]

فیروز حبیب پور قبلا توآ کار بوده ؟

بله . و البته ایشون یکسری جریان هایی هم دارد ، که ..... (بگذریم )

 

[hosein ati]

بله . و البته ایشون یکسری جریان هایی هم دارد ، که ..... (بگذریم )

سلام دوست عزیز.ممنون میشم بهترین باشگاه اموزش جوجیتسو رو در تهران بهم معرفی کنید.از نظر اصولی بودن اموزش و اموزش کامل نه بخش بخش که گفتین.اگه نمیتونین تو تاپیک بنویسین پیغام خصوصی بدین.
راستش برای برادم میخوام که اونجا کارمند هست و از ورزش رزمی خوشش میاد دیشب باهاش تلفنی حرف میزدم گفت اگه میتونی از دوستات بپرس باشگاه های خوب تو تهران کجاست.محل سکونتش 7 تیر هست تا جایی که من میدونم.
پیشاپیش ممنونم.
یه عکس هم برای دوستان میزارم که خیلی برای خودم امید بخش هست:

 

[Mehran Mahmoodi]

سلام دوستان

توی تهران بهترین باشگاه آموزش کیک بوکسینگ کجاست ؟
من خیلی به فنون و تمرین های قدرتی رزمی علاقه دارم اما علاقه ای به مبارزه ندارم ......میخواستم بدونم مثلا میشه تمرینات و ... رو انجام بدم و بگم مبارزه نمیخوام بکنم ؟ چون کیک بوکسینگ ورزش وحشیانه ای هستش و با اینکه واقعا عاشقشم اما به دلیل اینکه دیگه کم کم وقت زن گرفتنمه مبارزه نمیخوام بکنم که صورتم بهم بریزه....محل زندگی شریعتی و خواجه عبدالله هستش...نزدیک ترین و بهترینش کجاست ؟

 

[miladninja]

سلام دوست عزیز.ممنون میشم بهترین باشگاه اموزش جوجیتسو رو در تهران بهم معرفی کنید.از نظر اصولی بودن اموزش و اموزش کامل نه بخش بخش که گفتین.اگه نمیتونین تو تاپیک بنویسین پیغام خصوصی بدین.
راستش برای برادم میخوام که اونجا کارمند هست و از ورزش رزمی خوشش میاد دیشب باهاش تلفنی حرف میزدم گفت اگه میتونی از دوستات بپرس باشگاه های خوب تو تهران کجاست.محل سکونتش 7 تیر هست تا جایی که من میدونم.
پیشاپیش ممنونم.
یه عکس هم برای دوستان میزارم که خیلی برای خودم امید بخش هست:

مشاهده پیوست 451405

با سلام

باشگاه کبکاتیان و شیرودی نزدیکترین هست و مکان خوبی هم هست.

 

[Abtin 63]

چطوری میشه سرعت دست و پا را زیاد کرد؟

یه نکته اینکه ما برای توضیح نحوه ی تمرینات و دادن برنامه و غیره محدودیت هایی داریم در این تاپیک و شاید کار صحیحی نباشه.

اما بهرحال بطور خلاصه:

- اول از همه، یادگیری صحیح یک تکنیک خوب، موثر و مستقیم. اول باید بر اجرای درست تکنیک تمرکز کنی و نه بر سرعت.

- پس از تسلط به تکنیک که ممکنه مدت زیادی هم طول بکشه، بر سرعت تمرکز کن. در صورتیکه تکنیک رو به درستی آموزش ندیده باشید، تمرینات قدرتی و سرعتی می تونه خطراتی داشته باشه و بنده توصیه نمی کنم.

- تکرار یک تکنیک اولین راه برای افزایش سرعت هست. با تکرار یک تکنیک داری اعصاب و عضلات رو برنامه ریزی می کنی. اینجا دیگه به خودت بستگی داره، هر چقدر یک تکنیک رو بیشتر تمرین کنی، بیشتر نتیجه می گیری.

- بر روی سرعت تمرکز کن. یعنی زمانی که می خوای تمرینات سرعتی انجام بدی فقط به سرعت فکر کن و نه به قدرت. زمانی که بیش از حد به فکر قدرت ِ ضربه و آسیب زدن به حریف هستی، عضلاتت رو بیشتر منقبض می کنی و حرکات شدیدتری انجام میدی و در این صورت احتمالا کندتر ضربه می زنی. بجای این کار، راحت، سبک و سریع ضربه بزن. فکر کن حریفت خیلی سریع هست و دائما حرکت می کنه و جاخالی می ده، فکر کن که با ضربه هات فقط می خوای او رو "لمس" کنی.

- عضلاتت رو شل کن. شل و راحت اما هوشیار. مشتت رو باز نگه دار و پاهات رو هم ریلکس. هر چقدر اندامت ریلکس تر باشه پتانسیل بیشتری برای سرعت در اون ذخیره شده. مشتت رو فقط در لحظات آخر محکم کن.

- باید تکنیک نفس کشیدن رو یاد بگیری. دم از راه بینی، باز دم از راه دهان و انفجاری.

- بروس لی تقسیماتی برای سرعت در جیت کان دو در نظر داشت. مثلا سرعت ادراکی به این معنا هست که چقدر در تشخیص اهدافت سریع هستی. پیروزی در مبارزه به همین بستگی داره. کی زودتر هدف رو تشخیص می ده و ضربه می زنه. برای بالاتر بردن سرعت ادارکی باید با اهداف متحرک تمرین کنی:






- موارد تخصصی تری هم در جیت کان دو هست که بعضا در تاپیک جون فان جیت کان دو بهش اشاره کردم. ضربه ات اگر سریع اما تلگرافی باشه بی فایده ست. باید ریتم طبیعی مبارزه بشکنی، یعنی حرکاتت یک "الگوی منظم" نداشته باشه. زمانی که دو نفر از نظر سرعت برابرند کسی پیروز می شه که بی نظم ضربه می زنه ...

 

[Abtin 63]

دوستان لینک دانلود فیلم رو خواستن،گفتم برای همه بذارم بهتره : دوستان این فیلم محصول 2012 ژاپن هست و با اون شینوبی که محصول 2005 هست کلا متفاوته،اسم این فیلم شینوبی دو Shinobido هست لینک دانلود فیلم لینک دانلود زیرنویس فارسی فیلم

دستت درد نکنه موساشی جان

 

[miladninja]

یه نکته اینکه ما برای توضیح نحوه ی تمرینات و دادن برنامه و غیره محدودیت هایی داریم در این تاپیک و شاید کار صحیحی نباشه.

درود بسیار خوب و مفید بود استاد . با تشکر از شما

 

[firenight666]

سلام دوست عزیز.ممنون میشم بهترین باشگاه اموزش جوجیتسو رو در تهران بهم معرفی کنید.از نظر اصولی بودن اموزش و اموزش کامل نه بخش بخش که گفتین.اگه نمیتونین تو تاپیک بنویسین پیغام خصوصی بدین.
راستش برای برادم میخوام که اونجا کارمند هست و از ورزش رزمی خوشش میاد دیشب باهاش تلفنی حرف میزدم گفت اگه میتونی از دوستات بپرس باشگاه های خوب تو تهران کجاست.محل سکونتش 7 تیر هست تا جایی که من میدونم.
پیشاپیش ممنونم.
یه عکس هم برای دوستان میزارم که خیلی برای خودم امید بخش هست:

مشاهده پیوست 451405

استاد جوجیتسو زیاد است . اما خوب یا جوجیتسو کوبودو هست یا jjif که هر دو با جوجیتسوی دوران قدیم کاملا فاصله دارند .
طبق حرف استاد میلاد باشگاه کبکانیان و شیرودی مناسب هستند . البته استادی را به نام مدیری میشناسم که کار ایشون را به بقیه ترجیح میدهم . ( البته امیدوارم تبلیغ نکرده باشم )

 

[firenight666]

یه نکته اینکه ما برای توضیح نحوه ی تمرینات و دادن برنامه و غیره محدودیت هایی داریم در این تاپیک و شاید کار صحیحی نباشه.

اما بهرحال بطور خلاصه:

- اول از همه، یادگیری صحیح یک تکنیک خوب، موثر و مستقیم. اول باید بر اجرای درست تکنیک تمرکز کنی و نه بر سرعت.

- پس از تسلط به تکنیک که ممکنه مدت زیادی هم طول بکشه، بر سرعت تمرکز کن. در صورتیکه تکنیک رو به درستی آموزش ندیده باشید، تمرینات قدرتی و سرعتی می تونه خطراتی داشته باشه و بنده توصیه نمی کنم.

- تکرار یک تکنیک اولین راه برای افزایش سرعت هست. با تکرار یک تکنیک داری اعصاب و عضلات رو برنامه ریزی می کنی. اینجا دیگه به خودت بستگی داره، هر چقدر یک تکنیک رو بیشتر تمرین کنی، بیشتر نتیجه می گیری.

- بر روی سرعت تمرکز کن. یعنی زمانی که می خوای تمرینات سرعتی انجام بدی فقط به سرعت فکر کن و نه به قدرت. زمانی که بیش از حد به فکر قدرت ِ ضربه و آسیب زدن به حریف هستی، عضلاتت رو بیشتر منقبض می کنی و حرکات شدیدتری انجام میدی و در این صورت احتمالا کندتر ضربه می زنی. بجای این کار، راحت، سبک و سریع ضربه بزن. فکر کن حریفت خیلی سریع هست و دائما حرکت می کنه و جاخالی می ده، فکر کن که با ضربه هات فقط می خوای او رو "لمس" کنی.

- عضلاتت رو شل کن. شل و راحت اما هوشیار. مشتت رو باز نگه دار و پاهات رو هم ریلکس. هر چقدر اندامت ریلکس تر باشه پتانسیل بیشتری برای سرعت در اون ذخیره شده. مشتت رو فقط در لحظات آخر محکم کن.

- باید تکنیک نفس کشیدن رو یاد بگیری. دم از راه بینی، باز دم از راه دهان و انفجاری.

- بروس لی تقسیماتی برای سرعت در جیت کان دو در نظر داشت. مثلا سرعت ادراکی به این معنا هست که چقدر در تشخیص اهدافت سریع هستی. پیروزی در مبارزه به همین بستگی داره. کی زودتر هدف رو تشخیص می ده و ضربه می زنه. برای بالاتر بردن سرعت ادارکی باید با اهداف متحرک تمرین کنی:


مشاهده پیوست 451481مشاهده پیوست 451482مشاهده پیوست 451483



- موارد تخصصی تری هم در جیت کان دو هست که بعضا در تاپیک جون فان جیت کان دو بهش اشاره کردم. ضربه ات اگر سریع اما تلگرافی باشه بی فایده ست. باید ریتم طبیعی مبارزه بشکنی، یعنی حرکاتت یک "الگوی منظم" نداشته باشه. زمانی که دو نفر از نظر سرعت برابرند کسی پیروز می شه که بی نظم ضربه می زنه ...

با درود و تشکر از شما به خاطر مطالب گوهر بارتان

مطلبی در راستای نوشته های شما داشتم ، خواستم عرض کنم البته صد در صد در مقابل مطالب شما هیچ ارزشی ندارد ، صرفا یک تجربه است . به نظر من عضلات جمع کننده دست و پا در ایجاد سرعت بسیار دخیل است و یکی از تمرینات مهم برای تقویت این عضلات اجرای ضربات بدون هیچ گونه کیسه و میت و .... است . اصطلاحا بهش میگن حرکات را بصورت سایه اجرا کردن ( یعنی مشت و لگد در هوا زدن ) .

با تشکر از شما .

 

[Abtin 63]

با درود و تشکر از شما به خاطر مطالب گوهر بارتان مطلبی در راستای نوشته های شما داشتم ، خواستم عرض کنم البته صد در صد در مقابل مطالب شما هیچ ارزشی ندارد ، صرفا یک تجربه است . به نظر من عضلات جمع کننده دست و پا در ایجاد سرعت بسیار دخیل است و یکی از تمرینات مهم برای تقویت این عضلات اجرای ضربات بدون هیچ گونه کیسه و میت و .... است . اصطلاحا بهش میگن حرکات را بصورت سایه اجرا کردن ( یعنی مشت و لگد در هوا زدن ) . با تشکر از شما .

خواهش می کنم استاد. از شما یاد می گیرم همیشه. بله من هم درباره تمرین سایه با شما موافقم. فایده های خیلی زیادی داره و بهتره همیشه جزو تمرینات باشه. مخصوصا در موضوع سرعت همان طور که توضیح فرمودید بسیار مفیده. خیلی ممنونم

 

[Abtin 63]

درود بسیار خوب و مفید بود استاد . با تشکر از شما

خواهش می کنم استاد عزیز. لطف داری ...

 

[firenight666]

خواهش می کنم استاد. از شما یاد می گیرم همیشه. بله من هم درباره تمرین سایه با شما موافقم. فایده های خیلی زیادی داره و بهتره همیشه جزو تمرینات باشه. مخصوصا در موضوع سرعت همان طور که توضیح فرمودید بسیار مفیده. خیلی ممنونم

ممنون از شما استاد .
بنده همیشه خود را در مقام شاگردی شما تصور میکنم . مطالب زیادی از شما آموختم ام .

با تشکر

 

[Abtin 63]

ممنون از شما استاد . بنده همیشه خود را در مقام شاگردی شما تصور میکنم . مطالب زیادی از شما آموختم ام . با تشکر

خجالت می دید. شما فروتن و بزرگوارید. باز هم ممنون.

 

[silent killer]

سلام بر همه ی اساتید
تاپیک به لطف شما استاید داره می شه دائره المعارف رزمی
کیفیت و کمیت مطالب انقد بالاست که دیگه جایی واسه نوشتن من کمترین نیست من فقط از مطالب شما استفاده می کنم
با تشکر از همه شما دوستان:lol: مخصوصا استادآبتین و استاد میلاد
در ادامه The Art Of Fighting Without Fighting که استادآبتینگفتن. در سیستم های دفاع شخصی نوین نیز بر این موضوع تاکید زیادی میشه که اصل مهمی در این سیستمهاست.در واقع به بخش روانشناسی مبارزه و درگیری بر می گرده که 90در صد علم دفاع شخصی را در بر میگیره.که این گونه تعریف می شه که کنترل و جلوگیری و پیروزی در وضعیت دفاع شخصی بدون در گیری فیزیکی.که شامل پیشبینی و پیشگیری و زبان بدن و گفتار در مواجهه با مهاجم است.
ببخشید زیاد شد

 

[trian]

سلام دوستان

توی تهران بهترین باشگاه آموزش کیک بوکسینگ کجاست ؟
من خیلی به فنون و تمرین های قدرتی رزمی علاقه دارم اما علاقه ای به مبارزه ندارم ......میخواستم بدونم مثلا میشه تمرینات و ... رو انجام بدم و بگم مبارزه نمیخوام بکنم ؟ چون کیک بوکسینگ ورزش وحشیانه ای هستش و با اینکه واقعا عاشقشم اما به دلیل اینکه دیگه کم کم وقت زن گرفتنمه مبارزه نمیخوام بکنم که صورتم بهم بریزه....محل زندگی شریعتی و خواجه عبدالله هستش...نزدیک ترین و بهترینش کجاست ؟

آره میشه ، اما کیک بوکسینگ بدون مبارزه که فایده ای نداره باید وارد رینگ بشین مبارزه کنید ، نقاط ضعف و قوت خودتون رو بفهمید ، بدونید که سرعت ، قدرت یا استقامت از کدوم بهتر میتونید استفاده کنید ، بدون مبارزه و مسابقه و کسب تجربه هرچقدر هم تمرین کنید و تکنیک یاد بگیرید در برابر یک حریف معمولی یا حتی یک درگیری شانس زیادی برای اجرای حرکت مناسب ندارید ... مهارت و تکنیک ، هوش مبارزه و تاکتیک در مبارزه به وجود میاد.
مطمئن باشید در یک درگیری هرچقدر هم تمرین کرده باشید اگه مبارزه و مسابقه نداشته باشید ، با اولین ضربه دست و پاتون رو گم میکنید و دچار استرس و سردرگمی میشید اما اگه تجربه زیادی در مبارزه داشته باشید با اولین ضربه از طرف مقابل بی اختیار واکنش نشون میدید و در مسابقه هم یاد می گیرید که در برابر حریف عجول و سرعتی یا در برابر حریف کند و استقامتی یا ... چطور مبارزه کنید
البته درکتون می کنم من هم بنا به دلایلی مسابقه رو کنار گذاشتم ، خب خیلیا هم هستن که در باشگاه هایی مثل کیک بوکس فقط برای تمرین میان نه مسابقه ، که البته باز هم این رو در نظر بگیرید که در طول تمرین غالبا مشغول مبارزه با حریف تمرینی خود هستید

 

[firenight666]

"سی زا " نوعی نشست است که در ژاپن با این اسم انجام میشود و در واقع سی زا حالت و فرمی از زانو زدن و نشستن است ، که در شروع و پایان تمامی کلاس های رزمی اجرا میشود و با تعظیم کردن به استاد و سایر رزمی کاران مراتب احترام را نشان میدهیم .

​

در این حالت زانوها با زاویه 180 درجه خم میشود و ماهیچه ساق پا زیر ران قرار میگیرد و فرد روی پاشنه های خود مینشیند و انگشتان پا بدون اینکه خم شود در حالت مستقیم قرار میگیرد .

امروزه کمتر دیده میشود که به این حالت بشینند . به این دلیل که نشستن در این حالت باعث ایجاد درد در ناحیه قوزک پا و زانو میشود و به طور کلی در اثر نشستن طولانی مدت در این حالت ، احساس ناراحتی کلی در پاها را در پی دارد و گاها دچار خواب رفتگی در پاها هم میشود .

پس چرا در این حالت مینشینیم و فایده آن چیست ؟

در غرب اکثر مردم روی صندلی مینشینند و یا روی مبل دراز میکشند و هیچ تاریخچه ای از نشستن در حالت زانو زده روی زمین وجود ندارد . آیا سی زا چیزی فراتر از نماد فرهنگی آسیایی ها است ؟

​

در ژاپن این نوع نشستن از آداب و رسوم خوب این کشور به شمار می آید . در " کاراته دو " ، آی کی دو ، کونگ فو و ورزش های رزمی دیگر نیز این آداب و رسوم وسیله ای برای ادای احترام ، ایجاد نظم و پرورش ذهن و جسم می باشد . در واقع این ادای احترام به دانش ، علم و هنر خود ، استاد و سایر رزمی کاران است . این کار به نوعی پیروزی روح بر نفس و قبول کردن اهمیت کلیه افرادی هستند که به نوعی با ما در ارتباط هستند . همچنین این آداب و رسوم به طور ناخودآگاه باعث ایجاد نظم در ذهن و پرورش روح میشود .

اما سی زا و آداب و رسوم همیشه این هدف را دنبال نمیکنند . بسیاری از عناصر به وجود آمده در آداب و رسوم این کشور در طی دوران جنگ مسلحانه ( تقریبا قرن 12 تا 17 ) به وجود آمدند که از این قرار بودند : محل قرار گرفتن دست ها - چگونگی تعظیم کردن - راه رفتن - نشستن - مکان نشستن و رعایت حدود فاصله مناسب با دیگران و .... که همگی آنها رابطه زیادی با تمرینات شمشیر و دیگر فنون مبارزه با سلاح و همچنین روش های دفاع شخصی و توانایی پاسخگویی و واکنش فوری دارند .

سربازان همیشه مسلح بودند و حتی هنگام خواب نیز در کنارشان اسلحه ای قرار داشت ، چون باید در هر زمان آماده نشان دادن واکنش سریع از خود باشند ، مثلا زمانی که در داخل یا خارج شهر بودند ، یا در حین ملاقات دیگران ، یا در حضور فرمانده و مافوق خود ، و یا در هنگام خوردن و نوشیدن در کنار دوستان خود ، و یا در همراهی با دیگران در میدان جنگ . به آنها دستور داده شده بود که همیشه مراقب اطراف خود باشند و برای دفاع از خود و یا نشان دادن واکنش سریع ، آمادگی کامل داشته باشند .

بعضی از سامورایی ها در این مورد بسیار زیاده روی کردند . به نقل از داستانی گویند که :میاموتو موساشی افسانه ای ( سال 1600 ) که در واقع یک سامورایی بدون استاد بوده که به خاطر پیروزی های بی شمارش به شهرت رسید ، آن قدر از جدا شدن از اسلحه خود ترس داشت که حتی به حمام سنتی نمیرفت .( توجه دوستان :: اینجاش کمی تامل بر انگیزه / باید در موردش تحقیق کرد )

اگر سی زا به روشی اشتباه انجام میشد و یا فردی که زانو میزند نسبت به وضعیت نشستنش دقت نمیکرد ، آنگاه نتایج بسیار بدی در پی داشت .
در دوئل با یک شمشیر کوتاه و تیز اغلب سلاح در سمت چپ و به فاصله چند اینچی دستان قرار داشت . اگر این نبرد در فضایی باز صورت میگرفت ، آنگاه شمشیر بلندی نیز با خود همراه داشتند که در سمت چپشان و در یک حالت نظامی قرار داشت و یا اینکه شمشیر را پشتشان می بستند .

جنگ جویان در این فکر بودند که چطور میتوانند در حالت سی زا یا در موقیعت های دیگر اسلحه ( شمشیر ) خود را بیرون بکشند و یا اینکه هنگام حمله بتوانند دفاع کنند . امروزه فن و هنر شمشیر کشیدن به نام ای آی دو مشهور است .

​

چنان چه در موقعیت سی زا قرار دارید و قصد بلند شدن دارید ، بهتر است که پای راست را به سمت جلو ببرید ، این حالت بلند شدن ، شمشیر کشیدن را آسان تر کرده و به رزمی کار امکان حرکت بیشتر و کم کردن فاصله با حریف را وی دهد.بلند شدن از حالت سی زا و شمشیر کشیدن و غلاف کردن شمشیر ، همگی این اعمال با سرعت زیادی انجام میشود . در واقع تکنیک صحیح سی زا است که چنین امکانی را به وجود می آورد . همینطور بسیاری از جنگ جویان به وسیله سی زا ، دفاع با دستان خالی در برابر شمشیر و حمله های دیگر را آموزش دیدند .

یک دفاع کننده میتواند برای جلوگیری از برخورد سلاح و یا کنترل آن در موقع پرتاب ، بلافاصله به یک سمت بچرخد .( توجه کنید که در هنگام پرتاب سلاح نباید فاصله زانو ها زیاد باشد چون تعادل به هم میخورد ) ویا اینکه به سمت بازوی پرتاب کننده سلاح رفته و قبل از پرتاب ، به بازو ضربه بزند و یا اینکه جهت حرکت بازو را کنترل کند . که امروزه بسیاری از تکنیک های دفاع شخصی با دست خالی در دایتوریو ، آی کی دو و نمونه های مختلف جوجیتسو آموزش داده میشود .

اما این مهارت ها در بسیاری از فنون " دو " مدرن کاراته مانند کاراته دو - جودو و فنون دیگر ، از اهمیت بالایی برخوردار نیست . به خاطر همین بسیاری از ظرافت ها و نکات درست زانو زدن و حرکت کردن از بین رفته است و در موارد دیگر تنها شکل ظاهری آن حفظ شده است . و به دلیل به وجود آمدن فنون جدید و هدف دار ( جهت دار ) در " دو " ، هدف و پایه و اساس آن از بین رفته است .

این سیر تکاملی به خودی خود تاسف برانگیز نیست و نمیتوان تکنیک افرادی را که سی زا جدید را اجرا میکنند اشتباه دانست . غربی ها به نشستن سی زا علدت ندارند و حالتی که در آنجا برای نشستن انجام میشود شکل متفاوتی دارد .

اصول نشستن سی زا سنتی ساده است . به محض نشستن ، پای چپ خم میشود و به عقب حرکت میکند ، انگشتان پای چپ روی زمین قرار میگیرد و ساق پا به سمت پایین می آید . پای راست به صورت خم شده در جلو قرار میگیرد . همینطور که کفل پایین آورده میشود ، پای راست به سمت عقب کشیده میشود . در این لحظه هر دو پا توسط انگشتان بالا نگه داشته میشود . در این موقیعت تنها انگشتان میتوانند به سمت عقب حرکت کنند . چون پشت پاها در حالت افقی و با زاویه روی زمین قرار گرفته است . میشود انگشتان پا را با فاصله از زمین نگه داشت و یا اینکه فقط شست پا را در تماس با زمین گذاشت و دست ها روی ران قرار میگیرد ( کف دست ها )

​

موقعیت قرار گیری انگشتان پا مهم میباشد . در صورتی که پا و پشت پا با انگشتان در یک راستا و جهت به صورت صاف قرار گیرد ، اگر فرد بخواهد با یک پا به سمت جلو و یا به جهت دیگر حرکت کند ، امکان حرکت سلب شده و تعادل به هم میخورد . چنین تکنیکی برای یک سرباز بسیار خطرناک است . چون حریف وقتی این بی تعادلی را میبیند در فکر استفاده از فرصت بر آمده و حمله میکند .

در بلند شدن از حالت سی زا ابتدا باید پای راست را حرکت داد ، اما یک نکته ; چون ابتدا کفل ها بلند میشود نوک انگشتان هر دو پا روی زمین به سمت عقب کشیده میشود . به خاطر همین زمانی که پای راست به سمت جلو حرکت میکند ، انگشتان پای مخالف حرکتی با قدرت و متعادل و سریع رو به جلو را باعث میشوند . وقتی با پای راست حرکت بدن به سمت جلو انجام میشود ،باعث پویایی و حرکتی میشود که هر نوع حمله ، دفع ضربه و دفاع با دست خالی و یا خارج شدن از حالت سی زا و ایستادن را به راحتی امکان پذیر میکند . البته گاهی اوقات در شرایط دفاع با دست خالی ابتدا پای چپ بالا می آید و ....

سعی کنید این روش را امتحان کنید . با انگشتانی که به صورت افقی قرار گرفته است در حالت سی زا بنشینید . تلاش کنید که سریع و با قدرت به سمت جلو حرکت کرده و بایستید .
در حالتی دیگر سعی کنید همین کار را با انگشتانی که به سمت زمین قرار دارد انجام دهید . و حالا تفاوت را احساس کنید .

نوع دیگر نشستن به این صورت است که پاهای خود را شکسته و با حرکت یک پا به سمت عقب و انگشتان که به صورت افقی قرار گرفته است بنشینید
( منظور اینست که با یک پا روی زانو و کف پای دیگر روی زمین باشد ) در این حالت میتوانید به حمله ای از جلو و یا هل دادن به عقب واکنش نشان بدهید . حال تعادل را در حات های مختلف بررسی کنید .

​

درست است که در جودو ، کاراته و تکواندو و فنون رزمی دیگر ارتباط محکمی با هنر شمشیر و یا حتی دفاع شخصی با سی زا وجود ندارد ، اما انجام تمرین سی زا سنتی بستر مناسبی را برای آمادگی ذهنی ، هوشیاری و توجه به موقیعت و تعادل کل بدن به وجود می آورد .

همینطور ادغام شیوه قرار گرفتن بدن و تکنیک ، باعث پایدار ماندن ارتباط خشونت آمیز موجود در سناریوی دفاع شخصی به ارث رسیده از جنگجویان میشود و با به وجود آوردن جوی سنگین در اطراف آن باعث شود که این فن به راحتی به فراموشی سپرده شود .
( منظور ادغام نگرش با روش است که میتواند باعث فراموشی این تکنیک شود )

​

**********************************************************************************************

درود بر همه دوستان و استادان . امیدوارم از این مقاله خوشتون اومده باشه . شخصا نکات خوبی از این مقاله کسب کرده بودم . نویسنده اش مطالب عمومی را که در مورد سی زا مطرح است را به خوبی در یک مقاله فراهم کرده است . به خاطر همین ترجمه اش کردم تا شما هم از این مطلب بهره مند شوید .
چون همه ما به نوعی دانش آموخته ی سبک های رزمی هستیم و نه تولید کننده یک مکتب یا یک سبک و روش رزمی پس نمیتوان گفت نویسنده این مقاله بهترین فردی است که در مورد سی زا مقاله نوشته است . اما توضیحات مفیدی داده است .

اما در پایان ، این مقاله به نوشته Christopher Caile است با عنوان :Seiza: The Kneeling Posture
ترجمه بنده برداشتی تقریبا آزاد ( نه کاملا) از مطلب است
با تشکر

تمامی حقوق این ترجمه متعلق به سایت پرشین تولز میباشد . کپی برداری از مطلب ترجمه شده با ذکر منبع بلامانع است

 

[firenight666]

این هم نسخه اصلی مقاله برای دوستانی که علاقه مندند نسخه اصلی را مطالعه کنند
Seiza: The Kneeling Posture

By Christopher Caile​

Seiza. It is the basic kneeling position used at the beginning and the end of martial arts classes and is associated with bowing in respect for teachers and other students.

Christopher Caile sitting at head of a karate class (Kyokushinkai) in 1967 at the Brooklyn Academy of Music, the school headed by Kaicho (then Shihan) Tadashi Nakamura who would later found World Seido Karate.

In this posture the knees are bent 180 degrees with the calves tucked under the thighs so you sit on your heels, toes pointed.

Few today, however, give it more than a momentary thought, other than the pain so often felt in the ankles and legs, or the growing discomfort felt when sitting this way for long. And when westerners sit this way for very long often their legs go to sleep.

So why do we sit this way and what is its value? After all, in the west most people sit in chairs or lounge across their sofas. There is no history or lifelong adherence to a method of kneeling on the floor. Is seiza anything more than a quaint Asian cultural artifact?

In Japan this method of sitting has always been associated with proper etiquette. In modern karate-do, aikido, kung fu and in many other arts, the role of proper etiquette is a vehicle to show respect, develop discipline and train the mind and body. By being respectful you show appreciation for your art, your study, the teacher and other students. It becomes a triumph of spirit over ego, an acknowledgment of the importance of others and the group over the self. In this form etiquette represents willful discipline of the mind and development of spirit.

Seiza and proper etiquette, however, did not always serve this same purpose. Many elements of etiquette that developed during feudal periods of armed warfare (roughly the 12th through the 17th centuries) -- such as where to hold your hands, how to bow, walk, move, or sit, where to sit and the distance expected from others -- all at their core were intimately linked to the practice of sword and other weapon arts, as well as to strategies of self-defense and the ability to react instantaneously.

Warriors were almost always armed and even when they slept a weapon was always close by. At any time warriors had to be ready for immediate reaction and mobility -- when outside, in town, when visiting others, in the presence of their superiors or lord, when eating and drinking with friends, when escorting others or on campaign or in battle. Necessity dictated constant awareness of everything around them, the position of others, their environment and always their ability to react or defend themselves.

Some samurai took this to the extreme. One story says that legendary Miyamoto Musashi (1600 era), the Japanese masterless samurai famed for his many successful challenges of others, was so fearful of being exposed (without his sword) that he refused to ever take a traditional bath.

In this warrior context, if seiza was incorrectly executed, or the kneeling person was lax in his positioning, it could have fateful consequences. Inside a dwelling a razor sharp short sword (often a short knife was also present) was often positioned at their left side just inches from their hand. When outdoors, a longer sword was added, also positioned at their left side (through a sash) or slung across their back.

Warriors were taught how to draw a weapon instantly, from seiza and other positions, to strike or parry an attack. Today, this art of sword drawing is most often practiced as a specialty known as iaido (the art of drawing the sword). When formally sitting in seiza, the ability to rise up from a kneeling position instantaneously with the right leg forward simplified the sword drawing, positioned the practitioner for further movement and closed the distance to his antagonist. This was all done with such speed that the rise from seiza, cut and sword's re-sheathing could be done by the most accomplished in a blink of an eye. What made all this possible was proper seiza technique.

Likewise, from sieza position many warriors learned empty hand defenses against a sword strike or other attack. A defender could pivot to the side instantaneously to avoid and control a weapon thrust (careful that the knees were not too widely spaced to maintain balance while pivoting) or move forward into a downward weapons strike in order to intercept the striking arm before the attack was fully generated or control a weapon strike coming downward at an angle from the side. Today many empty hand self-defenses are still practiced in diato ryu, aikido, many forms of jujutsu as well in some other arts.

But these skills no longer receive the same emphasis in many modern "do" arts, such as karate-do, judo and others. As a result some of the subtleties of proper kneeling and moving have been lost. In other cases just the outer form of etiquette has been maintained, while the original intent, rationale and meaning have been lost to the new ends of "do" oriented arts.

This evolution in itself should not necessarily be considered unfortunate, or those who practice the new seiza etiquette should not be considered as "doing it wrong." Westerners aren't used to sitting in seiza, and the art there practice has a different emphasis.



The principles of traditional seiza are simple. Upon sitting, the left leg is bent and moved behind, the toes of the left foot maintaining contact with the floor as the shin in lowered, the right leg being forward and bent. As your buttocks sink the right leg is likewise pulled back -- both feet now being supported by the toes. Only then are the toes allowed to move backward so the instep lies flat, the feet pointed in an a angle (they can be kept apart or the big toe of each foot can touch). The hands are then positioned across the thighs.

The toe position is critical. If the leg and instep are placed flat with the toes pointed, mobility and balance are lost if you try to move forward to one leg, or otherwise move. For a warrior, such a technique would be dangerous since stability would be sacrificed, and a foe observing such behavior would be alerted to an interval of advantage.

To stand from seiza the right leg moves first. But first as the buttocks begin to rise the toes of both feet pull back with the tips of the toes on the ground,
Thus as the right leg moves forward, the toes of the opposite foot support a quick, balanced, powerful forward motion -- the movement of the body forward, supported with the right leg providing momentum and mobility behind any sword cut, parry, empty hand defense or transition to standing (in empty hand self-defense situations, however, sometimes the left leg comes up first).

Try this experiment. Sit in seiza with your toes pointed. Try to move quickly and powerfully forward or quickly rise. Now try the same with the toes turned to the floor. You should feel a dramatic difference.

An alternative exercise is to start to sit, just by collapsing your legs, or by moving one leg back but with the toes pointed. See how you can react to an attack from the front, or a push backwards. Check the stability in this position against that evidenced during traditional kneeling.

It is true that in judo, karate-do, taekwondo and many other arts there is no longer an active link to the sword arts or necessity to practice self-defense from seiza. But the practice of traditional seiza does force a heightened state of mental readiness, and awareness, and attention to position and balance. It also maintains a combative link to self-defense scenarios of our warrior heritage and by doing so creates an atmosphere of seriousness around practice that can be easily forgotten -- an integration of attitude with technique​

.

 

[ya_ali_mavla]

"سی زا " نوعی نشست است که در ژاپن با این اسم انجام میشود و در واقع سی زا حالت و فرمی از زانو زدن و نشستن است ، که در شروع و پایان تمامی کلاس های رزمی اجرا میشود و با تعظیم کردن به استاد و سایر رزمی کاران مراتب احترام را نشان میدهیم .

مشاهده پیوست 452261​

در این حالت زانوها با زاویه 180 درجه خم میشود و ماهیچه ساق پا زیر ران قرار میگیرد و فرد روی پاشنه های خود مینشیند و انگشتان پا بدون اینکه خو شود در حالت مستقیم قرار میگیرد .

امروزه کمتر دیده میشود که به این حالت بشینند . به این دلیل که نشستن در این حالت باعث ایجاد درد در ناحیه قوزک پا و زانو میشود و به طور کلی در اثر نشستن طولانی مدت در این حالت ، احساس ناراحتی کلی در پاها را در پی دارد و گاها دچار خواب رفتگی در پاها هم میشود .

پس چرا در این حالت مینشینیم و فایده آن چیست ؟

در غرب اکثر مردم روی صندلی مینشینند و یا روی مبل دراز میکشند و هیچ تاریخچه ای از نشستن در حالت زانو زده روی زمین وجود ندارد . آیا سی زا چیزی فراتر از نماد فرهنگی آسیایی ها است ؟

مشاهده پیوست 452272​

در ژاپن این نوع نشستن از آداب و رسوم خوب این کشور به شمار می آید . در " کاراته دو " ، آی کی دو ، کونگ فو و ورزش های رزمی دیگر نیز این آداب و رسوم وسیله ای برای ادای احترام ، ایجاد نظم و پرورش ذهن و جسم می باشد . در واقع این ادای احترام به دانش ، علم و هنر خود ، استاد و سایر رزمی کاران است . این کار به نوعی پیروزی روح بر نفس و قبول کردن اهمیت کلیه افرادی هستند که به نوعی با ما در ارتباط هستند . همچنین این آداب و رسوم به طور ناخودآگاه باعث ایجاد نظم در ذهن و پرورش روح میشود .

اما سی زا و آداب و رسوم همیشه این هدف را دنبال نمیکنند . بسیاری از عناصر به وجود آمده در آداب و رسوم این کشور در طی دوران جنگ مسلحانه ( تقریبا قرن 12 تا 17 ) به وجود آمدند که از این قرار بودند : محل قرار گرفتن دست ها - چگونگی تعظیم کردن - راه رفتن - نشستن - مکان نشستن و رعایت حدود فاصله مناسب با دیگران و .... که همگی آنها رابطه زیادی با تمرینات شمشیر و دیگر فنون مبارزه با سلاح و همچنین روش های دفاع شخصی و توانایی پاسخگویی و واکنش فوری دارند .

سربازان همیشه مسلح بودند و حتی هنگام خواب نیز در کنارشان اسلحه ای قرار داشت ، چون باید در هر زمان آماده نشان دادن واکنش سریع از خود باشند ، مثلا زمانی که در داخل یا خارج شهر بودند ، یا در حین ملاقات دیگران ، یا در حضور فرمانده و مافوق خود ، و یا در هنگام خوردن و نوشیدن در کنار دوستان خود ، و یا در همراهی با دیگران در میدان جنگ . به آنها دستور داده شده بود که همیشه مراقب اطراف خود باشند و برای دفاع از خود و یا نشان دادن واکنش سریع ، آمادگی کامل داشته باشند .

بعضی از سامورایی ها در این مورد بسیار زیاده روی کردند . به نقل از داستانی گویند که :میاموتو موساشی افسانه ای ( سال 1600 ) که در واقع یک سامورایی بدون استاد بوده که به خاطر پیروزی های بی شمارش به شهرت رسید ، آن قدر از جدا شدن از اسلحه خود ترس داشت که حتی به حمام سنتی نمیرفت .( توجه دوستان :: اینجاش کمی تامل بر انگیزه / باید در موردش تحقیق کرد )

اگر سی زا به روشی اشتباه انجام میشد و یا فردی که زانو میزند نسبت به وضعیت نشستنش دقت نمیکرد ، آنگاه نتایج بسیار بدی در پی داشت .
در دوئل با یک شمشیر کوتاه و تیز اغلب سلاح در سمت چپ و به فاصله چند اینچی دستان قرار داشت . اگر این نبرد در فضایی باز صورت میگرفت ، آنگاه شمشیر بلندی نیز با خود همراه داشتند که در سمت چپشان و در یک حالت نظامی قرار داشت و یا اینکه شمشیر را پشتشان می بستند .

جنگ جویان در این فکر بودند که چطور میتوانند در حالت سی زا یا در موقیعت های دیگر اسلحه ( شمشیر ) خود را بیرون بکشند و یا اینکه هنگام حمله بتوانند دفاع کنند . امروزه فن و هنر شمشیر کشیدن به نام ای آی دو مشهور است .

مشاهده پیوست 452291مشاهده پیوست 452292​

چنان چه در موقعیت سی زا قرار دارید و قصد بلند شدن دارید ، بهتر است که پای راست را به سمت جلو ببرید ، این حالت بلند شدن ، شمشیر کشیدن را آسان تر کرده و به رزمی کار امکان حرکت بیشتر و کم کردن فاصله با حریف را وی دهد.بلند شدن از حالت سی زا و شمشیر کشیدن و غلاف کردن شمشیر ، همگی این اعمال با سرعت زیادی انجام میشود . در واقع تکنیک صحیح سی زا است که چنین امکانی را به وجود می آورد . همینطور بسیاری از جنگ جویان به وسیله سی زا ، دفاع با دستان خالی در برابر شمشیر و حمله های دیگر را آموزش دیدند .

یک دفاع کننده میتواند برای جلوگیری از برخورد سلاح و یا کنترل آن در موقع پرتاب ، بلافاصله به یک سمت بچرخد .( توجه کنید که در هنگام پرتاب سلاح نباید فاصله زانو ها زیاد باشد چون تعادل به هم میخورد ) ویا اینکه به سمت بازوی پرتاب کننده سلاح رفته و قبل از پرتاب ، به بازو ضربه بزند و یا اینکه جهت حرکت بازو را کنترل کند . که امروزه بسیاری از تکنیک های دفاع شخصی با دست خالی در دایتوریو ، آی کی دو و نمونه های مختلف جوجیتسو آموزش داده میشود .

اما این مهارت ها در بسیاری از فنون " دو " مدرن کاراته مانند کاراته دو - جودو و فنون دیگر ، از اهمیت بالایی برخوردار نیست . به خاطر همین بسیاری از ظرافت ها و نکات درست زانو زدن و حرکت کردن از بین رفته است و در موارد دیگر تنها شکل ظاهری آن حفظ شده است . و به دلیل به وجود آمدن فنون جدید و هدف دار ( جهت دار ) در " دو " ، هدف و پایه و اساس آن از بین رفته است .

این سیر تکاملی به خودی خود تاسف برانگیز نیست و نمیتوان تکنیک افرادی را که سی زا جدید را اجرا میکنند اشتباه دانست . غربی ها به نشستن سی زا علدت ندارند و حالتی که در آنجا برای نشستن انجام میشود شکل متفاوتی دارد .

اصول نشستن سی زا سنتی ساده است . به محض نشستن ، پای چپ خم میشود و به عقب حرکت میکند ، انگشتان پای چپ روی زمین قرار میگیرد و ساق پا به سمت پایین می آید . پای راست به صورت خم شده در جلو قرار میگیرد . همینطور که کفل پایین آورده میشود ، پای راست به سمت عقب کشیده میشود . در این لحظه هر دو پا توسط انگشتان بالا نگه داشته میشود . در این موقیعت تنها انگشتان میتوانند به سمت عقب حرکت کنند . چون پشت پاها در حالت افقی و با زاویه روی زمین قرار گرفته است . میشود انگشتان پا را با فاصله از زمین نگه داشت و یا اینکه فقط شست پا را در تماس با زمین گذاشت و دست ها روی ران قرار میگیرد ( کف دست ها )

مشاهده پیوست 452268مشاهده پیوست 452269مشاهده پیوست 452270​

موقعیت قرار گیری انگشتان پا مهم میباشد . در صورتی که پا و پشت پا با انگشتان در یک راستا و جهت به صورت صاف قرار گیرد ، اگر فرد بخواهد با یک پا به سمت جلو و یا به جهت دیگر حرکت کند ، امکان حرکت سلب شده و تعادل به هم میخورد . چنین تکنیکی برای یک سرباز بسیار خطرناک است . چون حریف وقتی این بی تعادلی را میبیند در فکر استفاده از فرصت بر آمده و حمله میکند .

در بلند شدن از حالت سی زا ابتدا باید پای راست را حرکت داد ، اما یک نکته ; چون ابتدا کفل ها بلند میشود نوک انگشتان هر دو پا روی زمین به سمت عقب کشیده میشود . به خاطر همین زمانی که پای راست به سمت جلو حرکت میکند ، انگشتان پای مخالف حرکتی با قدرت و متعادل و سریع رو به جلو را باعث میشوند . وقتی با پای راست حرکت بدن به سمت جلو انجام میشود ،باعث پویایی و حرکتی میشود که هر نوع حمله ، دفع ضربه و دفاع با دست خالی و یا خارج شدن از حالت سی زا و ایستادن را به راحتی امکان پذیر میکند . البته گاهی اوقات در شرایط دفاع با دست خالی ابتدا پای چپ بالا می آید و ....

سعی کنید این روش را امتحان کنید . با انگشتانی که به صورت افقی قرار گرفته است در حالت سی زا بنشینید . تلاش کنید که سریع و با قدرت به سمت جلو حرکت کرده و بایستید .
در حالتی دیگر سعی کنید همین کار را با انگشتانی که به سمت زمین قرار دارد انجام دهید . و حالا تفاوت را احساس کنید .

نوع دیگر نشستن به این صورت است که پاهای خود را شکسته و با حرکت یک پا به سمت عقب و انگشتان که به صورت افقی قرار گرفته است بنشینید
( منظور اینست که با یک پا روی زانو و کف پای دیگر روی زمین باشد ) در این حالت میتوانید به حمله ای از جلو و یا هل دادن به عقب واکنش نشان بدهید . حال تعادل را در حات های مختلف بررسی کنید .

مشاهده پیوست 452271​

درست است که در جودو ، کاراته و تکواندو و فنون رزمی دیگر ارتباط محکمی با هنر شمشیر و یا حتی دفاع شخصی با سی زا وجود ندارد ، اما انجام تمرین سی زا سنتی بستر مناسبی را برای آمادگی ذهنی ، هوشیاری و توجه به موقیعت و تعادل کل بدن به وجود می آورد .

همینطور ادغام شیوه قرار گرفتن بدن و تکنیک ، باعث پایدار ماندن ارتباط خشونت آمیز موجود در سناریوی دفاع شخصی به ارث رسیده از جنگجویان میشود و با به وجود آوردن جوی سنگین در اطراف آن باعث شود که این فن به راحتی به فراموشی سپرده شود .
( منظور ادغام نگرش با روش است که میتواند باعث فراموشی این تکنیک شود )

مشاهده پیوست 452262​

**********************************************************************************************

درود بر همه دوستان و استادان . امیدوارم از این مقاله خوشتون اومده باشه . شخصا نکات خوبی از این مقاله کسب کرده بودم . نویسنده اش مطالب عمومی را که در مورد سی زا مطرح است را به خوبی در یک مقاله فراهم شده کرده است . به خاطر همین ترجمه اش کردم تا شما هم از این مطلب بهره مند شوید .
چون همه ما به نوعی دانش آموخته ی سبک های رزمی هستیم و نه تولید کننده یک مکتب یا یک سبک و روش رزمی پس نمیتوان گفت نویسنده این مقاله بهترین فردی است که در مورد سی زا مقاله نوشته است . اما توضیحات مفیدی داده است .

اما در پایان ، این مقاله به نوشته Christopher Caile است با عنوان :Seiza: The Kneeling Posture
ترجمه بنده برداشتی تقریبا آزاد ( نه کاملا) از مطلب است
با تشکر

تمامی حقوق این ترجمه متعلق به سایت پرشین تولز میباشد . کپی برداری از مطلب ترجمه شده با ذکر منبع بلامانع است

عالی بود ممنون استاد
معلومه که خیلی زحمت کشیدید
خدا قوت سنسی

 

[firenight666]

عالی بود ممنون استاد
معلومه که خیلی زحمت کشیدید
خدا قوت سنسی

درود بر شما . تا باشه از این زحمت ها . ' اوس '