بچه ها کیا میرن کونگ فو و ووشو؟؟؟؟
با درود . در این زمینه فکر کنم جناب آبتین و train آشنایی بیشتری داشته باشند .
بچه ها کیا میرن کونگ فو و ووشو؟؟؟؟
یه مطلبی هست در این مورد که چرا رزمی کارهای با سابقه و اصیل که احیانا خودشون هم قبلا توآ کار کردند، الان با توآ سرسختانه مخالفت می کنند؟
جواب این سوال به سادگی قابل بیان نیست، ولی نکات زیادی رو میشه بهش ربط داد.
1- استادنماهایی که با حفظ کردن تکنیک ها مدارج رو طی میکردند و به نوعی psuedo- intellictual بودند و بقول استاد میلاد باعث سرخوردگی شاگردان در وهله اول و خودشون در وهله دوم میشدند. این اساتید چون علم لازم رو برای مربیگری نداشتند سبب بروز صدمات بدنی هم در بین شاگردانشون میشدند.
2- حذف مبارزات غیرکلاسیک از کونگ فو و یک بعدی شدن در مبارزات کلاسیک امتیازی: این نکته ظریف در واقع آسیب شناسی یکی از بزرگترین نقاط ضعف توآست. یارومه میرزایی با قرار دادن مبارزات غیر کلاسیک در کنار مبارزات امتیازی در واقع در نظر داشت قدرت رزم پرتوجویان طریقت خودش رو بالا ببره و اون ها رو در وضعیت های ناآشنا و غیر قابل پیش بینی قرار بده! حذف این نوع مبارزه از توآ در واقع یکی از بزرگترین ضربات بر پیکره ی توآ بود.
3- انشعاب 10 ها سبک ریز و درشت از توآ، که هر کدام ادعای برتری و منحصر بفرد بودن را داشتند. همیشه اول اسم سبک یک کونگ فو قرار میدادند و همه چیز حل میشد!! شما حالتی را فرض کنید که بجای این تعداد سبک با پیشوند کونگ فو فقط روش واحدی به نام توآ آموزش داده میشد، آیا باز هم توآ مورد مخالفت همه جانبه قرار می گرفت؟! آیا اگر این قدر دکان به نام توآ باز نمیشد باز هم با دیده تحقیر به آن نگاه میشد؟
...و در آخر آیا اگر توآ به صورت جامعی که مورد نظر میرزایی بود، آموزش داده میشد و اساتید، آن را به "حفظ کردن تکنیک و فرم" منحصر نمی کردند، باز هم توآ روشی ناکارآمد در مبارزه معرفی میشد؟
پس باز هم باید به اهمیت استاد بعنوان ستون حقیقی یک سبک، روش، مکتب، هنر و طریقت اعتراف کنیم...
مشاهده پیوست 455153
استاد یا مربی خوب چه شرایطی باید داشته باشد:
۱. در روش خود متخصص و توانایی حرف زدن داشته باشد
۲. رابطه دوستی با شاگرد خود نداشته باشد
۳. رابطه باید به صورت استاد شاگردی حفظ شود (اما به معنای واقعی)
۴. باتجربه در تشخیص شخصیت روحی رفتاری شاگردان
۵. هرکسی رو به شاگردی قبول نکنه
۶. مادی گرا نباشه
۷. استاد باید روی شاگردش حساس و دلسوز باشد. اما بی رحم در آموزش
۸. استاد در واژه عمل
۹. آموزش ندادن تکنیک های منحصر به خود
۱۰. دانشمند در علوم جسمی و روحی
ممنون از حسن توجه شما
استاد لذت بردم . خشونت و جدیت استاد و شاگرد باید مثل سرمای زمستان باشد . درک میکنم منظورتان را !
با این نوشته هاتون یکدفعه احساس کردم در یک دوجوی قدیمی ژاپنی هستم . بسیار لذت بردم
"بو" به معنای نظامی و "دو" به معنای راه یا مسیر است .
در گذشته (قبل از سال 1600) بر مبنای بوجیتسو بود . هدف بوجیتسو تسلط بر خشونت از طریق ایجاد مهارت تکنیکی قوی تر برای از بین بردن حریف است .
در حالی که هدف بودو ، کنترل خشونت و اصلاح خویش بوده است و تاثیرگذاری تکنیک در حاشیه قرار میگیرد .
بودو در دوره حکومت توکوگاوا و زمانی که دیگر در ژاپن هیچ جنگی نبود ( دوران صلح ) ظهور کرد و این لغت اشاره به اصول رزمی مسلحانه و غیر مسلحانه دارد .
یکی از مواردی که در بودو نفوذ زیادی پیدا کرد ، "ذن" است . بودوی به شدت تحت تاثیر ذن قرار گرفت ( البته در بوجیتسو هم به ذن توجه میشد )
در بودو از "ذن" برای تمرکز ذهن، بدون وجود ذهنیت ، در آموزش های تکنیکها و اجرای کاتا ( که در واقع کاتا به نوعی شبیه ساز صحنه نبرد میباشد ) استفاده میشود .
بعضی از استادان میگویند که بودو تعریف دوباره بوجیتوسو است اما با تغییرات بسیار زیاد ( متناسب با زمان ) . بودو مجموعه آموزش های دینی و معنوی و اخلاقی و ادب را هم در بر میگیرد که توضیح آن بسیار مفصل است .
انتقال از بوجیتسو به بودو برای سبک های بسیاری اتفاق افتاد . مثل "کن جوتسو" که به "کن دو " تبدیل شد . یا "جوجیتسو" که به "جودو" تبدیل شد و همینطور "آی کی جوتسو" که به " آی کی دو " تبدیل شد .
البته این تبدیل الزاما به این معنا نیست که سبک های اصلی ( منظورم همون سبک های با پسوند جوتسو است ) ازبین رفته اند .
( هر چند که به فراموشی سپرده شدند )
با تشکر
بنظرم این تاپیک یک چیز کم داره اصلا تا حالا کسی بهش توجه نکرده یا یادتون رفته توجه کنید
اینجا بیشتر مطالب در مورد اساتید قدیمی کاراته و جوجیتسو و سامورایی و نینجتسو و مکتب نینجا بوده
کسی پیشینه و بیوگرافی این همه اساتید رزمی کونگ فو چین را نگفت
تا چه حد مهارت داشتند علمشون چقدر بوده و الان در چین چه کسانی در کونگ فو واقعی حرف اول را میزنند
مطالب زیبای شما مرا به یاد گذشته انداخت یادتان که هست؟
ممنون از حسن توجه شما
بنظرم این تاپیک یک چیز کم داره اصلا تا حالا کسی بهش توجه نکرده یا یادتون رفته توجه کنید
اینجا بیشتر مطالب در مورد اساتید قدیمی کاراته و جوجیتسو و سامورایی و نینجتسو و مکتب نینجا بوده
کسی پیشینه و بیوگرافی این همه اساتید رزمی کونگ فو چین را نگفت
تا چه حد مهارت داشتند علمشون چقدر بوده و الان در چین چه کسانی در کونگ فو واقعی حرف اول را میزنند
یه مطلبی هست در این مورد که چرا رزمی کارهای با سابقه و اصیل که احیانا خودشون هم قبلا توآ کار کردند، الان با توآ سرسختانه مخالفت می کنند؟
جواب این سوال به سادگی قابل بیان نیست، ولی نکات زیادی رو میشه بهش ربط داد.
1- استادنماهایی که با حفظ کردن تکنیک ها مدارج رو طی میکردند و به نوعی psuedo- intellictual بودند و بقول استاد میلاد باعث سرخوردگی شاگردان در وهله اول و خودشون در وهله دوم میشدند. این اساتید چون علم لازم رو برای مربیگری نداشتند سبب بروز صدمات بدنی هم در بین شاگردانشون میشدند.
2- حذف مبارزات غیرکلاسیک از کونگ فو و یک بعدی شدن در مبارزات کلاسیک امتیازی: این نکته ظریف در واقع آسیب شناسی یکی از بزرگترین نقاط ضعف توآست. یارومه میرزایی با قرار دادن مبارزات غیر کلاسیک در کنار مبارزات امتیازی در واقع در نظر داشت قدرت رزم پرتوجویان طریقت خودش رو بالا ببره و اون ها رو در وضعیت های ناآشنا و غیر قابل پیش بینی قرار بده! حذف این نوع مبارزه از توآ در واقع یکی از بزرگترین ضربات بر پیکره ی توآ بود.
3- انشعاب 10 ها سبک ریز و درشت از توآ، که هر کدام ادعای برتری و منحصر بفرد بودن را داشتند. همیشه اول اسم سبک یک کونگ فو قرار میدادند و همه چیز حل میشد!! شما حالتی را فرض کنید که بجای این تعداد سبک با پیشوند کونگ فو فقط روش واحدی به نام توآ آموزش داده میشد، آیا باز هم توآ مورد مخالفت همه جانبه قرار می گرفت؟! آیا اگر این قدر دکان به نام توآ باز نمیشد باز هم با دیده تحقیر به آن نگاه میشد؟
...و در آخر آیا اگر توآ به صورت جامعی که مورد نظر میرزایی بود، آموزش داده میشد و اساتید، آن را به "حفظ کردن تکنیک و فرم" منحصر نمی کردند، باز هم توآ روشی ناکارآمد در مبارزه معرفی میشد؟
پس باز هم باید به اهمیت استاد بعنوان ستون حقیقی یک سبک، روش، مکتب، هنر و طریقت اعتراف کنیم...
بنظرم این تاپیک یک چیز کم داره اصلا تا حالا کسی بهش توجه نکرده یا یادتون رفته توجه کنید
اینجا بیشتر مطالب در مورد اساتید قدیمی کاراته و جوجیتسو و سامورایی و نینجتسو و مکتب نینجا بوده
کسی پیشینه و بیوگرافی این همه اساتید رزمی کونگ فو چین را نگفت
تا چه حد مهارت داشتند علمشون چقدر بوده و الان در چین چه کسانی در کونگ فو واقعی حرف اول را میزنند
درود بر شما .
خوب آخه این موضوع را باید کسی پیگیری کنه که آشنایی خوبی با سبک های چینی داشته باشه
خود شما ،جناب آبتین ، جناب train و همه کسانی که چه در حال و چه در گذشته سبک های چینی کار میکردند . منبع خوبی از سبک های چینی هستند .
البته احساس میکنم کمی تقصیر هم از جانب بنده هم هست :blush: .
با تشکر
با تشکر از شما .
آیا استادی را در ایران میشناسید که به طور کامل مورد تایید جناب میرزایی بوده باشد ؟؟