manuela89
مدیر بازنشسته
- تاریخ عضویت
- 5 نوامبر 2007
- نوشته‌ها
- 1,643
- لایک‌ها
- 1,241
-
پایان فعالیت بخشهای انجمن: امکان ایجاد موضوع یا نوشته جدید برای عموم کاربران غیرفعال شده است
به یاد قیصر
- شروع کننده موضوع Rainy Sky
- تاریخ شروع
my7xN
Registered User
- تاریخ عضویت
- 24 می 2009
- نوشته‌ها
- 3,354
- لایک‌ها
- 1,343
ناودانها شر شر باران بی صبری است
آسمان بی حوصله ، حجم هوا ابری است
کفشهایی منتظر در چارچوب در
کوله باری مختصر لبریز بی صبری است
پشت شیشه می تپد پیشانی یک مرد
در تب دردی که مثل زندگی جبری است
و سرانگشتی به روی شیشه های مات
بار دیگر می نویسد : " خانه ام ابری است "
دفتر شعر از آینه های ناگهان ( دفتر دوم ) > بی قراری
آسمان بی حوصله ، حجم هوا ابری است
کفشهایی منتظر در چارچوب در
کوله باری مختصر لبریز بی صبری است
پشت شیشه می تپد پیشانی یک مرد
در تب دردی که مثل زندگی جبری است
و سرانگشتی به روی شیشه های مات
بار دیگر می نویسد : " خانه ام ابری است "
دفتر شعر از آینه های ناگهان ( دفتر دوم ) > بی قراری
manuela89
مدیر بازنشسته
- تاریخ عضویت
- 5 نوامبر 2007
- نوشته‌ها
- 1,643
- لایک‌ها
- 1,241
اعتراف
خارها
خوار نیستند
شاخه های خشک
چوبه های دار نیستند
میوه های کال کرم خورده نیز
روی دوش شاخه بار نیستند
پیش از آنکه برگ های زرد را
زیر پای خویش
سرزنش کنی
خش خشی به گوش می رسد:
برگ های بی گناه
با زبان ساده اعتراف می کنند
خشکی درخت
از کدام ریشه آب می خورد!
آینه های ناگهان دفتر اول
خارها
خوار نیستند
شاخه های خشک
چوبه های دار نیستند
میوه های کال کرم خورده نیز
روی دوش شاخه بار نیستند
پیش از آنکه برگ های زرد را
زیر پای خویش
سرزنش کنی
خش خشی به گوش می رسد:
برگ های بی گناه
با زبان ساده اعتراف می کنند
خشکی درخت
از کدام ریشه آب می خورد!
آینه های ناگهان دفتر اول
manuela89
مدیر بازنشسته
- تاریخ عضویت
- 5 نوامبر 2007
- نوشته‌ها
- 1,643
- لایک‌ها
- 1,241
عصر جدید
ما
در عصراحتمال به سر می بریم
در عصر شک و شاید
در عصر پيش بينی وضع ھوا
از ھر طرف که باد بياید
در عصر قاطعيت تردید
عصر جدید
عصری ه ھيچ اصلی
جز اصل احتما ، یقينی نيست
اما من
بی نام تو
حتی
یک لحظه احتمال ندارم
چشمان تو
عين اليقين من
قطعيت نگاه تو
دین من است
من از تو ناگزیرم
من
بی نام ناگزیر تو می ميرم
آینه های ناگهان- دفتر اول
پ.ن: قیصر رفته بود صفحه سوم!
ما
در عصراحتمال به سر می بریم
در عصر شک و شاید
در عصر پيش بينی وضع ھوا
از ھر طرف که باد بياید
در عصر قاطعيت تردید
عصر جدید
عصری ه ھيچ اصلی
جز اصل احتما ، یقينی نيست
اما من
بی نام تو
حتی
یک لحظه احتمال ندارم
چشمان تو
عين اليقين من
قطعيت نگاه تو
دین من است
من از تو ناگزیرم
من
بی نام ناگزیر تو می ميرم
آینه های ناگهان- دفتر اول
پ.ن: قیصر رفته بود صفحه سوم!
Last edited:
خانه تکانی
باید برای آیینه فکری کرد
گفتم که جای آیینه اینجا نیست
دیوار را
باید دو باره سیم کشی کرد
باید فضای طاقچه پشت پرده را
پر کرد
باید دم تمامی درها دید
باید هوای پنجره را داشت
زیرا بدون رابطه
با این هوا
یک لحظه هم نمی شود اینجا
نفس کشید
باید برای آیینه فکری کرد
گفتم که جای آیینه اینجا نیست
دیوار را
باید دو باره سیم کشی کرد
باید فضای طاقچه پشت پرده را
پر کرد
باید دم تمامی درها دید
باید هوای پنجره را داشت
زیرا بدون رابطه
با این هوا
یک لحظه هم نمی شود اینجا
نفس کشید
Hamid2day
مدیر ارشد بازنشسته
چند عکس تقدیم به شما
استاد در شهرستان شهریار
چهره های ماندگار شهرستان شهریار
Photo Gallery shahriariha | گالری عکس شهریاریها | چهره های ماندگار شهریار
استاد در شهرستان شهریار
چهره های ماندگار شهرستان شهریار
Photo Gallery shahriariha | گالری عکس شهریاریها | چهره های ماندگار شهریار
- تاریخ عضویت
- 26 آگوست 2010
- نوشته‌ها
- 784
- لایک‌ها
- 3,795
نامه ای برای تو
این ترانه بوی نان نمی دهد
بوی حرف دیگران نمی دهد
سفره ی دلم دباره باز شد
سفره ای که بوی نان نمی دهد
نامه ای که ساده وصمیمی است
بوی شعر و داستان نمی دهد :
... با سلام و آرزوی طول عمر
که زمانه این زمان نمی دهد
کاش این زمانه زیر و رو شود
روی خوش به ما نشان نمی دهد
یک وجب زمین برای بغچه
یک دریچه آسمان نمی دهد
وسعتی به قدر جای ما دو تن
گر زمین دهد ، زمان نمی هدد
فرصتی برای دوست داشتن
نوبتی به عاشقان نمی دهد
هیچ کس برایت از صمیم دل
دست دوستی تکان نمی دهد
هیچ کس به غیر ناسزا تو را
هدیه ای به رایگان نمی دهد
کس ز فرط های و هوی گرگ و میش
دل به هی هی شبان نمی دهد
جز دلت که قطره ای است بی کران
کس نشان ز بیکران نمی دهد
عشق نام بی نشانه است و کس
نام دیگیر بدان نمی دهد
جز تو هیچ میزبان مهربان
نان و گل به میهمان نمی دهد
نا امیدم از زمین و از زمان
پاسخم نه این ، نه آن ... نمی دهد
پاره های این دل شکسته را
گریه هم دوباره جان نمی دهد
خواستم که با تو درد دل کنم
گریه ام ولی امان نمی دهد ...
این ترانه بوی نان نمی دهد
بوی حرف دیگران نمی دهد
سفره ی دلم دباره باز شد
سفره ای که بوی نان نمی دهد
نامه ای که ساده وصمیمی است
بوی شعر و داستان نمی دهد :
... با سلام و آرزوی طول عمر
که زمانه این زمان نمی دهد
کاش این زمانه زیر و رو شود
روی خوش به ما نشان نمی دهد
یک وجب زمین برای بغچه
یک دریچه آسمان نمی دهد
وسعتی به قدر جای ما دو تن
گر زمین دهد ، زمان نمی هدد
فرصتی برای دوست داشتن
نوبتی به عاشقان نمی دهد
هیچ کس برایت از صمیم دل
دست دوستی تکان نمی دهد
هیچ کس به غیر ناسزا تو را
هدیه ای به رایگان نمی دهد
کس ز فرط های و هوی گرگ و میش
دل به هی هی شبان نمی دهد
جز دلت که قطره ای است بی کران
کس نشان ز بیکران نمی دهد
عشق نام بی نشانه است و کس
نام دیگیر بدان نمی دهد
جز تو هیچ میزبان مهربان
نان و گل به میهمان نمی دهد
نا امیدم از زمین و از زمان
پاسخم نه این ، نه آن ... نمی دهد
پاره های این دل شکسته را
گریه هم دوباره جان نمی دهد
خواستم که با تو درد دل کنم
گریه ام ولی امان نمی دهد ...
jojo91
Registered User
- تاریخ عضویت
- 8 آپریل 2012
- نوشته‌ها
- 193
- لایک‌ها
- 584
درد نام دیگر من است.
درد های من
جامه نیستند
تا ز تن در آورم
چامه و چکامه نیستند
تا به رشته ی سخن در آورم
نعره نیستند
تا ز نای جان بر آورم
درد های من نگفتنی است
درد های من نهفتنی است
درد های من
گرچه مثل درد های مردم زمانه نیست
درد مردمزمانه است
مردمی که چین پوستینشان
مردمی که رنگ روی آستینشان
مردمی که نامهایشان
جلد کهنه شناسنامه هایشان
درد می کند
من ولیتمام استخوان بودنم
لحظه های ساده سرودنم
درد می کند
انحنای روح من
شانه های خسته ی غرور من
تکیه گاه بی پناهی دلم شکسته است
کتف گریه های بی بهانه ام
بازوان حس شاعرانه ام
زخم خورده است
درد های پوستی کجا؟
درد دوستی کجا؟
این سماجت عجیب
پا فشاری شگفت درد هاست
درد های آشنا
دردهای بومی غریب
درد های خانگی
درد های کهنه ی لجوج
اولین قلم
حرف حرف دردرا
در دلم نوشته است
دست سرنوشت
خون درد را
با گلم سرشته است
پس چگونه سرنوشت ناگزیر خویش را رها کنم؟
درد
رنگ و بوی غنچه دل است
پس چگونه من
رنگ و بوی غنچه را ز برگهای تو به توی آن جداکنم؟
دفتر مرا
دست درد می زند ورق
شعر تازه ی مرا
درد گفته است
درد هم شنفته است
پس در این میانه من
از چه حرف می زنم؟
درد، حرف نیست
درد، نام دیگر من است
من چگونه خویش را صدا کنم؟
زنده یاد" قیصر امین پور"
درد های من
جامه نیستند
تا ز تن در آورم
چامه و چکامه نیستند
تا به رشته ی سخن در آورم
نعره نیستند
تا ز نای جان بر آورم
درد های من نگفتنی است
درد های من نهفتنی است
درد های من
گرچه مثل درد های مردم زمانه نیست
درد مردمزمانه است
مردمی که چین پوستینشان
مردمی که رنگ روی آستینشان
مردمی که نامهایشان
جلد کهنه شناسنامه هایشان
درد می کند
من ولیتمام استخوان بودنم
لحظه های ساده سرودنم
درد می کند
انحنای روح من
شانه های خسته ی غرور من
تکیه گاه بی پناهی دلم شکسته است
کتف گریه های بی بهانه ام
بازوان حس شاعرانه ام
زخم خورده است
درد های پوستی کجا؟
درد دوستی کجا؟
این سماجت عجیب
پا فشاری شگفت درد هاست
درد های آشنا
دردهای بومی غریب
درد های خانگی
درد های کهنه ی لجوج
اولین قلم
حرف حرف دردرا
در دلم نوشته است
دست سرنوشت
خون درد را
با گلم سرشته است
پس چگونه سرنوشت ناگزیر خویش را رها کنم؟
درد
رنگ و بوی غنچه دل است
پس چگونه من
رنگ و بوی غنچه را ز برگهای تو به توی آن جداکنم؟
دفتر مرا
دست درد می زند ورق
شعر تازه ی مرا
درد گفته است
درد هم شنفته است
پس در این میانه من
از چه حرف می زنم؟
درد، حرف نیست
درد، نام دیگر من است
من چگونه خویش را صدا کنم؟
زنده یاد" قیصر امین پور"
Last edited:
از این
نه از مهر ور نه از کین می نویسم
نه از کفر و نه از دین می نویسم
دلم خون است ، می دانی برادر
دلم خون است ، از این می نویسم
بگذار بگویمت
این دل به کدام واژه گویم چون شد
کز پرده برون و پرده دیگر گون شد
بگذار بگویمت که از ناگفتن
این قافیه در دل رباعی خون شد
ای عشق
دستی به کرم به شانه ی ما نزدی
بالی به هوای دانه ی ما نزدی
دیر است دلم چشم به راهت دارد
ای عشق ، سری به خانه ی ما نزدی
نه از مهر ور نه از کین می نویسم
نه از کفر و نه از دین می نویسم
دلم خون است ، می دانی برادر
دلم خون است ، از این می نویسم
بگذار بگویمت
این دل به کدام واژه گویم چون شد
کز پرده برون و پرده دیگر گون شد
بگذار بگویمت که از ناگفتن
این قافیه در دل رباعی خون شد
ای عشق
دستی به کرم به شانه ی ما نزدی
بالی به هوای دانه ی ما نزدی
دیر است دلم چشم به راهت دارد
ای عشق ، سری به خانه ی ما نزدی
SilentStar
Registered User
با توام ای لنگر تسکین
ای تکان های دل
ای آرامش ساحل
با توام ای نور
ای منشور
ای تمام طیف های آفتابی
ای کبود ارغوانی
ای بنفشابی
با توام ای دلشوره شیرین
با توام ای شادی غمگین
با توام ای غم
غم مبهم
ای نمی دانم
هرچه هستی باش
اما کاش...
نه...!
جز اینم آرزویی نیست
هرچه هستی باش
اما باش...!
قیصر امین پور
ای تکان های دل
ای آرامش ساحل
با توام ای نور
ای منشور
ای تمام طیف های آفتابی
ای کبود ارغوانی
ای بنفشابی
با توام ای دلشوره شیرین
با توام ای شادی غمگین
با توام ای غم
غم مبهم
ای نمی دانم
هرچه هستی باش
اما کاش...
نه...!
جز اینم آرزویی نیست
هرچه هستی باش
اما باش...!
قیصر امین پور
بعضی آدمها را باید چند بار خواند تا معنی آنها را فهمید و بعضی آدمها را باید نخوانده دور انداخت!
بعضی آدمها جلد زرکوب دارند، بعضی جلد ضخیم، بعضی جلد نازک و بعضی اصلا جلد ندارند!
بعضی آدمها با کاغذ کاهی نامرغوب چاپ می شوند و بعضی با کاغذ خارجی!
بعضی آدمها ترجمه شده اند و بعضی تفسیر می شوند!
بعضی از آدمها تجدید چاپ می شوند و بعضی از آدمها فتوکپی آدمهای دیگرند!
بعضی از آدمها دارای صفحات سیاه و سفیدند و بعضی آدمها صفحات رنگی و جذاب دارند!
بعضی از آدمها قیمت پشت جلد دارند!
بعضی از آدمها با چند درصد تخفیف به فروش میرسند!
بعضی از آدمها بعد از فروش پس گرفته نمیشوند!
بعضی آدمها را باید جلد گرفت!
بعضی از آدمها را میشود توی جیب گذاشت و بعضی را توی کیف!
بعضی از آدمها نمایشنامه اند و در چند پرده نوشته و اجرا میشوند!
بعضی از آدمها فقط جدول سرگرمی اند و بعضی ها معلومات عمومی!
بعضی از آدمها خط خوردگی و خط زدگی دارند و بعضی از آدمها غلطهای چاپی فراوان!
از روی بعضی از آدمها باید مشق نوشت و از روی بعضی آدمها باید جریمه نوشت!
به راستی ما کدام کتابیم؟!
زنده یاد قیصر امین پور
بعضی آدمها جلد زرکوب دارند، بعضی جلد ضخیم، بعضی جلد نازک و بعضی اصلا جلد ندارند!
بعضی آدمها با کاغذ کاهی نامرغوب چاپ می شوند و بعضی با کاغذ خارجی!
بعضی آدمها ترجمه شده اند و بعضی تفسیر می شوند!
بعضی از آدمها تجدید چاپ می شوند و بعضی از آدمها فتوکپی آدمهای دیگرند!
بعضی از آدمها دارای صفحات سیاه و سفیدند و بعضی آدمها صفحات رنگی و جذاب دارند!
بعضی از آدمها قیمت پشت جلد دارند!
بعضی از آدمها با چند درصد تخفیف به فروش میرسند!
بعضی از آدمها بعد از فروش پس گرفته نمیشوند!
بعضی آدمها را باید جلد گرفت!
بعضی از آدمها را میشود توی جیب گذاشت و بعضی را توی کیف!
بعضی از آدمها نمایشنامه اند و در چند پرده نوشته و اجرا میشوند!
بعضی از آدمها فقط جدول سرگرمی اند و بعضی ها معلومات عمومی!
بعضی از آدمها خط خوردگی و خط زدگی دارند و بعضی از آدمها غلطهای چاپی فراوان!
از روی بعضی از آدمها باید مشق نوشت و از روی بعضی آدمها باید جریمه نوشت!
به راستی ما کدام کتابیم؟!
زنده یاد قیصر امین پور
- تاریخ عضویت
- 1 می 2008
- نوشته‌ها
- 1,278
- لایک‌ها
- 846
خارها
خوار نیستند
شاخه های خشک
چوبه های دار نیستند
میوه های کال کرم خورده نیز
روی دوش شاخه بار نیستند
پیش از آنکه برگهای زرد را
زیر پای خویش
سرزنش کنی
خش خشی به گوش می رسد :
برگهای بی گناه
با زبان ساده اعتراف می کنند
خشکی درخت
از کدام ریشه آب می خورد !
خوار نیستند
شاخه های خشک
چوبه های دار نیستند
میوه های کال کرم خورده نیز
روی دوش شاخه بار نیستند
پیش از آنکه برگهای زرد را
زیر پای خویش
سرزنش کنی
خش خشی به گوش می رسد :
برگهای بی گناه
با زبان ساده اعتراف می کنند
خشکی درخت
از کدام ریشه آب می خورد !
- تاریخ عضویت
- 1 می 2008
- نوشته‌ها
- 1,278
- لایک‌ها
- 846
در سال صرفه جویی لبخند
پروانه های رنگ پریده
روی لبان ما
پرپر زدند
لبخند ما
به زخم بدل شد
و زخم هایمان
تا استخوان رسید
و بوسه هایمان
پوسید
ما
لبخند استخوانی خود را
در لابه لای زخم نهان کردیم
صد سال آزگار
ماندیم
و زخم های خشک ترک خورده را
در متن لایه های نمک
خواباندیم
امّا
در روزهای ریخت و پاش لبخند
قصابکان پروار
و کاسبان رسمی پروانه دار
لبخندهای یخ زده ی خویش را
بر پیشخان خود
به تماشا گذاشتند !
پروانه های رنگ پریده
روی لبان ما
پرپر زدند
لبخند ما
به زخم بدل شد
و زخم هایمان
تا استخوان رسید
و بوسه هایمان
پوسید
ما
لبخند استخوانی خود را
در لابه لای زخم نهان کردیم
صد سال آزگار
ماندیم
و زخم های خشک ترک خورده را
در متن لایه های نمک
خواباندیم
امّا
در روزهای ریخت و پاش لبخند
قصابکان پروار
و کاسبان رسمی پروانه دار
لبخندهای یخ زده ی خویش را
بر پیشخان خود
به تماشا گذاشتند !
خسته ام از آرزوها، آرزوهای شعاری
شوق پرواز مجازی، بالهای استعاری
لحظه های کاغذی را، روز و شب تکرار کردن
خاطرات بایگانی، زندگی های اداری
آفتاب زرد و غمگین، پله های رو به پایین
سقفهای سرد و سنگین، آسمانهای اجاری
با نگاهی سر شکسته، چشمهایی پینه بسته
خسته از درهای بسته، خسته از چشم انتظاری
صندلی های خمیده، میزهای صف کشیده
خنده های لب پریده، گریه های اختیاری
عصر جدول های خالی، پارک های این حوالی
پرسه های بی خیالی، نیمکت های خماری
رو نوشت روزها را، روی هم سنجاق کردم
شنبه های بی پناهی، جمعه های بی قراری
عاقبت پرونده ام را، با غبار آرزوها
خاک خواهد بست روزی، باد خواهد برد باری
روی میز خالی من، صفحه ی باز حوادث
در ستون تسلیتها، نامی از ما یادگاری
شوق پرواز مجازی، بالهای استعاری
لحظه های کاغذی را، روز و شب تکرار کردن
خاطرات بایگانی، زندگی های اداری
آفتاب زرد و غمگین، پله های رو به پایین
سقفهای سرد و سنگین، آسمانهای اجاری
با نگاهی سر شکسته، چشمهایی پینه بسته
خسته از درهای بسته، خسته از چشم انتظاری
صندلی های خمیده، میزهای صف کشیده
خنده های لب پریده، گریه های اختیاری
عصر جدول های خالی، پارک های این حوالی
پرسه های بی خیالی، نیمکت های خماری
رو نوشت روزها را، روی هم سنجاق کردم
شنبه های بی پناهی، جمعه های بی قراری
عاقبت پرونده ام را، با غبار آرزوها
خاک خواهد بست روزی، باد خواهد برد باری
روی میز خالی من، صفحه ی باز حوادث
در ستون تسلیتها، نامی از ما یادگاری