خانهء دلتنگیها

[ibest]

در اخرين لحظه ديدار به
چشمانت نگاه كردم و
گفتم بدان اسمان قلبم
با تو يا بي تو بهاريست
همان لبخندي كه توان را
از من مي ربود بر لبانت
زينت بست.
و به ارامي از من فاصله
گرفتي بي هيچ كلامي.
من خاموش به تو نگاه می كردم
و در دل با خود مي گفتم :اي كاش اين قامت
نحيف لحظه اي فقط لحظه اي مي انديشيد كه
اسمان بهاري يعني ابر
باران رعد وبرق و طوفان
ناگهاني
و اين جمله ،جمله اي
بود بدتر از هر خواهش
براي ماندن و تمنايي
بود براي با او بودن.

 

[ibest]

در تلاقی نگاه و آینه چیزی را گم کرده ام

در تلاقی نگاه و آینه خطوط موازی نگاهت را می جویم

بانوی شیشه ای یکبار درون چشمانم بشین

گم کرده را پیدا می کنم...

 

[ibest]

چقدر سرد است!

وقتی...

دلتنگتم و نیستی

 

[ibest]

نمیدانم چرا بیمارم امشب
سکوتی خفته در گفتارم امشب
غم اشک دلم آهسته می گفت
پریشان از فراق یارم امشب .

 

[ibest]

دلتنگم دلتنگ از لحظه های بی تو سر کردن
دلتنگ ازبودونبود ازروزایی که همیشه دردن
دلتنگ از چشمای قشنگت که هیچوقت دروغ نمی گن
دلتنگ از چشمای خیسم که باید تا ابد اشک بریزن ...

 

[بابای آیدین]

تنهایی و دلتنگی ام شبیه مدادی شده که هرچقدر میتراشم نوک آن هم میشکند.

 

[ibest]

همــه چــیـز بــا تــو شــروع شــد ! امــــا ...
هــیـچ چــیـز بــدون تــــو ... تـمــام نـمـی شـــود
حـــتـی ... هــمـیـن دلــتـنـگــی هــای مـــن!

 

[ibest]

می دانم روزی با تن خسته و خیس ، سوار بر قطرات درشت باران بر ناوادنهای





چشمم فرود می آیی در میان انبوه مژگانم میزبان خواهم بود و در آن لحظه چشمانم



را برای همیشه می بندم تا دیگر دوریت را حس نکنم

 

[ibest]

نمی دانم از فراق تو بنالم يا از غريبی خودم؟

نمی دانم تورا بخوانم که بر گردی ياخودم رادعاکنم که بيايم؟

از اين بسوزم که نيستی يا از آن بنالم که چرا هستم؟

هيچ می گويی اسيری داشتی حالش چه شد، خسته ی من نيمه جانی داشت احوالش چه شد.

 

[ibest]

این روزها تلخم

دست برداشته ام از توجه بی وقفه به حضور آدمها

پرهیز میکنم از ثبت حضورهایی که ماندگاری ندارند

این روزها تلخ تر از همیشه از همه آدمها بریده ام !

 

[ibest]

روزی مجنون از میان سجاده مرد نماز گذاری عبور کرد …. مرد گفت هی ! مگر نمیبینی که با معشوق خود راز و نیاز میکنم؟مجنون گفت : من که عاشق لیلی هستم تو را ندیدم تو که عاشق خدای لیلی هستی چگونه مرا دیدی ؟؟؟

 

[ibest]

به کجا،به کجا باید رفت
بعدازاین خاطره ها،من به هرجا که نظرمیدوزم،من به هرجا که قدم بگذارم،همه جا خاطره دارم با تو…

 

[ibest]

هنوز عشق تو امید بخش جان من است
خوشا غمی که ازو شادی جهان من است
چه شکر گویمت ای هستی یگانه ی عشق
که سوز سینه یخورشید در زبان من است
اگر چه فرصت عمرم ز دست رفت بیا
که همچنان به رهت چشم خون فشان من است
نمی رود ز سرم این خیال خون آلود
که داس حادثه در قصد ارغوان من است
بیا بیا که درین ظلمت دروغ و ریا
فروغ روی تو آرایش روان من است
حکایت غم دیرین به عشق گفتم، گفت
هنوز این همه آغاز داستان من است
بدین نشان که تویی ای دل نشسته به خون
بمان که تیر امان تو در کمان من است
اگر ز ورطه بترسی چه طرف خواهی بست
ز طرفه ها که درین بحر بی کران من است
زمان به دست پریشانی اش نخواهد داد
دلی که در گرو حسن جاودان من است
به شادی غزل سایه نوش و بخشش عشق
که مرغ خوش سخن غم هم آشیان من است

 

[ibest]

زندگي زيباست ، نه در رويا.
بوسه زيباست
نه براي هوس
پرنده زيباست
نه براي قفس
دوست داشتن زيباست
نه براي لمس كردن
براي حس كردن
آري دوست داشتن زيباست
نه براي لمس كردن
كاش واژه ی حقيقت
آن قدر با لبها صميمي بود
كه براي گفتنش
نيازي به شهامت نبود

 

[ibest]

دلگیرم

از کسی که مرا غرق خودش کرد!

اما نجاتم نداد …

 

[ibest]

تو اگر بیخبر ازقلب پریشان منے…

باهمہ بیخبرے هم نفس جان منے…

من هنوز از می چشمان سیاهت مستم…

گفتم ای جان بنویسم ک ب یادت هستم…

 

[ibest]

اگہ بعضے وختا نمیشنوے ک

دوستت دارم ب خاطر سایلنت دلمہ…

نہ اینکہ بیمعرفتم…

 

[ibest]

نمی گویم فراموشم مکن هرگز
ولی گاهی به یاد آور
رفیقی را که می دانی نخواهی رفت از یادش

 

[ibest]

ترانه یادم نمیاد ‚ تنها بدون دوست دارم
بدون که با نبودنت ‚ قدم به قدم بد میارم
طلسم خوشبختی من چشمای عاشق تو بود
وقتی که بودی میشد از روزای آفتابی سرود
با تو میشد به ما رسید
میشد تو رو نفس کشید
می شد طلوع ممتد رو
تو اینه ی چشم تو دید
ترانه یادم نمیاد ‚ اما هنوز کنارتم
تو یار من نيستی و من تا ته دنیا یارتم
می شد با دست عاشقت یه سقف پر ستاره ساخت
پیش حضور روشنت قافیه ساخت قافیه باخت
با تو می شد به ما رسید
می شد تو رو نفس کشید
می شد طلوع ممتد رو
تو اینه ی چشم تو دید
ترانه یادم نمیاد ‚ اما چشات به یادمه
خاطره ها رو رج زدن بودن من همین دمه
ستاره نیس که بشمارم ‚ خودت باید بیای و بس
با تو می شه ترانه خوند ‚ تا اوج آخرین نفس
با تو می شد به ما رسید
می شد تو رو نفس کشید
می شد طلوع ممتد رو
تو اینه ی چشم تو دید

 

[ibest]

می پرستمت ، می دانی ؟

به اندازه ی تمامی سر سبزی همين درخت رو به رو

دلگير می شوی

گريه می کنی

حواسم نبود ، زمستان است !