داستان هاى کوتاه جالب و تفکر برانگيز

[Even Star]

يکی بود يکی نبود مردی بود که زندگی اش را با عشق و محبت پشت سر گذاشته بود
وقتی مُرد همه می گفتند به بهشت رفته است آدم مهربانی مثـل او حتما ً به بهشت می رود
در آن زمان بهشت هنوز به مرحله ی کيفيت فراگير نرسيده بود و استـقبال از او با تشريفات مناسب انجام نشد
فرشته نگهبانی که بايد او را راه می داد نگاه سريعی به فهرست نام ها انداخت و وقتی نام او را نيافت او را به جهنم فرستاد
در جهنم هيچ کس از آدم دعوت نامه يا کارت شناسايی نمی خواهد هر کس به آنجا برسد می تواند وارد شود
مَرد وارد شد و آنجا ماند
چند روز بعد شيطان با خشم به دروازه بهشت رفت و يقه فرشته نگهبان را گرفت و گفت
اين کار شما تروريسم خالص است
نگهبان که نمی دانست ماجرا از چه قرار است پرسيد: چه شده ؟
شيطان که از خشم قرمز شده بود گفت
« آن مَرد را به جهنم فرستاده ايد و آمده وکار و زندگی ما را به هم زده.از وقتی که رسيده
نشسته و به حرف های ديگران گوش می دهد و به درد و دلشان می رسد.حالا همه دارند در
جهنم با هم گفت و گو می کنند يکديگر را در آغوش می کشند و می بوسند
جهنم جای اين کارها نيست! لطفا ً اين مَرد را پس بگيريد
وقتی قصه به پايان رسيد درويش گفت
با چنان عشقی زندگی کن که حتی اگر بنا به تصادف در جهنم افتادی خود شيطان تو را به بهشت بازگرداند

واقعا قشنگ بود من این رو شنیده بودم میخواستم بذارم که شما زحمتش رو کشیدید دستتون درد نکنه:happy:

 

[jerii]

يکی بود يکی نبود مردی بود که زندگی اش را با عشق و محبت پشت سر گذاشته بود
وقتی مُرد همه می گفتند به بهشت رفته است آدم مهربانی مثـل او حتما ً به بهشت می رود
در آن زمان بهشت هنوز به مرحله ی کيفيت فراگير نرسيده بود و استـقبال از او با تشريفات مناسب انجام نشد
فرشته نگهبانی که بايد او را راه می داد نگاه سريعی به فهرست نام ها انداخت و وقتی نام او را نيافت او را به جهنم فرستاد
در جهنم هيچ کس از آدم دعوت نامه يا کارت شناسايی نمی خواهد هر کس به آنجا برسد می تواند وارد شود
مَرد وارد شد و آنجا ماند
چند روز بعد شيطان با خشم به دروازه بهشت رفت و يقه فرشته نگهبان را گرفت و گفت
اين کار شما تروريسم خالص است
نگهبان که نمی دانست ماجرا از چه قرار است پرسيد: چه شده ؟
شيطان که از خشم قرمز شده بود گفت
« آن مَرد را به جهنم فرستاده ايد و آمده وکار و زندگی ما را به هم زده.از وقتی که رسيده
نشسته و به حرف های ديگران گوش می دهد و به درد و دلشان می رسد.حالا همه دارند در
جهنم با هم گفت و گو می کنند يکديگر را در آغوش می کشند و می بوسند
جهنم جای اين کارها نيست! لطفا ً اين مَرد را پس بگيريد
وقتی قصه به پايان رسيد درويش گفت
با چنان عشقی زندگی کن که حتی اگر بنا به تصادف در جهنم افتادی خود شيطان تو را به بهشت بازگرداند

خیلی جالب بود دمت گرم

 

[علی آبادانی]

گویند که در روزگاران قدیم، درویشی بود که نزدیک دهی زندگی می کرد. هر ازگای به شهر می آمد و مردمان شهر،‌ به او نانی، غذایی می دادند و او از این طریق گذرزندگی می کرد. اما در پاسخ به محبتهای مردم همیشه و همیشه فقط یک بیت رو بیان میکرد و می گفت:
هر چه کنی،‌ به خود کنی گر همه نیک و بدکنی
در آن ده مردی بود،‌ حسود و خسیس،‌ چندی بود که می شنید که همه در ده ازاین بیت معروف درویش سخن می گویند.
روزی با جمعی از دوستانش بر سر این بیت،‌ بحث به بالا گرفت. مرد به دوستانشگفت: من به همه شما ثابت خواهم کرد که این حرف درویش درست نیست.
رفت خانه و به زنش گفت که نان خوشمزه ای بپزد و خودش در خمیر آن نان، زهرکشنده ای ریخت. وقتی درویش به ده آمد، مرد آن نان را به درویش داد و درویش مثلهمیشه از باب تشکر،‌ بیت معروف خود را گفت و رفت. مرد زیر لب خنده زهرآلودی کرد وگفت: خواهیم دید!
درویش از ده خارج شد و کنار نهری برای استراحت و صرف ناهار خود که همان نانبود، نشست. چند قدم آن طرفتر جوانی ناتوان و لاجون روی زمین افتاده بود. درویش بهسمت او رفت و آبی به صورت جوان زد و پرسید که آنجا چه می کند؟ جوان گفت: چند روزپیش راهزنان به من حمله کردند و هر چه داشتم، بردند و حتی لقمه نانی برایم نگذاشتندو این چند روزه من گرسنه هستم.
درویش با مهربان و عطوفت نانش را به سمت او دراز کرد و گفت: من زیاد گرسنهنیستم. این مال تو.
جوان با ولع،‌ شروع به خوردن نان کرد. هنوز چندی نگذشته بود که دست بر شکمنهاد و فریادش به آسمان رفت و گفت: ای درویش این چه بود که به من دادی. درویش گفت: نمی دانم این نان را کسی به من داده. طولی نکشید که جوان شروع به لرزیدن کرد وزندگی را بدرود گفت.
درویش با ناراحتی جوان را به دوش گرفت و به ده برگشت و سراغ آن مرد رفت وگفت: این نان چه بود که تو به من دادی و من به این جوان دادم و خورد و این چنین شد.
مرد نگاهی به جوان کرد و آه از نهادش بر آمد. مرد پسری داشت که چندی پیشبرای تجارت به شهر رفته بود و این جوان همان پسر بود!
با آه و ناله جریان را برای درویش تعریف کرد و درویش در پاسخگفت:‌
هر چه کنی،‌ به خود کنی گر همه نیک و بدکنی

 

[Even Star]

گویند که در روزگاران قدیم، درویشی بود که نزدیک دهی زندگی می کرد. هر ازگای به شهر می آمد و مردمان شهر،‌ به او نانی، غذایی می دادند و او از این طریق گذرزندگی می کرد. اما در پاسخ به محبتهای مردم همیشه و همیشه فقط یک بیت رو بیان میکرد و می گفت:
هر چه کنی،‌ به خود کنی گر همه نیک و بدکنی
در آن ده مردی بود،‌ حسود و خسیس،‌ چندی بود که می شنید که همه در ده ازاین بیت معروف درویش سخن می گویند.
روزی با جمعی از دوستانش بر سر این بیت،‌ بحث به بالا گرفت. مرد به دوستانشگفت: من به همه شما ثابت خواهم کرد که این حرف درویش درست نیست.
رفت خانه و به زنش گفت که نان خوشمزه ای بپزد و خودش در خمیر آن نان، زهرکشنده ای ریخت. وقتی درویش به ده آمد، مرد آن نان را به درویش داد و درویش مثلهمیشه از باب تشکر،‌ بیت معروف خود را گفت و رفت. مرد زیر لب خنده زهرآلودی کرد وگفت: خواهیم دید!
درویش از ده خارج شد و کنار نهری برای استراحت و صرف ناهار خود که همان نانبود، نشست. چند قدم آن طرفتر جوانی ناتوان و لاجون روی زمین افتاده بود. درویش بهسمت او رفت و آبی به صورت جوان زد و پرسید که آنجا چه می کند؟ جوان گفت: چند روزپیش راهزنان به من حمله کردند و هر چه داشتم، بردند و حتی لقمه نانی برایم نگذاشتندو این چند روزه من گرسنه هستم.
درویش با مهربان و عطوفت نانش را به سمت او دراز کرد و گفت: من زیاد گرسنهنیستم. این مال تو.
جوان با ولع،‌ شروع به خوردن نان کرد. هنوز چندی نگذشته بود که دست بر شکمنهاد و فریادش به آسمان رفت و گفت: ای درویش این چه بود که به من دادی. درویش گفت: نمی دانم این نان را کسی به من داده. طولی نکشید که جوان شروع به لرزیدن کرد وزندگی را بدرود گفت.
درویش با ناراحتی جوان را به دوش گرفت و به ده برگشت و سراغ آن مرد رفت وگفت: این نان چه بود که تو به من دادی و من به این جوان دادم و خورد و این چنین شد.
مرد نگاهی به جوان کرد و آه از نهادش بر آمد. مرد پسری داشت که چندی پیشبرای تجارت به شهر رفته بود و این جوان همان پسر بود!
با آه و ناله جریان را برای درویش تعریف کرد و درویش در پاسخگفت:‌
هر چه کنی،‌ به خود کنی گر همه نیک و بدکنی

دستت درد نکنه علی همیشه داستانت قشنگه

بیت اخرش هم واقعا راست می گن به قول ناصر خسرو :از ماست که بر ماست

 

[ali reza majidi]

EVEN خیلی ا حالی خیلی دوستتون دارم

بازم بزارید

 

[Dead_Man]

شدي، يك ميخ به ديوار روبرو بكوب
روز اول پسرك مجبور شد 37 ميخ به ديوار روبرو بكوبد. در روزها و هفته ها ي بعد كه پسرك توانست خلق و خوي خود را كنترل كند و كمتر عصباني شود، تعداد ميخهايي كه به ديوار كوفته بود رفته رفته كمتر شد. پسرك متوجه شد كه آسانتر آنست كه عصباني شدن خودش را كنترل كند تا آنكه ميخها را در ديوار سخت بكوبد
بالأخره به اين ترتيب روزي رسيد كه پسرك ديگر عادت عصباني شدن را ترك كرده بود و موضوع را به پدرش يادآوري كرد. پدر به او پيشنهاد كرد كه حالا به ازاء هر روزي كه عصباني نشود، يكي از ميخهايي را كه در طول مدت گذشته به ديوار كوبيده بوده است را از ديوار بيرون بكشد!
روزها گذشت تا بالأخره يك روز پسر جوان به پدرش روكرد و گفت همه ميخها را از ديوار درآورده است. پدر، دست پسرش را گرفت و به آن طرف ديواري كه ميخها بر روي آن كوبيده شده و سپس درآورده بود، برد. پدر رو به پسر كرد و گفت: « دستت درد نكند، كار خوبي انجام دادي ولي به سوراخهايي كه در ديوار به وجود آورده اي نگاه كن !! اين ديوار ديگر هيچوقت ديوار قبلي نخواهد بود. پسرم وقتي تو در حال عصبانيت چيزي را مي گوئي مانند ميخي است كه بر ديوار دل طرف مقابل مي كوبي. تو مي تواني چاقوئي را به شخصي بزني و آن را درآوري، مهم نيست تو چند مرتبه به شخص روبرو خواهي گفت معذرت مي خواهم كه آن كار را كرده ام، زخم چاقو كماكان بر بدن شخص روبرو خواهد ماند

يك زخم فيزكي به همان بدي يك زخم شفاهي است. دوست ها واقعاً جواهر هاي كميابي هستند ، آنها مي توانند تو را بخندانند و تو را تشويق به دستيابي به موفقيت نمايند. آنها گوش جان به تو مي سپارند و انتظار احترام متقابل دارند و آنها هميشه مايل هستند قلبشان را به روي ما بگشايند



می دونم احتمالا این داستان را به صورت های مختلفی شنیدید ولی خوب باز گفتنش بد نیست

 

[علی آبادانی]

دستت درد نکنه علی همیشه داستانت قشنگه

بیت اخرش هم واقعا راست می گن به قول ناصر خسرو :از ماست که بر ماست

مرسی Even Star عزیز همیشه به آدم روحیه میدین

 

[Even Star]

EVEN خیلی ا حالی خیلی دوستتون دارم

بازم بزارید[/

QUOTE]


خ.اهش می کنم دوست عزیزم منم دوستون دارم
اما داستان قبلی رو علی جون زحمت کشیده نه من:happy:

مرسی Even Star عزیز همیشه به آدم روحیه میدین

علی اقا خوب داستان ها ت خیلی قشنگه من چه کار کنم؟!:happy::happy:

 

[GHoST_DoG]

با اجازه صاحب تاپیک

دیوژن که به خاطر روش خاص زندگی اش همه ی مردم شهر او را می شناختند یک روز در حالی که داشت از روی پل باریکی میگذشت با شخص ثروتمندی مواجه شد که غیر از ثروتش امتیاز دیگری نسبت به دیگران نداشت . یکی از آن دو باید کنار می رفت تا دیگری بتواند رد شود . مرد ثروتمند گفت : من کنار نمی روم تا یک ولگرد رد شود . دیوژن خود را کنار کشید و گفت : اما من این کار را می کنم .

 

[jerii]

با اجازه صاحب تاپیک

دیوژن که به خاطر روش خاص زندگی اش همه ی مردم شهر او را می شناختند یک روز در حالی که داشت از روی پل باریکی میگذشت با شخص ثروتمندی مواجه شد که غیر از ثروتش امتیاز دیگری نسبت به دیگران نداشت . یکی از آن دو باید کنار می رفت تا دیگری بتواند رد شود . مرد ثروتمند گفت : من کنار نمی روم تا یک ولگرد رد شود . دیوژن خود را کنار کشید و گفت : اما من این کار را می کنم .

جالب بود
قبلا فکر کنم شنیده بودمش ولی باز هم شنیدنش خالی از لطف نیست

 

[jerii]

با اون ميشه يه خونه خريد،

ولي آسايش رو هرگز


ميتوني باهاش ساعت بخري،

ولي فرصت رو هرگز


ميتونی با پول مقام و درجه بخری

ولي آبرو و منزلت رو هرگز.


ميتونی يه تختخواب شیک بخری

ولي خواب راحت رو هرگز


ميشه باهاش كتاب خريد.

ولي فهم و شعور رو هرگز


میتونی با هاش دارو بخری

اما سلامتی رو هرگز


میتونی یه همسر زیبا داشته باشی

ولی عشق واقعی رو هرگز





من رو عفو کنید اگر پستم ربطی به اینجا نداشت

 

[jerii]

 

[Even Star]

با اجازه صاحب تاپیک



اختیار داری عزیزم این چه حرفیه!داستانتم قشنگ بود:happy:
دیوژن که به خاطر روش خاص زندگی اش همه ی مردم شهر او را می شناختند یک روز در حالی که داشت از روی پل باریکی میگذشت با شخص ثروتمندی مواجه شد که غیر از ثروتش امتیاز دیگری نسبت به دیگران نداشت . یکی از آن دو باید کنار می رفت تا دیگری بتواند رد شود . مرد ثروتمند گفت : من کنار نمی روم تا یک ولگرد رد شود . دیوژن خود را کنار کشید و گفت : اما من این کار را می کنم .

جری جان خیلی با حالی بامزه بود:lol::lol:

 

[Even Star]

پيله و پرواز​

روزي سوراخ كوچكي در يك پيله ظاهر شد.

------------ --------- -
شخصي نشست و ساعت ها تقلاي پروانه براي بيرون آمدن
از سوراخ كوچك پيله را تماشا كرد.

------------ --------- -

آن گاه تقلاي پروانه متوقف شد و به نظر مي رسيد
كه خسته شده،و ديگر نمي تواند به
تلاشش ادامه دهد.

------------ --------- -
آن شخص مصمم شد به پروانه كمك كند
و با برش قيچي سوراخ پيله را گشاد كرد.
پروانه به راحتي از پيله خارج شد،
اما جثه اش ضعيف و بال هايش چروكيده بودند.

------------ --------- -



آن شخص به تماشاي پروانه ادامه داد .
او انتظار داشت پر پروانه گسترده و مستحكم شود
و از جثه ي او محافظت كند.
اما چنين نشد!

------------ --------- -
در واقع پروانه ناچار شد همه ي عمر را روي زمين بخزد
و هر گز نتوانست با بال هايش پرواز كند.

------------ --------- -


آن شخص مهربان نفهميد كه
محدوديت پيله و تقلا براي خارج شدن از سوراخ ريز
آن را خدا براي پروانه قرار داده بود،
تا به آن وسيله مايعي از بدنش ترشح شود
و پس از خروج از پيله به او امكان پرواز دهد.

------------ --------- -
گاهي اوقات در زندگي فقط به تقلا نياز داريم.

------------ --------- -

اگر خداوند مقرر مي كردبدون هيچ مشكلي زندگي كنيم،
فلج مي شديم ،به اندازه ي كافي قوي نمي شديم و هرگز نمي
توانستيم پرواز كنيم.

------------ --------- -
من نيرو خواستم و خداوند مشكلاتي سر راهم قرار داد، تا قوي
شوم.
من دانش خواستم و خداوند مسايلي براي حل كردن به من داد.

------------ --------- -


من سعادت و ترقي خواستم و خداوند به من
قدرت تفكر و زور بازو داد تا كار كنم.
من شهامت خواستم و خداوند موانعي سر راهم قرار داد،
تا آنها را از ميان بردارم.

------------ --------- -



من انگيزه خواستم و خداوند كساني را به من نشان داد كه
نيازمند كمك بودند.
من محبت خواستم و خداوند به من فرصت داد تا به ديگران محبت
كنم.

------------ --------- -

«من به آنچه خواستم نرسيدم...
اما آنچه به آن نياز داشتم ،به من داده شد.»

------------ --------- -


نترس با مشكلات مبارزه كن
و بدان كه مي تواني بر آنها غلبه كني.​

 

[علی آبادانی]

جری جان جالب بود

و Even Star هم مثل همیشه باز من رو به فکر فرو برد

 

[Even Star]

تازه می خواستم یکی دیگه بزارم علی !!!!1میذارم اما زیاد تو بحرش نرو علی جون باشه؟!

 

[Even Star]

صياد و ماهي زيبا با قلبي يخي ........




روزگاری صيادی در کنار برکه ای زيبا بر ساحل آبی زلال نشسته بود و غرق در روياهای کودکی بود ،سنگ هاي را پي در پي با آرامش در آب روان مي انداخت و با خودش زمزمه می کرد که " دريای بزرگی باشی يا گودال کوچک کم آب هيچ فرقی نمی کند. اگر زلال باشی آسمان در درون تو هست " تو اين حال و هوا بود که صدايی آرام اما دلنشين گفت : آ يا برای آسمان دلت ستاره نمی خواهی ؟
صياد ما نگاهی به اطراف انداخت و دنبال صدا گشت و خيلی زود در يافت که آن صدای دلنشين ..صداي ماهی است درون برکه که داره از زيبايی به خودش می نازه و در زلالی آب برکه بدون رقيب دور خودش می چرخه و گاه گاهی هم با ناز و عشوه سری از آب بيرون می کشه و توانايی خالقش رو تو خلق زيباييش به رخ صياد می کشد ، صياد قصه ما هم که تو آسمون دلش تک ستاره ای هم نداشت با تمام وجودش علاقمند شد تا زيباترين ستاره رو تو آسمون دلش جا بده و ...
صياد قصه مون با ماهی خوشگلش نشست و عهد هايی بست تا وقتی که حوضچه ای زيبا برايش فراهم نکرده ، آرامش خاطره انگيز ماهی زيبايش از برکه ای که در آن زندگي مي کند نگيره وهرگز به چشم يک صيد بهش نگاه نکنه ماهی خوشگلمون هم قول داد که تا وقتی حوضچه اش در دل صياد مهيا نشده از رو طمع سر از باغچه ديگرون در نياره و به دنبال دريايی واهی نگرده .
داستان قصه ما ادامه پيدا کرد و کرد و کرد تا اينکه صياد وصيد چنان با هم صميمی شدند که ديگه فکر کردن دنيا فقط مال اينهاست و کسی نمی تونه اينها رو از هم جدا کنه ...،هر روز صياد دل پاکمون به کنار برکه می آمد و ماهی خوشگلش رو نگاه می گرد وباهاش به صحبت می نشست. شب ها هم از ترس اينکه مبادا اتفاقی برای ماهيش بيافته تا صبح چشم رو هم نمی گذاشت و گاهی وقت ها هم به دليل فراق لحظه ای ماهی اش اشک هايی می ريخت که از زلالی آب برکه ي که محل زندگي ماهي قصمون بود زلال تر .....
روزها پشت سرهم می گذشت و صيادمون می رفت کنار برکه تا در امتداش به همراه ماهی دلش قدم بزنه بدون اينکه حتی بخواد لمسش کنه و يا حتی بخواهد اين فکر رو تو ذهنش بپروراند که گاهی فرصت اين هست که بشود از آب هم بيرونش کشيد.
حوضچه ی دل صياد ديگه داشت آماده می شد و صياد قصمون با اشکهای زلالش داشت پرش می کرد تا ماهيش و تو زلال ترين آب برکه دنيا که دلی بود ازجنس محبت جا بده تا هيچ وقت دلتنگ برکه ی قبليش نباشه.
تو اين اوضاع و احوال بود که ماهی قصمون بی خبر از تلاشهای صيادش به سرش می زنه تا کمی بره دور دورا چرخی بزنه رفت و رفت تا اينکه ديد يه محوطه بزرگی است که آبش گل آلوده و نيزارهای بلندی داره، به طمع بزرگيش واردش شد اما غاقل از اينکه وارد باتلاقی شد که تو لجنزارش نه تنها پاکی نيست بلکه آبی است که خيلی وقته گنديده و شده محل زندگی قورباغه ها و....( قورباغه هايی که به رنگ سبزشون می نازند )
ماهی خوشگلمون با اينکه بسيار منطقی بود و سرشار از فهم و شعور بالا ، اما دانسته وارد باتلاق شد و صياد و تک ستاره ی دل پاک صياد رو به ورطه ی فراموشی سپرد .
صياد قصمون هنوزم که هنوزه بر کناره برکه نشسته و چشم به راهه که شايد روزی ماهی خوشگلش بتونه خودش رو از منجلابی که توش افتاده نجات بده و برگرده و اين انتظار ادامه دارد....
اين انتظار باعث شده اين داستان ما نه تو چرخه ای قرار بگيره و نه تو حلقه ای تکرار بشه بنا بر اين داستان ما ادامه دارد چون ماهی خوشگلمون داره می چرخه وتجربه کسب می کنه معلوم نيست داستانمون پايان خوبی داشته باشه يا نه ؟
حالا سوالاتی که خوشحال می شم جوابش رو از شما ها بشنوم ...
آيا داستان اين عشق شبا هتي به زندگي هاي ما انسانهاي امروزي داره ؟
آيا صياد خيلی وفادار بود يا ماهی مون بی وفا ؟
يا اينکه هر دو وارد بازی ناخواسته و قصه تلخ ما شدن ؟
يا رسم روزگار عوض شده و دل شکستن رفته تو صدر هنر ها ؟
يا ما ا نسانها بی ظرفيتيم و از استعداد و فهم و شعوری که خدا بهمون داده برای توجيه کارهای اشتباهمون استفاده می کنيم نه برای بهبودش ؟
آيا شما با حقير هم عقيده هستيد که می شود با صداقت و با مهر محبت آروم آروم و پله پله حرکت کرد و با اعمال انسان دوستانه و خداپسندانه به عرش خدا نزديک شد ، اما اگر با ريا هزاران پله هم از پلکان ترقي را بالا بروي مطمئن باش يک روز سقوط خواهي کرد ، خداو ند متعال يک دل کوچک به ما داده که می توا نيم تمام شاديها و غصه ها دنيا را توش جا داد دلی که می شود خدای خالقش رو هم درونش جا داد ، ولی چرا ما با اين دل کوچک هميشه قصد اين می کنيم که خالقش رو هم دور بزنيم ،آيا واقعآ خدا وند متعال از روز ازل آدم را اينگونه طمع کار و فريب کار آفريده ، آيا شيطان به وعده خود عمل نموده و همان گونه که باعث بيرون شدن حضرت آدم (ع) از بهشت شد بدنبال منحرف نمودن راه زندگي ماست ،و يا با گذشت زمان و جبر زمانه انسانها اينگونه شده اند؟

 

[Dead_Man]

داستان آخری که نه ولی قبلیش خیلی قشنگ و تاثیر گذار بود واقعا لذت بردم

 

[Even Star]

داستان آخری که نه ولی قبلیش خیلی قشنگ و تاثیر گذار بود واقعا لذت بردم

ممنون
خودمم از اولی بیشتر خوشم اومد:happy:

 

[jerii]

در زمان های قديم وقتی هنوز پای بشر به زمين نرسيده بود فضيلت ها و تباهی ها

دور هم جمع شدند .

خسته تر و کسل تر از هميشه ناکهان ذکاوت ايستاد وگفت:بياييد يک بازی کنيم

مثلا قائم باشک همه از اين پيشنهاد شاد شدند وديوانکی فورا فرياد زد من چشم ميگذارم واز آنجايی که هيچ کس دلش نمی خواست به دنبال ديوانگی بگرددهمه

قبول کردندکه او چشم بگذارد.

ديوانگي جلوي درختي رفت وشروع به شمردن كرد1-2-3

وهمه رفتند تا جايی پنهان شوند.

لطافت خود را به شاخ ماه آويزان کرد.

خلقت داخل انبوهی از زباله پنهان گشت.

اصالت درميان ابرهاپنهان شد.

هوس به مرکز زمين رفت.

دروغ هم می گفت زير سنگی پنهان می شود اما به ته دريا رفت.

طمع داخل کيسه ای که خود دوخته بود مخفی شدوديوانگی مشغول شمردن

بود۷۹-۸۰-۸۱

همه پنهان شده بودند به جز عشق که همواره مردد بود و نمی توانست تصميم

بگيردوجای تعجب هم نيست چون همه ميدانيم پنهان کردن عشق مشکل است

در همين حال ديوانگی به پايان شمارش ميرسيد۹۶-۹۷-۹۸هنکامی که ديوانگی به

۱۰۰رسيد

عشق پريد و در ميان يک بوته گل رز پنهان شد ديوانگی فرياد زد دارم می ايم و

اولين کسی که پيدا کرد تنبلی بود زيدا تنبلی تنبلی اش آمده بود جايی پنهان شود

و لطافت را يافت که به شاخ ماه اويزان بود دروغ ته درياچه هوس در مرکز زمين

و........

يکی يکی همه را پيدا کرد به جز عشق

او از يافتن عشق نا اميد شده بود حسادت در گوشهايش زمزمه کرد که تو بايد فقط

عشق را بيابی و ان پشت بوته گل رز است.

ديوانگی شاخه ی چنگ مانندی را از درخت کند و با شدت و هيجان زيادآن را در بوته

گل رز فرو کردودوباره و دوباره.............

تا به صدای ناله ای متوقف شد عشق از پشت بوته بيرون آمد در حالی که با دست

-هايش صورت خود را پوشانده بودو از ميان انکشتانش قطرات خون بيرون ميزد

شاخه به جشمانش فرو رفته بود و او نمی توانست جايی را ببيند واو کور شده بود

ديوانگی گفت:چگونه می توانم تورا درمان کنم

عشق پاسخ داد:تو نميتوانی مرا درمان کنياگر ميخواهی کاری بکنی راهنمای من

شو...........

و اينگونه است که از آن روز به بعد عشق کور است و ديوانگی همواره در کنار

اوست