رضاکاظمی

[بـا ر ا ن]

قطاری که تو را بُرد

و خودش را به کوه زد
خراب نبود؛
عاشق بود!

 

[بـا ر ا ن]

درها و پنجره‌ها، باز

پرده‌ها، در باد
خانه، درهم‌ریخته و خراب.


حتمن تو رفته‌ای
وگرنه
هیچ توفانی نمی‌توانست با خانه چنین کند!

 

[بـا ر ا ن]

تو

در تمامِ زبان‌ها
ترجمه‌ی لب‌خندی،
هرکجای جهان که تو را بخوانند
گُل از گُلِ‌شان می‌شکفد.

 

[بـا ر ا ن]

دلم دیگر به زنده‌گی گرم نیست.

مادر می‌گوید:

باید کمی به خودت برسی!

اما چه‌گونه،

وقتی از هر طرف می‌روم، به تو می‌رسم؟!

 

[بـا ر ا ن]

نه باد می‌آید، نه نسیم

نه در باز است، نه پنجره‌ها،
اما، پرده‌ها تکان می‌خورند

قابِ عکس‌ها برق افتاده‌اند
و عطرِ خوشی در هواست.

نه، خیالات نیست؛
تو حتمن جایی دور از این‌جا
داری صندوقچه‌ی خاطره‌هات را گردگیری می‌کنی!

 

[بـا ر ا ن]

عاشق که باشی
می‌توانی چشم‌هایت را ببندی
و پرنده‌گان
جای تو حرف بزنند
مثل این شعر
که دارد جای من برایت آواز می‌خواند!

 

[بـا ر ا ن]

به مرگ فکر می‌کنم

و به زمانی‌که

از راه نرسیده، باز خواهد ‌گشت.



می‌دانم دوست داشتن تو

مرا نجات می‌دهد.

 

[بـا ر ا ن]

به رسیدن فکر نمی‌کنم
به تو فکر می‌کنم
و می‌رسم.

 

[بـا ر ا ن]

این‌جا

تمامِ سال باران می‌بارد
تو در کجایِ جهانْ مگر
تمام سالْ مرا آه می‌کشی؟!

 

[بـا ر ا ن]

دلتنگی
یعنی به تماشای غروب بنشینی وُ
خورشید، در آن‌سوی جهان
به‌جای تو،
در چشم‌های او طلوع کند!

 

[بـا ر ا ن]

تو را از یاد بُرده‌ام

باران را، نه.

گفته بودی در باران می‌آیی!

 

[بـا ر ا ن]

درها و پنجره‌ها را بسته‌ام ولی

هنوز سردم است.
یا تو رفته‌ای، یا...
نه، گزینه‌ی دیگری نیست
حتمن تو رفته‌ای!

 

[بـا ر ا ن]

باران

نامِ دیگرِ تو بود.
به شهر که می‌آمدی
هوا پُر می‌شد از بوی خوش
خیابان‌ها،
از ازدحامِ نگاه‌ها و ماشین‌ها !

 

[بـا ر ا ن]

بهارو این‌همه دل‌تنگی؟!

نه،

شاید فرشته‌ایفصل‌ها را به اشتباه ورق زده باشد!

 

[siavash20]

گاهی خودت را رها کن
مثل بادبادکْ در باد.
خدا را چه دیده‌ای
شاید دوباره برگردی
در دست‌های کودکی بازیگوش!

رضا کاظمی​

 

[siavash20]

با " یکی بود یکی نبود " شروع میشود این قصه
با یکی ماند ...یکی نماند ... تمام...!
یکی "من" بودم یا " تو" مهم نیست
مهم قصه ای است که تمام میشود ​

​

 

[siavash20]

خرابِ آبادیِ چشم‌های تواَم

پلک بزن
از نو بنا شوم!

( رضا کاظمی )​

 

[بـا ر ا ن]

نــاکــوک شـده اسـتْ ایـن دل.

چـه زخـم بـزنـی، چـه زخمـه

فـرقـی نمـی کنـد!

 

[بـا ر ا ن]

گفتی: تا آخر دنیا با تواَم.

و من،

ندانستم نامِ دیگر تو

تنهایی است!

 

[بـا ر ا ن]

شمع نیستم رفتنت را بسـوزم،

فقط نمی دانـم چرا

وقتی می ایستـم مقـابل بـاد

پشت سـرم، جهـان شعله می کشَد!