زیباترین اشعار عاشقانه

[Geronimo]

نگاه کن چه فروتنانه بر خاک مي‌گستَرَد
آن که نهال ِ نازک ِ دستان‌اش
از عشق
خداست
و پيش ِ عصيان‌اش
بالای جهنم
پست است.
آن‌کو به يکي «آری» مي‌ميرد
نه به زخم ِ صد خنجر،
و مرگ‌اش در نمي‌رسد
مگر آن که از تب ِ وهن
دق کند.
قلعه‌يي عظيم
که طلسم ِ دروازه‌اش
کلام ِ کوچک ِ دوستي‌ست.​

 

[Geronimo]

اینک
مگر از سیلاب اشکهایمان
تخت روانی به‌ ارمغان
فرستیم شما را
که‌ جز این بضاعتی
به‌ دست نیست ما را
و وجودتان
همه‌ بانگی شد
رهایی خلق را.
مژده‌ رسانان صبح سپید
جامه‌ای مگر از خون به‌ تن کردید
چنین که‌ ندا در دادید
زوال زود رس
و مرگ متعفن
دیر سیرتان شب پرست را.
منصوریان جان باخته‌
حلاج وار بر سر دار
خوش باد خوابهایتان
در لالایی مخمل گونه‌ مادر میهن.
ای...
پروانه‌های سوخته‌ پر
به‌ گرد شمع
رنجهای آپو...
اینک مائیم
در دایره‌ هجرانتان اسیر
با باری از حسرت و اندوه
به‌ گران سنگی تاری ی ی ی ی خ ...

 

[Geronimo]

کاش یه بچه بودم و تو عالم بچگی داد میزدم که من دوستت دارم و​

.... میخوام که برای خودم باشی​

کاش یه عروسک بودی که قسمت من میشدی ... مطمئنا نمیذاشتم ​

که دست کسی به تو برسه و تو قلبت بشینه ​

خودم برات قصه می گفتم ... خودم برات لباس میدوختم و کفش میخریدم ​

تازه ... اگه تو ویترین مغازه هم میدیدمت انقدر گریه میکردم تا مامان تورو برام بخره ​

.​

.​

.​

.... کاش الان هم بچه بودم ​

چون میخوام داد بزنم یکی اینو به من ببخشه​

یه جوری بشه .... یه اتفاقی بیفته که سلام هارو بی پاسخ نذاری ​

معنی خدانگهدارم رو بفهمی ​

و .... برای خودم بشی ​

 

[Geronimo]

نبسته ام به کس دل
نبسته کس به من دل​

چو تخته پاره بر موج
رها رها رها من

ز من هر آن که او دور
چو دل به سينه نزديک
به من هر آنکه نزديک
از او جدا جدا من

نه چشم دل به سويي
نه باده در سبويي
که تر کنم گلويي
به ياد آشنا من

ستاره ها نهفته
در آسمان ابري
دلم گرفته اي دوست
هواي گريه با من
هواي گريه با من​

 

[Geronimo]

چند تا چشمه خشک بشه چند تا پری جادو کنه​

پلک من برفهای چند زمستون رو پارو کنه​

چند نفر تو خواب من آسه بیان خسته برن​

تا غروب خاطره عشق تو رو جارو کنه​

 

[Geronimo]

بتو عادت دارم
مثل پروانه به آتش،مثل عابد به عبادت
و تو هر لحظه كه از من دوري،من به ويرانگري فاصله مي انديشم
در كتاب احساس واژه فاصله يك فاجعه معنا شده است
تو توانايي آنرا داري كه به اين فاجعه پايان بخشي

 

[Geronimo]

رفتی ...... ساده ،ساده مثل دلتنگی های من ،ساده مثل سادگیهایم من ماندم و یک عمر .....و حتی باور نکردم این بریدن را

 

[Geronimo]

عشق است​

​

گفتم ای عشق بیا تا که بسازی ما را
یا نه ، ویرانه کنی ساخته‌ی دنیا را​

​

گفتم ای عشق چه بر روز تو آمد امروز
که به تشویش سپردی شب عاشق‌ها را​

​

چه شد آن زمزمه‌ی هر شبه‌ی ما ای دوست
چه شد آن صحبت هر روزه‌ی یاران یارا​

​

چشمه‌ها خشک شد از بس نگرفتی اشکی
همتی تا که رهایی بدهی دریا را​

​

حیف از امروز که بی‌عشق شب آمد ای عشق
کاش خورشید تو آغاز کند فردا را​

 

[Geronimo]

صدای پچ‌پچِ غم... خواب من به هم خورده است
دو ساعت است که اعصاب من به هم خورده است
صدای پچ‌پچِ غم... هیس! هیس! ساکت باش
سکوت، در دلِ بی‌تاب من به هم خورده است
تو قابِ عکس مرا دیده‌ای، نمی‌دانی
نشاطِ چهره‌ی در قابِ من به هم خورده است
غم تو را نسرودم وگرنه می‌دیدی
که وزن، در غزلِ ناب من به هم خورده است
هجای چشم تو را وزن‌ها نمی‌فهمند
دو ساعت است که اعصاب من به هم خورده است​

 

[Geronimo]

و ای بهانه‌ی شیرین‌تر از شکرقندم
به عشقِ پاک کسی جز تو دل نمی‌بندم

به دین این‌همه پیغمبر احتیاجی نیست
همین بس است که اینک تویی خداوندم
همین بس است که هر لحظه‌ای که می‌گذرد
گسستنی نشود با دل تو پیوندم
مرا کمک کن از این پس که گام‌های زمین
نمی‌برند و به مقصد نمی‌رسانندم
همیشه شعر سرودم برای مردم شهر
ولی نه! هیچ‌کدامش نشد خوشایندم
تویی بهانه‌ی این شعرِ خوب باور کن
که در سرودن این شعرها هنرمندم​

 

[Geronimo]

عشق عشق یعنی خلوت و راز و نیاز
عشق یعنی محبت و سوز و گداز
عشق یعنی سوز بی ماوای ساز
عشق یعنی نغمه ای از روی ناز
عشق یعنی کوی ایمان و امید
عشق یعنی یک بغل یاس سپید
عشق یعنی یک ترنم از یه یار
عشق یعنی سبزی باغ و بهار
عشق یعنی لحظه دیدار یار
عشق یعنی انتهای انتظار
عشق یعنی وعده بوس و کنار
عشق یعنی یک تبسم بر لب زیبای یار
عشق یعنی حس نرم اطلسی
عشق یعنی با خدا در بی کسی
عشق یعنی همکلام بی صدا
عشق یعنی بی نهایت تا خدا
عشق یعنی انتظار و انتظار
عشق یعنی هر چه بینی عکس یار
عشق یعنی شب نخفتن تا سحر
عشق یعنی سجده ها با چشم تر
عشق یعنی دیده بر در دوختن
عشق یعنی از فراقش سوختن
عشق یعنی سر به در اویختن
عشق یعنی اشک حسرت ریختن
عشق یعنی لحظه های ناب ناب
عشق یعنی لحظه های التهاب
عشق یعنی بنده فرمان شدن
عشق یعنی تا ابد رسوا شدن
عشق یعنی گم شدن در کوی دوست
عشق یعنی هر چه در دل آرزوست
عشق یعنی یک تیمم یک نماز
عشق یعنی عالمی راز و نیاز
عشق یعنی یک تبسم یک نگاه
عشق یعنی یک تکیه گاه و جان پناه
عشق یعنی سوختن یا ساختن
عشق یعنی زندگی را باختن
عشق یعنی همچو من شیدا شدن
عشق یعنی قطره و دریا شدن
عشق یعنی پیش محبوبت بمیر
عشق یعنی از رضایش عمر گیر
عشق یعنی زندگی را بندگی
عشق یعنی بندگ آزادگی

 

[Geronimo]

مثل هميشه

آخر حرفم
و حرف آخرم را
با بغض مي خورم
عمري است
لبخند هاي لاغر خود را
در دل ذخيره مي کنم:
باشد براي روز مبادا
اما
در صفحه‌هاي تقويم
روزي به نام روز مبادا نيست
آن روز هر چه باشد
روزي شبيه ديروز
روزي شبيه فردا
روزي درست مثل همين روزهاي ماست
اما کسي چه مي‌داند؟
شايد
امروز روز مبادا باشد!


وقتي تو نيستي
نه هست هاي ما
چونانکه بايدند
نه بايد ها

هر روز بي تو
روز مبادا است...

 

[Geronimo]

نامهربانی​

​

در دیگران می‌جویی‌ام اما بدان ای دوست
اینسان نمی‌یابی ز من حتا نشان ای دوست​

​

من در تو گم گشتم مرا در خود صدا می‌زن
تا پاسخم را بشنوی پژواک‌سان ای دوست​

​

در آتش تو زاده شد ققنوس شعر من
سردی مکن با این چنین آتش به جان ای دوست​

​

گفتی بخوان [ خواندم ] اگرچه گوش نسپردی
حالا که لال‌ام خواستی پس خود بخوان ای دوست​

​

من قانعم آن بخت جاویدان نمی‌خواهم
گر می‌توانی یک نفس با من بمان ای دوست​

​

یا نه ! تو هم با هر بهانه شانه خالی کن
از من . من این بر شانه‌ها بارگران ای دوست​

​

نامهربانی را هم از تو دوست خواهم داشت
بیهوده می‌کوشی بمانی مهربان ای دوست​

​

آن سان که می‌خواهد دلت با من بگو آری
من دوست دارم حرف دل را بر زبان ای دوست​

 

[Geronimo]

کوه‌و ميذارم رو دوشم
رخت هر جنگ‌و می‌پوشم

موج‌و از دريا می گيرم
شيره‌ی سنگ‌و می‌دوشم

ميارم ماه‌و تو خونه
می‌گيرم با دو نشونه

همه‌ی خاک زمين‌و
می‌شمارم دونه به دونه

اگه چشمات بگن آره
هيچ کدوم کاری نداره​

​

دنيا رو کولم می‌گيرم
روزی صد دفعه می‌ميرم

می‌کنم ستاره‌ها رو
جلوی چشات می‌گيرم

چشات حرمت زمينه
يه قشنگ نازنينه

تو اگه می‌خوای نذارم
هيچ کسی تو رو ببينه

اگه چشمات بگن آره
هيچ کدوم کاری نداره​

​

چشم ماه‌و در ميارم
يه نبردبون ميارم

عکس چشمت‌و می‌گيرم
جای چشم اون ميزارم

آفتاب‌و ورش می‌دارم
واسه چشمات در ميذارم

از چشام آينه می‌سازم
با خودم برات ميارم

اگه چشمات بگن آره
هيچ کدوم کاری نداره​

 

[Geronimo]

ای آنکه زنده از نفس توست جان من
آن دم که با تو‌ام، همه عالم ازان من
آن دم که با توام، پُِرم از شعر و از شراب
می‌ریزد آبشار غزل از زبان من
آن دم که با توام، سبکم مثل ابرها
سیمرغ کی‌ رسد به بلندآسمان من
بنگر طلوع خنده‌ی خورشید بر لبم
زان روشنی که کاشتی ای باغبان من!
با تو سخن ز مهر تو گفتن چه حاجت است؟
خود خوانده‌ای به گوش من این، مهربان من...

 

[Geronimo]

می توانی تو به من ،
زندگانی بخشی ؛
یا بگیری از من ،
آنچه را می بخشی...

 

[Geronimo]

من
عاقبت از اينجا خواهم رفت
پروانه اي كه با شب مي رفت
اين فال را براي دلم ديد
فزراد كمانگير

 

[Geronimo]

سیلِ سیالِ نگاهِ سبزت،
همه بنیان وجودم را ویرانه کنان می کاود
من به چشمان خیال انگیزت معتادم؛
و در این راه تباه،
عاقبت هستی خود را دادم....

 

[Geronimo]

شیشه ای می شکند....
یک نفر می پرسد....
چرا شیشه شکست؟
مادری می گوید....
شاید این رفع بلاست یک نفر زمزمه کرد....
باد سرد وحشی مثل یک کودک شیطان آمد
شیشه پنجره را زود شکست
کاش امشب که دلم مثل آن شیشه مغرور شکست
عابری خنده کنان می آمد.....
تکه ای از آن را بر می داشت....
مرحمی بر دل تنگم می شد....
اما امشب دیدم ....
هیچ کس هیچ نگفت قصه ام را نشنید....
از خودم می پرسم آیا ارزش قلب من از شیشه پنجره هم کمتر است....​

 

[Geronimo]

عکس ِ چندین فرشته را دیدم در دو چشم ِ نفیس بارانی ات
همه را رام کرده ای آهو ، با زبان سلیس ِ بارانی ات

دست من را بگیر و گرمم کن ، آتشم کن میان ِ آغوشت
تا برقصیم مثل ِ پروانه ، روی لب های خیس ِ بارانی ات

روح ِ یک خنده زار می ماند ، آبشار ِ بلند ِ پر پیچ ات
خواب دیدم که چنگ خواهم زد به بلندای گیس ِ بارانی ات

تو زبانزد شدی به ابریشم ، به طروات ، به پاکی ِ باران
شاعرانه تو را طلب کردم ، از خدای خسیس بارانی ات

حرف ِ دل را نوشت با احساس ، شاعر ِ لحظه های دلتنگی
صحبت از عشق کرد و دل بازی ، مرد ِ غمگین نویس ِ بارانی