زیباترین اشعار عاشقانه

[Geronimo]

پنج وارونه چه معنا دارد ؟!
خواهر کوچکم از من پرسيد
من به او خنديدم
کمي آزرده و حيرت زده گفت
روي ديوار و درختان ديدم
باز هم خنديدم
گفت ديروز خودم ديدم
مهران پسر همسايه
پنج وارونه به مينو ميداد
آنقَدَر خنده برم داشت که طفلک ترسيد
بغلش کردم و بوسيدم و با خود گفتم
بعدها وقتي غم
سقف کوتاه دلت را خم کرد
بي گمان مي فهمي
- پنج وارونه چه معنا دارد

 

[Geronimo]

امشب دوباره دلم بی صدا شکست ​

امشب دلم باز بی صدا شکست​

امشب دوباره دلم بی صدا شکست​

با گریه ای غریب و غمی آشنا شکست​

تا کهکشان غرقه شدن در خیال تو​

پرواز کرد و چون مرغی رها شکست​

یک عمر من شکستم و با درد ساختم​

اما کسی نگفت چرا بینوا شکست​

ماندم میان موج غریبی ز اشک و آه​

کشتی صبرم از ستم ناخدا شکست امشب ستاره ها پی دلداری آمدند​

اما ز داغ من دلشان تا خدا شکست​

باز به داد دلم رسی........ای کاش​

امشب دوباره دلم بی صدا شکست!​

 

[Geronimo]

شب که مي رسد به خودم وعده مي دهم
که فردا صبح حتما به تو خواهم گفت
صبح که فرا مي رسد و نمي توانم بگويم
رسيدن شب را بهانه ميکنم
و باز شب مي رسد و صبحي ديگر
و من هيچ وقت نمي توانم حقيقت را به تو بگويم
بگذار ميان شب و روز باقي بماند که
چه قدر
دوست دارم.....

 

[Geronimo]

من
پسرک عاشقی را می شناسم
که در آغوشم آرام می گیرد
در میانه ام زندگی میکند
در دستانم گل می گذارد
و بر تمامیت من بوسه می زند...
چشم هایش که بی تردید و شفاف
نگاهم کرده است ساعت ها
بر جای جای روحم
آواز سر داده اند
ومن
سرشارم از او
خالی شده ام ز خود
ز پوچی
ز تنهایی
سروده است مرا
چه نرم
و چه نازک
و من
دخترکی میشوم
در دستان نوازشگر او
می سراید مرا
می نوازد مرا
می نشاند مرا
در عمیق ترین زوایای ذهنم
آنجا که دیگر
من هستم و او...

 

[Geronimo]

من اكنون احساس مي كنم
بر تل خاكستري از همه آتش ها و اميدها و خواستن هايم،
تنها مانده ام.
و گرداگرد زمين خلوت را مي نگرم.
و اعماق آسمان ساكت را مي نگرم.
و خود را مي نگرم.
و در اين نگريستن هاي همه دردناك و همه تلخ،
اين سوال همواره در بيش نظرم بديدار است،
و هر لحظه صريح تر و كوبنده تر،
كه تو اينجا جه مي كني؟
امروز به خودم گفتم:
من احساس مي كنم،
كه نشسته ام زمان را مي نگرم كه مي گذرد،
همين و همين

 

[Geronimo]

غارتگر کوه و دشت و جنگل ای عشق
ای رهزن با نام مبدل ای عشق
محکوم به حبس ابدی در دل من
ای متهم ردیف اول ای عشق

 

[Geronimo]

دست عشق از دامن دل دور باد!
می توان آیا به دل دستور داد؟​

می توان آیا به دریا حکم کرد
که دلت را یادی از ساحل مباد؟
موج را آیا توان فرمود: ایست!
باد را فرمود: باید ایستاد؟

آنکه دستور زبان عشق را
بی گذاره در نهاد ما نهاد

خوب می دانست تیغ تیز را

در کف مستی نمی بایست داد

 

[Geronimo]

نور را پیمودیم ، دشت طلا را درنوشیتم .
افسانه را چیدیم ، و پلاسیده فکندیم .
کنار شن زار ، آفتابی سایه بار ، مارا نواخت . درنگی کردیم .
بر لب رود پهناور رمز ، رویاها را سر بریدیم .
ابری رسید ، و ما دیده فرو بستیم .
ظلمت شکافت ، زهره را دیدیم ، و به ستیغ بر آمدیم .
آذرخشی فرود آمد ، و ما را در نیایش فرو دید .
لرزان ، گریستیم ، خندان ، گریستیم .
رگباری فرو کوفت ، از در همدلی بودیم .
سیاهی رفت ، سر به آبی آسمان سودیم ، درخور آسمان ها شدیم .
سایه را به دره رها کردیم . لبخند را به فراخنای تهی فشاندیم .
سکوت ما بهم پیوست . و ما ((ما)) شدیم .
تنهایی ما تا دشت طلا دامن کشید .
آفتاب از چهره ی ما ترسید .
دریافتیم ، و خنده زدیم .
نهفتیم و سوختیم .
هرچه بهم تر ، تنها تر .
از ستیغ جدا شدیم
من به خاک آمدم ، و بنده شدم
تو بالا رفتی ، و خدا شدی

سهراب

 

[Geronimo]

آدمک آخر دنیاست...
بخند...
آدمک مرگ همین جاست...
بخند...
دست خطی که تو را عاشق کرد
شوخی کاغذی ماست...
بخند...
آدمک بچه نشی گریه کنی
کل دنیا سراب است ...
بخند...
آن خدایی که تو بزرگش خواندی
به خدا مثل تو تنهاست...
بخند...

 

[Geronimo]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif] نخ به نخ خاطراتت را می ریسم تار یاد و پود یادگاری[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif] هر دو در هم گره خورده اند و خاطره بافته اند در دل سردم[/FONT]​

و تو بند بند خاطره را با من پیوند دادی شکفته تر از هر لبخند​

رنگین تر آرزوهای رنگی پشت شیشه و سرد تر و بی روح تر از آسمان بی ستاره​

چه آهسته غروب رفتنت از اشکهای ترنج تر می شود​

و چه آهسته من تو را گم می کنم در پشت برفهای تاریک رفتن​

و تو فاصله فاصله با مشت هایت برف می ریزی بر روی چشم هایم​

چشمهایی که انتظار آمدنت را بوسه میزد​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif] تو من را در من خلاصه کردی و من را در هرگز....​

​

[/FONT]​

 

[Geronimo]

يه شب مهتاب
ماه می‌آد تو خواب
منو می‌بره
کوچه به کوچه
باغ انگوری
باغ آلوچه،
دره به دره
صحرا به صحرا،
اون جا که شبا
پشت بيشه‌ها
يه پری می‌آد
ترسون و لرزون
پاشو می‌ذاره
تو آب چشمه
شونه‌می‌کنه
موی پريشون...

يه شب مهتاب
ماه می‌آد تو خواب
منو می‌بره
ته اون دره
اون‌جا که شبا
يکه و تنها
تک‌درخت بيد
شاد و پراميد
می‌کنه به ناز
دس‌شو دراز
که يه ستاره
بچکه مث
يه چيکه بارون
به جای ميوه‌ش
سر يه شاخه‌ش
بشه آويزون...

يه شب مهتاب
ماه می‌آد تو خواب
منو می‌بره
از توی زندون
مث شب‌پره
با خودش بيرون،
می‌بره اون‌جا
که شب سيا
تا دم سحر
شهيدای شهر
با فانوس خون
جار می‌کشن
تو خيابونا
سر ميدونا:
عمو يادگار!
مرد کينه‌دار!
مستی يا هش‌يار
خوابی يا بيدار؟

*

مست ايم و هش‌يار،
شهيدای شهر!
خواب ايم و بيدار،
شهيدای شهر!
آخرش يه شب
ماه می‌آد بيرون،
از سر اون کوه
بالای دره
روی اين ميدون
رد می‌شه خندون...




يه شب ماه می‌آد
يه شب ماه می‌آد
...

 

[Geronimo]

آمد کنار حوصله من تنگ نشست​

مثل هميشه پنجره ها را ولي نبست​

گفتم چقدر سهم حقيرست اين زمين​

گفت آسمان، براي من و تو هميشه هست​

خورشيد شد به آتش کشيد تن مرا​

خنديد، بند بند وجودم زهم گسست​

پيچيد بوي تلخ وداع هميشگي​

افتادم از نهايت چشمش، دلم شکست​

از درد حلقه ميزدم و دم نميزدم​

دريا و آسمان و زمين، دست روي دست​

حالا نشسته ام به تماشاي روزها​

حالا اسير بازي اين روزگار پست​

حالا منم که سنگ صبور زمين شدم​

او يک پرنده شد در افقهاي دور دست​

پيچيد بوي خاطره اي تلخ در تنم​

آمد کنار حوصله ام تنگ تر نشست​

 

[Geronimo]

من چيستم؟​

افسانه اي خموش در آغوش صد فريب​

گرد فريب خورده اي از عشوه نسيم​

خشمي كه خفته در پس هر زه خنده اي​

رازي نهفته در دل شبهاي جنگلي​

من چيستم؟​

فريادهاي خشم به زنجير بسته اي​

بهت نگاه خاطره آميز يك جنون​

زهري چكيده از بن دندان صد اميد​

دشنام زشت قحبه بدكار روزگار​

من چيستم؟​

بر جا زكاروان سبكبارآرزو​

خاكستري به راه​

گم كرده مرغ دربه دري راه آشيان​

اندر شب سياه​

من چيستم؟​

تك لكه اي زننگ به دامان زندگي​

وز ننگ زندگاني،آلوده دامني​

يك زجه شكسته به حلقوم بي كسي​

راز نگفته اي وسرود نخوانده اي​

من چيستم؟​

لبخند پر ملالت پائيزي غروب​

در جستجوي شب​

يك شبنم فتاده به چنگ شب حيات​

گمنام وبي نشان​

درآرزوي سر زدن آفتاب مرگ...​

دكتر علي شريعتي​

 

[Geronimo]

اگه دستام خالي باشه
وقتي باشم عاشق تو
غير دل چيزي ندارم
كه بدونم لايق تو

دلمو از مال دنيا
به تو هديه داده بودم
با تموم بي پناهي
به تو تكيه داده بودم

هر بلايي سرم اومد
همه زجري كه كشيدم
همه رو به جون خريدم
ولي از تو نبريدم

هر جا بودم با تو بودم
هر جا رفتم تو رو ديدم
تو سبك شدن،تو رويا
همه جا به تو رسيدم

اگه احساسمو كشتي
اگه از ياد منو بردي
اگه رفتي بي تفاوت
به غريبه دل سپردي

بدون اينو كه دل من
شده جادوي طلسمت
يكي هست اين ور دنيا
كه تو يادش مونده اسمت

 

[Geronimo]

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا؟
نوشدارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی
سنگدل این زودتر میخواستی حالا چرا؟
عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست
من که یک امروز مهمان توام فردا چرا؟
نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا؟
وه که با این عمرهای کوته بی اعتبار
این همه غافل شدن از چون من شیدا چرا؟
شور فرهادم بپرسش سر به زیر افکنده بود
ای لب شیرین جواب تلخ سربالا چرا؟
ای شب هجران که یک دم در تو چشم من نخفت
اینقدر با بخت خواب آلوئ من لالا چرا؟
آسمان چون جمع مشتاقان پریشان میکند
در شگفتم من نمی پاشد زهم دنیا چرا؟
در خزان هجر گل ای بلبل طبع حزین
خامشی شرط وفاداری بود غوغا چرا؟
شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر
این سفر راه قیامت می روی تنها چرا؟

 

[Geronimo]

دنیاعوض شده است​

قانون عشق ورزی دلها عوض شده است ​

یوسف عوض شده زلیخا عوض شده است ​

سر همچنان به سجده فروبرده ام ولی ​

درعشق سالهاست که فتوا عوض شده است ​

از من کشیده دست طبیبم گمان کنم ​

فهمیده دردراکه مداوا عوض شده است ​

خوکن به قایقت که به ساحل نمیرسی ​

خوکن که جای ساحل ودریاعوض شده است​

آن بی وفاکبوترجلدی که پرکشید​

اکنون به خانه آمده اماعوض شده است ​

حق داشتی مرانشناسی به هرطریق ​

من همچنان همانم ولی دنیا عوض شده است​

 

[Geronimo]

خوش به حال آن مرد که در زندگیش تو راه بروی
خوش به حال مردی که برایش تو شیرین زبانی کنی
خوش به حال مردی که نگاه پاک و معصومانه تو هر روز به او خیره شود
خوش به حال مردی که دستهای قشنگ تو دکمه های پیراهنش را
باز کند ، ببندد ، تا لبهایت به نجوایی بخندند
حسرت دستهایت مانده به چشمهایم ، به خوابهایم ، به کش و قوس های تنم
در حسرت دستهایت پرپر میزنم
چقدر برایت قصه بگویم
چقدر ببوسمت ، نوازشت کنم ، موهایت را نفس بکشم تا خوابت ببرد ؟
چقدر نگاهت کنم ؟
نگاهت کنم تا خوابت ببرد
چقدر بی تو به تو فکر کنم ؟

 

[Geronimo]

در هر غروب

در امتداد شب

من هستم و تـمامت تنهایی.

با خویشتن نشستن.

در خویشتن شکستن.

این راز سر به مهر ٬

تا کی درون سینه نـهفتن ٬

گـفتن.

یـاری کن ٬

مرا به گفتن این راز ٬ باز یاری کن.

ای روی تو به تـیره شبان آفـتاب روز

می خـواهـمت هـنوز.

 

[Geronimo]

سلام بهونه قشنگ من برای زندگی
آره باز منم همون دیوونه ی همیشگی
فدای مهربونیات چه مکنی با سرنوشت
دلم برات تنگ شده بود این نامه رو واست نوشت
حال من رو اگه بخوای رنگ گلای قالیه
جای نگاهت بد جوری تو صحن چشمام خالیه
ابرا همه پیش منن اینجا هوا پر از غمه
از غصه هام هر چی بگم جون خودت بازم کمه
دیشب دلم گرفته بود رفتم کنار آسمون
فریاد زدم یا تو بیا یا من و پیشت برسون
فدای تو! نمی دونی بی تو چه دردی کشیدم
حقیقت رو واست بگم به آخر خط رسیدم
رفتی و من تنها شدم با غصه های زندگی
قسمت تو سفر شد و قسمت من آوارگی
نمی دونی چه قدر دلم تنگه برای دیدنت
برای مهربونیات نوازشات بوسیدنت
به خاطرت مونده یکی همیشه چشم به راهته
یه قلب تنها و کبود هلک یه نگاهته
من می دونم همین روزا عشق من از یادت میره
بعدش خبر میدن بیا که داره دوستت میمیره
روزات بلنده یا کوتاه دوست شدی اونجا با کسی
بیشتر از این من و نذار تو غصه و دلواپسی
یه وقت من و گم نکنی تو دود اون شهر غریب
یه سرزمین غربته با صد نیرنگ و فریب
فدای تو یه وقت شبا بی خوابی خستت نکنه
غم غریبی عزیزم زرد و شکستت نکنه
چادر شب لطیف تو از روت شبا پس نزنی
تنگ بلور آب تو یه وقت ناغافل نشکنی
اگه واست زحمتی نیست بر سر عهد مون بمون
منم تو رو سپردم دست خدای مهربون
راستی دیروز بارون اومد من و خیالت تر شدیم
رفتیم تو قلب آسمون با ابرا همسفر شدیم
از وقتی رفتی آسمونمون پر کبوتره
زخم دلم خوب نشده از وقتی رفتی بد تره
غصه نخور تا تو بیای حال منم این جوریه
سرفه های مکررم مال هوای دوریه
گلدون شمعدونی مونم عجیب واست دلواپسه
مثه یه بچه که بار اوله میره مدرسه
تو از خودت برام بگو بدون من خوش میگذره ؟
دلت می خواد می اومدم یا تنها رفتی بهتره
از وقتی رفتی تو چشام فقط شده کاسه خون
همش یه چشمم به دره چشم دیگم به آسمون
یادت می آد گریه هامو ریختم کنار پنجره
داد کشیدم تو رو خدا نامه بده یادت نره
یادت میآد خندیدی و گفتی حالا بذار برم
تو رفتی و من تا حالا کنار در منتظرم
امروز دیدم دیگه داری من رو فراموش می کنی
فانوس آرزوهامونو داری خاموش میکنی
گفتم واست نامه بدم نگی عجب چه بی وفاست
با این که من خوب می دونم جواب نامه با خداست
عکسای نازنین تو با چند تا گل کنارمه
یه بغض کهنه چند روزه دائم در انتظارمه
تنها دلیل زندگی با یه غمی دوست دارم
داغ دلم تازه میشه اسمت و وقتی می آرم
وقتی تو نیستی چه کنم با این دل بهونه گیر
مگه نگفتم چشمات رو از چشم من هیچ وقت نگیر
حرف منو به دل نگیر همش مال غریبیه
تو رفتی و من غریب شدم چه دنیای عجیبیه
زودتر بیا بدون تو اینجا واسم جهنمه
دیوار خونمون پر از سایه ی غصه و غمه
تحملی که تو دادی دیگه داره تموم میشه
مگه نگفتی همه جا ماله منی تا همیشه
دلم واست شور می زنه این دل و بی خبر نذار
تو رو خدا با خوبیات رو هیچ دلی اثر نذار
فکر نکنی از راه دور دارم سفارش میکنم
به جون تو فقط دارم یه قدری خواهش میکنم
اگه بخوام برات بگم شاید بشه صد تا کتاب
که هر صفحه ش قصه چند تا درده و چند تا عذاب
می گم شبا ستاره ها تا می تونن دعات کنن
نورشونو بدرقه پکی خنده هات کنن
یه شب تو پاییز که غمت سر به سر دل می ذاره
مریم همون کسی که بیشتر از همه دوست داره

 

[Geronimo]

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، ارزش آنرا دارد که به آن فکـر کنی.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، ارزش آنرا دارد که ببویی اش چوگل، که بنوشی اش چوشهد.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، بغض فـروخورده نیست. [/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، داغ جگــــر گـــوشه نیست.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، لحظه دیدار گلــی خفته در گهــــواره است.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، شوق تبسم به لب خشکیده است.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، جـــرعه آبی است به هنگامه ظهـــر در بیابانی داغ.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، دست نوازش به ســر نوزادی است.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، بوسه به لبهای گلی است که به شوقت همه شب بیدارست.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، شـــوق وصال یار است.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، لحظه دیدار به هنگامــــــه یاس.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، [/FONT] [FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] تکیه زدن بر یــار است.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، چشمه جــوشان صفا و پاکـــی است.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، مـــوهبت عرضه شده بر من انسان خاکـــی است.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، قطعه ســـرودی زیباست که چکاوک خواند که به وجدت آرد به ســــرشاخه امید و رجا.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، راز فـروزندگی خورشید است.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، اوج درخشندگــــــی مهتــاب است.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، شاخه گلی در دست است که بدان عشق سراپا مست است.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، طعــم خوش زیستن است، شور عشقی برانگیختن است.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، درک چرا بودن است، گام زدن در ره آسودن است.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، مزه طعم شکلات به مذاق طفل است.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] به، چقدر شیـــرین است.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، خاطــــره یک شب خوش، زیـــر نور مهتاب، روی یک نیمکت چـــوبی سبـــز، ثبت در سینـــه است.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، خانه تکانی است. هر از چندگاهی از غبار اندوه.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، گـوش سپردن به اذان صبح است که نوید صبـح است.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، گاه شده است خوش نیاید به مذاق. [/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی گاه شده است که برد بیراهم.[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif] زندگی، هر چه که هست، طعـــم خوبی دارد، رنگ خوبــــی دارد[/FONT]​