زیباترین اشعار عاشقانه

[Geronimo]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]من براي يادبود لحظه ها
ياد خود را با تو قسمت مي كنم
تا كه شور و شادي اين لحظه ها
يادمان باشد هميشه ، هر كجا

من براي عاشقـانه زيستن
عشق را از يك نگاه پاك تو
از پرتو نورانـي چشمان تو
ماهرانه مي ربايم،صادقانه مي ستايم

من براي روزهاي زندگي
نقش چشمان تو را بر آسمان
مي گذارم جاي خورشيد زمان
تا دگرگونه شود نقش و نگار اين جهان

من براي ظلمت شبهاي تار
از رخ پر نور و زيباي تو هم
بهره مي گيرم بجاي ماه و يك مهتاب ناب
تا كه شب روشن تر از روزم شود

من براي گلسـِتان زندگي
از لبان تو بجاي غنچه گلهاي سرخ
از دو چشم تو بجاي نرگس خمّار يار
مي نشانم جايْ جايش را گل نيكو سرشت

من براي بلبلان ساده دل
از صداي دلنشين،آهنگ خوب صوت تو
مي كنم پُر يك نوار حنجره
تا كه با زيبايي صوتت ترانه سر دهند

من براي بوستان شاعري
شعر خود را از تو و با ياد تو
مي سرايم ، با تو نجوا مي كنم
تا تو دريابي ضمير و حال و احوال مرا

من براي گنبد ميناي خويش
هم براي چرخ دوّار بلند
از وجودت مي گزينم مركزي
گرد آن چرخيم تا اوج فـ‌لك[/FONT]

 

[Geronimo]

تا تو رفتی همه گفتند
که از دل برود هر آنکه از دیده برفت
و در آن لحظه ی نا باوری و غصه ی من خندیدند
و تو ای کاش میدانستی که در این تنگ بلور شفاف
ماهی سرخ تو زندست هنوز
و در این کلبه ی سرد
یادگار تو بجاست
و تو ای کاش که می آمدی و میدیدی
که از دل نرود هر انکه از دیده برفت...

 

[Geronimo]

تو مث يه آسمون
من ولي باد خزون
تو صداي آشنا
من ولي يه بي نشون
تو مث يه شعرِ تر
من پر از حس خطر
تو خود شقايقي
من ولي يه در به در
تو پي قاصدكا
من رفيق سايه ها
تو صداي سازي و
من نفير ناله ها
تو گلي ، مثل بهار
من ولي فقط يه خار
تو غزلواره عشق
من كوير شوره زار
تو مث فرشته ها
من فقط يه جاي پا
تو نواي عشقي و
من يه ساز بي صدا

 

[Geronimo]

همیشه آنقدر ساده و نرم مگذر،لااقل نگاهی به پشت سرت کن...
شاید کسی در پی تو میدود
و نامت را با صدای بی صدایی فریاد میزند!!!
و تو هیچ وقت او را ندیده ای...

 

[Geronimo]

نمی دانم بذر عشق تو را،

دستان کدام باغبان در کویر قلبم پاشید

که شمیم آن، همه ی فاخته ها و لادن ها را مست کرد.

نمی دانم طراوت کدامین اقاقی را

پیشکش رویاهای آبی ام کردی

که کلبه ی ویران شده ی دلم،

بهشت همه ی پروانه ها شد.

بگذار در آرامش دریا گونه ات غرق شوم

و در احساس نقره ای ستاره ات تکثیر یابم

تا شاید از زندگی،

تبسمی سبز هم نصیب من شود...

 

[Geronimo]

هر بامدادگاه
با یاد روی تو
گلهای یاس را
پرواز می دهم
به شهر فرشتگان
تو یک فرشته ای
که تنها میان جمع
افتاده ای به بند
تنهایی ترا
دیشب کبوتری
از پشت شیشه های اتاق محقرم
فریاد کرد و رفت
ای دستهای تو سرشار از خدا
ای چشمهای تو لبریز رنجها
برخیز و بال خویش
بگشای سوی عشق
که در آن دیار
یک خسته ی دگر در انتظار توست

 

[Geronimo]

سالهاست که من از این جزیره متروک

نامه ای را در بطری

روانه آبهای عالم کرده ام

اگر عاشق باشد

می تواند کلماتم را بخواند

به هر زبانی در هر سرزمینی

سالهاست که اینجا نشسته ام

تا قایقی بیاید و تنهایی مرا

متلاطم سازد

 

[Geronimo]

به رغم همه آن چیزها که جز وهمی نیست دوستت دارم

برای خاطر این قلب جاودانی که بازش نمی‌دارم

می‌اندیشی که تردیدی اما تو تنها دلیلی

تو خورشید رخشانی که بر من می‌تابی هنگامی که به خویش مغرورم

سپیده که سر بزند


در این بیشه‌زار خزان زده شاید گلی بروید


شبیه آنچه در بهار بوئیدیم .


پس به نام زندگی


هرگز نگو نه هرگز

 

[Geronimo]

سرنوشتم را
به ستاره های چشمان تو
چسباندم
یادت هست ؟
آن عصر پاییزی را
که روی آینه
عکسی از لبخند من و تو به یادگار ماند...
به دیوانگی هایم نخند
اگر از دوست داشتن
برایت نگویم
قلبم جریحه دار میشود....

 

[Geronimo]

ای چراغ هر بهانه
از تو روشن از تو روشن
ای که حرفای قشنگت منو آشتی داده با من
من و گنجشکای خونه دیدنت عادتمونه
به هوای دیدن تو پر می گیریم از تو لونه
باز میایم که مثل هر روز
برامون دونه بپاشی
من و گنجشکا می میریم تو اگه خونه نباشی
همیشه اسم تو بوده اول و آخر حرفام
بس که اسم تو رو خوندم بوی تو داره نفس هام
عطر حرفای قشنگت عطر یک صحرا شقایق
تو همون شرمی که از اون
سرع گونه های عاشق
شعر من رنگ چشاته
رنگ پک بی ریایی
بهترین رنگی که دیدم
رنگ زرد کهربایی
من و گنجشکای خونه
دیدنت عادتمونه
به هوای دیدن تو پر می گیریم از تو لونه

 

[Geronimo]

میلاد من تویی!
به یاد ندارم بودنم را
پیش از تو.
بالا پوشم تویی
به یاد ندارم زندگی را
پیش از عشقت.

شهزاده بانو!
از وجود تو انگار
چونان چون گنجشکی
پر کشیدم!

 

[Geronimo]

پس از توفان

پس از تندر

پس از باران،

گل آرامش آوازی به رنگ چشمان روشنت دارد

نسیمی کز فراز باغ می آید،

چه خوش بوی تنت دارد

من اینک در خیال خویش،

خواب خوب می بینم

...

تو می آیی و از باغ تنت صد بوسه می چینم!

 

[Geronimo]

زندگي
نوشين شعرهاي كوتاه
درشب هاي بلند نيست
امامن فقط نشسته ام و
شعر مي نويسم

براي تو
براي گلهاي شب بو
براي ساعت بزرگ ميدان شهر
كه عقربه هايش كنده شده اند _
كاش مي توانستم كاري بكنم.
در گلوي اين خروس
--- كه روي شانه ام چرت ميزند ---
يك صبح افسانه اي چرك كرده است .

***
تودرمني
مثل عكس ماه دربركه
درمني و
دور از دسترس من
سهم من ازتو
فقط همين شعر هاي عاشقانه است
وديگرهيچ.
ثروتمندي فقيرم !
مثل بانكداري بي پول
من فقط آينه تو هستم .

 

[Geronimo]

من پشت به ماه ایستاده و


می گریم


و تو


کنار پنجره


آنقدر به ماه می نگری


تا زیبا شوی






یک روز


عشق تو


این غول کوچک را خواهد کشت.

 

[Geronimo]

جهان پیشینم را انکار می‌کنم،
جهان تازه‌ام را دوست نمی‌دارم،
پس گریزگاه کجاست!
اگر چشمانت سرنوشت من نباشد؟

 

[Geronimo]

چشم هايت ترانه اي دارد ، پر تر از ابرهاي رويايي



دختر واژه هاي پر شورم ، از چه در خواب من نمي آيي ؟



از چه اين روزها پر از زخم است ، حرف هاي هميشه شيرينت ؟



از چه از من گرفته اي خوبم !چشم هاي قشنگ دريايي ؟



بي تو باران گرفته در شعرم ، با صدايي گرفته و غمگين



بي تو با لحن او غريبم من ، شعر شيرين و نرم لالايي !



خاطرات گذشته را بردار ، زير باران بيا به ديدارم



لحظه هاي غريبه اي دارند ، روزهاي بلند تنهايي



كاش چشمت غزل غزل مي گفت ( فاصله رد پاي رفتن نيست )



كاش مي شد دوباره مي گفتي گرچه دوري هنوز با مايي



آن خداحافظي كه دورت كرد دست دادي كه : باز مي آيم



اي كه با آن نگاه طوفاني بهترين راه حل فردايي !



هر چه دارم بگير و با اخمت دلخوشي را نگير از عمرم



من به پايين با تو مغرورم ، اي غرور قشنگ بالايي



مي نشستي كنار بغضم كاش ، كودكي هاي رفته را برگرد



مي شود در نگاه معصومت ، بغض آيينه ها تماشايي



خاك اين پرده را تكاندم باز ، عطسه كردم ، ( دوباره خنديدي ؟ )



اينكه شايد به فكر من باشي ، گفته بودي دوباره مي آيي . .

 

[Geronimo]

عاشقت می شوم

درخيابان راه می روم

به چاله می افتم

عاشقم می شوی

در خيابان راه می روی

به چاله می افتی

حالا

نقاط اشتراکمان بيشتر می شود

 

[Geronimo]

چشمک زدی ودورشدی

ومن به دنبال تو راه افتادم

کاش به خانه ات می رفتی

که ميان قصه بود و رويا

ويابه موزه

ويا به تياتر

اماراه به کتابخانه ها بردی

لعنت برتو!

من حالا

سالهاست کتابهاراورق می زنم

وتو را نمی يابم

 

[Geronimo]

تو را گم مي كنم هر روز و پيدا مي كنم هر شب
بدينسان خواب ها را با تو زيبا مي كنم هر شب
تبي اين کاه را چون كوه سنگين مي كند آنگاه
چه آتش ها كه در اين كوه برپا مي كنم هر شب
تماشايي است پيچ و تاب آتش ها .... خوشا بر من
كه پيچ و تاب آتش را تماشا مي كنم هر شب
مرا يك شب تحمل كن كه تا باور كني اي دوست
چگونه با جنون خود مدارا مي كنم هر شب
چنان دستم تهي گرديده از گرماي دست تو
كه اين يخ كرده را از بيكسي ها مي كنم هرشب
تمام سايه ها را مي كشم بر روزن مهتاب
حضورم را ز چشم شهر حاشا مي كنم هر شب
دلم فرياد مي خواهد ولي در انزواي خويش
چه بي آزار با ديوار نجوا مي كنم هر شب
كجا دنبال مفهومي براي عشق مي گردي ؟
كه من اين واژه را تا صبح معنا مي كنم هر شب

 

[Geronimo]

با پاي دل قدم زدن آن هم كنار تو
باشد كه خستگي بشود شرمسار تو
در دفتر هميشه ي من ثبت مي شود
اين لحظه ها عزيزترين يادگار تو
تا دست هيچ كس نرسد تا ابد به من
مي خواستم كه گم بشوم در حسار تو
احساس مي كنم كه جدايم نموده اند
همچون شهاب سوخته اي از مدار تو
آن كوپه ي تهي منم آري كه مانده ام
خالي تر از هميشه و در انتظار تو
اين سوت آخر است و غريبانه مي رود
تنهاترين مسافر تو از ديار تو
هر چند مثل آينه هر لحظه فاش تو
هشدار مي دهد به خزانم بهار تو
اما در اين زمانه عسرت مس مرا
ترسم كه اشتباه بسنجد عيار تو